บทที่ 27 ชนวนที่สามของกลไก

บทที่ 27 ชนวนที่สามของกลไก

“นี่คือการสืบจากกลิ่นล้มเหลวหรือเปล่า” ฟลินน์ถามไอวี่ซึ่งเห็นได้ชัดว่าแมวจรจัดเหล่านี้ผิดปกติเช่นกัน

“อืม”

ไอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยบนใบหน้าบอบบางของเธอแล้วพยักหน้า

เหตุผลที่แมวจรจัดเหล่านี้สามารถใช้เพื่อค้นหาสัตว์ประหลาดได้เนื่องจากสัตว์ประหลาดส่วนใหญ่มีกลิ่นเฉพาะตัวซึ่งคล้ายกับกลิ่นของเสือหรือเสือดาวที่จะทำให้สิ่งมีชีวิตอื่นตกใจ

ดังนั้นสัตว์ที่มีกลิ่นสาบจึงสามารถค้นหาได้

อย่างไรก็ตามไม่ใช่สัตว์ประหลาดทุกตัวจะมีกลิ่นที่ทำให้สิ่งมีชีวิตอื่นหวาดกลัว

มีแม้กระทั่งสัตว์ประหลาดบางตัวก็ยังสามารถกำจัดกลิ่นของตัวเองหรือพรางกลิ่นของตัวเองได้

ครั้งนี้เขาเจอสัตว์ประหลาดแบบนี้

“ถ้าคุณใช้แมวจรจัดในการค้นหาไม่ได้ คุณจะทำยังไงต่อไป” จู่ๆ ฟลินน์ก็รู้สึกหนักใจ

วิธีการค้นหาของไอวี่นั้นล้มเหลวและศาสตร์ลับของเขาเองคือปืนลึกลับซึ่งแปลว่าชำนาญด้านการต่อสู้และมีพลังทำลายล้างสูงแต่ไม่มีวิธีการค้นหาเลย

“คืนนี้พวกเราหยุดการค้นหาก่อน เช้าวันพรุ่งนี้ฉันจะไปที่สำนักงานความมั่นคงฯ เพื่อยืมวัตถุเวทที่ใช้สำหรับการค้นหา” ไอวี่พูดหลังจากครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“วัตถุเวทหมายถึงสิ่งที่ปนเปื้อนด้วยพลังลึกลับเหรอ?” ฟลินน์ถาม

“ใช่ มันคือของแบบนี้” ไอวี่พยักหน้า

“แหวนในมือเธอน่าจะเป็นวัตถุเวท?” ฟลินน์มองแหวนบนมือของไอวี่

เพราะชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของไอวี่ที่มีต่อตัวเองดังนั้นเขาจึงถามคำถามที่เคยสงสัยมานาน

“ไม่ นี่คือวัตถุเล่นแร่แปรธาตุ” ไอวี่ส่ายศีรษะ

“วัตถุเล่นแร่แปรธาตุไม่เหมือนกับวัตถุเวทงั้นเหรอ? ความแตกต่างของพวกมันคืออะไร?” ฟลินน์รู้สึกประหลาดใจเขาไม่คิดเลยว่านอกจากวัตถุเวทแล้วยังจะมีของเช่นวัตถุเล่นแร่แปรธาตุหรือไอเทมที่มีพลังพิเศษอย่างอื่นอีก

“วัตถุเวทเป็นวัตถุที่ปนเปื้อนพลังลึกลับภายใต้สถานการณ์พิเศษที่มีพลังพิเศษ ส่วนวัตถุเล่นแร่แปรธาตุนั้นถูกสร้างขึ้นโดยผู้วิเศษที่มีพลังลึกลับที่สอดคล้องกัน แม้ว่าพวกมันทั้งหมดจะมีพลังพิเศษแต่วัตถุเวทนั้นไม่มีราคาที่ต้องจ่ายเหมือนวัตถุเล่นแร่แปรธาตุ”

“เพียงแต่ว่าวัตถุเล่นแร่แปรธาตุนั้นยากต่อการขัดเกลามากกว่าและหายากมากกว่าวัตถุเวท โดยปกติแล้ววัตถุเล่นแร่แปรธาตุจะมีราคาแพงมากกว่าวัตถุเวทในระดับเดียวกันหลายเท่า”  ไอวี่อธิบาย

“แพงกว่าหลายเท่า?” ฟลินน์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

เขาเคยเดาว่าแหวนในมือของไอวี่มีมูลค่าอย่างน้อยหลายพันปอนด์ทองคำหรืออาจถึงหลายหมื่นปอนด์ทองคำ

