972 - จักรวาลใหม่
972 - จักรวาลใหม่
ในเวลานี้ชายชราได้หลงทางอีกครั้ง เขาถือโลงศพโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเดินตามเย่ฟ่านไปอย่างว่างเปล่า
สิ่งนี้ทำให้เย่ฟ่านถอนหายใจด้วยความโล่งอก มิฉะนั้นเขาอาจได้รับความกดดันจากการดำรงอยู่ของวิญญาณเทพจนกลายเป็นบ้าไปก็ได้
“นั่นเป็นศพของเทพหรือโครงกระดูกของจักรพรรดิโบราณ!”
เย่ฟ่านจ้องมองที่โลงศพด้วยดวงตาที่ร้อนแรง นี่เป็นวัสดุล้ำค่าและเป็นการยากที่จะพบมันในสวรรค์พิภพทั้งหมด
มีเทพจริงๆ หรือไม่ เขาอยากรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เขาไม่ได้ทำอะไรโง่ๆ เพราะเขารู้ดีว่าชายชราคนนี้แข็งแกร่งมากเพียงใด
โลงศพถูกผนึกอย่างแน่นหนาและไม่มีร่องรอยของพลังงานใด ๆ ไหลออกมา
เย่ฟ่านพยายามอย่างรอบคอบที่จะมองเข้าไปข้างในด้วยดวงตาศักดิ์สิทธิ์ อย่างไรก็ตามสุดท้ายความพยายามของเขาก็ไม่เป็นผล!
นี่เป็นการเดินทางที่แปลกประหลาด หลังจากข้ามทุ่งดวงดาวแล้ว เจ้าจะมองเห็นแสงดาวระยิบระยับไม่รู้จบได้อย่างชัดเจน และความเร็วของพวกมันก็น่าสะพรึงกลัวอย่างถึงที่สุด
เหมือนกับว่าเพียงลมหายใจเดียวพวกมันก็สามารถเดินทางได้หลายร้อยล้านปีแสงแล้ว!
นี่คือการเดินทางข้ามจักรวาลที่ยาวนานและน่าหดหู่ เย่ฟ่านไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขานั่งสมาธิอยู่ในจักรวาลอันมืดมิดนี้มานานกี่ปีแล้ว
ข้าไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน ร่างกายของเย่ฟ่านสั่นสะท้านอย่างรุนแรง จากนั้นได้มีแสงดาวสลัวปรากฏขึ้นรอบตัว เส้นทางนี้หายไป และพวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในจักรวาลที่มืดมิดแห่งหนึ่ง
“ทำไมข้าถึงเจอเรื่องแบบนี้ตลอด ค่ายกลที่จักรพรรดิดำสลักขึ้นไม่น่าเชื่อถือจริงๆ”
เย่ฟ่านอยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตา ในตอนนี้เขาเดินทางเข้าสู่จักรวาลอื่นอีกครั้ง และไม่รู้ว่าเขาได้อยู่ห่างจากโลกอำพรางสวรรค์และโลกมนุษย์ไกลเพียงใดแล้ว
เย่ฟ่านมีความเชื่อมั่นว่าต่อให้เขาเป็นเซียนในตอนนี้ก็ไม่มีทางที่จะใช้เวลาทั้งชีวิตในการบินกลับสู่ทุ่งดวงดาวหมีใหญ่ได้อย่างแน่นอน
“ไม่ พื้นที่นี้มืดเกินไป มันเป็นหลุมดำที่พร้อมจะกลืนทุกสิ่ง!”
เย่ฟ่านตกใจอย่างกะทันหัน เขารู้สึกถึงภัยคุกคามแห่งความตาย ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับทักษะอสูรกลืนสวรรค์
“แย่แล้ว”
ในขณะนี้ร่างของเขาถูกดึงไปในทิศทางหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ ชายชราและโลงศพโบราณก็เช่นกัน
ข้างหน้าไม่มีแสงดาว ไม่มีลำแสง มองไม่เห็นอะไรเลย ทุกสิ่งมืดมิดราวกับน้ำหมึก
แรงดึงดูดนี้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และมีแนวโน้มที่จะกลืนร่างของพวกเขาเข้าไปทั้งหมด เย่ฟ่านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเผาผลาญพลังปราณในร่างของตัวเองอย่างรุนแรง
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมมันควบคุมไม่ได้ ข้ารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังกลายเป็นแมงเม่าบินเข้ากองไฟ!”
