ตอนที่ 85 : ช้อปปิ้งที่ร้านเสื้อผ้า

การฝึกทหารจบลงแล้ว เหล่านักศึกษาใหม่ต่างก็ได้รับการปลดปล่อยอย่างสมบูรณ์ ฝั่งชายหนุ่มก็พากันออกไปทานอาหารค่ำทีละกลุ่มๆ ส่วนฝั่งหญิงสาว พวกเธอก็พากันเปลี่ยนมาใส่เสื้อผ้าที่พวกเธอชอบ และเริ่มอวดความสวยงามของตัวเองกันอีกครั้ง

"พี่น้อง เสี่ยวเยว่กับฉันตกลงกันว่าวันนี้พวกเราจะไปช้อปปิ้งกัน มีสาวๆบางคนจากห้องพักของเธอไปด้วย พวกนายจะไปไหม?" ในหอพักชายห้อง 305 อาคาร 3 หลี่หานอวี่กำลังกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"แน่นอนว่าต้องไป!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวคังฮ่าวก็เป็นคนแรกที่เอ่ยตอบ

หลังจากการฝึกทหารสิ้นสุดลง ผู้ที่สมัครตำแหน่งหัวหน้าชั้นเรียนก็ได้ถูกกำหนดขึ้นมาแล้วเช่นกัน ระหว่างการฝึกทหาร เทียบกับคนอื่นแล้วหยูเล่อเหยาได้แสดงความสามารถที่แข็งแกร่งกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นในท้ายที่สุดเจียงเล่ยจึงได้เลือกหยูเล่ยเหยาเป็นหัวหน้าชั้นเรียน

และเมื่อจ้าวคังฮ่าวรู้ผลลัพธ์ที่ออกมา เขาก็รู้สึกผิดหวังมาก จึงพาเพื่อนๆในห้องพักออกไปดื่มเบียร์กันจนเมามาย ฉินหยุนและคนอื่นๆต่างก็พยายามปลอบเขา

เดิมทีคิดว่าเขาอาจจะซึมไปอีกสองสามวัน แต่ไม่คาดคิดว่าจ้าวคังฮ่าวจะฟื้นคืนมาอีกครั้งหลังจากใช้เวลาทำใจแค่หนึ่งคืน

"นับฉันด้วยคน!" เฉิงต้าสงซึ่งกำลังเล่นเกมอยู่ก็ยกมือขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน

มีสามคนในห้องที่เห็นด้วย ในขณะที่โจวผานและอีกสองคนส่ายหัวปฏิเสธ

พวกเขาทั้งสามคนมีธุระบางอย่างที่ต้องจัดการ สำหรับฉินหยุน เขาก็ต้องออกไปที่แห่งหนึ่งด้วยเช่นกัน

วันนี้เขาได้นัดกับโจวหยางไว้ พวกเขาจะไปกินข้าวกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน ซึ่งโจวหยางก็เข้ามหาลัยที่อยู่ในเมืองจินหลิงด้วย

หลังจากนั้นโจวผานและหลิวซินก็ยังคงอยู่ภายในห้องพัก ในขณะที่ฉินหยุนเดินออกไปพร้อมกับจ้าวคังฮ่าวและอีกสองคน

ฉินหยุนแยกกับพวกเขาตั้งแต่อยู่ที่หอพักชาย จากนั้นเขาก็มาถึงที่ชั้นล่างของหอพักหญิง ซึ่งเซียวหลานกำลังยืนรออยู่

"ไปกันเถอะ" ฉินหยุนโบกมือ

หลังจากจางเสี่ยวเยว่และคนอื่นๆเดินมาถึง พวกเธอก็เห็นพวกจ้าวคังฮ่าวพอดี จึงพากันรีบเดินเข้าไปหา

"เฮ้ ฉินหยุนไปไหนแล้วล่ะ เมื่อกี้เขายังอยู่ที่นี่อยู่เลยไม่ใช่เหรอ?"

