2208 - ไม่เพียงพอ?
2208 - ไม่เพียงพอ?
ฮ่อง!
ทันใดนั้น กำแพงอาณาจักรเซียนก็พังทลายอีกครั้ง ริ้วรุ้งอันศักดิ์สิทธิ์ที่ลุกโชติช่วงพุ่งผ่านเข้ามาโดยตรงในหัวของนักพรตทองคำเซียนสุริยคราสทำให้รัศมีของเขาแข็งแกร่งขึ้นทันที
ทุกคนสัมผัสได้ว่าราชาผู้เป็นอมตะตื่นขึ้น วิญญาณบรรพกาลของเขากลับมาแล้ว!
ด้วยเสียงชัว เขาลืมตา ดวงตาของเขาปล่อยแสงสีทองอันน่าเกรงขามออกมาสองเส้น ทรงพลังและกดขี่ข่มเหง สิ่งนี้ทำให้ทุกคนสั่นสะท้านภายในใจ
มังกรแดง มู่ชิงและคนอื่นๆต่างปิดปากของตัวเอง ทุกคนจ้องไปที่ราชาอมตะที่น่าสะพรึงกลัวนี้
“ทำไมทุกคนมองข้าแบบนี้” นักพรตทองคำเซียนสุริยคราสกล่าวด้วยความสงสัย
การแสดงออกที่ชั่วร้ายในดวงตาของมันค่อยๆจางลงเผยให้เห็นสีหน้าแบบแปลกๆ ดวงตาของมันไม่น่ากลัวอีกต่อไป แต่ค่อนข้างคุ้นเคย
“ท่านที่นับถือคือใคร” มังกรแดงพูดติดอ่าง
“เจ้าหนูมังกรน้อยเจ้าลืมข้าไปแล้วหรือ?” ชายชราเผยรอยยิ้มและแบกรับความรู้สึกขี้เล่นของโลกฆราวาส
"ผู้อาวุโสเหรียญเงิน?”
“มันเป็นของเก่าๆนั่น!”
“สวรรค์ ข้ารู้สึกเหมือนโลกนี้กำลังบ้าคลั่ง!”
…
กลุ่มคนร้องออกมาอย่างประหลาดใจ จริงๆแล้วนักพรตคนนี้คือผู้อาวุโสเหรียญเงิน เขาปรากฏตัวพร้อมกันกับท่านปู่นก สิ่งนี้ทำให้พวกเขาพูดไม่ออก ไม่มีใครคาดเดาเรื่องนี้ได้เลย
ลืมคนอื่นไปได้เลย แม้แต่สือฮ่าวที่คาดหวังให้ชายชราคนนี้เป็นผู้อาวุโสเหรียญเงินก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้?
สิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายทั้งสองนี้ ทำไมพวกเขาถึงมาปรากฏตัวพร้อมกันตลอดเวลา? เขารู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย
“ยินดีด้วยสำหรับสหายเต๋าที่กลับมาในช่วงเวลาที่เฟื่องฟูของพวกเจ้า!” ราชาพานและราชาอมตะฮั่นหยวนแสดงความยินดีกับผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ทั้งสอง
เมื่ออันดับสองภายใต้สวรรค์และนักพรตทองคำเซียนสุริยคราสได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาก็เริ่มจริงจัง พยักหน้าและตอบกลับคำทักทายของราชาผู้เป็นอมตะทั้งสอง
ในอดีตแม้ว่าชายชราทั้งสองจะเป็นราชาอมตะของเก้าสวรรค์สิบพิภพ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเขาก็ยังมีความคุ้นเคยกันอยู่บ้าง!
