ตอนที่ 56 : พรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเพชร–สุขสงบ!
ตอนที่ 56 : พรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเพชร–สุขสงบ!
หวือ
ไอเท็มทั้งหมดดรอปออกมา
มันเป็นธรรมดาที่จะไม่ต้องพูดถึงของทั่วๆ ไปอย่างแกนหมอกระดับเงินขาว คริสตัลต้นกำเนิด และหนังสือรับสมัครนักธนูพลังธาตุ
โจวโจวมองไปยังเซ็ตความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิงก่อน
[ชื่อไอเท็ม: เซ็ตความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิง]
[ระดับไอเท็ม: ระดับเงินขาวขั้นสูง]
[คุณสมบัติของเซ็ต 1: ถึกทน—ลดความเสียหายทางกายภาพจากอาวุธระดับเงินขาวและอาวุธระดับทองคำเหลืองบางส่วนลง 90% อาวุธตั้งแต่ระดับทองคำเหลืองลงมาจะไม่สามารถทะลวงร่างของผู้สวมใส่ได้]
[คุณสมบัติของเซ็ต 2: ทนไฟ—ไม่ได้รับความเสียหายจากการโจมตีธาตุไฟตั้งแต่ระดับทองคำเหลืองขั้นต้นลงมา]
[คุณสมบัติของเซ็ต 3: ความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิง—เปิดใช้งานพลังของสายเลือดในเซ็ตไอเท็ม ส่งผลให้ผู้สวมใส่เข้าสู่สถานะความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิงเป็นเวลา 30 นาที! ในสถานะความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิง ผู้สวมใส่จะเข้าสู่สภาวะการต่อสู้ที่สงบนิ่งเป็นอย่างยิ่ง ในสถานะความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิง พลังป้องกันของผู้สวมใส่ก็จะเพิ่มขึ้น 300% ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 300% ความเร็วเพิ่มขึ้น 300% ปฏิกิริยาตอบสนองเพิ่มขึ้น 300% ความเจ็บปวดลดลง 100% และความกลัวลดลง 100% หลังจากสถานะความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิงสิ้นสุดลง ผู้ใช้สามารถเปิดใช้งานมันได้อีกครั้งหลังจากผ่านไป 30 นาที]
[หมายเหตุ: เปอร์เซ็นต์โบนัสจะมีค่าสูงสุดเมื่อผู้ใช้อยู่ในระดับเงินขาวขั้นสูง ยิ่งผู้ใช้แข็งแกร่งเท่าไร โบนัสของอุปกรณ์สวมใส่ก็จะยิ่งลดลง]
[จำนวนเซ็ตไอเท็มในปัจจุบัน: 6/6]
[รายละเอียด: เจ้าทำให้ข้าโกรธ]
โจวโจวเลิกคิ้วขึ้น
ไม่เพียงแต่เซ็ตความโกรธเกรี้ยวของราชาหมาป่าปีศาจเพลิงจะเพิ่มความสามารถของเขาเป็นอย่างมาก แต่มันยังทำให้เขาไม่เจ็บและไม่กลัวด้วย
นอกจากนี้มันยังไม่มีผลข้างเคียงหลังจากใช้งานอีกด้วย
ประเด็นสำคัญอีกประการหนึ่งคือมันมีคลูดาวน์แค่ 30 นาทีเท่านั้น!
ความสามารถนี้ดีกว่าเซ็ตเดิม 2-3 เท่าได้เลย
สิ่งเดียวที่โจวโจวรู้สึกเสียใจคือข้อกำหนดการใช้งานสำหรับชุดนี้คือผู้สวมใส่ต้องมีระดับเงินขาวขั้นสูง
มันยังไม่มีใครในดินแดนของเขาที่สามารถใช้มันได้เลย
เขาทำได้เพียงแค่เก็บมันเข้าไปในแหวนมิติและรอให้มีผู้เชี่ยวชาญระดับเงินขาวขั้นสูงปรากฏตัวขึ้นในดินแดนของเขาเพื่อใช้มัน
จากนั้นโจวโจวก็มองไปยังไอเท็มดรอปชิ้นสุดท้าย
ลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ดสีชาดระดับเพชร!