แม้ว่าเย่ฟ่านจะเป็นร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ แต่เขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขากำลังจะถูกกลืนกิน สัมผัสแห่งความตายรุนแรงอย่างน่าเหลือเชื่อ
ความมืดนิรันดร์ ความตายที่ไร้ขอบเขต!
ในท้ายที่สุดแม้แต่ความผันผวนของพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ถูกกลืนหายไปและแม้แต่ความคิดที่จะดิ้นรนก็ยังถูกลบล้างออกไปด้วย
“ซ่า”
เย่ฟ่านถูกดึงดูดเข้าไปในหลุมดำขนาดใหญ่ เมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งหัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง
“จักรวาลกว้างใหญ่เกินไป มีพลังแห่งความตายกระจายอยู่ทุกแห่งหน เป็นเรื่องยากที่จะมองเห็นดวงดาวที่มีต้นกำเนิดชีวิตได้อีกครั้ง” เย่ฟ่านถอนหายใจเบาๆ
จากกลุ่มดวงดาวหมีใหญ่มาถึงที่นี่ เขาเดินทางมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว สิ่งที่เห็น มันทั้งมืด ทั้งหนาว ไม่มีเสียง เป็นเหมือนความเดียวดายช่วงนิรันดร์
นี่คือหลุมดำจักรวาลที่สามารถทำลายล้างแม้แต่สิ่งมีชีวิตอมตะ เว้นแต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะมาด้วยตัวเอง มันไม่มีทางที่เขาจะรอดชีวิตได้อย่างแน่นอน
“ข้าควรทำอย่างไรดี?”
เย่ฟ่านไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ เขาดิ้นรนอย่างหนักแต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากหลุมดำอันมืดมิดนี้ได้
“คงจะดีถ้าโลงศพเก้ามังกรอยู่ที่นี่ บางทีโลงศพทองแดงขนาดเล็กอาจมีพลังเพียงพอที่จะหยุดการดูดกลืนของหลุมดำได้” เย่ฟ่านกล่าวกับตัวเอง
จากนั้นสายตาของเขาก็กวาดไปที่โลงศพในมือชายชรา บางทีเขาอาจต้องพึ่งพามันเพื่อหลบหนีออกจากที่นี่ มีศพของเทพหรือจักรพรรดิอยู่ข้างใน แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะตายไปแล้วแต่ก็อาจมีพลังเพียงพอที่จะพาเขาออกจากที่นี่
ในขณะนี้ความเร็วในการดูดกลืนกำลังเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยยะสำคัญ เย่ฟ่านทนไม่ได้อีกต่อไป เขาใช้หม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดเพื่อป้องกันตัวเองและยินยอมรับชะตากรรมโดยไม่คิดจะดิ้นรนอีกแล้ว
ในที่สุดพวกเขาก็จมดิ่งลงสู่ความมืดนิรันดร์ แม้แต่ดวงตาศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็มองไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น แสงทั้งหมดถูกดึงดูดออกไป และแม้แต่ดวงตาของเขาก็แทบจะระเบิดทันทีที่สำรวจสภาพแวดล้อม
“บูม”
ชายชราที่เป็นวิญญาณเทพกวาดโลงศพขนาดใหญ่ในมือของเขาเข้าไปในหลุมดำ จากนั้นคลื่นพลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นอย่างรุนแรง
“บูม”
ทันใดนั้นกระแสลมที่แข็งแกร่งก็ต่อต้านการดูดกลืนของหลุมดำพร้อมกับปลดปล่อยกลิ่นอายที่ชั่วร้ายอย่างถึงที่สุดออกมา
กลิ่นอายนี้ชั่วร้ายราวกับจะทำลายทั้งจักรวาล แม้ว่าหลุมดำจะมีขนาดใหญ่แต่เมื่อเผชิญหน้ากับอานุภาพของวัตถุสิ่งนี้ หลุมดำก็มีรอยแตกปรากฏขึ้นคล้ายกับจะพังทลายลงในอีกไม่กี่ลมหายใจข้างหน้า!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโลงศพนี้จะต้องเป็นวัตถุระดับอาวุธเต๋าสุดขั้วอย่างแน่นอน เพียงการเคลื่อนไหวของมันก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนขนาดใหญ่ราวกับจักรวาลอันกว้างใหญ่จะแตกออกจากกัน
หัวใจของเย่ฟ่านตกตะลึง ตามที่คาดไว้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่อยู่ในโลงศพจะต้องเป็นสิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หรือไม่ก็เทพโบราณแน่นอน
ในขณะเดียวกันเขาก็หยิบสมบัติที่ได้มาจากรังหมื่นมังกรและใช้หม้อปราณปฐพีต้นกำเนิดปกป้องตัวเองอีกชั้น
โลงศพนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง การโจมตีของมันสามารถเจาะทะลุขอบหลุมดำเพื่อเปิดเส้นทางการหลบหนีออกจากที่นี่
“นี่แค่ซากศพเท่านั้น ตอนที่เขามีชีวิตอยู่จะทรงพลังมากแค่ไหน”
เย่ฟ่านไม่รู้ เขานึกไม่ออกว่าคนคนหนึ่งจะแข็งแกร่งถึงขนาดนั้นได้อย่างไร
บูม!