“เป็นพวกท่านสองคนได้ยังไง”
แม้ว่าสือฮ่าวจะคิดถึงผู้อาวุโสสองคนที่เคยอยู่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าแต่เขาก็ยังตกตะลึงไม่หาย
“ทำไมจะเป็นเราสองคนไม่ได้” ผู้เชี่ยวชาญทั้งสองต่างก็ยิ้ม
เมื่อพวกเขาอยู่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าพวกเขาสับสนและลืมอดีตไปหมดแล้ว เป็นเพราะพวกเขาละทิ้งร่างเดิมไปนานเกินไป ยุคที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมดผ่านพ้นไปเช่นนั้น
ตอนนี้พวกเขากลับมาแล้ว ยิ่งกว่านั้นยังได้รับการบำรุงเลี้ยงจากยาเม็ดอมตะที่ไม่มีใครเทียบได้ทำให้พวกเขาฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์
พวกเขาจำเหตุการณ์ในอดีตได้อย่างเป็นธรรมชาติและเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“ถูกของผู้อาวุโส นี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ยังไงซะเก้าสวรรค์สิบพิภพก็มีราชาอมตะเพียงไม่กี่คนเท่านั้นแล้วพวกท่านจะเป็นคนอื่นไปได้ยังไง” สือฮ่าวพยักหน้าด้วยความเขินอายเล็กน้อย
นานมาแล้ว ชายชราสองคนนี้บอกความลับของเขาแก่สือฮ่าว โดยบอกว่าพวกเขาไม่ได้มาจากอาณาจักรแห่งความว่างเปล่ามาตั้งแต่เริ่มต้น
พวกเขาบอกว่าร่างกายที่แท้จริงของพวกเขาอยู่ในโลกภายนอก
ดูเหมือนว่าเบาะแสบางอย่างจะชี้ไปที่พวกเขาจริงๆ
ท่านปู่นกอยู่ในป่าอสูรสวรรค์ ผู้อาวุโสเหรียญเงินอยู่ในเทือกเขายาศักดิ์สิทธิ์ ทั้งสองอยู่ใกล้กัน ทั้งคู่อยู่นอกเขตแดนรกร้าง โดยพื้นฐานแล้วมาจากที่เดียวกัน
ผู้เชี่ยวชาญทั้งสองต่างก็เป็นร่างกายที่ว่างเปล่าขาดวิญญาณดั้งเดิม!
สือฮ่าวยอมรับมันและจากนั้นเขาก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาสนิทสนมกับสองคนนี้ และตอนนี้ที่พวกเขาสามารถกลับมารวมกันได้เช่นนี้ ซื้อเป็นของขวัญที่ดีที่สุดของสวรรค์
“วันนี้เท่านั้นที่เรารู้ว่าตัวเองเป็นใคร” ผู้อาวุโสเหรียญเงินกล่าวด้วยความเศร้าโศก
ทั้งสองใช้เวลาในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเพื่อปกป้องเรือนจำแห่งความมืดเป็นเวลานานเกินไป ในที่สุดพวกเขาก็สึกกร่อน จิตสำนึกของพวกเขามีปัญหา หลงลืมเรื่องราวในอดีตไปมากมาย
“ในยุคที่ยิ่งใหญ่ที่ผ่านมา เราประสบภัยพิบัติ วิญญาณดั้งเดิมของเราเข้าสู่อาณาจักรอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าโดยไม่คาดคิด ใครจะคิดว่าเราจะได้เห็นแสงสว่างของวันอีกครั้ง” ท่านปู่นกถอนหายใจเบาๆ
“ใครจะไปคาดคิดว่าเม็ดยาอมตะชนิดนี้จะช่วยพวกท่านได้จริงๆ” สือฮ่าวกล่าว
เมื่อพวกเขารู้ว่ายาที่พวกเขาได้รับเป็นยาชนิดใด ผู้อาวุโสทั้งสองต่างก็ตกตะลึง นี่เม็ดยาที่ไม่มีใครเทียบได้ในตำนานจากยุคจักรพรรดิร่วงหล่น ตอนนี้มันได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งในโลก
ทั้งสองเคยได้ยินเรื่องยาสามชีวิตมาก่อนมาก่อนโดยธรรมชาติ ทั้งคู่รู้สึกถึงอารมณ์ทุกประเภทในทันที พวกเขาได้ทำลายยาที่ท้าทายสวรรค์นี้ไปเสียแล้ว!
“ยาเม็ดนี้พิเศษมาก เรากำลังเร่ร่อนอยู่ในอาณาจักรทะเลแต่วิญญาณดั้งเดิมของเราดูเหมือนจะได้รับการอัญเชิญให้ทะลุอาณาจักรกลับมาที่นี่” ผู้อาวุโสเหรียญเงินกล่าว
ทั้งสองอธิบายประสบการณ์ของพวกเขาอย่างละเอียด หลังจากที่ได้ตรวจสอบร่วมกันแล้ว สูตรยาโบราณของยุคจักรพรรดิร่วงหล่นนี้น่าเหลือเชื่อจริงๆ
ไม่เพียงแต่ผลของยาเท่านั้น แต่ยังมีคาถาที่เก็บไว้ภายในซึ่งสามารถเรียกวิญญาณดั้งเดิมของราชาอมตะให้กลับมา
สือฮ่าวเข้าใจ ก่อนหน้านี้เขาได้ใส่สัญลักษณ์ลึกลับมากมายลงในเม็ดยาตามสูตรยา แท้จริงแล้วผลของมันคือการอัญเชิญวิญญาณดั้งเดิมของสิ่งมีชีวิตที่ได้รับเม็ดยาให้กลับมาเข้าร่าง
หลังจากที่สือฮ่าว ราชาพาน ราชาอมตะฮั่นหยวนและการวิเคราะห์ร่วมกันของคนอื่นๆ พวกเขาก็เข้าใจถึงผลกระทบของยาแผนโบราณนี้
โดยพื้นฐานแล้วร่างกายของสิ่งมีชีวิตตัวนั้นจะต้องยังคงอยู่ แน่นอนว่าที่สำคัญที่สุดคือวิญญาณดั้งเดิมจะต้องไม่เหลือน้อยมากเกินไป
สิ่งที่ทำให้ผู้อาวุโสทั้งสองสามารถฟื้นคืนชีวิตกลับมาก็เพราะว่าวิญญาณดั้งเดิมของพวกเขาไม่ได้กระจัดกระจายหายไปไหน นั่นคือสาเหตุสำคัญที่ทำให้พวกเขาสามารถฟื้นคืนชีวิตได้อย่างราบรื่น
เมื่อพวกเขาอนุมานสิ่งเหล่านี้สือฮ่าวก็ไม่ได้ละความตั้งใจ เขาต้องการชุบชีวิตราชันย์ดินแดนปิดผนึก อยากให้เขาปรากฏตัวอีกครั้งในโลกนี้!