เมื่อคิดถึงตอนนี้เกรงว่าเขายังประเมินมูลค่าของแหวนวงนี้ต่ำเกินไป

ในฐานะที่เป็นวัตถุเล่นแร่แปรธาตุที่มีราคาแพงกว่าวัตถุเวทในระดับเดียวกัน แหวนนี้มีมูลค่าหลายหมื่นปอนด์ทองหรือแม้แต่หลายหมื่นปอนด์ทอง

“อาจจะเป็น...?” ประกายแห่งแสงสว่างแวบเข้ามาในหัวของเขาและฟลินน์ก็เข้าใจว่าทำไมปืนในพิธีเบิกเนตรถึงทำให้ระบบตอบสนองได้ แต่แหวนของไอวี่ไม่สามารถทำให้ระบบตอบสนองได้

เนื่องจากอันหนึ่งเป็นวัตถุเวทที่เจือปนไปด้วยกลิ่นอายลึกลับ ในขณะที่อีกอันเป็นวัตถุเล่นแร่แปรธาตุที่ได้รับการขัดเกลาด้วยศาสตร์ลับ มีเพียงอันแรกเท่านั้นที่สามารถทำให้ระบบตอบสนองได้และอันหลังไม่สามารถทำได้

ในที่สุดฟลินน์ก็เข้าใจกลไกจุดชนวนที่สามของระบบอย่างสมบูรณ์

ป๊อก!

ไอวี่ดีดนิ้วของเธอ แมวจรทุกตัวที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอถูกปลดปล่อยจากการควบคุมและหนีออกไปด้วยความตื่นตระหนก

เธอมองไปที่ฟลินน์และพูดว่า

“คืนนี้กลับไปพักผ่อนเถอะ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปสำนักงานความมั่นคงฯ เพื่อขอยืมวัตถุเวทที่มีความสามารถในการค้นหา”

“ได้” ฟลินน์พยักหน้านั่นเป็นวิธีเดียวในคืนนี้

วันต่อมาฟลินน์และไอวี่ปรากฏตัวในห้องทำงานของลินดี้

“รองผู้อำนวยการ สำหรับภารกิจนี้ เราพยายามค้นหาด้วยกลิ่นแต่ไม่สำเร็จ เราต้องการวัตถุเวท” ฟลินน์และไอวี่พูดกับลินดี้

“วัตถุเวทสำหรับค้นหากลิ่นอายลึกลับ?” ลินดี้ด้านหลังโต๊ะสวมชุดสีม่วง ขับเน้นรูปร่างงดงามและเย้ายวนในเวลาเดียวกัน

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟลินน์และไอวี่พูด เธอเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพูดด้วยสีหน้าจริงจังเล็กน้อย

“ก็จริง! แต่วัตถุเวทมีผลข้างเคียง แม้ว่าสำนักงานความมั่นคงฯ จะทำให้ใช้วัตถุเวทที่มีผลข้างเคียงเล็กน้อยลงแต่ก็ควรใช้ด้วยความระมัดระวัง” ทั้งไอวี่และฟลินน์เป็นผู้มีพรสวรรค์ที่เธอฝากความหวังเอาไว้ เธอไม่อยากให้ทั้งสองคนได้รับอันตรายอย่างไม่อาจแก้ไขได้จากการใช้วัตถุเวท

“ตกลง” ทั้งฟลินน์และไอวี่พยักหน้า

“พวกคุณรอที่นี่สักครู่” ทิ้งให้ฟลินน์และไอวี่อยู่ในสำนักงาน ลินดี้ลุกขึ้นสวมเสื้อโค้ตของเธอและออกจากห้องไป

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมกับของมีรูปร่างแบนๆผูกคลุมไว้ด้วยผ้าผืนหนึ่งขนาดกว้างหนึ่งฟุตและยาวหนึ่งฟุตในมือ

ลินดี้เดินไปหาฟลินน์และไอวี่แล้วยกผ้าคลุมขึ้น

เป็นแผ่นไม้สี่เหลี่ยมแบนและมีคลิปเหล็กสีดำอีกด้านหนึ่ง

นี่คือกระดานวาดภาพ

“สัมผัสกับความลึกลับเพิ่ม 1.1 ไปยังคะแนนลึกลับ”

เมื่อฟลินน์เห็นกระดานวาดภาพ ข้อความของระบบก็ปรากฏขึ้นและจางหายไปอย่างรวดเร็วต่อหน้าต่อตาฟลินน์

