ตอนที่ 86 : รางวัลรถยนต์

"คิกคิก ฮ่าๆ.."

เซียวหลานที่อยู่ข้างๆทั้งคู่ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นความหน้าหนาของฉินหยุน

"ทั้งสามคนอยู่ที่นี่นี่เอง" ในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงที่คมชัดเสียงหนึ่งดังขึ้น และหญิงสาวคนหนึ่งก็วิ่งเหยาะๆมาจากที่ไกลๆ

ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นดูธรรมดาทั่วไป แต่เซียวหลานก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อโอบกอดกับหญิงสาวคนนั้นทันที

"ไม่เจอกันนานเลยนะเสี่ยวหยา!"

หญิงสาวคนนี้ก็คือจางเสี่ยวหยานั่นเอง

คนสี่คนที่นั่งโต๊ะเรียนหน้าหลังติดกัน จากโรงเรียนมัธยมชิงอู๋หมายเลข 1 ล้วนแต่มาเรียนต่อมหาลัยในจินหลิง ต้องบอกว่านี่คือโชคชะตา

"ไปกันเถอะ นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เรากลับมาเจอกันในจินหลัง เพราะงั้นมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง" ฉินหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"บอสฉินผู้ยิ่งใหญ่!"

หลังจากเอ่ยจบ โจวหยางก็ปรบมือทันทีและกล่าวว่า "ฉันจะไปกินอาหารในโรงแรมหรู กินกุ้งมังกรตัวใหญ่!"

ทุกคนในนี้ต่างก็รู้ว่าฉินหยุนเปิดร้านขายเสื้อผ้า

"แล้วแต่นายเลย" ฉินหยุนยิ้มเบาๆ

แม้ว่าเขาจะกล่าวอย่างนั้น แต่โจวหยางก็ยังเลือกร้านอาหารเป็นสถานที่เล็กๆที่มีลูกค้าไม่กี่คนนั่งอยู่ พวกเขาพูดคุยกันอย่างอย่างสบายใจเกี่ยวกับมหาลัยของตน

"เห้อ.. คณะที่ฉันเลือกเป็นวิชาเอก ฉันได้ยินมาว่าในอนาคตมันจะหางานทำได้ยากมาก" โจวหยางกล่าวบางอย่างเกี่ยวกับวิชาเอกของเขา แล้วจู่ๆเขาก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา

สาขาวิชาวิศวกรรมโยธาที่เขาเลือกฟังผ่านๆมันดูดีมีระดับมาก แต่จริงๆแล้วเขารู้สึกว่ามันช่างโง่เขลามาก หลังจากที่เขาไปได้เข้าไปที่นั่น

ฉินหยุนตบไหล่เขาและถอนหายใจออกมา "ชีวิตจริงไม่มีการหวนกลับ ในเมื่อนายเลือกมันแล้ว นายก็ต้องก้าวไปข้างหน้าและทำให้ดีที่สุด"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวหลานก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉินหยุนด้วยความประหลาดใจ

"เธอมองมาที่ฉันทำไม?" เมื่อเห็นสายตาของเซียวหลาน ฉินหยุนก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อย เขาใช้มือสัมผัสใบหน้าของเขาเพื่อดูว่ามีอะไรติดอยู่บนใบหน้าของเขาหรือเปล่า

เซียวหลานกล่าวอย่างจริงจัง "ฉินหยุน ฉันรู้สึกว่านายมีศักยภาพพอที่จะเป็นครูได้"

ฉินหยุน : ...

พวกเขาอยู่ด้วยกันเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในขณะที่เซียวหลานและจางเสี่ยวหยากำลังไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน โจวหยางก็กล่าวอย่างมีเลศนัยว่า "ฉินหยุน ตอนนี้ระหว่างนายกับเซียวหลานมีความสัมพันธ์กันยังไง?"

"ก็ปกตินิ" ฉินหยุนตอบเสียงเบา

"อย่ามาโกหกฉัน ฉันสามารถสังเกตได้ว่าระหว่างพวกนายสองคน ต้องมีบางอย่างแปลกๆแน่ๆ"

ในขณะนี้ฉินหยุนรู้สึกว่ารอยยิ้มของโจวหยางค่อนข้างทะลึ่งนิดหน่อย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า "นายเป็นผู้ชาย ทำไมนายถึงชอบซุบซิบนินทาคนอื่นจัง ห้ะ?"