จ้าวฉิงเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อสักครู่ตอนที่เดินมาเธอก็เห็นฉินหยุนอยู่กับพวกเขาด้วยเช่นกัน แต่เขากลับหายตัวไปทันทีในตอนที่เธอไม่ได้สังเกต

"ฉินหยุนไปเดทกับเพื่อนร่วมชั้นมอปลายของเขาแล้ว" เฉิงต้าสงกล่าวด้วยรอยยิ้มพลางชี้นิ้วไปที่ไกลๆ และในขณะที่เขากล่าวออกมาเขาก็เหลือบมองไปที่รุ่ยเฉินฉีด้วย

เขารู้สึกชอบผู้หญิงตัวเล็กและน่ารักอย่างรุ่ยเฉินฉีคนนี้มาก

ในขณะที่คนอื่นพูดคุยกัน เขาก็เดินมาที่ข้างๆรุ่ยเฉินฉีจากนั้นก็กล่าวว่า "เสี่ยวฉี เมื่อวานฉันส่งข้อความหาเธอ ทำไมเธอถึงไม่ตอบกลับล่ะ?"

เมื่อเห็นเฉิงต้าสงที่จู่ๆก็เดินเข้ามา รุ่ยเฉินฉีก็ค่อยๆฝืนยิ้มออกมาอย่างช้าๆ จากนั้นก็กล่าวว่า "ขอโทษนะ ทีแรกฉันยังไม่เห็นข้อความ แต่หลังจากที่เห็นแล้วฉันก็ลืมตอบกลับเลย"

"เฉิงต้าสง กรุณากลับไปหากลุ่มของนายเดี๋ยวนี้เลย" เจียงอีที่ยืนอยู่ข้างๆรุ่ยเฉินฉีขมวดคิ้วทันที เธอเห็นว่าตอนที่เฉิงต้าสงเข้ามาใกล้รุ่ยเฉินฉี เขาได้เบียดหลินเมิ่งเมิ่งและโจวเสี่ยวเค่อที่ยืนอยู่ข้างๆออกไป เธอจึงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วกล่าวกับเขา

หลังจากที่เธอกล่าวจบ จ้าวคังฮ่าวก็มาลากเฉิงต้าสงกลับไปทันที

"ต้าสง นายสงบเสงี่ยมหน่อยไม่ได้หรือไง ทำไมนายถึงต้องไปเดินเบียดกับสาวๆเหล่านั้นกัน" จ้าวคังฮ่าวกล่าวอย่างจนใจ

ในขณะนี้เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อย เฉิงต้าสงคนนี้ดูภายนอกทั้งสูงและทรงพลัง แต่พฤติกรรมของเขาค่อนข้างไร้ยางอายไปหน่อย ซึ่งมันทำให้ภาพลักษณ์โดยรวมของห้องพักของพวกเขาแย่ลง บางทีเจียงอีอาจจะรู้สึกอคติกับเขาแล้วก็เป็นได้

ตอนนี้เขารู้สึกแคร์เจียงอีมาก ถึงขั้นคิดว่าเธอคือคู่ชีวิตที่ฟ้าส่งมาให้เขาเลยทีเดียว

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับเฉิงต้าสงเมื่อสักครู่นี้ ผู้คนจากหอพักทั้งสองต่างก็พูดคุยกันน้อยลง ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝั่งดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยนำ้แข็งบางๆเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยดี จางเสี่ยวเยว่จึงกล่าวขึ้นทันทีว่า "ฉันได้ยินมาว่าถนนย่านการค้าในเขตเจียงหนิงมีชีวิตชีวามาก ไปดูกันเถอะ เราไปช้อปปิ้งที่นั่นกัน"

"โอเค"

"ก่อนหน้านี้ฉันเหนื่อยจากการฝึกทหารมาก แทบจะไม่อยากออกไปไหนตอนกลางคืนเลย แต่ตอนนี้ฉันมีเวลาว่างแล้ว เพราะงั้นฉันต้องไปช้อปปิ้ง!"

ข้อเสนอของจางเสี่ยวเยว่ได้รับการเห็นด้วยจากสาวๆทุกคนในทันที

ในไม่ช้าทุกคนก็มาถึงถนนย่านการค้าที่จางเสี่ยวเยว่เอ่ยถึง

"หืม? ร้านเสื้อผ้าร้านนั้นค่อนข้างใหญ่เลย? แถมดูแล้วธุรกิจก็น่าจะดีมาก มีลูกค้าเข้าเต็มเลย เราลองเข้าไปดูข้างในกันดีกว่า"

หลังจากเดินเล่นอยู่ที่นี่สักพัก จางเสี่ยวเยว่และคนอื่นๆก็สังเกตเห็นร้านขายเสื้อผ้าเทียนหยุนได้อย่างรวดเร็ว