โจวโจวอ่านข้อมูลของมัน แต่เขาก็พบว่าเขาต้องชำระล้างมันซะก่อนถึงจะดูได้ว่ามันคือพรสวรรค์แห่งลอร์ดแบบไหน
โจวโจวมองไปยังนาเดียและเอลฟ์อีก 12 คนที่อยู่ด้านหลังเขา
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้เริ่มชำระล้างต่อหน้าพวกเธอ
แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะจำกันไม่ได้ในครั้งต่อไปที่พบกัน และพวกเธอก็อาจจะถูกเปลี่ยนเป็นเอลฟ์กลุ่มใหม่ แต่ทุกๆ การกระทำย่อมมีร่องรอยอยู่เสมอ
โจวโจวยังรู้สึกว่ามันดีกว่าที่จะระวังตัวเอาไว้
“พวกเราไปล่ะ” โจวโจวเก็บไอเท็มดรอปทั้งหมดและพูดกับนาเดียและคนอื่นๆ
“ท่านจะไปแล้วเหรอ?” เอลฟ์ทั้ง 13 คนอึ้งไป
“พวกเรามีเรื่องสำคัญต้องไปทำ”
เหล่าเอลฟ์ไม้มองหน้ากันและทำได้เพียงแค่ยอมรับความจริงข้อนี้
โจวโจวไม่เสียเวลาอีกต่อไป
เขาพึมพำกับตัวเองว่า ‘กลับ’
ในพริบตา โจวโจว เนซาริโอ้ และลูกน้องอีก 99 คนที่เขาพามาด้วยก็หายไปจนหมด เหลือเพียงแค่เหล่าเอลฟ์ไม้ที่กำลังสับสนและตกใจอยู่เท่านั้น
…
โจวโจวยืนอยู่ในโลกแห่งสายรุ้งและตรวจสอบสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง
เนซาริโอ้และทหารคนอื่นๆ ได้หายไปแล้ว
เขาดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่อยู่ในโลกใบใหญ่แห่งนี้
“ฉันอยู่ที่ไหนกัน?” โจวโจวประหลาดใจ
ในเวลานั้นเอง ภาพมายาฉากหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา
…
ในซากปรักหักพังแห่งเมืองอินเดร์ที่กำลังลุกโชนอยู่ในเปลวเพลิง
อีฟได้พุ่งเข้าใส่ฝูงหมาป่าหมอกปีศาจเพลิงที่ไล่ตามหลังพวกเธอมาหลังจากผลักนาเดียออกไป จากนั้นเธอก็ถูกกลืนกินโดยมอนสเตอร์แห่งหมอกพวกนั้นอย่างรวดเร็ว
เหล่าเอลฟ์ไม้พากันเศร้าสุดๆ
อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ยังพยายามหลบหนีเพื่อเอาชีวิตรอด
พวกเธอพากันหลบหนีและโต้กลับพวกมันไปเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตาม มันก็ยังมีเอลฟ์ตายตกไปทีละคนๆ ต่อหน้าต่อตาของนาเดีย
คำพูดสุดท้ายของพวกเธอก่อนตายก็คล้ายกันมาก
“น้องนาเดีย มีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้นะ!”
“หัวหน้า นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่ข้าจะได้เรียกเจ้าแบบนี้ เจ้าต้องหนีไปจากที่นี่ให้ได้นะ”
“อันที่จริงแม้ว่าเจ้าจะเป็นหัวหน้า แต่พวกเราก็มักจะปฏิบัติกับเจ้าเหมือนเป็นน้องสาวอยู่เสมอเลยนะ เจ้าต้องรอดไปให้ได้นะ!”