หลังจากที่ทำการโจมตีอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดหลุมดำก็แตกออก เย่ฟ่านและชายชราที่เป็นวิญญาณเทพได้ถูกคลื่นพลังที่ปั่นป่วนกวาดออกจากหลุมดำทันที
“แย่แล้ว!”
เย่ฟ่านตกใจและรู้สึกถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้ที่ครอบคลุมทั่วทั้งจักรวาลทันทีที่เขาหลุดออกมาจากหลุมดำ
“ปัง…”
จี้รูปจันทร์เสี้ยวบนร่างกายของเขาสั่นไหว และยังปลดปล่อยพลังหยินอันเข้มข้นออกมาอย่างไม่สิ้นสุด
“นี่คือ...คัมภีร์โบราณไท่หยิน คัมภีร์จันทรา!”
ทันใดนั้นหัวใจของเย่ฟ่านก็ขยับ ภายใต้พลังหยินที่แข็งแกร่งในจักรวาลนี้ได้มีตัวอักษรขนาดใหญ่ถูกยิงออกจากจี้บนลำคอของเขา...ไท่หยิน!
เย่ฟ่านเกิดความตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด
“คัมภีร์ไท่หยินกับคัมภีร์หยางบริสุทธิ์ไม่ทราบว่าคัมภีร์ชนิดใดแข็งแกร่งมากกว่า…”
ในขณะนี้เย่ฟ่านได้รวบรวมคัมภีร์สุริยันจันทราครบทั้งสองเล่มแล้ว ต่อให้ต้องสูญเสียเวลาไปหลายปีแต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่เวลาที่สูญเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์
“ข้าสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังชีวิตอยู่ในจักรวาลอันไร้ขอบเขตนี้!”
…….
ในจงโจว ผังป๋อได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย เขากลับมาจากสนามรบและกระอักเลือดออกมาคำใหญ่ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและกล่าวว่า
“เกือบสี่ปีแล้วเย่ฟ่านเจ้ากลับถึงบ้านหรือยัง เจ้ารู้ไหมว่าใครคือศัตรูในปัจจุบันของข้า? เมื่อไหร่ข้าจะได้พบเจ้าอีก…”
“พี่ผัง อาการบาดเจ็บของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
คนเถื่อนก็เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำเช่นกัน และหลี่เหอซุยนั่งอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าซีดขาว เขาถอนหายใจด้วยความเศร้าโศก
“ทักษะอสูรกลืนสวรรค์น่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง หญิงสาวคนนั้นจะต้องถูกสวรรค์ลงโทษ!”
“โชคดีที่มีสุนัขตัวนั้นคอยช่วยเหลือ ไม่เช่นนั้นพวกเราคงตายกันหมดแล้ว”
อู๋จงเทียนกำลังทำแผลในบริเวณแขนข้างซ้ายที่ขาดออกจากร่าง ท่าทีของเขาดูสิ้นหวังเป็นอย่างมาก
“เจ้าหมาตัวนั้นจะรอดหรือไม่” ผังป๋อถอนหายใจ