ท้ายที่สุด วันนี้ธุรกิจของร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนก็ดีมาก มีลูกค้ามากมายอยู่ภายในร้าน

สำหรับสาวๆ ร้านขายเสื้อผ้าเป็นหนึ่งในสถานที่โปรดปรานของพวกเธอ

"ยินดีต้อนรับค่ะ" เมื่อพวกเธอเดินเข้าไปในร้าน หญิงสาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาและกล่าวกับพวกเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"รุ่นพี่ตงหยาน?" เมื่อเห็นเธอคนนี้ คนอื่นๆก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร แต่โจวเสี่ยวเค่อที่เงียบมาตลอดกลับรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็กล่าวขึ้นว่า "รุ่นพี่ทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?"

โจวเสี่ยวเค่อที่อยู่ห้องพักเดียวกันกับจางเสี่ยวเยว่ ก็เป็นเช่นเดียวกันกับหลิวซิน ที่อยู่ห้องพักเดียวกันกับฉินหยุน เสมือนว่าพวกเขามีตัวตนราวกับอากาศธาตุ ความรู้สึกถึงการดำรงอยู่ของพวกเขานั้นอ่อนแอเล็กน้อย

ตอนที่โจวเสี่ยวเค่อมาที่มหาลัยครั้งแรก หญิงสาวที่อยู่ด้านหน้าเธอเป็นคนช่วยเธอในการลงทะเบียนเข้าเรียน

"ใช่แล้ว ฉันมาทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ในช่วงวันเสาร์และอาทิตย์" หญิงสาวที่ชื่อตงหยานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เธอเป็นนักศึกษาปีที่ 2 เอกคณะบริหารธุรกิจเช่นเดียวกัน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ แววตาของโจวเสี่ยวเค่อก็สว่างวาบขึ้นทันที เธอรีบเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว "ที่นี่ยังมีงานพาร์ทไทม์ให้ทำอยู่ไหมคะ?"

"ตอนนี้ไม่มีที่ว่างแล้ว" ตงหยานส่ายหัวและกล่าวว่า "ตำแหน่งที่เรารับสมัคร เต็มตั้งแต่ก่อนวันที่ 8 แล้ว"

ก่อนหน้านี้โจวเสี่ยวเค่อยังอยู่ในระหว่างการฝึกทหาร เธอจึงไม่มีโอกาสได้มาที่นี่

"โอ้" เธอพยักหน้า รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

"เฮ้ เสี่ยวเค่อ มาดูนี่สิ ตรงนี้มีเสื้อผ้าสวยๆเต็มเลย"

ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยถามต่อ จางเสี่ยวเยว่และคนอื่นๆก็กำลังมองไปที่เสื้อผ้า แววตาของพวกเธอสว่างขึ้นเล็กน้อย

"ดีไซน์เสื้อผ้าของที่นี่ค่อนข้างดีเลย" จางเสี่ยวเยว่ไล่ดูเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ เธออยากจะซื้ออะไรก็ตามที่เธอชอบ

"ถึงว่าทำไมธุรกิจที่นี่ถึงดีมาก"

เจียงอีมองดูลูกค้าภายในร้านที่กำลังเดินไปเดินมา จากนั้นก็กล่าวขึ้นอย่างอิจฉานิดหน่อย "ความฝันของฉันคือหลังจากที่เรียนจบ ฉันจะเปิดร้านขายเสื้อผ้าแบบนี้เลย มีลูกค้าเต็มร้านอยู่ทุกๆวัน จากนั้นที่ฉันต้องทำก็แค่รอรับเงินอยู่เฉยๆ"

"ฮิฮิ เจียงอี ถ้าเธอเปิดร้านขายเสื้อผ้า เราจะไปช่วยอุดหนุนที่ร้านของเธอแน่นอน" จ้าวฉิงกล่าวอย่างเป็นกันเอง

หญิงสาวหลายคนหัวเราะพลางพูดคุยกัน

"เฮ้ โลโก้เสื้อผ้าแบบนี้ค่อนข้างแปลก ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย" จู่ๆจางเสี่ยวเยว่ก็เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

เจียงอีซึ่งอยู่ข้างๆเธอก็มองดูลวดลายบนป้ายเสื้อผ้าเช่นกัน เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็กล่าวว่า "ดูเหมือนฉันจะเคยเห็นโลโก้แบบนี้มาก่อน"