…
เอลฟ์ไม้ทั้งหมดยอมทำให้นาเดียมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้
อย่างไรก็ตาม มันก็มีหมาป่าหมอกปีศาจเพลิงมากเกินไป
สุดท้ายเธอก็ถูกล้อมไว้
ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่เหล่าหมาป่าจะกระโจนเข้าใส่เธอ ความโศกเศร้าและความเกลียดชังอย่างถึงที่สุดก็ได้กลายเป็นเปลวเพลิงที่แผดเผาร่างของเอลฟ์ไม้อย่างเธอ
ผมสีเขียวมรกตของเธอเปลี่ยนเป็นผมสีแดงเพลิง และน้ำตาสีเลือดที่หางตาของเธอก็กลายเป็นเปลวไฟสีแดงฉาน
ในเวลานั้นเอง เปลวไฟก็ไม่ได้ต่อต้านเธออีกต่อไป
กลับกัน มันได้สร้างให้นาเดียกลายเป็นตัวตนที่สูงขึ้น
ผู้กล้า!
หรือพูดให้ชัดๆ สมญานามผู้กล้าของเธอก็คือ นาเดีย—เอลฟ์ลูกศรเพลิงโลหิต!
ความไร้เดียงสาและความเยาว์วัยหายไปจากใบหน้าของเธอทันที
มันมีเพียงความสับสนและความเศร้าไม่รู้จบ
เธอมองไปยังเหล่าหมาป่าหมอกปีศาจเพลิงที่กำลังกระโจนเข้าใส่เธอและเธอก็เผยสีหน้าอันเย็นชาออกมาทันที
อึดใจต่อมา
ตู้ม!
พลังชีวิตของเธอเผาไหม้ในร่างกายของเธอกลายเป็นแสงที่เจิดจรัสที่สุดก่อนตาย!
เธอรั้งสายธนู!
ปัง!
ธนูเป็นเหมือนกับอัสนีบาต!
ลูกศรวิญญาณเพลิงโลหิตนับพันดอกถูกปลดปล่อยออกจากคันธนูไร้ลูกศรของเธอในทันที
มันราวกับห่าฝนสีแดงโลหิตที่โปรยปรายลงมา
ในชั่วพริบตา หมาป่าหมอกปีศาจเพลิงทั้งหมดก็ตายลงภายใต้ซากปรักหักพังของเมืองนี้
“นาเดียแก้แค้นให้พวกท่านแล้ว” เธอสูดลมหายใจเฮือกสุดท้ายหลังจากการกระซิบครั้งสุดท้าย
ภาพมายาฉากสุดท้ายคือภาพของจักรวรรดิเอลฟ์ที่ส่งทูตไปตรวจสอบ ในท้ายที่สุด พวกเขาก็เห็นเพียงแต่โครงกระดูกของเอลฟ์ตนหนึ่งที่ยังคงวาดคันธนูอยู่ท่ามกลางซากศพทั้งหมด
…
กลับมาสู่ความเป็นจริง
ณ บริเวณด้านหน้าของโบราณสถานกาลเวลา
ทันใดนั้นแสงเจ็ดสีก็สว่างขึ้นจากประตูโบราณสถานกาลเวลา
สักพักแสงสว่างก็ดับลง
โจวโจวและคนอื่นๆ ได้กลับมาเหยียบบนพื้นดินของเมืองตะวันสาดแสงอีกครั้ง
ในเวลานั้น โจวโจวที่เป็นลอร์ดก็ยังงงๆ อยู่
ภาพฉากที่เขาเพิ่งเห็นนั้นยังฝังลึกอยู่ในความทรงจำของเขา
ทหารที่อยู่รอบๆ ไม่กล้าเคลื่อนไหวเนื่องจากลอร์ดของพวกเขายังไม่สั่งอะไร
“พวกเจ้าเห็นอะไรบ้างไหมเมื่อครู่?” โจวโจวถามไป่อี้ที่อยู่ข้างๆ หลังจากเขาได้สติกลับมา
“ไม่เจ้าค่ะ” ไป่อี้ดูสับสน
โจวโจวถามทหารคนอื่นๆ และเนซาริโอ้
แต่พวกเขาก็บอกว่าพวกเขาไม่เห็นอะไรเลยและถูกวาร์ปออกมาเลย
โจวโจวใช้ความคิด
ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นสินะที่ได้เห็นประวัติศาสตร์ที่แท้จริง
หรือมันเป็นเพราะฉันเป็นเจ้าของโบราณสถานกาลเวลาแห่งนี้?
