ตอนที่ 88 : ขับรถออกไป

"มีอีกคนแล้วที่จ่ายเงินไปพันกว่าหยวน!"

"ไม่รู้ว่าเขาจะจับได้รางวัลอะไรไหม"

ในเวลานี้ผู้คนรอบๆก็ดูอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน

ภายใต้สายตาของทุกคน ฉินหยุนก้าวไปข้างหน้า เขาชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็เอื้อมมือล้วงเข้าไปในกล่องสุ่ม

ในที่สุดเขาก็ดึงตั๋วรางวัลออกมาสองใบ

ดูที่ตั๋วใบแรก ว่างเปล่า เขาไม่ได้รับรางวัลใดๆ

จากนั้นฉินหยุนก็มองไปที่ตั๋วรางวัลใบที่สอง ทันใดนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

เขาโชว์ตั๋วรางวัลให้พนักงานดูพลางกล่าวว่า "ฉันจับได้รางวัลรถยนต์!"

"เขาจับได้รถ! รางวัลรถถูกจับออกมาแล้ว!"

"จริงดิ?!"

"ผู้ชายคนนี้โคตรโชคดีเลย!"

ผู้คนรอบข้างภายในร้านก็ยังคงเฝ้ามองอยู่เช่นกัน เมื่อพวกเขาเห็นตั๋วรางวัลรถยนต์ที่อยู่ในมือของฉินหยุน พวกเขาก็พากันอุทานออกมาทันที บางคนก็มีสีหน้าที่รู้สึกอิจฉาอย่างมาก

ทันใดนั้นผู้คนในร้านขายเสื้อผ้าทั้งหมดก็พากันระเบิดขึ้นทันที

และอีกฝั่งหนึ่งภายในร้านเสื้อผ้า สีหน้าของจางฉินเยว่และซูซานก็เปลี่ยนไปทันที

"เป็นไปได้ยังไง?!"

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจางฉินเยว่ เธอรู้สึกตกใจมาก เธอได้เตรียมตั๋วรางวัลไว้มากมาย และตั๋วรางวัลรถยนต์มีเพียงแค่ใบเดียวเท่านั้น แต่มันกลับถูกฉินหยุนฉกขึ้นมาได้ซะอย่างนั้น ความน่าจะเป็นของสิ่งนี้มันแทบไม่มีเลย?

ถ้าคนอื่นเป็นคนจับรางวัลรถยนต์ได้ เธอยังจะรู้สึกดีมากกว่า

ถึงกระนั้น ใบหน้าของจางฉินเยว่ก็กลับมาเป็นปกติในทันที เธอเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า "บอสฉิน ขอแสดงความยินดีที่ได้รับรางวัลรถยนต์ด้วยนะคะ"

ฉินหยุนยิ้มและกล่าวว่า "โชคดีจริงๆครับ ผมเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน"

เมื่อสักครู่นี้ อันที่จริงฉินหยุนก็ไม่ได้มั่นใจมากนัก เขารู้สึกว่าด้วยโชคของเขา เขาอาจจะจับได้โทรศัพท์มือถือ ไม่ก็คอมพิวเตอร์ หรืออะไรสักอย่างที่ราคาประมาณนี้ แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะจับได้รางวัลรถยนต์ในทันที!

เขายกตั๋วรางวัลในมือขึ้น จากนั้นก็ยิ้มและกล่าวว่า "ผู้จัดการจาง เนื่องจากผมจับได้รางวัลรถยนต์ เพราะงั้นผมสามารถขับรถออกไปตอนนี้เลยได้ไหม?"

"นี่..." เมื่อได้ยินเช่นนี้ จางฉินเยว่ก็คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า "บอสฉินคะ รถคันนี้ยังมีขั้นตอนบางอย่างที่ต้องดำเนินการ ซึ่งมันอาจจะใช้เวลาพอสมควร"

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอกล่าว ฉินหยุนก็ส่ายหัวพลางเอ่ยว่า "ผู้จัดการจาง ป้ายที่ประตูของคุณก็บอกไว้ไม่ใช่เหรอ ถ้าจับได้รางวัลรถยนต์ก็สามารถขับออกไปได้ทันที ตอนนี้ผมก็จับรางวัลได้แล้ว ทำไมยังต้องผ่านขั้นตอนอะไรอีกด้วยล่ะ หรือว่าจะไม่ให้ผมขับออกไปงั้นเหรอ?"

หลังจากที่เสียงของฉินหยุนจบลง เสียงรอบข้างเขาก็ดังขึ้นมาทันที

"ใช่แล้ว เขาก็จับรางวัลได้แล้ว ทำไมเขาถึงจะขับออกไปไม่ได้!"