"ให้ตายเถอะพี่ชาย! นี่ฉันกำลังกังวลเกี่ยวกับเรื่องตลอดชีวิตของนายเลยนะ" โจวหยางมองไปที่ฉินหยุนด้วยความเวทนาเล็กน้อย

"แล้วของนายล่ะเป็นยังไง เรื่องสำคัญตลอดชีวิตของนาย นายจัดการมันได้หรือยัง?" ฉินหยุนเปลี่ยนไปถามเรื่องของเขาทันที

เมื่อได้ยินคำถามของฉินหยุน โจวหยางก็อยากจะร้องไห้ออกมาทันที เพราะในคณะของเขามีหญิงสาวไม่มากนัก ถึงแม้ว่าจะมีผู้หญิงอยู่บ้าง แต่พวกเธอทั้งหมดก็ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

"ฉันจะบอกนายให้ ผู้หญิงเหล่านั้นยังไม่สวยเท่าจางเสี่ยวหยาเลยด้วยซ้ำ" เขาร้องไห้ขณะกล่าวกับฉินหยุน

"ถ้าจางเสี่ยวหยาหน้าตาดีกว่า แล้วทำไมนายถึงไม่ตามจีบเธอล่ะ?" ฉินหยุนแนะนำเขา

ในตอนนี้เอง เซียวหลานและจางเสี่ยวหยาก็กลับมาพอดี

"พวกนายพูดอะไรเกี่ยวกับเสี่ยวหยาน่ะ?" เซียวหลานถามทั้งสองคนอย่างสงสัย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินหยุนและโจวหยางก็หยุดพูดทันที เป็นไปไม่ได้แน่นอนที่พวกเขาจะสารภาพเรื่องที่พวกเขาเปรียบเทียบสาวขี้เหร่คนอื่นๆกับจางเสี่ยวหยา

ในที่สุด การรวมตัวกันของคนทั้งสี่จากโรงเรียนมัธยมชิงอู๋หมายเลข 1 ก็สิ้นสุดลง โจวหยางและจางเสี่ยวหยาก็ถูกส่งขึ้นรถแท็กซี่ตามลำดับ จากนั้นฉินหยุนก็เอ่ยถามเซียวหลานว่า "เซียวหลาน เธอจะกลับไปที่มหาลัยเลยไหม?"

"ยังก่อน"เซียวหลานส่ายหัวแล้วกล่าวว่า "ฉันจะไปที่บ้านของพี่สาวก่อน แล้วค่อยกลับไปที่มหาลัย"

ฉินหยุนพยักหน้าและส่งเซียวหลานขึ้นไปที่รถ

ในการนัดรวมตัวของทั้งสี่คน ในที่สุดฉินหยุนก็ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังหลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกัน เขายืนคิดสักพัก จากนั้นก็ตรงไปที่ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนทันที

"บอสฉินครับ" เมื่อเห็นฉินหยุนกำลังเดินเข้ามา จ้าวเทียนเฉียงก็รีบเข้าไปทักทาย

"ช่วงนี้ในร้านเรามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นไหม?" ฉินหยุนเอ่ยถาม

"ไม่มีครับ" จ้าวเทียนเฉียงส่ายหัว แต่จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "แต่ว่าบนถนนย่านการค้าแห่งนี้ ร้านเสื้อผ้าจวินชิงกำลังจะเปิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ครับ"

"ร้านเสื้อผ้าจวินชิง?" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินหยุนก็มองไปที่จ้าวเทียนเฉียงโดยไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาก รอให้เขากล่าวต่อไป

"ผู้จัดการของร้านเสื้อผ้าจวินชิงแห่งนั้นคือจางฉินเยว่ครับ" จ้าวเทียนเฉียงไม่ได้กล่าวอะไรไร้สาระ และเอ่ยถึงจุดสำคัญออกมาทันที

"จางฉินเยว่?"

หัวใจของฉินหยุนกระตุกเล็กน้อย เพราะเขาจำชื่อนี้ได้

ในบรรดาผู้จัดการร้านมืออาชีพทั้งสามคนที่เขาสัมภาษณ์ด้วยตัวเองในตอนต้นนั้น จางฉินเยว่มีประวัติการทำงานที่ดีที่สุด แต่พวกเขาไม่บรรลุข้อตกลงกันเนื่องจากเธอเอ่ยถึงหุ้น

ถ้าสิ่งนี้มันอยู่ในบริษัทขนาดใหญ่อย่าง Anta ที่เป็นแบรนด์เสื้อผ้าชั้นนำก็คงจะไม่เป็นอะไร แต่เมื่อนำมาวางไว้ในร้านเสื้อผ้าเล็กๆในช่วงเริ่มต้น มันก็คงจะล้มเหลวไม่เป็นท่าอย่างแน่นอน

ฉินหยุนและจ้าวเทียนเฉียงเดินมาดูที่หน้าร้านเสื้อผ้าจวินชิงด้วยกัน ซึ่งระยะห่างระหว่างทั้งสองร้านมีเพียงไม่กี่ร้อยเมตรเท่านั้น

ตอนนี้ร้านยังปิดอยู่ และยังไม่ได้เปิดทำการ

อย่างไรก็ตาม รอบๆร้านค้ากลับถูกล้อมรอบไปด้วยป้ายต่างๆเต็มไปหมด

"พรุ่งนี้ฉันจะมาอีกที" ฉินหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวออกมา

...