เขาไม่คิดมากเกี่ยวกับมัน
“ไปพักกันสักชั่วโมง”
“ในหนึ่งชั่วโมง พวกเราจะเข้าไปยังโบราณสถานกาลเวลาอีก”
เขาบอกกับทหาร
โอกาสในการเข้าสู่โบราณสถานกาลเวลาถูกรีเซ็ตแล้วในวันนี้ ดังนั้นเขาย่อมไม่ให้มันสูญเปล่า
นอกจากนี้เขาก็อยากจะเข้าไปดูอีก
“เจ้าค่ะ!”
ไป่อี้และทหารคนอื่นๆ ขานรับด้วยความเคารพ
โจวโจวพยักหน้า เขายังไม่ได้ไปอัญเชิญนักธนูพลังธาตุเอลฟ์ออกมา กลับกัน เขาเลือกจะกลับไปยังลานของลอร์ดซะก่อน
…
ในห้องนั่งเล่น
โจวโจวนั่งอยู่บนเก้าอี้ และยังคิดถึงภาพมายาที่เขาได้เห็นในโบราณสถานกาลเวลา
“นั่นน่าจะเป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น”
“คู่มือลับมรดกผู้กล้าคือมรดกผู้กล้าของนาเดียจริงๆ”
“งั้นเธอก็ได้กลายเป็นผู้กล้าหลังจากผ่านประสบการณ์เช่นนั้นมาสินะ…” โจวโจวถอนหายใจ
การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในชีวิตเช่นนี้ย่อมทำให้คนๆ หนึ่งเติบโตได้อย่างรวดเร็ว
เขาส่ายหัวและหยุดคิดถึงมัน
จากนั้นเขาก็หยิบเอาลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ดสีชาดระดับเพชรออกมา
โจวโจวคิด และข้อความแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นมา
[ท่านต้องการชำระล้างมันหรือไม่?]
“ต้องการ!” เขากล่าวอย่างคาดหวัง
อึดใจต่อมา แสงสีทองก็เปล่งประกายขึ้นบนลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ดสีชาด
หลังจากแสงสีทองหายไป แสงสีเลือดบนลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ดสีชาดก็หายไปแล้ว
ในเวลาเดียวกัน รายละเอียดของมันก็เปลี่ยนไปด้วย
[ชื่อไอเท็ม: ลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ด—สุขสงบ]
[ระดับไอเท็ม: ระดับเพชร]
[เอฟเฟกต์ไอเท็ม: หลังจากดูดซับมัน ลอร์ดจะได้รับพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเพชร—สุขสงบ!]
[รายละเอียดไอเท็ม: ลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ดที่ถูกชำระล้างโดยเจตจำนงสูงสุด หลังจากดูดซับมัน ท่านจะได้รับพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเพชร]
“สุขสงบ?”
“ดูคล้ายๆ กับพรสวรรค์แห่งลอร์ดประเภทประเพณีพื้นบ้านในดินแดนตามที่ได้ยินมาในกระดานสนทนาเลย?” โจวโจวคิด
พรสวรรค์แห่งลอร์ดประเภทประเพณีพื้นบ้านในดินแดนเป็นหมวดหมู่พรสวรรค์แห่งลอร์ดที่มีลอร์ดเป็นจำนวนมากครอบครอง
เขาเคยเห็นลอร์ดจำนวนมากที่พูดถึงพรสวรรค์แห่งลอร์ดประเภทนี้บนกระดานสนทนา
ยกตัวอย่างเช่น [กล้าหาญและโหดเหี้ยม] ที่ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของลูกน้อง [บ้านประหยัด] ที่ช่วยเพิ่มความมั่งคั่งของลูกน้อง หรือ [โลกอันมั่งคั่ง] ที่ช่วยทำให้ผู้อยู่อาศัยในดินแดนเปลี่ยนอาชีพไปเป็นพ่อค้าได้ง่ายขึ้น...
