ตอนที่ 77 : ขยายฐานการผลิตอีกครั้ง

"เสื้อผ้า 428 ตัว ยอดขายรวม 95,500 หยวน?!" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินซวนก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

ถ้าหากเป็นร้านที่เปิดโดยคนอื่น เธอจะต้องประหลาดใจอย่างแน่นอน แต่นี่คือร้านที่น้องชายของเธอเป็นเจ้าของ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกชินกับมันเสียแล้ว

ตอนนี้ไม่ว่าฉินหยุนจะทำสิ่งที่น่าทึ่งเพียงใด เธอก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติที่จะต้องเกิดขึ้น

หลังจากสังเกตเห็นสีหน้าของฉินซวนแล้ว โจวซินหยาและคนอื่นๆก็เริ่มรู้สึกโล่งใจ และความกังวลใจก่อนหน้านี้ก็หายเป็นปลิดทิ้ง

"สังเกตจากท่าทางของผู้จัดการฉิน ธุรกิจของบอสฉินที่จินหลิงนั้นน่าจะไปได้สวยเลย"

"บางทียอดขายที่นั่นอาจดีกว่าที่เขตชิงอู๋อีกด้วย ถึงยังไงจินหลิงก็เป็นเมืองใหญ่"

"ใช่ๆ นี่เป็นเพราะว่าบอสฉินเก่งเกินไป ไม่เพียงแต่ทำธุรกิจเก่งเท่านั้น ผลการเรียนของเขาก็ดีมากเช่นกัน แถมเขาก็สอบเข้ามหาลัยระดับ 211 ในจินหลิงได้ด้วย"

ในใจของพวกเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมฉินหยุน

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ฉินหยุนก็กล่าวต่อ "พี่ใหญ่ ที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าให้รับสมัคพนักงานเข้ามาเรื่อยๆนะครับ โดยเฉพาะดีไซน์เนอร์ที่มีความสามารถ"

ตอนแรกฉินหยุนประเมินว่าผลลัพธ์ของค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สองมีมากกว่าระดับที่หนึ่งประมาณ 3 เท่า แต่เท่าที่เห็นตอนนี้มันมากกว่านั้น 5-6 เท่าเลยทีเดียว

วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดร้าน ซึ่งทางร้านก็มีส่วนลดสำหรับซื้อเสื้อผ้าให้ 10% แต่หลังจากพรุ่งนี้สถานการณ์ก็จะกลับสู่ปกติแล้ว เสื้อผ้าที่ขายได้ในหนึ่งวันก็น่าจะอยู่ระหว่าง 300 ถึง 360 ตัว

ถ้าเป็นไปตามนี้ ภายในหนึ่งเดือนก็จะต้องใช้เสื้อผ้าจากโรงงานประมาณ 10,000 ตัว

รวมร้านเล็กๆอีก 2 ร้านที่ต้องการเสื้อผ้าประมาณ 2,000 ตัวในทุกเดือนเช่นกัน รวมแล้วก็ต้องใช้ถึง 14,000 ตัว!

ตอนนี้โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนในเขตชิงอู๋ สามารถผลิตเสื้อผ้าให้ทางฝั่งจินหลิงได้สูงสุดแค่ 10,000 ตัวต่อเดือนเท่านั้น ซึ่งมันไม่เพียงพอต่อความต้องการของร้านค้า

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหยุน ฉินซวนก็พยักหน้าเข้าใจ เธอรู้แล้วว่าร้านขายเสื้อผ้าในจินหลิงได้รับความนิยมมากเพียงใด และเธอก็รู้ว่าฉินหยุนกำลังวางแผนที่จะรับสมัครพนักงานเพิ่มอีกด้วย

"เสี่ยวหยุน คราวนี้แกจะรับสมัครกี่คนเหรอ?" เธอถามออกมาทันที

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฉินหยุนก็ตอบว่า "รับสมัครเพิ่มอีกห้าสิบคน!"

