บทที่149 ฟรี
ในห้องวีไอพีของอาคารแลกเปลี่ยน รอนและคนอื่น ๆนั่งอยู่ในห้องพร้อมกับชิมขนมและเครื่องดื่มที่ผู้จัดการอาคารนำมาให้
“จะเริ่มตีราคาทองเมื่อไหร่?”
“ใจเย็น ๆก่อนครับ คือว่าทองที่คุณนำมามันใหญ่และหนักเกินไป ทำให้ต้องใช้เวลาในตรวจสอบสักระยะหนึ่ง” ผู้จัดการเช็ดเหงื่อ “วางใจได้ การตรวจสอบจะเสร็จเร็ว ๆนี้ เราจะทำให้คุณพึงพอใจอย่างแน่นอนครับ”
“อืม!” รอนพยักหน้า
หลังจากนั้นไม่นาน ชายแก่ที่มีหนวดเคราขาวสองคนก็เดินเข้ามา ทั้งสองคนคือผู้ตรวจสอบและประเมินราคาของทางอาคาร แม้จะเคยตีราคาของทองที่ใหญ่ขนาดนี้เป็นครั้งแรกแต่ในที่สุดพวกเขาก็ทำได้
ทั้งสองคนเดินมากระซิบที่ข้างหูผู้จัดการ
“คุณรอนครับ เราประเมินราคาเสร็จแล้วครับ” คริสพูดกับรอนทันที “สำหรับทองที่คุณนำมา ราคาที่เราให้คือสองพันหกร้อยล้านเบรี ซึ่งเป็นจำนวนเงินสูงที่สุดในตลาดแน่นอนครับ”
“หืม?” รอนมองไปที่อีกฝ่าย “นายรู้จักฉันใช่ไหม?”
“ครับ ทราบครัว!” คริสตกใจ “คุณเป็นคนที่โค่นล้มผู้แข็งแกร่งในแกรนด์ไลน์มามากมาย”
“อืม... ฉันได้ยินคำพูดของนักประเมินสองคนนั้น มูลค่าของมันคือสองพันแปดร้อยล้าน นายกล้าหักเงินฉันสองร้อยล้าน? นายกำลังจะโกงฉันเหรอ?” รอนแค่นยิ้มแล้วพูดต่อ “หรือว่าที่อาคารแลกเปลี่ยนนี้ไม่ต้องการรับซื้อของของฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันไปที่อื่นก็ได้นะ”
“อย่าพูดแบบนั้นสิครับ” สีหน้าของคริสเปลี่ยนไป เขาเป็นแค่คนธรรมดา เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่ารอนจะหูดีกว่าคนปกติ “สองพันแแปดร้อยล้านก็สองพันแปดร้อยล้าน เราจะจ่ายเงินให้คุณเดี๋ยวนี้... ได้โปรดรอสักครู่ เงินไม่ใช่จำนวนน้อย ๆเราต้องการเวลาเตรียมเงินสักพักครับ”
“เร็ว ๆเข้าล่ะ” รอนโบกมือของเขาจากนั้นก็นั่งพิงโซฟาตามเดิม
คริสเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเหงื่อที่แตกท่วมตัว
“นี่ ทำไมนายไม่ให้ฉันพูดล่ะ?” นามิถามด้วยความคับข้องใจ “ฉันคิดว่าเงินของเราน่าจะได้มากกว่าสองพันแปดร้อยล้านนะ ใช่ไหม?”