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นพรสวรรค์แห่งลอร์ดประเภทประเพณีพื้นบ้านในดินแดน
เขาไม่คิดมากเกี่ยวกับมันและใช้มันทันที
ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นอีกครั้ง
[ท่านต้องการดูดซับลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ดนี้หรือไม่? (ระดับเพชร)]
“ต้องการ!” โจวโจวกล่าว
อึดใจต่อมา ลูกแก้วพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเพชรอันนี้ก็กลายเป็นละอองแสงสีเพชรจำนวนนับไม่ถ้วนและซึมเข้าสู่กลางกระหม่อมของเขา
โจวโจวหลับตาลง
ครู่ต่อมาเขาก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปสักพัก
จากนั้นเขาก็เปิดข้อมูลส่วนตัวของเขาขึ้นมาทันที
ในหน้าต่างพรสวรรค์แห่งลอร์ดของเขาได้ถูกอัพเดตแล้ว!
[พรสวรรค์แห่งลอร์ด: อัตราการดรอป 100% (ระดับตำนาน), โรงแปรธาตุโนม (ระดับบรอนซ์เขียว), ฟาร์มมอนสเตอร์ (ระดับเงินขาว), ยุยงแปรพักตร์ (ระดับเหล็กดำ), สุขสงบ (ระดับเพชร)]
“พรสวรรค์แห่งลอร์ดอันที่ห้าของฉัน!” โจวโจวยิ้มออกมา
จากนั้นเขาก็เปิดรายละเอียดของพรสวรรค์ขึ้นมาทันที
[พรสวรรค์แห่งลอร์ด: สุขสงบ (ระดับเพชร)]
[สุขสงบ: ประเภทประเพณีพื้นบ้านในดินแดน! ดินแดนของท่านจะปลอดภัยและสงบสุข และชีวิตความเป็นอยู่ของลูกน้องของท่านจะมั่นคงและมีความสุข ลูกน้องทุกคนจะพึงพอใจมากกับชีวิตปัจจุบันของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาก็จะเคารพและรักท่าน ลูกน้องของท่านจะมีพื้นฐานของความจงรักภักดีต่อท่าน ยิ่งพวกเขาอยู่ในดินแดนมากเท่าไร ความภักดีของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ]
[เอฟเฟกต์พิเศษ 1: ความภักดีของลูกน้องของท่านจะเริ่มต้นที่ 71]
[เอฟเฟกต์พิเศษ 2: ลูกน้องที่มีความภักดีระหว่าง 71-80 ในแต่ละวันที่ลูกน้องคนนั้นอยู่ในดินแดนของท่าน ความภักดีของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นวันละ 1]
[เอฟเฟกต์พิเศษ 3: ลูกน้องที่มีความภักดีระหว่าง 81-90 ในทุกๆ 3 วันที่ลูกน้องคนนั้นอยู่ในดินแดนของท่าน ความภักดีของพวกเขาจะเพิ่มขึ้น 1]
[เอฟเฟกต์พิเศษ 4: เมื่อจำนวนลูกน้องที่มีความภักดี 90 หรือสูงกว่าครบ 1,000 คน ดินแดนของท่านจะมีชื่อเสียงขึ้นมา สิ่งมีชีวิตจำนวนมากมายจะรู้ว่าดินแดนของท่านเป็นดินแดนแห่งสันติสุข เพิ่มความเป็นไปได้เล็กน้อยที่สิ่งมีชีวิตจากหลายๆ เผ่าพันธุ์จะมาเข้าร่วมกับท่าน! (จำนวนผู้ที่เข้าเกณฑ์ในปัจจุบัน: 15/1,000)]
…
หลังจากโจวโจวอ่านจบ เขาก็มีแค่ความคิดเดียวในหัวเท่านั้น
ช่างเป็นพรสวรรค์แห่งลอร์ดที่ไม่ธรรมดาจริงๆ!