และวันรุ่งขึ้นก็มาถึงอย่างรวดเร็ว

เมื่อฉินหยุนมาถึงร้านขายเสื้อผ้าบนถนนย่านการค้า จ้าวเทียนเฉียงยังคงมาไม่ถึง

เขารออยู่ไม่นาน ก่อนที่รถแท็กซี่คันหนึ่งจะขับมาจอดด้านหน้าร้าน

ฉินหยุนมองไปที่รถแท็กซี่ เขาหลี่ตาลงเล็กน้อย ซึ่งไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ส่วนจ้าวเทียนเฉียงก็ลงจากรถมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กล่าวว่า "บอสฉิน"

ฉินหยุนมองไปที่จ้าวเทียนเฉียงและเอ่ยถามว่า "ผู้จัดการจ้าว คุณขับรถเป็นไหม?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวเทียนเฉียงก็ตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าทำไมฉินหยุนถึงเอ่ยถามเรื่องนี้ แต่เขาก็พยักหน้าและตอบว่า "ผมขับรถเป็นครับ"

"งั้นก็ดี"

ฉินหยุนกล่าวต่อ "เดี๋ยวผมจะโอนเงินจากบัญชีของร้านให้คุณ และคุณก็นำไปซื้อรถสักคันไว้ขับ แต่เราจะซื้อด้วยเงินดาวน์ก่อน"

จ้าวเทียนเฉียงวิ่งไปวิ่งมาทั้งวัน ไม่เพียงแต่ร้านค้าที่นี่ แต่ยังรวมถึงร้านค้าอีกสองแห่งและที่อื่นๆอีก

และเขาเดินทางไปที่ต่างๆด้วยรถแท็กซี่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่สะดวกอย่างยิ่ง

แม้ตอนนี้จะมีร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนแค่สามสาขาในจินหลิง แต่ในอนาคตร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนจะทำการขยายสาขาต่อไปเรื่อยๆอีก เพราะฉะนั้นผู้จัดการของร้านจึงไม่สามารถนั่งบนรถแท็กซี่ตลอดไปได้

เมื่อได้ยินคำกล่าวของฉินหยุน จ้าวเทียนเฉียงก็ไม่ได้เอ่ยปฏิเสธ ซึ่งการมีรถยนต์มันก็สะดวกกว่าอย่างแน่นอน

หลังจากคุยเรื่องรถกันแล้ว ทั้งสองคนก็คุยกันเรื่องร้านขายเสื้อผ้าต่อ

ต้องกล่าวว่า ความสามารถของจางฉินเยว่นั้นดีจริงๆ เมื่อวานภายในร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนยังมีลูกค้าอยู่เป็นจำนวนมากอยู่เลย แต่วันนี้ลูกค้าเข้าร้านน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด

แน่นอนว่าด้วยค่ายกลรวบรวมโชคลาภที่อยู่กับตัว ฉินหยุนจึงไม่ได้กังวลมากนักว่าร้านขายเสื้อผ้าของเขาจะได้รับผลกระทบมากเพียงใด ตราบใดที่ยังมีการสัญจรของผู้คน เสื้อผ้าของเขาก็จะขายได้อย่างแน่นอน

แต่ถึงยังไงพวกเขาก็ต้องระวังร้านเสื้อผ้าจวินชิงนี้ด้วย

"ไปดูกันเถอะ"

ทั้งสองเดินไปที่ถนนย่านการค้าด้วยกัน ไม่นานหลังจากนั้นฉินหยุนก็มาถึงหน้าร้านเสื้อผ้าจวินชิง

"โปรโมชั่นเปิดร้านใหม่!! เมื่อลูกค้าใช้จ่ายครบ 500 หยวน ลูกค้าสามารถลุ้นรับเครื่องใช้ไฟฟ้า โทรศัพท์มือถือ Apple โทรศัพท์มือถือ Huawei คอมพิวเตอร์ และรางวัลอื่นๆรวมมูลค่าสูงสุด 20,000 หยวน! ฟรี!!!"

"และถ้าหากลูกค้าใช้จ่ายเงิน 1,000 หยวนขึ้นไป ลูกค้าสามารถจับสลากลุ้นรางวัลใหญ่ เป็นรถยนต์มูลค่า 150,000 หยวน! และสามารถขับออกไปได้ทันที!!!"

"ยอดใช้จ่ายทุกยอดสามารถแปลงเป็นคะแนนในการจับสลากได้ ใช้จับรางวัลในวันที่ 1 และ 15 ของทุกเดือน โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ เครื่องใช้ไฟฟ้า และอื่นๆ ลูกค้าสามารถรับรางวัลได้ไม่อั้น!!!"

...

ข้อมูลจำนวนมากถูกเขียนติดไว้บนป้ายโฆษณาที่ตั้งอยู่หน้าร้านเสื้อผ้า

และหน้าร้านขายเสื้อผ้าก็ยังมีรถ Volkswagen Sagitar คันใหม่เอี่ยมจอดอยู่ด้วย

เมื่อมองเข้าไปแวบแรก ร้านขายเสื้อผ้าแห่งนี้ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนข้างในต่างก็พูดคุยกันด้วยความตื่นเต้นกันอย่างมาก

(จบตอน)

—————————————————————————-

เดี๋ยวเอ็งได้เจอโจรแซ่ฉินแน่!!