ตอนที่ 38 โอโรจิมารุขายผู้หญิงกิน

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 38 โอโรจิมารุขายผู้หญิงกิน

“โอโรจิมารุ ทักษะของแกไร้ความหมายต่อหน้าเนตรคู่นี้ของฉัน!”

คุณเคยได้ยินประโยคนี้ไหม โอโรจิมารุ?

เขาได้ยินมากเกินไปด้วยซ้ำ!

เขายังมีความทรงจำสดใหม่อยู่เลย!

"โอโรจิมารุ ทักษะของแกไร้ความหมายต่อหน้าเนตรคู่นี้ของฉัน

นั่นคือสิ่งที่อิทาจิพูดกับเขาตอนที่เขาลอบโจมตีอิทาจิ!

แทบจะเหมือนกัน!

และตอนนี้ ไม่เพียงแต่เขาแพ้อิทาจิ แต่ยังแพ้นัตสึฮิโกะด้วย

"ดวงตาแบบนี้...เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาในตำนาน..."

โอโรจิมารุกัดฟันด้วยความแค้นที่ควบคุมไม่ได้สะท้อนอยู่ในแววตา: "ฉันคิดไม่ถึงว่านายจะมีดวงตาแบบเดียวกับอิทาจิ..."

“นายซ่อนลึกจริง ๆ!”

"นายเบิกเนตรตอนที่รู้เรื่องคืนฆ่าล้างตระกูล... และที่นายอ้างว่าไม่เก่งพอ เพราะจะได้มอบภารกิจล้างแค้นแทนอุจิวะให้ซาสึเกะ เรื่องทั้งหมดนี้คือการปกปิดของนายใช่ไหม? "

"น้องชายของอิทาจิได้กลายเป็นโล่ของนาย!"

ความโกรธและความอัปยศแฝงเต็มอยู่ในน้ำเสียงของโอโรจิมารุ

ต่อหน้าเนตรคู่นี้ ทำให้เขานึกถึงความอัปยศที่ตัวเองได้รับตอนที่ต่อสู้กับอิทาจิ...

นัตสึฮิโกะไม่เผยสีหน้า

แม้นว่าจะมีช่องโหว่ในคำพูดของโอโรจิมารุกับความเป็นจริง แต่ก็ไม่สำคัญ

“ธุระของผมไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” นัตสึฮิโกะพูดอย่างใจเย็น: "แต่คุณโอโรจิมารุ คุณยังมีคุณค่าสำหรับผม"

ในวินาทีต่อมา ดวงตาของเขาก็วูบวาบ

พลังเนตรที่พลุ่งพล่านสลายไปอย่างรวดเร็ว เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาค่อย ๆ หายไป กลายเป็นดวงตาปกติ

โอโรจิมารุจึงสามารถกลับมาเคลื่อนไหวและคลายคาถาลวงตาได้

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นความโกรธบนใบหน้าก็ค่อย ๆ หายไป

"นายต้องการอะไร?" โอโรจิมารุสูดลมหายใจเข้าลึก กลับมาเยือกเย็นใหม่

เขาเป็นคนเยือกเย็นมากจริง ๆ หากไม่ใช่เพราะมีแผลฝังใจกับอิทาจิมากเกินไปตั้งแต่ต้น เขาคงไม่หมกมุ่นกับเนตรวงแหวนมากนัก จนกลายเป็นหินรองเท้าของซาสึเกะในที่สุด

"เซลล์ของเซนจู ฮาชิรามะ และเซลล์ของจูโกะ" นัตสึฮิโกะไม่สุภาพ พูดออกไปตรง ๆ

หนึ่งเกี่ยวกับร่างเซียน และอีกหนึ่งเกี่ยวกับโหมดเซียน

เขาไม่ต้องหามันเองก็ได้ เขาสามารถรอคะแนนพรสวรรค์ของลูกเพิ่มขึ้นทีละนิด ซึ่งสะดวกและปลอดภัยกว่า เขาไม่จำเป็นต้องเสี่ยงใด ๆ

แต่เซลล์ทั้งสองนี้ช่วยเสริมศักยภาพร่างกายของมนุษย์ได้อย่างมาก

กล่าวอีกนัยหนึ่ง – แม้เขาไม่ใช้ ผู้หญิงของเขาสามารถใช้ได้!

และแน่นอน เหตุผลหลักคือนัตสึฮิโกะไม่คิดว่าตอนนี้ตัวเองได้เปรียบถึงขั้นสามารถฆ่าหรือควบคุมโอโรจิมารุด้วยกำลังของตัวเองได้ง่าย ๆ แต่อย่างใด

ในโลกนารูโตะไม่มีอะไรยากไปกว่าการฆ่าโอโรจิมารุ

ไม่ต้องพูดถึงอักขระสาป การต่อสู้ครั้งนี้ นัตสึฮิโกะไม่คิดว่าเขาสามารถฆ่าโอโรจิมารุได้ด้วยตัวคนเดียว —— โอโรจิมารุเป็นนินจามากฝีมือ เจนจัดสนามรบ ต่อให้ถูกอิทาจิทุบตีเนื่องจากพลังที่อ่อนแอของเขา แต่เขาจะจมอยู่กับความแพ้พ่ายงั้นเหรอ? เขาจะท้อแท้เพราะความอ่อนแอของตัวเอง? และไม่เตรียมตัวรับมือ?

เป็นไปไม่ได้!

