บทที่8

“ที่รัก ไม่ต้องกังวลนะคะ”

ในขณะที่หลิวเฉิงกำลังคิดว่าจะหนียังไงดี เซี่ยว่านชิวที่อยู่ข้างหลังเขาก็ตบไหล่เขาเบา ๆ

หลิวเฉิงทันใดนั้นก็จำได้ว่าแฟนของเขายังอยู่ด้านหลัง

ไม่สิ บางทีอาจเป็นเพราะแฟนผีของเขาอยู่ด้านหลังก็ได้ ดังนั้นอดีตเจ้านายและอดีตเพื่อนร่วมงานเลยไม่เข้ามาโจมตีหลิวเฉิง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลิวเฉิงรู้สึกว่าออฟฟิศวันนี้เย็นมาก แต่ก็ไม่มีผีมารังควานเขา

ต้องเป็นเพราะแฟนของเขาอยู่ด้วนแน่ ผีเลยกลัว

ผีก็มีความคิดและรู้สึกเหมือนกัน พวกมันไม่โง่พอที่จะพุ่งเข้ามาและถูกฆ่าตาย

การที่อดีตเจ้านายของเขาเรียกเขาเข้าไปในห้อง บางทีอาจเพราะจงใจก็ได้

เขาต้องการหลอกให้หลิวเฉิงเข้าไปในห้อง แล้วก็...

แน่นอนว่าห้องบอส ไม่ว่าจะเป็นคนหรือผีก็น่ากลัวพอกัน

“เซี่ยว่านชิว คนในชั้นนี้เป็นผีกันหมดหรือเปล่า?” หลิวเฉิงตั้งสติครู่หนึ่ง เมื่อผ่อนคลายลงแล้วจึงได้ถามเซี่ยว่านชิวออกมา

อุบัติเหตุรถตกผาคร่าชีวิตเจ้านายของเขารวมไปถึงเพื่อนร่วมงานอีกสามคน

แต่ในปัจจุบัน รวมหลิวเฉิงแล้วยังมีอีกเก้าคนที่อาจจะยังมีชีวิตอยู่

“ยกเว้นคุณที่รัก มันมีวิญญาณอยู่ทั้งหมดแปดตัว”

“แปด?”

หลิวเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

เป็นไปได้ไหมว่าพนักงานคนอื่นถูกเจ้านายและอีกสามคนฆ่าตายแล้วกลายเป็นผี

พอคิดแล้วก็มีความเป็นไปได้

ไม่อย่างนั้นพนักงานที่ควรมีชีวิตอยู่จะกลายเป็นผีไปได้ยังไง?

เจ้านายของเขานี่ทั้งร้ายกาจและชั่วร้ายจริง ๆ ฆ่าคนที่มีชีวิต แล้วอีกฝ่ายจะเข้าโจมตีเขาหรือเปล่านะ?

“ตอนยังมีชีวิตก็เป็นคนขี้งก ดุร้ายและร้ายกาจ น่าขยะแขยงจริง ๆ” หลิวเฉิงอดด่าหัวหน้าที่ตายไปแล้วไม่ได้

เขาถูกอีกฝ่ายเพ่งเล็งจริง ๆอย่างที่คิด หากไ่ใช่เซี่ยว่านชิวอยู่ที่นี่ด้วย ตัวเขาคงตายไปแล้วตตั้งแต่เข้ามาที่บริษัท

ยิ่งคิด หลิวเฉิงก็ยิ่งโกรธ

เขาต้องการให้เซี่ยว่านชิวฆ่าผีบอสของเขาซ้ำอีกครั้งจริง ๆ

ขณะที่หลิวเฉิงกำลังคิดบางอย่างด้วยความไม่พอใจ เสียงเคาะประตูก็ดังมา

หลิวเฉิงถูกประตูดึงดูดความสนใจได้ชะงักนัก

ผีจะไม่มีทางเคาะประตู นอกเสียจากอยากจะหลอกคน

“นั่นคือคนมีชีวิตหรือเปล่า?”

“สามีที่รัก พวกเขาเป็นคนจริง ๆ แต่พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา” เซี่ยว่านชิวมองไปที่ประตูแล้วตอบหลิวเฉิง

“ไม่ใช่คนธรรมดา?”

หลิวเฉิงตกตะลึง

จะเป็นไปได้ไหมว่าพวกเขามาเพื่อจับผี?

