USB:บทที่ 1348 ถูกตามทัน (ฟรี)
USB:บทที่ 1348 ถูกตามทัน (ฟรี)
ส่วนทางด้านของฮวงเฟิงและแม่เฒ่าเทียนซานที่ได้พากันหนีทั้งวันทั้งคืน พวกเขาต่างก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยดังนั้นพวกเขาจึงหยุดพักและแม่เฒ่าเทียนซานก็ได้ใช้โอกาสนี้เพื่อฝึกฝนวรยุทธ์
ฮวงเฟิงเองก็กำลังฝึกฝนเช่นกัน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในโลกนี้นานนัก แต่เขาก็ยังคงฝึกฝน แต่ทว่าเมื่อเขาได้เห็นเหล่ายอดฝีมือมือมากมาย ฮวงเฟิงคนที่เคยภาคภูมิใจในฝีมือของตัวเองก็ได้พบว่าหลังจากที่เขาได้มาถึงกาลอวกาศนี้ เขาไม่แม้แต่จะสามารถเอาชนะตัวละครรองหลายคนได้ นอกจากนี้เขาก็ยังไปสร้างความแค้นให้กับเต็งชุนชิวอีกด้วย หากพวกเขาได้พบกันอีกครั้ง…อีกฝ่ายคงจะไม่ยอมออมมือให้แก่เขาอย่างแน่นอน
ดังนั้นฮวงเฟิงผู้ซึ่งรู้สึกกระตือรือร้นอยู่ในใจจึงได้ใช้ช่วงเวลาอันดีเช่นนี้ในการฝึกฝน แต่ทว่าในตอนนี้การฝึกฝนของเขานั้นมุ่งเน้นไปที่การสลายกำลังภายในที่อู๋หยาจื่อได้ถ่ายทอดมาให้แก่เขา นั่นเป็นเพราะว่าวิชากำลังภายในเจ็ดสิบปีของอู๋หยาจื่อนั้นช่างเป็นวิชาที่ล้ำลึกอย่างหาที่เปรียบมิได้ อู๋หยาจื่อเป็นอัจฉริยะมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นความเชี่ยวชาญของเขาจึงเหนือกว่าฮวงเฟิงเป็นอย่างมาก ฮวงเฟิงที่เพิ่งจะฝึกฝนวรยุทธ์มาได้เพียงแค่สองปีแต่ก็สามารถที่จะมาถึงจุดที่แข็งแกร่งอย่างเช่นที่เขาเป็นในปัจจุบันได้ แต่สำหรับอู๋หยาจื่อที่ได้ฝึกฝนมากว่าเจ็ดสิบปีจึงแสดงให้เห็นว่าวิชากำลังภายในของเขานั้นลึกซึ้งเพียงใด
ดังนั้นฮวงเฟิงจึงรู้สึกอิจฉาสมบัติล้ำค่าที่ซ่อนอยู่ในตัวของเขาชิ้นนี้ เพราะจริงๆ แล้วตัวเขาเองก็หวังว่าจะได้ใช้วิชากำลังภายในที่ล้ำลึกนี้ไปอีกนานๆ
“เฮ้ย ไอ้หนู นี่มันก็เที่ยงแล้วนะ” ขณะที่ฮวงเฟิงกำลังฝึกฝนวรยุทธ์ เสียงของแม่เฒ่าเทียนซานก็ก็ดังขึ้นข้างหูของเขา
ฮวงเฟิงลืมตาขึ้นและเงยหน้าขึ้นมองดวงอาทิตย์จากนั้นจึงพูดว่า "ใช่แล้ว นี่ก็เที่ยงวันแล้ว"
“ก็ใช่น่ะสิ เจ้าไม่หิวงั้นหรือ?” แม่เฒ่าเทียนซานกล่าว
"ก็นิดหน่อย" ทันใดนั้นฮวงเฟิงก็นึกขึ้นได้ว่าแม่เฒ่าเทียนซานได้ฝีกฝนวรยุทธ์พิเศษ นางต้องดื่มเลือดในตอนเที่ยงเพื่อที่จะควบคุมตัวเอง ถ้านางไม่ได้ดื่มเลือดนานเกินไป…พลังลมปราณของนางก็จะเดือดและนางอาจจะถูกแผดเผาจนตายได้
ซึ่งก็เป็นไปตามที่คาดเอาไว้ แม่เฒ่าเทียนซานกล่าวต่อไปว่า "แถวๆ นี้มีกวางป่ากับไก่ไม้ไผ่อยู่ ข้าจะสอนวิชาวิ่งบนพื้นราบให้แก่เจ้า ไปสิไปจับมาให้ข้าสักตัว"
แม่เฒ่าเทียนซานไม่รู้ว่าฮวงเฟิงนั้นรู้จักกระบวนท่าเท้าท่องคลื่นอยู่แล้ว เพราะเขาไม่เคยใช้กระบวนท่านี้ให้แม่เฒ่าเทียนซานเห็นมาก่อน และตอนที่เขาได้ช่วยชีวิตของแม่เฒ่าเทียนซานเอาไว้นางก็อยู่ในถุงผ้า ดังนั้นนางจึงไม่เห็นวรยุทธ์ของฮวงเฟิง
"ได้สิ" ฮวงเฟิงพยักหน้าและกล่าวตอบ เขาไม่ใช่ซีจุ๊ ซึจุ๊เป็นหลวงจีนเขาจึงไม่ฆ่าสัตว์และไม่กินเนื้อ แต่ทว่าฮวงเฟิงนั้นไม่ได้มีอุปสรรคในด้านนี้ และที่กาลอวกาศแห่งนี้ก็ไม่ได้มีกฎหมายคุ้มครองสัตว์ป่า การล่ากวางป่าและไก่ไม้ไผ่เหล่านั้น…จึงไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายแต่อย่างใด ดังนั้นฮวงเฟิงจึงไม่รังเกียจที่จะกินสัตว์พวกนั้น
แม่เฒ่าเทียนซานพอใจกับท่าทีของฮวงเฟิงมาก ดังนั้นนางจึงได้สอนวิชาวิ่งบนพื้นราบให้แก่ฮวงเฟิง ซึ่งวิชานี้ไม่ใช่ทักษะระดับสูงแต่ก็สามารถที่จะคุ้นเคยกับมันได้ง่าย และเหมาะมากสำหรับมือใหม่
และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่วิทยายุทธระดับแนวหน้าแต่ก็ยังทรงพลังมากโขอยู่ ฮวงเฟิงจึงไม่ได้ปฏิเสธในเรื่องนี้ และในขณะเดียวกันเขาก็แอบรู้สึกว่าเขาช่างโชคดีเสียเหลือเกิน โชคดีที่เขาได้ตัดสินใจช่วยแม่เฒ่าเทียนซานเอาไว้ แม่เฒ่าเทียนซานคนนี้ช่างเป็นเหมือนกรุสมบัติอันล้ำค่า นางมีหลายสิ่งหลายอย่างให้เขาได้เรียนรู้และค่อยๆ เล็ดลอดออกมาทีละเล็กทีละน้อย ซึ่งนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้สึกพึงพอใจกับสิ่งต่างๆ เหล่านี้
“เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าก็ได้เรียนรู้วิทยายุทธนี้ไปแล้ว รีบไปเสียสิ แม่เฒ่าอย่างข้าหิวจนไส้จะกิ่วอยู่แล้ว” เมื่อแม่เฒ่าเทียนซานเห็นว่าฮวงเฟิงยังคงฝึกฝนอยู่ ดังนั้นนางจึงเอ่ยปากกระตุ้นเขา