เธอค้นหาความทรงจำเกี่ยวกับมัน แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก

"ฉันเองก็เหมือนจะเคยเห็นมันนะ"

หลังจากที่เจียงอีกล่าวจบ จ้าวฉิงและรุ่ยเฉินฉีก็รู้สึกคุ้นเคยกับมันเล็กน้อย

ในขณะนี้ จ้าวคังฮ่าวและหลี่หานอวี่ก็กำลังมองดูอยู่เช่นกัน ราวกับพวกเขากำลังนึกถึงอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นพวกเขาก็กล่าวออกมาว่า "ฉันนึกออกแล้ว มันเป็นโลโก้บนเสื้อผ้าของฉินหยุน!"

อันที่จริงพวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับเสื้อผ้าที่ฉินหยุนสวมใส่ แต่ พวกเขารู้สึกว่าสิ่งที่ฉินหยุนสวมใส่น่าจะเป็นแบบเดียวกันกับที่ขายในร้านนี้

"ใช่แล้ว เสื้อผ้าที่ฉินหยุนสวมใส่ดูเหมือนจะมีโลโก้แบบนี้เลย" สาวๆหลายคนในหอพักหญิงก็เริ่มพากันนึกออกว่าพวกเธอเคยเห็นมันที่ไหน

แม้ว่าพวกเขาจะจำได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเดาได้ว่าฉินหยุนเป็นคนเปิดร้านเสื้อผ้าแห่งนี้

จากนั้นสาวๆในห้องพัก 406 ก็พากันไล่ดูเสื้อผ้าในร้าน สุดท้ายจางเสี่ยวเยว่ เจียงอี หลินเมิ่งเมิ่ง และรุ่ยเฉินฉี ต่างก็ซื้อเสื้อผ้าคนละตัวสองตัว

ของจางเสี่ยวเยว่ หลี่หานอวี่เป็นคนจ่ายให้ ส่วนของเจียงอีถูกจ่ายโดยจ้าวคังฮ่าว และสำหรับของรุ่ยเฉินฉี เฉิงต้าสงก็ต้องการจะจ่ายให้เธอเช่นกัน แต่ท้ายที่สุดรุ่ยเฉินฉีก็ขอจ่ายด้วยตัวเอง

...

ในอีกด้านหนึ่ง ฉินหยุนและเซียวหลานก็ได้พบกับโจวหยางที่กลายเป็นก้อนถ่านไปแล้ว

"ให้ตายเถอะ! ฉินหยุน นายไม่ได้ออกไปเที่ยวในช่วงวันหยุดฤดูร้อน ดังนั้นนายเลยไม่ได้ตัวดำ อันนี้ฉันเข้าใจได้ แต่ทำไมนายถึงไม่ตัวดำหลังจากการฝึกทหารสองสัปดาห์จบลง?" เมื่อโจวหยางเห็นรูปลักษณ์ของฉินหยุนที่ดูเป็นปกติเหมือนเมื่อก่อน เขาก็รู้สึกประหลาดใจมาก

เขาเที่ยวไปทั่วในช่วงวันหยุดฤดูร้อน และหลังจากกลับมา สารรูปเขาก็ดูราวกับว่าเขาเป็นคนจากทวีปอื่น และยิ่งหลังจากการฝึกทหารจบลง เขาก็ดำยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

เดิมทีเขาคิดว่าฉินหยุนจะต้องดำขึ้นเหมือนกันแน่นอน และเขาตั้งหน้าตั้งตารอมันตลอดเวลา ดังนั้นเขาจึงมาถึงที่นี่เร็วมาก พร้อมที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการเปลี่นแปลงของฉินหยุนจะไม่ได้มากเลย

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหดหู่ใจในทันที

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินหยุนก็รู้สึกโมโหปนขำทันที เขากล่าวว่า "ฉันไม่ได้เจอนายมาตั้งหลายวัน นายพูดให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง"

"พูดยังไงล่ะ?"

โจวหยางกล่าวอย่างหดหู่ "หรือจะให้ฉันพูดว่า ได้เจอกันอีกครั้งแล้วนะ ท่านปู่"

"แบบนี้ก็ได้" ฉินหยุนพยักหน้าเห็นด้วย

(จบตอน)