ตอนนี้เขารู้ผลลัพธ์ของค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สองแล้ว แม้ว่าความต้องการเสื้อผ้าของร้านค้านั้นจะเพิ่มขึ้นถึง 4,000 ตัว ซึ่งอันที่จริงก็ไม่จำเป็นต้องจ้างพนักงานเพิ่มอีก 50 คนเลย

แต่อย่างไรก็ตาม ภายในวันที่ 1 ตุลาคม เขาจะเปิดร้านเพิ่มอีก 3 สาขาในเมืองจินหลิง และมันจะต้องใช้เสื้อผ้าจากโรงงานเพิ่มถึง 14,000 ตัวต่อเดือนเลยทีเดียว!

ดังนั้นพนักงาน 50 คน จึงเป็นเพียงจำนวนคร่าวๆ และในภายหลังเขาจะต้องเพิ่มจำนวนขึ้นอีก

"ห้าสิบคน?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินซวนก็รู้สึกตกใจมาก ตอนนี้ทั่วทั้งโรงงานมีพนักงานมากถึง 50 คนแล้ว ถ้าหากว่าเพิ่มอีก 50 คน มันก็จะมีจำนวนมากถึง 100 คนเลย

นี่เป็นขนาดที่ค่อนข้างใหญ่

แม้เธอจะรู้สึกว่ามันมากเกินไปเล็กน้อย แต่ฉินซวนก็ไม่ได้เอ่ยอะไร เธอเพียงแค่พยักหน้าพลางกล่าวว่า "โอเค เดี่ยวพี่จะจัดการให้ทันที"

ทั้งคู่คุยสายกันต่อสักพัก พวกเขาปรึกษากันว่าจะรับสมัครตำแหน่งไหนบ้างและจะรับตำแหน่งละกี่คน จางนั้นจึงวางสายไป

เมื่อเห็นว่าฉินซวนวางสายแล้ว แม้ว่าโจวซินหยาและคนอื่นๆจะต้องการทราบสถานการณ์ในจินหลิง แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยถาม พวกเขาหวังแค่ว่าฉินซวนจะพูดออกมาเอง

ในเวลานี้ ฉินซวนก็มองไปที่พวกเขาและกล่าวโดยไม่ปิดบังว่า "เมื่อกี้บอสฉินโทรมา ร้านขายเสื้อผ้าของเราในเมืองจินหลิงกำลังไปได้สวย และที่นั่น เสื้อผ้าจากโรงงานของเราก็เป็นที่นิยมมากเช่นกัน"

เมื่อได้รับการยืนยันจากฉินซวน โจวซินหยาและคนอื่นๆก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก

"เยี่ยม!"

"ฉันรู้ว่าบอสฉินจะต้องทำได้แน่นอน!"

หากธุรกิจดีดำเนินไปได้ดี ขนาดของโรงงานก็จะสามารถรักษาเอาไว้ได้

ฉินซวนกวาดตามองคนไม่กี่คนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ เมื่อพวกโจวซินหยาสังเกตเห็นการจ้องมองของฉินซวน รอบๆข้างจึงเงียบลงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

ผ่านมาไม่กี่เดือน ฉินซวนที่มีนิสัยอ่อนโยน ก็เริ่มกลายเป็นคนจริงจังนิดๆแล้ว ในเวลานี้เธอถือว่าเป็นผู้รับผิดชอบดูแลกิจการโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้อย่างเป็นทางการ เพราะฉะนั้นเธอจึงต้องรักษาภาพลักษณ์ที่ดูจริงจังต่อหน้าทุกคนเอาไว้

"ตอนนี้ร้านขายเสื้อผ้าของเราในเมืองจินหลิงกำลังเฟื่องฟู ดังนั้นบอสฉินจึงวางแผนที่จะขยายฐานการผลิตของโรงงาน และจะเริ่มรับสมัครพนักงานใหม่อีกครั้ง"