"ได้สิ" ฮวงเฟิงยืนขึ้นและเตรียมตัวจะไปจับกวางป่าและไก่ไม้ไผ่
แต่ทว่าขณะที่ฮวงเฟิงเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว เขาก็ได้ยินเสียงดังอยู่ไม่ไกล เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนกำลังใกล้เข้ามา
“แย่แล้ว พวกนั้นกำลังไล่ตามพวกเรามา” ฮวงเฟิงรีบหันกลับมาพูดกับแม่เฒ่าเทียนซาน
“มานี่สิ ข้าจะสอนวิทยายุทธให้แก่เจ้า แล้วจงไปจัดการพวกมันซะ” แม่เฒ่าเทียนซานกล่าวกับฮวงเฟิง
"ข้างั้นรึ?" ฮวงเฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย วิชากำลังภายในของเขานั้นยังพอถูไถไปได้ แต่ฝีมือของเขานั้นก็จัดได้ว่าอยู่ในระดับเดียวกันกับบรรดาเจ้าเกาะเจ้าถ้ำเหล่านั้น และกลุ่มคนที่ไล่ตามมาก็ต้องมีมากกว่าหนึ่งคนอย่างแน่นอน ดังนั้นฮวงเฟิงจึงรู้สึกไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถเอาชนะคนเหล่านั้นได้
ซึ่งแน่นอนว่า หากฮวงเฟิงยินยอมที่จะใช้กระบวนท่าเท้าท่องคลื่นเขาก็จะสามารถพาตัวแม่เฒ่าเทียนซานไปด้วยได้ เพราะความมหัศจรรย์ของกระบวนท่าเท้าท่องคลื่นนั้นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าเกาะและเจ้าถ้ำทั้งหลายจะเข้าใจได้
แต่ทว่าหากไม่จำเป็นจริงๆ ฮวงเฟิงก็ไม่อยากจะใช้กระบวนท่านี้ จุดประสงค์ของเขาในการมาที่นี่เพื่อมาขอความช่วยเหลือจากแม่เฒ่าเทียนซาน เขาต้องการที่จะเรียนรู้วิทยายุทธเพิ่มเติม ถ้าเขาสามารถพานางหนีไปให้พ้นอันตรายได้... แล้วนางจะไม่สอนวิทยายุทธให้แก่เขาได้อย่างไร?
ดังนั้นฮวงเฟิงจึงต้องการที่จะรักษาความแข็งแกร่งของเขาให้มากที่สุดตั้งแต่แรก หนึ่งในนั้นก็คือรักษาไพ่ตายของเขา และอีกประการก็คือการเรียนรู้วิทยายุทธจากแม่เฒ่าเทียนซาน
“ถ้าไม่ใช่เจ้า แล้วจะให้ข้าลงมือเองงั้นเหรอ?” แม่เฒ่าเทียนซานกล่าวอย่างเคืองๆ ใส่ฮวงเฟิง "ทำตามข้า เหยียดมือขวาของเจ้าออกและถ่ายเทพลังลมปราณไปที่แขนซ้าย ใช้นิ้วชี้ที่มือซ้ายของเจ้าแตะไปที่เอวของศัตรู เจ้าต้องแม่นด้วยนะ ถ้าเจ้าพลาดเป้าไปแม้แต่นิดเดียวไม่เพียงแต่เจ้าจะทำร้ายศัตรูไม่ได้แต่เจ้าก็จะได้รับบาดเจ็บเองด้วย เข้าใจไหม?”