“ก่อนหน้านี้ฉันลองประเมินราคาคร่าว ๆแล้ว มันน่าจะได้ประมาณสามพันล้าน แต่ก็อย่างว่า อาคารแลกเปลี่ยนก็ต้องหารายได้ ดังนั้นสองพันแปดร้อยล้านก็ถือว่าพอจะรับได้”
หลังจากที่ผ่านไปได้สักพักใหญ่ ๆ คริสก็เดินเข้ามาพร้อมกับพนักงานหญิงกลุ่มหนึ่งที่ถือกระเป๋าเดินทางเกือบสามสิบใบ ทันทีที่เข้าเข้าประตูมา เขาก็พูดกับรอนด้วยเสียงเคารพ “คุณรอน เงินสดของคุณพร้อมแล้วครับ มีกระเป๋าเดินทางอยู่ยี่สิบแปดใบ ใบละหนึ่งร้อยล้านเบรี คุณต้องการนับไหมครับ”
“ฉันนับเอง ฉันนับเอง!” นามิเดินเข้ามาและเริ่มเปิดกระเป๋าตรวจสอบทีละใบ
รอนกล่าวกับนามิที่กำลังนับเงินอยู่ “นับตามสบายนะ ถ้าพวกเขากล้าเล่นตุกติก ฉันจะกลับมาทำลายอาคารแลกเปลี่ยนให้พังให้หมด”
คริสปาดเหงื่อ โชคดีที่เขารู้ตัวทัน ไม่อย่างนั้นอย่าว่าแต่พังอาคารแลกเปลี่ยนของเขาเลย กระทั่งชีวิตเขาก็คงไม่เหลือ
“เอาล่ะ!” นามิพยักหน้า หลังจากที่ไม่มีปัญหาเธอก็เงยหน้าขึ้น “ไม่มีปัญหา เงินครบ ไปกันเลยไหม?”
“ดีแล้ว ไปกันเถอะ... พวกเธอจะไม่ไปซื้อของกันเหรอ?” รอนพูดพลางยิ้มแล้วเหลือบไปมองเหล่าสาว ๆของเขา
เหล่าสาว ๆของเขาถือกระเป๋าเงินกันคนละสองใบ ส่วนที่เหลือรอนเป็นคนถือมันทั้งหมด
“คุณรอน ครั้งหน้าหากมีของที่ต้องการซื้อขายกับพวกเรา ได้โปรดใช้บริการของเราอีกนะครับ!” คริสตะโกนไล่หลังรอน
“โอเค!” รอนโบกมือโดยไม่หันกลับมามอง
ด้านนอกอาคาร คนส่วนใหญ่ต่างแยกย้ายกันไปแล้ว มีเพียงคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นเท่านั้นที่ยังคงอยู่และรอนให้รอนกลับกลุ่มออกมา
“ดูที่มือพวกนั้นสิ กระเป๋าเงินเยอะมาก!” ด้านข้างชายหัวโล้น ชายหน้าลิงมองไปที่กระเป๋าในมือของรอนและคนอื่น ๆด้วยดวงตาเป็นประกาย “ตามปกติแล้วของพวกอาคารแลกเปลี่ยน กระเป๋าใบหนึ่งมีหนึ่งร้อยล้านเบรี ทั้งหมดยี่สิบแปดใบ พระเจ้า สองพันแปดร้อยล้านเบรี บอส!”
“บอสต้องการให้เราลงมือตอนนี้เลยหรือเปล่า?” ชายหน้าลิงหันไปถามบอสหัวโล้นของมัน
“แน่นอนสิ” ชายหัวโล้นตัวสั่นเทิ้มด้วยความตื่นเต้น “พวกเรา สองพันกว่าล้านเบรี เงินจำนวนขนาดนี้มากพอที่จะให้เราใช้ไปตลอดชีวิต เราต้องทำให้ได้ หลังจากนี้ไป เราจะล้างมือและไม่เป็นโจรอีก เราทุกคนสามารถเป็นเศรษฐีได้เลย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า บอส เราจะรวยกันแล้ว!” ชายอีกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจที่ปิดไม่มืด “บอสพูดถูก ด้วยเงินก้อนใหญ่นี้ เราสามารถกลายเป็นคนรวยได้ จากนั้นเราก็ใช้เงินนี้ลงทุน หาเงินให้มากขึ้นอีก สองพันแปดร้อยล้านก็จะกลายเป็น สามพันแปดร้อยล้าน สี่พันแปดร้อยล้าน...”
“เอาล่ะ เลิกพูดแล้วรีบตามฉันมา เราจะต้องไปเอาเงินพวกนั้นมาให้ได้!” ชายหัวโล้นเริ่มลงมือ เมื่อเห็นว่ารอนเดินมายังจุดที่พวกเขาเฝ้าอยู่ เขาก็รีบบอกคนอื่น ๆทันที