หลังจากหยุดไปชั่วคราว ฉินซวนก็กล่าวต่อ

"ขยายฐานการผลิตของโรงงานเพิ่มงั้นเหรอ?" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่รอบๆก็ตกใจ จากนั้นพวกเธอทั้งหมดก็พากันประหลาดใจ

เมื่อขนาดของโรงงานขยายใหญ่ขึ้น สถานะของพวกเธอก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน

ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่น ก่อนหน้านี้มีพนักงานแค่ 20 คน จากนั้นก็ขยายเป็น 50 คน และพวกเธอทั้งหมดก็ได้รับการปรับเงินเดือนขึ้นทันที

เผลอแป๊บเดียวไม่ถึงเดือนก็จะขยายอีกแล้ว

"ผู้จัดการฉิน เราจะรับสมัครเพิ่มกี่คนคะ?" พนักงานคนหนึ่งเอ่ยถาม

ฉินซวนกล่าวว่า "เราจะรับสมัครเพิ่มห้าสิบคน และแผนกออกแบบจะรับสมัครดีไซน์เนอร์เพิ่มอีกแปดคน!"

"แปดคน?"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของฉินซวน ทุกคนที่อยู่รอบๆนั้นก็ตกตะลึงขึ้นอีกครั้งทันที ตอนนี้ในแผนกออกแบบมีดีไซน์เนอร์ทั้งหมด 8 คน ถ้าหากว่ารับสมัครเพิ่มอีก 8 คน ก็จะมีดีไซน์เนอร์ทั้งหมด 16 คน

โดยทั่วไปแล้วไม่มีโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าไหนที่จะรับสมัครดีไซน์เนอร์จำนวนมากขนาดนี้ในคราวเดียว

แม้ว่าพวกเธอจะรู้สึกประหลาดใจ แต่ในใจพวกเธอก็เต็มไปด้วยความสุข

เมื่อฉินหยุนต้องการสร้างแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเอง ความต้องการของดีไซน์เสื้อผ้าต่างๆจึงมีมากมาย ดังนั้นเขาจึงให้ความสำคัญกับดีไซน์เนอร์มากที่สุด

ดีไซน์เนอร์ที่มีความสามารถก็จะได้รับการฝึกฝน ส่วนคนที่ไม่มีผลงานก็จะถูกกำจัดออก นี่คือสิ่งที่เขากล่าวกับฉินซวน

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ทางโรงงานจะยังไม่ต้องการดีไซน์เนอร์เพิ่ม แต่ฉินซวนก็ยังคงมองหาพวกเขาอยู่เสมอ และกำจัดผู้ที่อ่อนแอที่สุดในแผนกออก เพื่อฝึกฝนกลุ่มดีไซน์เนอร์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน

โรงงานของพวกเธอไม่ต้องกังวลเรื่องการขายเสื้อผ้าเลย เพราะเสื้อผ้าทุกตัวที่โรงงานผลิตออกมาจะถูกจัดส่งให้แค่ร้านขายเสื้อผ้าเทียนหยุนเท่านั้น

"ตอนนี้ทางโรงงานได้จัดตั้งแผนกออกแบบอย่างเป็นทางการแล้ว และโจวซินหยาจะทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบชั่วคราว โดยมีหน้าที่รับผิดชอบในการสรรหาดีไซน์เนอร์หน้าใหม่" ฉินซวนกล่าวต่อทันที "นอกจากนี้ เธอจะได้รับการปรับเงินเดือนขึ้นอีก 2,000 หยวน"

ก่อนหน้านี้เงินเดือนของโจวซินหยาอยู่ที่ 6,000 หยวน และตอนนี้ก็ได้เพิ่มขึ้นเป็น 8,000 หยวนแล้ว

เมื่อได้ยินคำกล่าวของฉินซวน หลายๆคนในแผนกออกแบบก็มองไปที่โจวซินหยาทันที ในใจของพวกเธอรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม พวกเธอไม่สงสัยในความสามารถของโจวซินหยาเลย เพราะเสื้อผ้าที่เธอดีไซน์ออกมานั้นได้รับความนิยมมากกว่าของทุกคน