“นี่คือกระดานวาดภาพแห่งหายนะ ใช้กระดานวาดภาพนี้เพื่ออ้างถึงสิ่งที่คุณต้องการค้นหาแล้วจะมีเบาะแสของมันปรากฏขึ้นบนกระดาน”

“ราคาที่ต้องจ่ายก็คือผู้ที่ใช้กระดานวาดภาพแห่งหายนะต้องเผชิญกับโชคร้ายภายในไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า” เธอกล่าว

“โชคร้าย?” เมื่อมองไปที่กระดานวาดภาพ ฟลินน์รู้สึกวิตกมาก

แม้ว่าโชคร้ายจะไม่ส่งผลร้ายโดยตรงต่อร่างกาย แต่ก็ต้องไม่ประมาท

หากมีเคราะห์ร้ายต่างๆ ตามมาความเสียหายที่เกิดขึ้นคงไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าความเสียหายโดยตรงต่อร่างกาย

“เหตุผลที่สำนักงานความมั่นคงฯ อนุญาตให้ใช้กระดานวาดภาพแห่งหายนะได้ก็เพราะหมดราคาที่ต้องจ่ายนั้นไม่รุนแรงเกินไป”

“จนถึงตอนนี้มีผู้ที่ใช้กระดานวาดภาพแห่งหายนะไปแล้ว 9 คนและไม่เคยมีใครตายมาก่อน ล่าสุดก็แค่บาดเจ็บสาหัสเท่านั้น” ลินดี้พูดเมื่อเห็นฟลินน์กังวล

“ไม่มีใครตายเหรอ งั้นก็ไม่เป็นไร” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟลินน์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าความโชคร้ายของกระดานวาดภาพแห่งหายนะจะไม่ถึงแก่ชีวิต มิฉะนั้นเขาคงไม่มีความกล้าที่จะใช้กระดานวาดภาพแห่งหายนะนี้

“กระดานภาพวาดแห่งหายนะนี้ถูกมอบให้คุณแล้ว แม้ว่าจนถึงตอนนี้จะไม่เคยมีใครเสียชีวิตจากการใช้กระดานวาดภาพแห่งหายนะแต่ก็ไม่ควรประมาทหรือใช้มันต่อเนื่องกัน” ลินดี้ส่งกระดานวาดภาพแห่งหายนะให้ไอวี่และฟลินน์

“ตกลง” ทั้งฟลินน์และไอวี่พยักหน้า

เมื่อได้รับกระดานวาดภาพแห่งหายนะแล้วฟลินน์และไอวี่ออกจากสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรและมุ่งหน้าไปยังกระทรวงความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร

การใช้กระดานวาดภาพแห่งหายนะจำเป็นต้องมีวัตถุเป้าหมายเพื่อสัมผัสกับกลิ่นอายลึกลับที่ต้องการค้นหา ดังนั้นศพ 3 ศพที่เสียชีวิตอย่างประหลาดจึงตรงตามเงื่อนไขนี้

เมื่อผ่านไปได้ครึ่งทาง รถม้าที่มีตราสัญลักษณ์ของกระทรวงความมั่นคงก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

เมื่อเห็นรถม้าของพวกเขา ม่านของรถม้าที่มีตราสัญลักษณ์ของกระทรวงความมั่นคงถูกยกขึ้น มีคนยื่นศีรษะออกมาแล้วตะโกน

“คุณไอวี่ คุณซอร์ค” เมื่อได้ยินคนเรียกตัวเอง ฟลินน์และไอวี่จึงเปิดม่านรถม้าและมองออกไปข้างนอก

ในรถม้าที่มีตราสัญลักษณ์ของกระทรวงความมั่นคงอยู่ฝั่งตรงข้ามมีผู้หญิงวัยกลางคนยื่นศีรษะออกมา เธอคือ จูมาน่าที่พวกเขาเจอเมื่อวานนี้

“คุณไอวี่ คุณซอร์ค มีคนตายอีกแล้ว!” จูมาน่าตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

เธอกำลังจะไปที่สำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรเพื่อหาไอวี่และฟลินน์แต่ไม่คิดว่าจะเจอพวกเขากลางทาง

“มีคนตายอีกแล้วเหรอ!” สีหน้าของฟลินน์และไอวี่แข็งทื่อ พวกเขาขอให้คนขับหยุดรถม้าและกระโดดลงจากรถม้า

ในเวลานี้จูมาน่าก็กระโดดลงจากรถม้ามาหาฟลินน์และไอวี่แล้วพูดอย่างเร่งรีบ

“มีหนึ่งครอบครัวที่เสียชีวิตในวันนี้และสภาพศพก็เหมือนกับของครอบครัวเมื่อวาน”

