ตอนที่ 15 อาวุธลับ
ในขณะที่ถังฮวนหลอมอัญมณี เขาใช้สมาธิทั้งหมดกับสิ่งตรงหน้า และตอนนี้เขาก็เพิ่งได้เห็นความก้าวหน้าของคนอื่นโดยรอบ
ความก้าวหน้าของคนอื่นทำให้เขาตกใจ ความเร็วของอีกห้าคนนั้นช้ามาก แม้แต่สาวน้อยที่เร็วที่สุดก็ยังห่างไกลที่จะเทียบกับเขา เปลวเพลิงที่อยู่ในฝ่ามือของพวกเขาก็นับว่าเบา แม้แต่กับสาวน้อยชุดแดงก็ไไม่ต่างกัน
ถังฮวนครุ่นคิดและคิดถึงเตาหลอมเทพเก้าหยางในตันเถียนของเขา
ที่เปลวเพลิงของพวกเขาเบา อาจจะไม่ใช่เพราะพวกเขามีเพลิงแท้น้อย แต่ด้วยความช่วยเหลือจากเตาหลอมเทพเก้าหยาง เขาจึงใช้เพลิงแท้ได้มากกว่าเดิม เพราะแบบนี้ เพลิงที่ร้อยยิ่งกว่าถึงเกิดขึ้นจากฝ่ามือของเขาและหลอมหินหยกเย็นได้อย่างรวดเร็ว
ไม่แปลกเลยที่เมื่อพวกเขาได้ยินว่าจะต้องหลอมหินหยกเย็นในสี่ชั่วมองแล้วหน้าถอดสี
“ยินดีด้วยน้องชาย เจ้าเข้ารับการทดสอบรอบถัดไปได้!”
เสียงสดใสดังเข้าหูทำให้ถังฮวนตื่นจากความคิดของตัวเอง เขามองไปจากต้นเสียงและเห็นชิงเย่ที่มองเขาและยิ้มดั่งบุปผา แม้ว่านางจะนั่งอย่างสงบ ทั้งร่างกายของนางก็ปล่อยสเน่ห์ออกมาไม่หยุด
นอกจากสาวน้อยที่กำลังใช้สมาธิ ชายชราและอีกสามคนนั้นตื่นจากสมาธิเพราะคำพูดของนาง และทั้งสี่ก็มองมาที่ถังฮวนอย่างตกตะลึง
“ขอบคุณ ท่านจ้าวหอชิงเย่”
ถังฮวนดีใจมากแต่จากนั้นเขาก็ถาม
“จ้าวหอชิงเย่ ข้าใช้เวลาหลอมหินหยกเย็นไปเท่าไหร่รึ?”
“ประมาณสิบห้านาที”
ชิงเย่ยิ้มเบา ๆ และชี้ไปที่นาฬิกาทรายขนาดเท่ากำปั้นข้างกายนาง แต่ดวงตาของนางก็จับจ้องมาที่ถังฮวน และใบหน้าอันน่าหลงใหลของนางก็แสดงการยอมรับที่ยากจะปิดบัง
“สิบห้านาที…”
ถังฮวนไม่คิดเลย และตอนนี้เขาก็ถึงได้รู้ว่ายังมีนาฬิกาทรายอื่นอยู่ข้างกายชิงเย่อีก ในตอนนี้ปริมาณทรายที่ไหลลงมานั้นน้อยมาก และเขาก็ไม่ได้ยินเสียงที่เบาอย่างมากของทรายนั้นเลย
“สิบห้านาทีรึ?”
และแทบจะพร้อมกัน ชายชราและคนอื่น ๆ ก็พูดเสียงดังอย่างไม่เชื่อหู พวกเขามองถังฮวนด้วยความตกตะลึง
เด็กหนุ่มคนนี้มาจากที่ไหนกัน แล้วใยถึงได้หลอมหินหยกเย็นเร็วขนาดนี้!
แม้ว่าหินหยกเย็นจะเป็นอัญมณีระดับต่ำ แต่มันก็มีประโยชน์อย่างมากในการสร้างอาวุธระดับสูง ในด้านความยากของการหลอม มันเป็นหนึ่งในห้าอัญมณีระดับต่ำที่หลอมยากที่สุดอย่างแน่นอน แต่เขากลับใช้เวลาแค่สิบห้านาทีในการหลอมมัน!
ทุกคนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ว่ากันว่าบุตรสาวจักรพรรดิอาณาจักรถัง องค์หญิงถังหยุนนั้นใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการหลอมหินหยกเย็นในตอนที่เข้ารับการทดสอบนักตีอาวุธระดับต่ำในเมืองเทพจุติ องค์หญิงเป็นอัจฉริยะชื่อดังท่ามกลางคนรุ่นใหม่ของอาณาจักรถัง
แต่เขากลับใช้เวลาไม่ถึงครึ่งขององค์หญิง!
เขารู้สึกถึงสายตารอบตัวและจากนั้นก็มองชิงเย่ ถังฮวนใจเต้น
เขารู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำนั้นเตะตาเกินไปและดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดี มันเป็นเพราะตอนที่เขาหลอมหินหยกเย็นนั้นเขาตั้งสมาธิกับมันอย่างมากและไม่ได้รับรู้ว่าเวลาผ่านไปมากเพียงใด มิเช่นนั้นเขาคงจะใช้เวลาให้มากกว่านี้เพื่อที่จะได้ไม่เป็นที่สนใจนัก
“น้องชาย เจ้าชื่ออะไร?”
ชิงเย่ถามด้วยรอยยิ้ม
“ถังฮวน”
ถังฮวนพูดตอบออกไปโดยไม่รู้ตัว
“อืม ถังฮวน การสอบรอบสองจะเริ่มขึ้นในเกือบสี่ชั่วโมง เจ้าเข้าไปที่ ‘ห้องอาวุธลับ’ ที่หลังหอก่อนได้ นี่ถือว่าเป็นรางวัลเพิ่มเติมแก่ผู้ที่สอบรอบแรกเสร็จก่อนเวลา”
ชิงเย่ยิ้มและโบกมือขว้างของที่มีเงาสีแดงออกมา
ถังฮวนรับและเห็นว่ามันเป็นแผ่นไม้กลมที่เขียนคำว่า “ทดสอบ” สลักเอาไว้ แต่คราวนี้มันเปลี่ยนจากสีดำเป็นสีแดง
“ท่านจ้าวหอ ข้าขอตัวก่อน”
ถังฮวนไม่อยากจะโดนจ้องมองต่อไป เขาจึงคว้าแผ่นไม้และลุกขึ้นทันที
“ไปเถอะ”
ชิงเย่โบกมือพ้อมกับยิ้มกว้าง
ถังฮวนโค้งคำนับให้ชิงเย่และรีบเดินออกมา
สายตาของชายชราและคนที่เหลือมองตามถังฮวน แผ่นไม้สีแดงในมือเขาทำให้ดวงตาของพวกเขาเดาด้วยความอิจฉา
“ห้องอาวุธลับ” นั้นเป็นสถานที่ที่หออาวุธเทพเก็บสมบัติเอาไว้!
ตามกฎแล้ว คนที่ผ่านการทดสอบรอบแรกก่อนเวลาจะได้เข้าสู่ห้องอาวุธลับและอยู่ข้างในนั้นจนกระทั่งการสอบรอบแรกจบ แม้ว่าพวกเขาจะได้เข้าออกมามือเปล่า แต่ถ้าเขาโชคดี รางวัลก็อาจเหนือจินตนาการ
อย่างเช่น ถ้าหากเขาเจอโอสถล้ำค่าที่เหมาะกับการใช้งานในห้องอาวุธลับ เขาอาจกินมันได้ และนั่นก็ถือว่าไม่ผิดกฎของหออาวุธเทพ
ห้องอาวุธลับนั้นดึงดูดจอมยุทธทุกคนที่เข้าร่วมการทดสอบนักตีอาวุธระดับต่ำ
โชคร้ายที่คนที่เข้ามายังห้องอาวุธเทพส่วนใหญ่นั้นไม่มีเวลาพอที่จะค้นหาสมบัติ สุดท้ายพวกเขาก็กลับมามือเปล่า แต่ถังฮวนคนนี้ไม่เหมือนคนอื่น เขามีเวลาเกินกว่าสามชั่วโมง เขาจะได้สมบัติกลับมาเท่าใดกัน?
ความตกใจและความอิจฉาทำให้ในใจพวกเขาไม่มั่นคง และเพลิงในฝ่ามือก็สั่นไหว เมื่อร่างของถังฮวนหายไปพวกเขาก็ละสายตาและเพลิงในมือก็ดับไปนานแล้ว
“โอ๊ย เพลิงข้าดับอีกแล้ว!”
“แย่แล้ว ครั้งนี้ข้าไม่ผ่านแน่!”
“ถ้าข้าตกรอบนี้ ข้าต้องรออีกสามเดือนกว่าจะทดสอบรอบใหม่ได้”
“...”
เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น
ชิงเย่ยิ้มเมื่อเห็นบรรยากาศนี้ นางมองไปที่บันไดอีกครั้งและพึมพำด้วยเสียงที่แทบจะไม่ได้ยิน
“น่าสนใจ ข้าได้เจอกับสุดยอดอัจฉริยะในเวลาไม่นานที่ได้มาดูแลหอที่เมืองคลื่นคลั่งแห่งนี้ พื้นเพเขาเป็นอย่างไรกันนะ?”
… …
ถังฮวนไม่รู้ถึงแผ่นไม้สีแดงในมือเขาเลย เขาเดินไม่นานก็วิ่งมาจนถึงชั้นแรก
เมื่อชายหนุ่มที่ประตูได้ยินเสียงฝีเท้าเขาก็ลืมตามอง เมื่อเขาเห็นแผ่นไม้สีแดงในมือถังฮวนเขาก็ตกใจจนเก็บอาการไม่อยู่
ถังฮวนไม่สนใจชายหนุ่ม เขาเห็นประตูหลังของหออาวุธเทพชั้นแรกเปิด เขาก็เดินเข้าไปเลย
ด้านหลังหอนั้นจะมีสองห้อง ทางซ้ายคือห้องอาวุธลับ ส่วนทางขวาคือห้องสมบัติวิเศษ
ถังฮวนอ่านอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยังห้องอาวุธลับ เขาเห็นจอขนาดใหญ่วางไว้หน้าประตูขวางทาง บนจอนั้นมีลูกศรชี้ไปทางซ้ายด้วยคำว่า “ลับ” และขวาด้วยคำว่า “อาวุธ”
“หมายความว่ายังไงกัน?”
ถังฮวนตกใจและเดินไปทางซ้ายโดยที่ไม่คิดอะไร
“แค่ก แค่ก!”
มีเสียงกระแอมดังขึ้น
ถังฮวนตกใจ เขาหันไปมองทันทีและเห็นเงาที่ด้านข้างประตู มีคนที่นั่งอยู่บนเบาะรองนั่ง เขาคือชายชราชุดดำและร่างกายของเขาก็เตี้ยและผอม เขาที่นั่งตรงนี้มีร่างกายที่กลมกลืนไปกับเงา ถ้าหากไม่ดูให้ดีก็ยากมากที่จะสังเกตเห็นเขา
“ข้ามีนามว่าถังฮวน คารวะใต้เท้า”
ถังฮวนดึงสติกลับมาและโค้งคำนับพร้อมกับยื่นแผ่นไม้สีแดงทันที
“เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้เอาของอะไรออกมาจากห้องอาวุธลับ เข้าใจหรือไม่?”
ผู้เฒ่าตัวเตี้ยมองปราดเดียว ดวงตาของเขาให้ความน่ากลัวในความมืด แต่ในดวงตาก็แสดงความแปลกใจออกมาด้วย
“เข้าใจแล้ว”
ถังฮวนพยักหน้า เขาแค่เข้ามาเพื่อดูภายใน เขาไม่ได้คิดจะเอาอะไรติดตัวออกมา
“ถ้าเช่นนั้น ข้าเข้าไปเลยได้ไหม?”
“ไปได้”
ผู้เฒ่าตัวเตี้ยโบกมือ เขาหลับตาลงช้า ๆ
ถังฮวนหายใจเบา ๆ และเดินไปทางซ้าย ต่อมาเขาก็เดินผ่านจอและเขาก็ได้รู้ว่ามันเป็นพื้นที่ที่แยกตัวเป็นหลายห้องเล็ก ๆ ทางเดินนั้นจะประดับไปด้วยมุกสีขาว แสงตระการตาที่เปล่งออกมาทำให้ภายในดูสว่างจ้า
“ข้าในนี้มันอะไรกันแน่?”
ถังฮวนสงสัย แต่เขาก็ห้ามความสงสัยไม่ได้และเปิดประตูบานใกล้ที่สุด พื้นที่ข้างในนั้นเล็กมากกและมีพื้นที่เพียงสี่ถึงห้าตารางเมตร และยังมีมุกขาวฝังเอาไว้มากมายในห้อง แม้จะไม่มีแสงจากด้านนอก ในห้องก็ยังสว่างสดใสดั่งกลางวัน
ที่ทำให้ถังฮวนตกใจก็คือมีเตาหลอมสำหรับตีอาวุธอยู่ภายใน ผิวของมันคล้ำและแดง เขาไม่รู้ว่ามันทำมาจากวัตถุดิบอะไร
ถังฮวนส่ายหน้า ปิดประตู และเปิดประตูห้องที่สอง…
