บทที่ 305 ข้าคิดไม่ออก
บทที่ 305 ข้าคิดไม่ออก เมืองเฉินซึ่งเป็นอาคารสีแดงที่ไม่ธรรมดา ในห้องโถงใหญ่ ชายในชุดคลุมสีขาวนั่งนิ่งบนฟูกเหมือนรูปปั้น ทั้งห้องทั้งหมดไม่มีแม้แต่เศษฝุ่น ข้างหน้าชายคนนั้นมีหิ้งไม้ที่มีร่องรอยหลายปีอยู่ มีหนังสือสามเล่มอยู่บนหิ้ง ทันใดนั้น หนังสือที่อยู่ทางขวาสุดก็เปิดออกเผยให้เห็นหน้าแรก และชื่อเล...