"มันมีข้อความเขียนอยู่บนป้ายที่หน้าประตูร้านจริงๆ หรือว่ามันเป็นโฆษณาหลอกลวงลูกค้างั้นเหรอ?"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของคนเหล่านี้ จางฉินเยว่ก็เริ่มปวดหัวแล้วเช่นกัน สำหรับคนอื่นมันไม่ยากที่จะตกลงกัน แต่ฉินหยุนนั้นไม่ยอมตามน้ำกับเธอแน่นอน

"ผู้จัดการจาง ถ้ามีขั้นตอนอะไรที่ต้องจัดการคุณสามารถบอกกับผมได้ทันที ผมก็แค่ขับรถออกไปก่อนเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย และคุณสามารถจัดการขั้นตอนพวกนั้นทีหลังได้" ฉินหยุนยิ้มพลางกล่าวออกมา

เนื่องจากเขาเป็นคู่แข่ง จึงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่เขาจะเลือกช่วยร้านเสื้อผ้าจวินชิง เมื่อสักครู่ที่เขาซื้อเสื้อผ้าก็เพื่อหวังจะถูกรางวัล

ด้วยโชคของเขา มันจึงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่จะเสียเงินไปฟรีๆ

และเมื่อตอนนี้เขาจับได้รถแล้ว ทำไมเขาต้องจอดมันไว้ที่นี่เพื่อช่วยจางฉินเยว่โปรโมทร้านด้วยล่ะ?

"พี่สาวฉินเยว่ เราทำยังไงกันดี" ในเวลานี้ ซูซานเอ่ยถามอย่างเป็นกังวล

หลังจากที่จางฉินเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง เธอก็กล่าวขึ้นว่า"เนื่องจากบอสฉินต้องรีบใช้งานรถ ถ้าอย่างนั้นคุณก็สามารถขับมันออกไปได้เลยค่ะ"

เธอรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมากไปกว่านี้ ตราบใดที่ฉินหยุนยังไม่หยุดเอ่ยถึงข้อความบนป้ายโฆษณา เรื่องก็ไม่จบง่ายๆ

"นี่คือกุญแจรถค่ะ" หลักจากเธอกล่าวจบ เธอก็หยิบกุญแจรถออกมาและมอบมันให้กับฉินหยุน

"ขอบคุณ" ฉินหยุนยิ้มและเดินออกจากร้านเสื้อผ้าจวินชิง พร้อมกับจ้าวเทียนเฉียงที่กำลังรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เมื่อเห็นฉินหยุนจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของจางฉินเยว่ก็หายไปทีนที เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและเอ่ยถามว่า "ซูซาน ตั๋วรางวัลของเราไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม?"

ฉินหยุนเป็นศัตรูของร้านเสื้อผ้าจวินชิง เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องแปลกเล็กน้อยที่รางวัลใหญ่ที่สุดถูกจับได้ทันทีที่เขามาถึงที่นี่ เธอกังวลว่าพนักงานในร้านจะถูกฉินหยุนซื้อไปแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูซานตอบอย่างกระวนกระวายเล็กน้อย "พี่สาวฉินเยว่ ฉันเป็นคนใส่ตั๋วรางวัลพวกนั้นด้วยตัวเอง ไม่น่ามีปัญหาอะไรแน่นอน"

เมื่อได้ยินสิ่งที่ซูซานกล่าว จางฉินเยว่ก็ไม่ถามคำถามอะไรอีก

ซูซานติดตามเธอมาหลายปีแล้ว คนอื่นไม่สามารถซื้อเธอได้แน่นอน

เมื่อเห็นว่าจางฉินเยว่เงียบไป ซูซานจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า "พี่สาวฉินเยว่ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันต่อดี? รางวัลรถยนต์ถูกจับออกไปแล้ว แรงกระตุ้นในการใช้จ่ายของลูกค้าในร้านจะต้องลดลงมากแน่เลย"

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง จางฉินเยว่ก็กล่าวว่า "แม้ว่ารางวัลรถยนต์จะหายไปแล้ว แต่ก็ยังมีรางวัลอื่นๆอีก แรงกระตุ้นของลูกค้าน่าจะไม่ได้หายไปในทันที เดี๋ยวฉันจะโทรหาบอสเพื่ออธิบายสถานการณ์ให้เขาฟัง ดูว่าจะหารถอีกคันมาเป็นรางวัลได้ไหม ภายใต้การกระตุ้นของรางวัลรถคันแรก ถ้าหากว่าเรามีรถคันที่ 2 การใช้จ่ายของลูกค้าจะต้องมากขึ้นกว่าเดิมแน่นอน " เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรออกทันที

...