"มันเป็นไปไม่ได้ ข้าล่วงลับไปนานแล้วสิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้ไม่ใช่วิญญาณดั้งเดิมด้วยซ้ำ มันเป็นเพียงเจตจำนงของข้า” ราชันย์ดินแดนปิดผนึกไม่คิดจะทำลายยาชนิดนี้ไปอย่างเปล่าประโยชน์
อย่างไรก็ตามสือฮ่าวยังคงไม่สามารถยอมรับได้ เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าแม้ว่าเขาจะต้องเสียยาไป เขาก็ต้องลองดู
แม้ว่าราชันย์ดินแดนปิดผนึกต้องการจะต่อต้าน แต่สุดท้ายสือฮ่าวยังคงทำตามความต้องการของเขา!
ในท้ายที่สุด มีแสงบางดวงที่บินผ่านเข้ามา เข้าไปในกะโหลกศีรษะสีขาวราวหิมะของราชันย์ดินแดนปิดผนึก ร่างของเขาชัดเจนขึ้นเล็กน้อย แม้แต่รัศมีพลังของเขาก็ยังทวีความรุนแรงมากขึ้น!
อย่างไรก็ตาม นั่นคือทั้งหมด ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอื่นๆอีก
ราชันย์ดินแดนปิดผนึกแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนจริงๆแม้แต่พลังชีวิตของเขาก็ยังเพิ่มมากขึ้น แต่ยาชนิดนี้ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาฟื้นจากความตาย
มันประสบความล้มเหลว!
“ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันมีผลอยู่บ้างนั่นแสดงให้เห็นว่ายังคงมีความหวังอยู่ ในตอนที่ข้าแข็งแกร่งขึ้นข้าจะชุบชีวิตของพวกท่านขึ้นมาอย่างแท้จริง!” สือฮ่าวไม่รู้สึกหดหู่ใจแต่กลับมีความตื่นเต้นแทน
ทุกคนรู้ดีว่าเขากำลังพูดถึงอะไร ตอนนี้เขาเป็นราชาอมตะผู้ยิ่งใหญ่แล้ว ดังนั้นหากเขาพัฒนาขึ้นไปอีก เขาจะกลายเป็นจักรพรรดิอมตะเท่านั้น!
จากนั้นสือฮ่าวก็มอบเม็ดยาของเขาให้กับ กะโหลกแก้ว กระดูกแขนสีทอง และลูกตาที่แห้งเหี่ยวนั้น
การกระทำของเขาทำให้แม้แต่มุมปากของราชาพาน และราชาอมตะฮั่นหยวนก็ยังกระตุกด้วยความเสียดาย
ในความเห็นของพวกเขา นี่เป็นสิ่งที่พุ่งเฟือยมากเกินไป เขาไม่สามารถช่วยชีวิตของคนพวกนี้ให้ฟื้นขึ้นมาได้ แต่ก็ยังพยายามสิ้นเปลืองอย่างเปล่าประโยชน์
สัตว์ประหลาดเก่าแก่เหล่านั้นทั้งหมดปฏิเสธ ไม่ต้องการให้เขาเสียยาแบบนี้
อย่างไรก็ตาม สือฮ่าวยังคงยืนกรานและกล่าวว่า
“ขอแค่รอยประทับของพวกท่านมีความแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นนั่นก็คุ้มค่าแล้ว!”
สือฮ่าวรู้ว่าแม้ว่าสัตว์ประหลาดโบราณเหล่านี้จะไม่ฟื้นคืนชีพอย่างแท้จริง แต่รัศมีพลังและความแข็งแกร่งของวิญญาณพวกเขาก็เพิ่มมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
นี่คือความหวัง สือฮ่าวต้องการจะคืนชีพให้กับพวกเขาในสักวันหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงกลัวว่าคนเหล่านี้จะตายไปก่อน