ถ้าคิดแบบปกติตามหลักก็เข้าใจได้ ในเมื่อมีผีบนโลกก็ย่อมต้องมีคนคอยจับผี ไม่อย่างนั้นคนทั้งโลกคงโดนหลอกไปแล้ว

ผีตัวอื่น ๆในออฟฟิศยังไม่รู้ตัวเลยว่ามีความผิดปกติ มีเพียงเซี่ยว่านชิวตนเดียวที่รู้ว่าคนที่มาไม่ใช่คนธรรมดา เพราะว่าเซี่ยว่านชิวนั้นแข็งแกร่งมาก

“เซี่ยว่านชิว เธอต้องเลี่ยงพวกเขาหรือเปล่า? ถ้าหากพวกเขาเห็นเธอ...” หลิวเฉิงมองไปที่เซี่ยว่านชิวด้วยความกังวล เขายอมรับเลยว่าเป็นห่วงเธอ

แม้ว่าแฟนของเขาจะไม่ทำร้ายคน แต่เธอก็เป็นผีอยู่ดี หากถูกจับได้ ไม่ว่าจะเป็นนักบวชลัทธิเต๋าหรือพระสงฆ์รวมไปถึงบุคคลจากองค์กรบางแห่ง ไม่ว่าอย่างไหน หลิวเฉิงก็ช่วยเธอไม่ได้ เขาเป็นคนธรรมดา ไม่สามารถเข้าไปช่วยได้แน่

หลิวเฉิงไม่มีพลังพอ

ถ้าเขามีพลัง เขาก็ยังคงปกป้องเซี่ยว่านชิวได้อยู่บ้าง แต่ตอนนี้เขายังเป็นคนปกติ แม้แต่ผีร้ายตัวเล็กตัวน้อย เขาก็ยังสู้ไม่ได้เลย

เซี่ยว่านชิวเห็นความเป็นห่วงผ่านแววตาของหลิวเฉิง เธอก็คลี่ยิ้มงดงามออกมา เธอพูดปลอบหลิวเฉิงด้วยเสียงอ่อนโยน “ที่รัก ไม่ต้องเป็นห่วง ต่อให้พวกมันมา ฉันก็สามารถฆ่าพวกมันได้ภายในไม่กี่วินาที”

คำพูดของเธอนั้นไม่ได้เป็นการปลอบอย่างเดียว แต่พูดเพื่อให้คนรักของเธอนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเธอด้วย

“โล่งอก...”

หลิวเฉิงถอนหายใจเพื่อปลดปล่อยความเครียดในใจ

เขารู้ว่าแฟนของเขาแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่ชัดเจนว่าแข็งแกร่งแค่ไหน แต่หลังจากได้ยินจากปากของเซี่ยว่านชิว หลิวเฉิงก็โล่งใจทันที

อย่างน้อยเธอก็พอป้องกันตัวได้

อย่างไรก็ตาม หลิวเฉิงไม่ต้องการให้เซี่ยว่านชิวฆ่าคน

เขาแค่อยากจะมีชีวิตที่สงบสุขกับแฟนผีของเขา ตราบใดที่ไม่มีใครมายุ่งกับตัวเขาเอง เขาก็ไม่คิดที่จะให้เซี่ยว่านชิวฆ่าใคร

แต่หากเป็นวิญญาณชอบหาเรื่องเหมือนบอสที่ตายไปของเขา หลิวเฉิงไม่ใจอ่อนเด็ดขาด

“เซี่ยว่านชิว ไปที่ห้องบอสกันก่อน อย่าเพิ่งไปสนใจคนข้างนอกเลย” หลิวเฉิงจ้องไปที่ประตูห้องทำงานของบอสแล้วกล่าวกับเซี่ยว่านชิว

หลิวเฉิงต้องการฆ่าบอสคนนี้อีกครั้ง เพราะว่าตอนตายไปแล้ว อีกฝ่ายก็ยังหมายหัวเขา

“ได้ค่ะที่รัก”

เซี่ยว่านชิวพยักหน้าพลางจับมือของหลิวเฉิง นิ้วมือสอดประสานกันและทำให้แฟนของเธอลอยขึ้นด้วยพลังจิตและลอยมาที่หน้าห้องทำงานบอส

เธอมีพลังจิตที่แข็งแกร่งและสามารถทำให้คนอื่นบินไปกับเธอได้สบาย

หลิวเฉิงมีประสบการณ์การบินเป็นครั้งแรก มันไม่เหมือนกับสิ่งที่เขาเคยประสบพบเจอมาเลย

มนุษย์นั้นโหยหาการบิน เพราะรักความอิสระ เพราะหากบินได้ มันจะเป็นอิสระจากแรงโน้มถ่วงของโลก ทำให้ผู้คนรู้สึกโล่งใจขึ้นมา

และหลังจากหลิวเฉิงบินได้ มันก็ทำให้เขารู้สึกว่าการบินครั้งแรกของเขานี่มันยอดเยี่ยมมากจริง ๆ0

ถ้าหากเขาบินได้ด้วยตัวเอง ปราศจากการช่วยเหลือของเซี่ยว่านชิวมันก็คงจะดี

หลิวเฉิงถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะผลักประตูห้องทำงานเข้าไป

ประตูห้องทำงานบอสเปิดออกช้า ๆ

ในขณะนั้นเอง สภาพแวดล้อมในสายตาของหลิวเฉิงก็มืดมิดลงทันที ราวกับว่ามีบางอย่างมากั้นแสงไว้ ทั้งสำนักงานมืดมาก

ตอนนั้นเองที่หลิวเฉิงเห็นว่ามีคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของบอสเขา