ตอนที่ 1 เตาหลอมเทพเก้าหยาง

“โชคร้ายนัก ไอ้เด็กนี่โชคร้ายเกินไปที่ตายในไม่กี่ลมหายใจ”

“พี่หง แบบนี้จะดีจริง ๆ รึ?”

“เขาเป็นลูกของลุง ถ้าลุงรู้เข้าล่ะก็…”

“มันก็แค่ลูกชู้ จะมีอะไรให้ต้องกลัวเล่า? แล้วใครจะไปรู้ว่าเราเป็นคนทำ? ไป! ไป!”

“รีบลงมือแล้วออกไปจากที่เส็งเคร็งนี่ได้แล้ว!”

“...”

ในตอนนั้นเอง ถังฮวนดูเหมือนจะได้ยิ่นถ้อยคำสาปแช่งมากมายและจากนั้นสิ่งที่เข้าหูเขาก็คือเสียงฝีเท้าอันยุ่งเหยิงที่ค่อย ๆ หายไปในระยะไกล

“ลุง?”

“ลูกชู้?”

คำพูดเหล่านั้นพร่ามัวในใจของเขา ถังฮวนตัวสั่นและจู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาพลิกตัวนั่ง

“ข้ายังไม่ตายรึ?”

ถังฮวนมองรอบตัวเขาในพริบตาและตกใจ

รอบตัวเขาคือกำแพงมืดที่ทำจากแผ่นไม้ แขวนไปด้วยกระบี่ หอก ดาบ ท่อนไม้ และอาวุธอื่นทุกชนิด ที่ด้านข้างนั้นมีสิ่งที่คล้ายกับหม้อและก้อนเหล็ก ข้างก้อนเหล็กนั้นมีค้อนเหล็กขนาดเล็กและขนาดใหญ่วางอยู่ระเกะระกะเต็มไปหมด

ถังฮวนบอกได้ทันทีว่าที่นี่คือโรงตีอาวุธ

“ข้าสลบไปตอนที่ตีกระบี่ในโรงตี ถ้าโดนใครช่วยเอาไว้ ข้าก็น่าจะตื่นในโรงพยาบาลแทนที่จะเป็นบ้าน แล้วทำไมถึงมาโผล่ในโรงตีอาวุธได้กัน?”

ถังฮวนอดคิดย้อนกลับไปถึงภาพนั้นไม่ได้ แต่ในหัวของเขาก็มีแต่ความเจ็บปวดราวกับจะระเบิดออกมา ในพริบตานั้นก็มีข้อมูลมหาศาลไหลเข้ามาในสมอง

“อั่ก!”

ถังฮวนร้องและกุมหัวแน่น ใบหน้าเขาค่อย ๆ ซีดขาว

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าใดกว่าที่สีหน้าของถังฮวนจะดีขึ้นในที่สุด แต่เขาก็เบิกตากว้างราวกับเห็นผี เขาอ้าปากเล็กน้อยและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความงุนงง

“ดินแดนรุ่งโรจน์?”

หลังจากผ่านเวลามานานถังฮวนก็ได้สติและพึมพำอย่างไม่เชื่อตัวเอง

เดิมทีเขาเป็นช่างตีกระบี่และมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกก่อนที่เขาจะอายุสามสิบปีด้วยซ้ำ เขาสามารถดีกระบี่ทุกเล่มได้ด้วยมือและราคาของกระบี่แต่ละเล่มนั้นก็มูลค่าเกินล้าน

แต่ถังฮวนยังไม่พอใจ เขาอยากจะสร้างกระบี่เลื่องชื่อไร้เทียมทานเหมือนกับไส้มัจฉาบรรพกาลหรือมหาหุบเหว

สิ่งที่เกิดขึ้นคือเขาเริ่มค้นหาผ่านตำราโบราณมากมายอย่างต่อเนื่องและค้นคว้าวิธีตีอาวุธโบราณอย่างวิชาหลอมกระบี่ สุดท้ายความทุ่มเทของเขาก็ได้ผล เขาได้เจอเตาหลอมกระบี่และวิธีประหลาดในการหลอมกระบี่

ถังฮวนลองในทันทีที่คิดว่าเขาได้สมบัติมาครองแล้ว

ในทีแรก ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น แต่เมื่อกระบี่ล้ำค่าถูกชักออกมาก็ได้เกิดอุบัติเหตุ

ตามวิธีการตีกระบี่นั้น ผู้ตีจะต้องมีโลหิตของช่างตีกระบี่เป็นสิ่งนำทางเพื่อที่กระบี่จะมีจิตแท้ ไม่ใช่แค่อาวุธเย็นยะเยือกที่ไร้ตัวตน

ถังฮวนเองนั้นไม่ตระหนี่ต่อโลหิตตัวเองอยู่แล้ว

แต่ที่เขาไม่คิดก็คือ เมื่อเขาหยดโลหิตลงในเตาหลอม เตาหลอมกระบี่จะเหมือนกับหมาป่าหิวกระหายที่ดิ้นรนชิงโลหิตของเขา

ไม่นานหลังจากนั้นถังฮวนก็หมดสติไป

เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาก็ได้มายังสถานที่ที่เรียกว่าดินแดนรุ่งโรจน์ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีความทรงจำของคนอื่นอยู่ในหัวของเขาด้วย

คนในความทรงจำของเขาเองก็ชื่อว่าถังฮวนและมีอายุสิบหกปี เขาเป็นลูกนอกสมรส

เดิมทีแม่ของเขานั้นเป็นข้ารับใช้ตระกูลถัง แม่ทั้งงดงามดั่งบุปผาและถูกเลือกโดยตระกูลถัง หลังจากตั้งครรภ์แล้วนางก็โดนภรรยาหลวงทนไม่ไหวและถูกขับออกจากตระกูลในเวลาไม่นาน

เท่าที่เขาจำความได้ แม่ของเขาเสียชีวิตจากการเจ็บไข้ และเขาก็อาศัยอยู่กับช่างตีอาวุธเฒ่าตั้งแต่นั้นมาพร้อมทั้งเล่าเรียนวิชาตีอาวุธจากเขาด้วย

“คนที่นี่บ่มเพาะพลังได้ด้วยรึ?”

มีความทรงจำของเขา คนบนโลกนี้หลังจากบ่มเพาะวิชาแล้วจะสร้างปราณแท้ในร่างกายได้ และมีแต่คนแบบนั้นเท่านั้นที่จะมีโอกาสได้เป็นนักหลอมอาวุธที่น่าเลื่อมใสและสร้างอาวุธที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงขึ้นได้

อย่างเช่นช่างตีอาวุธเฒ่าที่ว่ากันว่าเป็นช่างตีอาวุธระดับต่ำ

ถังฮวนในวัยหนุ่มนั้นสนใจการตีอาวุธเป็นอย่างมาก แต่เคราะห์ร้ายที่ความสามารถของเขานั้นไม่ได้มากมาย แม้กระทั่งตอนนี้เขาก็บ่มเพาะปราณแท้ไม่ได้และทำได้แต่ตีอาวุธธรรมดา

เดือนที่แล้ว ช่างตีอาวุธเฒ่าได้จากไปและยังไม่กลับมา ชายหนุ่มถูกทิ้งโดยไม่มีทางเลือกนอกจากนำอาวุธออกมาขายประทังชีวิต

ระหว่างทางไปตลาดเขาก็ได้เจอกับคนตระกูลถังโดยไม่ตั้งใจ ได้เกิดเรื่องขัดแย้งระหว่างกัน และสุดท้ายเขาก็ได้เสียชีวิตและถูกโยนกลับมายังโรงตีอาวุธ

“เด็กคนนี้ตายไปแล้ว ทำไมความทรงจำถึงยังอยู่ในหัวอีกล่ะ?”

ถังฮวนตกใจ เขาจำได้ว่าบทสนทนาที่เขาได้ยินนั้นยังคงชัดเจน และลางสังหรณ์ไม่ดีก็เกิดขึ้นในใจ เขาก้มลงมองโดยไม่รู้ตัวและเห็นมือของเขาที่หยาบกร้านเต็มไปด้วยผิวหนังแข็ง ร่างกายของเขาสูงผอม สวมเสื้อผ้าไม่ค่อยดีนักและเท้าก็มีรองเท้าผ้าสีดำที่ถูกซักจนกระทั่งเป็นสีขาว

นี่มันไม่ใช่ร่างกายของเขา!