อันที่จริง เมื่อโอโรจิมารุผงะออกจากซาสึเกะ อิทาจิกลับมิได้ใช้พลังเนตรและวิชาลวงตาบดขยี้โอโรจิมารุให้ตายอย่างหมาตั้งแต่ต้น

เห็นได้ชัดว่าในเวลานั้น อิทาจิก็ระวังโอโรจิมารุในระดับหนึ่งเช่นกัน

“ฮาชิรามะเซลล์กับเซลล์จูโกะ?” โอโรจิมารุขมวดคิ้วแล้วมองนัตสึฮิโกะแปลก ๆ: "นายรู้หลายอย่างจริง ๆ"

ห้องทดลองเซลล์ฮาชิรามะเป็นความลับสูงสุด มีไม่กี่คนอย่างดันโซและโฮคาเงะรุ่นที่สามที่รู้

มีเพียงเท่านี้ แม้จะยังมีหนทางที่จะรู้เรื่องเซลล์ฮาชิรามะอีกก็ตาม

แต่เรื่องเซลล์จูโกะเขาเพิ่งได้รับมาไม่นาน!

นัตสึฮิโกะรู้ได้ยังไง?

"ได้ แต่นายต้องรอหน่อย เซลล์ฮาชิรามะอยู่ที่นี่ แต่เซลล์จูโกะอยู่ในห้องทดลองอื่น ฉันต้องส่งคนไป" โอโรจิมารุพยักหน้าโดยไม่ต่อล้อต่อเถียง

“งั้นรอแปปนึงก็ได้ ผมว่าง” นัตสึฮิโกะยิ้มเล็กน้อย

เขาคว้าเก้าอี้และนั่งลง

โอโรจิมารุเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ติดต่อผู้ใต้บังคับบัญชา

คาบูโตะยังกัดฟันแน่นก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเริ่มรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเอง

อายาโกะยังรู้สึกสับสนกับการเปลี่ยนแปลงของเรื่องนี้ ตอนที่เธอรู้สึกตัว เรื่องราวก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว

หลังจากลังเลครู่หนึ่ง ในที่สุดเธอก็เดินเข้าไปหานัตสึฮิโกะ

บีบไหล่ นวดแข้งขา แล้วขอโทษอย่างนุ่มนวล

น้ำเสียงและการเคลื่อนไหวของเธอแฝงไว้ด้วยความยั่วยวน—หากเธอยังไม่ตั้งครรภ์ มันอาจจะเป็นจริงก็ได้

นัตสึฮิโกะยอมรับการปรนนิบัติ แต่ไม่พูดแม้แต่คำเดียวว่า 'ยกโทษให้เธอ'

ผู้หญิงที่ทรยศแล้วครั้งหนึ่งจะทรยศเป็นครั้งที่สอง

เขาจะไม่ให้โอกาสเธอเป็นครั้งที่สอง!

คลอดลูกเสร็จก็จบภารกิจ ความรักอะไรกัน!

แต่เขาต้องขอบอกว่านินจาสาวที่โอโรจิมารุเป็นคนฝึกนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว รสชาติดีมาก ไม่ต้องสงสัยเกี่ยวกับทักษะลีลาแม้แต่นิด สามารถยั่วยวนจนผู้ชายยอมสู้ตายถวายชีวิต

นัตสึฮิโกะเองก็เป็นผู้ชายธรรมดา และเขายังเหงามาหลายวันจากการตามรอย จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะมีปฏิกิริยาบางอย่าง

เมื่อได้เห็นปฏิกิริยา อายาโกะก็เพิ่มความยั่วยวนยิ่งขึ้น - เธอรู้ว่าเป็นเรื่องยากสำหรับผู้ชายที่จะทนโกรธได้ต่อตอนที่อยู่ในสถานะอารมณ์พลุ่งพล่าน

หากพยายามอย่างหนัก บางที—

“โอ้ ดูเหมือนว่านี่เป็นความผิดของฉัน” โอโรจิมารุรีบพูดขึ้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ: "นัตสึฮิโกะคุงมาที่บ้านของฉันทั้งที ฉันจะดูแลนายไม่ดีได้ยังไง"

เขาหันหน้าไปให้คำแนะนำกับคาบูโตะ

คาบูโตะมีสีหน้าแปลก ๆ แต่เขาก็ยังรับคำสั่งแล้วจากไป

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มาพร้อมกับนินจาสาวหน้าตาดีสองสามคน

นินจาสาวแต่ละคนมีรูปร่างหน้าตาดี มีลักษณะเฉพาะของตัวเอง และในด้านความแข็งแกร่ง มีโจนินหนึ่งคนและโจนินพิเศษสองคน เห็นได้ว่าโอโรจิมารุมิได้เพิกเฉยต่อสไตล์ของนัตสึฮิโกะ

ทันทีที่กลุ่มหญิงสาวมาถึง พวกเธอก็แห่กันไปที่นัตสึฮิโกะ

นวดไหล่อย่างเบามือ ลูบคลำแข้งขา กลิ่นหอมโชยมา ร่างกายมีแต่ความอ่อนช้อยนุ่มนวล...

สีหน้าของนัตสึฮิโกะเริ่มแปลกไป

โอโรจิมารุเองก็ทำตัวงี่เง่าเป็นเหมือนกันเหรอ?

ฉันควรรับหรือปฏิเสธดี?

ถึงยังไง พวกเธอก็พยายามอย่างหนักกันตั้งหลายนาที เอ็นดูพวกเธอหน่อย ยอมรับความเมตตานี้แล้วกัน นัตสึฮิโกะรู้สึกว่าค่อนข้างยากที่จะข้ามผ่านธรณีประตูด่านนี้ในใจ

ไม่เข้าประตูก็ดูไม่ดี, นัตสึฮิโกะเคอะเขินเล็กน้อย

แต่หากไม่เข้าไป กลัวจะทำให้โอโรจิมารุผิดหวัง - นี่อาจเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่หมอนี่ทำแบบนี้!

"ดูเหมือนฉันได้แต่ต้องทำตามความปรารถนาดีของหมอนั่นซะแล้ว"

…