บนถนนย่านการค้า ในเวลานี้กำลังมีหญิงสาวสองคนเดินเล่นกันอยู่ หญิงสาวคนหนึ่งผมสั้น ดูสดใสร่าเริงมีชีวิตชีวามาก เธอก็คือจ้าวฉิงจากหอพักของจางเสี่ยวเยว่นั่นเอง

วันนี้เธอนัดกับเพื่อนสมัยมัธยมออกมาเที่ยวเล่นกัน

"จ้าวฉิง วันนี้ที่ถนนย่านการค้าสายนี้ มีร้านเสื้อผ้าจวินชิงเพิ่งเปิดขึ้นใหม่ด้วย มีรางวัลให้ลุ้นมากมายเลย มีแม้กระทั่งรางวัลรถยนต์ราคาเป็นแสนเลย! เราไปดูกันเถอะ" หญิงสาวอีกคนกล่าวออกมา

"ฉันรู้แล้ว เมื่อวานนี้ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน " จ้าวฉิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

แน่นอนว่าเธอมีความคิดที่จะไปดูเพื่อความบันเทิงเท่านั้น สำหรับการจับรางวัล เธอไม่ได้คิดถึงมันเลย เพราะถึงยังไงอัตราการจับรางวัลได้ต้องต่ำมากแน่นอน

เมื่อพวกเธอมาถึงที่ร้าน พวกเธอก็เห็นผู้คนมากมายรวมตัวกันอยู่ที่หน้าร้านเสื้อผ้าจวินชิง หลายคนกำลังพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมมีคนมากมายอยู่ที่ประตู?" จ้าวฉิงรู้สึกสงสัย

ถังซินถิง เพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนมัธยมของเธอก็รู้สึกงงงวยเช่นกัน แต่เมื่อเธอเข้าไปใกล้และได้ยินเสียงพูดคุยจากผู้คนรอบตัว เธอก็ตื่นเต้นขึ้นทันที

"มีคนจับได้รางวัลรถยนต์!"

ด้วยความตื่นเต้น เธอก็ถีบตัวเองเข้าไปในกลุ่มคนที่มุงดูกันอยู่ ถึงแม้จะไม่ใช่ตัวเอง แต่แค่ได้เห็นก็รู้สึกตื่นเต้นมากแล้ว

จ้าวฉิงก็เช่นเดียวกัน เธอเร่งความเร็วขึ้นเพราะต้องการเห็นผู้โชคดีเช่นกัน

หลังจากเบียดฝ่าฝูงชนและเห็นสถานการณ์ภายใน จ้าวชิงก็ตกตะลึงขึ้นทันที

"ฉินหยุน?!"

ขณะเดินออกจากร้านขายเสื้อผ้า บนใบหน้าของจ้าวเทียนเฉียงยังคงมีความรู้สึกเหลือเชื่อแปะติดอยู่ หลังจากที่พวกเขามาถึงที่นี่ พวกเขาก็ได้ของขวัญเป็นรถยนต์จากร้านเสื้อผ้าจวินชิงกันทันที?

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในระยะไกล เป็นเสียงเรียกชื่อบอสของเขา จากนั้นก็หญิงสาวสองคนเดินเข้ามา

จ้าวเทียนเฉียงไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เขาเดาว่าเธอคงจะเป็นเพื่อนของบอสหรือไม่ก็เพื่อนร่วมชั้นของเขา

"จ้าวฉิง?" เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินมา ฉินหยุนก็มีสีหน้าประหลาดใจ

เขาไม่คาดคิดว่าจะเจอคนรู้จักที่นี่

แต่ที่นี่ก็ไม่ไกลจากมหาลัยเจียงหยวนมากนัก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะมีโอกาสได้เจอกับพวกเธอระหว่างทาง

"ใช่นายจริงๆด้วยฉินหยุน!"

จ้าวฉิงเดินเข้ามา เธอมองไปที่ฉินหยุน จากนั้นก็มองไปที่รถที่จอดอยู่ข้างๆเขา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึง

"นายจับรางวัลได้รถยนต์จริงๆงั้นเหรอ?!"

ผู้โชคดีที่ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย กลับกลายเป็นเพื่อนร่วมชั้นในคณะของเธอเอง

(จบตอน)

——————————————————————————

เอาแล้วๆ พี่ฉินจะได้พูดคำว่า ผมคือประธานบริษัทมั้ยเนี่ย lol