ถังฮวนตกใจ เขากระโดดขึ้นมาและมองรอบ ๆ

หลังจากถังฮวนยืนนิ่งหน้ากระจกมองผิวสีทองแดงแต่หล่อเหลาของคนแปลกหน้าได้สักระยะ เขาก็งุนงง

และในตอนนี้เขาก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง

ตัวเขาบนโลกนั้นได้ตายไปแล้ว แต่ดวงวิญญาณของเขาได้เข้ามายังดินแดนรุ่งโรจย์อย่างเป็นปริศนา และชายหนุ่มถังฮวนคนนี้เองก็เพิ่งตาย เขาจึงได้รับความทรงจำมา

หลังจากผ่านไปนานเมื่อถังฮวนเหมือนราวตื่นจากฝัน เขาก็ยิ้มอย่างขมขื่น

ดูเหมือนว่าเขาจะย้อนกลับไปได้อีกแล้วไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม ในโลกใบนี้เขาไม่มีโทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ หรือรถยนต์ เขาจะอาศัยอยู่ได้อย่างไร?

แต่เมื่อเรื่องเดินมาถึงขั้นนี้แล้วเขาก็ไม่มีเวลาให้มานั่งสมเพชตัวเอง

“ก็ได้ ถ้ามาถึงตรงนี้แล้วก็ต้องอยู่ที่นี่แหละ!”

ถังฮวนหายใจเข้าลึกและยอมรับความจริงอย่างหมดท่า แต่ถ้าหากเขาอยากจะมีชีวิตที่ดีกว่าบนโลกใบนี้ เขาต้องมีพลังที่แข็งแกร่ง มิเช่นนั้นเขาจะกลายเป็นเหมือนกับเด็กคนนี้ที่ถูกทำร้ายจนตายโดยตระกูลถัง และอาจจะไม่มีใครมามอบความยุติธรรมให้กับเขาด้วย

“บ่มเพาะพลัง!”

มีแค่การบ่มเพาะเท่านั้นที่จะทำให้เขามีพลังในการปกป้องตัวเอง และมีแค่การบ่มเพาะเท่านั้นที่เขาจะกลายเป็นนักตีอาวุธชั้นสูงได้!

“ไม่อย่างนั้นก็ได้แต่ถูกคนอื่นรังแก!”

ประกายความมุ่งมั่นเฉิดฉายในแววตาของถังฮวน เขาเริ่มนึกถึงความทรงจำของเด็กหนุ่มถังฮวนคนนี้

“วิชาจิตเสริมเส้นปราณ”

จากนั้นไม่นานถังฮวนก็พบวิชาที่นักตีอาวุธชราสอนเขา

‘วิชาจิตเสริมเส้นปราณ’ นี้ว่ากันว่าเป็นวิชาแรกเริ่มระดับต่ำที่ดีมาก ในร่างกายจะมีเส้นปราณเก้าสาย ตราบเท่าที่เปิดเส้นปราณขึ้นมาได้หนึ่งเส้น เขาจะดูดซับพลังปราณจากฟ้าดินและชำระล้างมันและสร้างเป็นปราณแท้ขึ้นได้ ยิ่งเส้นปราณเปิดออกมามากเท่าใดก็จะยิ่งมีปราณแท้กักเก็บในร่างกายได้มากเท่านั้น

ตามคำบอกเล่าของดินแดนรุ่งโรจน์ การเปิดสามเส้นปราณได้จะทำให้กลายเป็นผู้ฝึกยุทธขั้นหนึ่ง การเปิดหกเส้นปราณจะกลายเป็นผู้ฝึกยุทธขั้นสอง และการเปิดเก้าเส้นปราณจะทำให้กลายเป็นผู้ฝึกยุทธขั้นสาม

หลังจากนั้นเขาจะสามารถควบรวมกงล้อจิตในตันเถียนและก้าวหน้าไปสู่ยอดยุทธขั้นสี่ได้

แน่นอนว่าสำหรับถังฮวนในตอนนี้ สิ่งนั้นยังเป็นเรื่องที่ห่างไกลอย่างมาก สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการเปิดเส้นปราณแรกให้ได้เสียก่อน