"ข้าเข้าใจแล้ว" ฮวงเฟิงพยักหน้า แต่มือของเขาก็กำลังฝึกฝนไปตามท่าทางของแม่เฒ่าเทียนซานด้วย
แม่เฒ่าเทียนซานมองดูจากด้านข้างและค่อนข้างพอใจ ถึงแม้ว่าพรสวรรค์ของฮวงเฟิงจะไม่ได้ยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ได้แย่เช่นกัน ถึงแม้ว่านางจะเพิ่งสอนวิทยายุทธที่ล้ำลึกให้แก่เขา แต่ทว่า..ก็เพียงแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้นและเขาก็ใช้เวลาเพียงไม่นานในการเรียนรู้มัน
ยิ่งฮวงเฟิงฝึกฝนมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรู้สึกว่าวิทยายุทธที่เขาใช้ค่อนข้างดูคุ้นตา คล้ายกับเคล็ดวิชาเป่ยหมิงศักดิ์สิทธิ์ ฮวงเฟิงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะนึกย้อนไปถึงฉากที่เขาเคยดูในทีวี และในตอนนั้นวิทยายุทธที่แม่เฒ่าเทียนซานกำลังสอนให้แก่ซีจุ๊ ก็คือเคล็ดวิชาเป่ยหมิงศักดิ์สิทธิ์
และในตอนนี้ แม่เฒ่าเทียนซานไม่รู้ว่าฮวงเฟิงรู้จักเคล็ดวิชาเป่าหมิงศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นนางจึงสอนเคล็ดเคล็ดวิชานี้ให้แก่ฮวงเฟิงด้วย เดิมทีนั้นฮวงเฟิงคิดว่าเคล็ดวิชาเป่ยหมิงศักดิ์สิทธิ์สามารถที่จะดูดซับได้เพียงแค่กำลังภายในเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีการเคลื่อนไหวบางอย่างแค่เขาไม่รู้เรื่องเท่านั้นเอง
ในขณะที่ฮวงเฟิงกำลังฝึกฝนอยู่นั้นอยู่ที่ริมสนามรบ เจ้าเกาะเจ้าถ้ำทั้งหลายก็ได้พุ่งเข้ามา เมื่อพวกเขาได้เห็นฮวงเฟิงและแม่เฒ่าเทียนซานพวกเขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เราควรจะรู้ว่า…คนของ 36 ถ้ำ 72 เกาะนั้นกำลังตามหาตัวฮวงเฟิงและแม่เฒ่าเทียนซานมาเป็นเวลานานแล้ว และในตอนนี้ก็ตามพวกเขาทันเสียที
“มาดูกันซิ ว่าคราวนี้พวกแกจะหนีไปไหนได้!” เจ้าเกาะกล่าว เขาไม่ได้รู้เลยว่าฮวงเฟิงนั้นมีพลังมากเพียงใด นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่คุ้นเคยกับฮวงเฟิง แต่สำหรับแม่เฒ่าเทียนซานในสายตาของเจ้าเกาะ…เขาไม่ได้เห็นนางอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย เขาเห็นนางเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ที่ไม่มีพิษมีภัยแต่อย่างใด
"ไปสิ ใช้กระบวนท่าที่ข้าเพิ่งจะสอนให้" แม่เฒ่ากล่าว
"ลุยกันเลย" ฮวงเฟิงพยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็เผชิญหน้ากับเจ้าเกาะที่พุ่งเข้ามา แทนที่จะถอยกลับแต่ฮวงเฟิงกลับก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับฝ่ามือของเขา เขาได้แสดงวิทยายุทธที่แม่เฒ่าเทียนซานเพิ่งจะสอนเขา ซึ่งถึงแม้ว่าจะเป็นวิทยายุทธที่เรียบง่ายแต่พลังของมันก็ไม่ได้น้อยเลย นอกจากนี้ฮวงเฟิงก็ยังมีความสามารถแฝงอยู่ในตัวอีกมากมาย ซึ่งเพียงไม่กี่กระบวนท่า เขาก็สามารถที่จะเอาชนะเจ้าเกาะได้แล้ว
แต่ทว่าทันใดนั้นก็มีอีกคนหนึ่งมาถึง ซึ่งนั้นก็คือเจ้าสำนักอู๋นั่นเอง เขาเป็นหนึ่งในผู้จัดงานชุมนุมเหล่าจอมยุทธ์ในปีนี้ วิทยายุทธของเจ้าสำนักอู๋คนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเจ้าเกาะที่เพิ่งจะมาถึงอยู่นิดหน่อย