ก่อนหน้านี้ฉินซวนก็ยังเคยกล่าวไว้ว่า ใครมีความสามารถมากกว่าก็จะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นความกระตือรือร้นของทุกคนจึงสูงมาก แม้ว่าพวกเธอจะกลับถึงบ้านหลังเลิกงานแล้ว พวกเธอก็ยังคิดเกี่ยวกับดีไซน์ของเสื้อผ้าอย่างละเอียดอีกที

เมื่อโจวซินหยาได้ยินคำกล่าวของฉินซวน เธอก็ตกตะลึงไปทันที เกือบจะเป็นลมด้วยความประหลาดใจครั้งใหญ่ จากนั้นเธอก็รีบกล่าวว่า "ค่ะ ผู้จัดการฉิน ฉันจะรับผิดชอบหน้าที่นี้เอง"

โจวซินหยากลับถึงบ้านด้วยความดีใจ

"ซินหยา กลับมาแล้วเหรอลูก" พ่อกับแม่ของเธอยังไม่ได้เข้านอน พวกเขากำลังรอเธอเลิกงาน

มองไปที่พ่อแม่ที่ดูแก่ชราของเธอ โจว ซินหยาเล่าเรื่องการเลื่อนตำแหน่งของเธอให้พวกเขาฟัง

เมื่อพวกเขาได้ยินที่โจวซินหยาเล่าให้ฟัง พ่อกับแม่ของเธอก็ตื่นเต้นขึ้นทันที

"ซินหยา อยู่ในโรงงานลูกต้องขยันทำงานให้ดีนะ"

"เจ้านายให้ความสำคัญกับลูกมาก ลูกต้องไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง"

ทั้งสองรีบกล่าวสั่งสอน

"พ่อคะแม่คะ ตอนนี้หนูได้เงินเดือนตั้ง 8,000 หยวนแล้ว เพราะงั้นพ่อกับแม่ไม่ต้องทำงานหนักอีกต่อไปแล้วนะ ต้องใช้เวลาพักผ่อนให้มากขึ้น" โจวซินหยากล่าวด้วยรอยยิ้ม

พ่อแม่ของเธอมีสุขภาพไม่ค่อยดี พ่อของเธอมีความดันโลหิตสูงและน้ำตาลในเลือดสูง ซึ่งมันต้องถูกระงับด้วยการกินยาทุกวัน แม่ของเธอมีอาการปวดกล้ามเนื้อแถวบั้นเอว และอื่นๆอีก แถมสายตาของเธอก็ไม่ค่อยดีนัก

"ก็ได้ ก็ได้ เราจะพักผ่อนกันมากขึ้น" พ่อกับแม่ของโจวซินหยาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้พวกเขาเต็มไปด้วยความสุขและรู้สึกโล่งใจ

เมื่อเปิดคอมพิวเตอร์ในตอนกลางคืน ขณะที่โจวซินหยากำลังจะเข้าไปดูสไตล์ใหม่ๆของเสื้อผ้าแบรนด์อื่น วิดีโอคอลวีแชตจากถังเซี่ยวเซี่ยวก็เด้งขึ้นมาที่หน้าจอ

วันนี้เป็นวันที่ 1 กันยายน เมื่อเทียบกับการเลื่อนขั้นของโจวซินหยา อารมณ์ของถังเซี่ยวเซี่ยวตอนนี้หดหู่มาก

ก่อนหน้านี้เธอเริ่มฝึกงานที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหงซู่หลิน และเธอเคยกล่าวไว้ว่าเธอจะได้เป็นพนักงานประจำในวันที่ 1 กันยายนนี้ แต่เช้าวันนี้เธอทำงานพลาดและถูกดุด่าอยู่เป็นเวลานาน ดังนั้นการเลื่อนเป็นพนักงานประจำของเธอจึงต้องล่าช้าออกไป

(จบตอน)