ในเรื่องนี้ ถังฮวนไม่ค่อยจะมั่นใจนัก

เจ้าของร่างกายนี้เดิมทีบ่มเพาะ “วิชาจิตเสริมเส้นปราณ” ตั้งแต่อายุหกขวบ จนกระทั่งหลังจากอายุ 10 ขวบเขาก็ยังเปิดเส้นปราณไม่ได้แม้แต่เส้นเดียว

และทักษะแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดามาก

“...ฟ้าดินมีจิตวิญญาณซึ่งลดรูปมาเป็นปราณ ปราณจิตที่มองไม่เห็นนี้เชื่อมโยงกับเส้นจิตของเทพ เส้นปราณจิตในร่างกายมนุษย์…”

บทท่องวิชาบ่มเพาะแล่นผ่านจิตใจเขาและถังฮวนก็นั่งสมาธิในทันที เขาขจัดความคิดกวนใจและทำใจให้สงบ

ถังฮวนทำตามคำแนะนำของ ‘วิชาจิตเสริมเส้นปราณ’ อย่างรวดเร็วและสิบนิ้วของเขาก็เปลี่ยนท่าอย่างต่อเนื่องอย่างคุ้นเคยและรวดเร็ว เด็กหนุ่มคนนี้บ่มเพาะวิชาบ่มเพาะระดับเริ่มต้นมาสิบปีแล้ว แม้ว่าเขาจะบ่มเพาะได้ไม่ก้าวหน้าเท่าไหร่ เขาก็คุ้นเคยกับบทท่องของวิชาบ่มเพาะและการทำท่ามือแล้ว

“ปึก!”

ต่อมาถังฮวนก็รู้สึกได้ถึงเสียงสั่นรุนแรงในใจ จากนั้นก็มีเตาหลอมยักษ์สีแดงปรากฏขึ้นมาในใจ

เตาหลอมนี้มีรูปทรงเป็นวงกลม มีหูสองข้างที่ด้านบนและมีฐานรองสามขา ด้านในและด้านนอกเตาหลอมสลักไว้ด้วยลวดลายปริศนาจาง ๆ ทันทีที่มันปรากฏขึ้นมาถังฮวนก็รู้สึกได้ถึงพลังเก่าแก่ที่อยู่ห่างไกลราวกับว่ามันตื่นขึ้นจากการหลับใหลอันยาวนานเป็นนิรันดร์

“นั่นไม่ใช่เตาหลอมตีกระบี่ของข้าหรอกเหรอ?”

ถังฮวนตกใจเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้ เมื่อเขาได้วิชาตีกระบี่โบราณมา เขาก็ได้เตาหลอมตีกระบี่มาด้วย และสุดท้ายเมื่อกระบี่กำลังจะถูกสร้างขึ้น เตาหลอมตีกระบี่ก็ดูดเอาโลหิตของเขาไปจนหมดและตายลง พูดตามหลักเหตุผลแล้วเตาหลอมนี้ควรจะยังอยู่ในห้องตีกระบี่ของเขา แต่ทำไมมันถึงมาอยู่ในหัวของเขาแทนล่ะ?

ถังฮวนสับสนอย่างมากและทันทีหลังจากนั้น ลวดลายมากมายบนเตาหลอมได้มีชีวิตขึ้นมา มันเคลื่อนไหวตามการหมุนของเตาหลอมอย่างรวดเร็วและในใจของเขาก็มีแสงสีแสงเพลิงหลายร้อยล้านสายเบ่งบานออกมา จากนั้นเส้นสายพลังปราณเยือกเย็นที่ติดอยู่ก็มารวมตัวรอบตัวเขาจากทุกทิศทาง

ถังฮวนพบว่าลวดลายบนผิวเตาหลอมนั้นรวมตัวกันเป็นตัวอักษรขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่อง

“เตาหลอมเทพเก้าหยาง?”

ในอกของถังฮวนนั้นระแวงยิ่งกว่าเดิม การทำท่ามือของเขาเปลี่ยนแปลงไปไม่หยุดหย่อน พลังปราณเอ่อนล้นเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่งและเข้าไปรวมตัวกันที่ในเตาหลอม