“สัตว์ประหลาดตัวนั้นว่องไวมาก” สีหน้าฟลินน์และไอวี่ทั้งคู่ดูน่าเกลียด

แม้ว่าเหยื่อรายใหม่จะไม่ใช่เหยื่อที่พวกเขารับผิดชอบแต่พวกเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ หากทั้งคู่ค้นหาและพบสัตว์ประหลาดเมื่อคืนนี้ครอบครัวนี้ก็ไม่ควรเสียชีวิต

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้แมวจรจัดเหมือนเมื่อคืนนี้ แม้ว่าพวกเขาต้องการยืมวัตถุเวทจากสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร

เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมารองผู้อำนวยการออกจากสำนักงานไปแล้วและมีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้รหัสผ่านของโกดังวัตถุเวท

“ยิ่งไปกว่านั้นผู้ที่เสียชีวิตในครั้งนี้คือนิค เดมป์ซีย์และครอบครัวของเขาที่เป็นผู้พบศพเป็นคนแรก”

เมื่อพูดถึงตอนนี้จูมาน่าอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก

สัตว์ประหลาดดูเหมือนจะพุ่งเป้าไปยังคนที่สัมผัสศพของครอบครัวนั้นและเธอก็เป็นหนึ่งในคนที่สัมผัสศพนั้น

กล่าวได้ว่าเธออาจเป็นเป้าหมายได้เช่นกัน

บางทีหลังจากคืนนี้เธอและครอบครัวอาจกลายเป็นเหยื่อรายใหม่

“คนที่เสียชีวิตคือนิค เดมป์ซีย์และครอบครัวของเขาที่เป็นคนพบศพเป็นคนแรก” ฟลินน์และไอวี่ต่างก็ตกใจ ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ต้องมีความเกี่ยวข้องกันแน่ๆ

คนที่สัมผัสกับศพมักจะปนเปื้อนด้วยออร่าความลึกลับ ดังนั้นสัตว์ประหลาดก็น่าจะสามารถค้นหาผ่านกลิ่นอายนี้และเลือกเป้าหมายที่จะล่าได้

“คุณไอวี่ คุณซอร์ค สัตว์ประหลาดนั่นน่าจะตามล่าพวกเราอยู่ ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย” จูมาน่าขอร้องด้วยความตื่นตระหนก

“พาเราไปที่ที่ครอบครัวของนิค เดมป์ซีย์อยู่และเรียกทุกคนที่แตะต้องศพไปที่นั่น เราจะปกป้องคุณเอง” ไอวี่คิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจ

“ตกลง ฉันจะให้คนแจ้งพวกเขาเดี๋ยวนี้”

จูมาน่าตอบอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งไปที่รถของตัวเองและบอกแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจที่กำลังขับรถม้า

หลังจากได้รับคำสั่ง นายตำรวจที่ขับรถม้าอยู่ก็รีบเลี้ยวรถม้าและออกไปอย่างรวดเร็ว เธอเองก็เดินกลับไปหาฟลินน์และไอวี่

“ฉันจะนำทางให้คุณเอง” ในสถานการณ์นี้มีเพียงฟลินน์และไอวี่เท่านั้นที่สามารถปกป้องเธอได้ หญิงสาวไม่ต้องการจากพวกเขาไปในตอนนี้

ในฐานะที่เป็นหัวหน้า มันค่อนข้างน่าอายที่จะทำตัวแบบนี้แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้ว

เมื่อเทียบกับชีวิต ความอัปยศไม่มีค่าอะไรเลย

“ตกลง” ฟลินน์และไอวี่พยักหน้าเห็นด้วย

โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาสามารถเดาได้ว่าจูมาน่ากำลังคิดอะไรอยู่แต่ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

หากตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันทั้งคู่อาจไม่ได้ทำได้ดีไปกว่าจูมาน่ามากนัก

รถม้าหยุดที่บ้านของครอบครัวนิค เดมป์ซีย์ ฟลินน์และไอวี่ตรวจสอบศพของพวกเขา

เช่นเดียวกับศพของครอบครัวเมื่อวานนี้ พวกเขานอนตายบนเตียงในสภาพหลับใหล ภายนอกไม่มีบาดแผลใดๆ มีเพียงรอยยิ้มแสนสุขบนใบหน้าเท่านั้นที่สามารถทำให้คนสั่นสะท้านได้

ยิ่งกว่านั้นฟลินน์ได้รับ 0.4 คะแนนลึกลับอีกครั้ง