ตอนที่ 23 ระเบิดตระกูลชิมูระ!

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 23 ระเบิดตระกูลชิมูระ!

ภายใต้การชักนำด้วยความจงใจของนัตสึฮิโกะ ผู้คนนับไม่ถ้วนในหมู่บ้านโคโนฮะก็เริ่มรำลึกถึงตระกูลอุจิวะ

อันที่จริง มันเป็นเรื่องปกติมาก

แม้นว่าตระกูลอุจิวะจะเย่อหยิ่ง ทะนงตน และเก็บตัว พวกเขานั้นไม่เต็มใจที่จะหลอมรวมเข้ากับโคโนฮะ แสดงให้เห็นว่าตระกูลอุจิวะแตกต่างไปทั่วทุกที่

เหมือนกับคำพูดที่โด่งดังของคุโรซึกิ ไรกะที่เอ่ยว่า "ตราบใดที่คนเรายังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็จะนินทาว่าร้ายคนอื่น แต่พอในงานศพ ความเกลียดชังทั้งหมดในชีวิตจะสูญหายไป ทุกคนจะจดจำแต่สิ่งดี ๆ ของคนตายแทน"

ในตอนที่ตระกูลอุจิวะยังอยู่ นินจาโคโนฮะหลายคนชอบบ่นแต่เรื่องการบังคับใช้กฎหมายที่เข้มงวดของตระกูลอุจิวะ

แต่พอตระกูลอุจิวะล่มสลาย ทุกคนก็ลืมไป

จากนั้นเมื่อเกิดเหตุร้ายตรงหน้าของพวกเขา และตำรวจโคโนฮะไม่สามารถดูแลความปลอดภัยของชาวบ้านโคโนฮะได้ พวกเขาจึงนึกถึงประโยชน์ของตระกูลอุจิวะในทันที

แม้นว่าตระกูลอุจิวะจะหยิ่งยโส แต่พวกเขาก็ไม่เคยหลบเลี่ยงเมื่อเกิดเหตุร้าย!

หลังจากที่โฮคาเงะรุ่นที่สองตั้งกรมตำรวจ กฎระเบียบของโคโนฮะก็มีเสถียรภาพขึ้นมาในทันที

อาชญากรถูกจับเข้าคุกอย่างไร้ความปรานี

ตระกูลอุจิวะขยันลาดตระเวน มีจิตสำนึกในหน้าที่ แม้แต่ยอมเสียสละชีวิตของตัวเองเพื่อปกป้องความปลอดภัยของผู้คนในช่วงเวลาวิกฤตอยู่หลายครั้ง

แม้แต่ในช่วงสงครามโลกนินจา ความปลอดภัยของหมู่บ้านโคโนฮะก็ไม่เคยมีปัญหา กลับกัน หมู่บ้านนินจาของแคว้นอื่นกลับเต็มไปด้วยความไม่สงบสุข...

ยุคที่ตระกูลอุจิวะดูแลไม่เคยเกิดเหตุ 'ศัตรู' บุกโจมตีกลางวันแสก ๆ และสร้างความเสียหายเป็นบริเวณวงกว้างมาก่อน!

ในตอนนี้ จู่ ๆ พวกผู้ที่ตกเป็นเหยื่อก็นึกถึงความดีงามของอุจิวะ

“ถึงตระกูลอุจิวะจะหยิ่งไปหน่อย แต่พวกเขาก็ไว้ใจได้”

“ใช่ ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าอุจิวะกลัวศัตรู”

"เมื่อเทียบกับยุคก่อน กฎระเบียบตอนนี้แย่กว่ามาก"

“ใช่ ๆ คงจะดีหากอุจิวะยังอยู่”

"น่าเสียดายที่อุจิวะที่เชื่อใจได้ถูกทำลายไปแล้ว..."

ทุกคนจำคณูปการของอุจิวะได้ขึ้นมาทีละคน แล้วก่นด่าตำรวจโคโนฮะในตอนนี้

ชั่วขณะหนึ่ง คนทั้งหมู่บ้านโคโนฮะก็ร่วมใจกันเกลียดชัง

ก่อนเกิดสงคราม ยังมีคนกล้าลอบสังหารชาวบ้านอย่างโจ่งแจ้ง

ตอนที่สงครามโลกนินจาปะทุขึ้น หมู่บ้านโคโนฮะไม่ถูกถล่มเป็นระยะ ๆ อย่างงั้นรึ?

เทียบกับอุจิวะแล้ว พวกแกยังตามหลังอยู่ไกลลิบ!

ปกป้องเราให้ดีหน่อยได้ไหม!

ความคิดเห็นของสาธารณชนทำให้โฮคาเงะรุ่นที่สามปวดเศียรเวียนเกล้าในทันที เขาต้องลงโทษหัวหน้ากรมตำรวจอย่างรุนแรง พร้อมกับลงโทษดันโซด้วย

โฮคาเงะรุ่นที่สามได้แต่หันไปเอาใจอุจิวะมากขึ้น เพราะนัตสึฮิโกะได้จ่ายเงินชดเชยให้ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของโคโนฮะ แถมยังให้เงินชดเชยจำนวนมากอีกด้วย

เขายังโม้คณูปการของตระกูลอุจิวะต่อหน้าชาวบ้านมากมาย โดยกล่าวว่ากรมตำรวจในตอนนี้ด้อยกว่ากรมตำรวจในช่วงตระกูลอุจิวะเป็นผู้บังคับการ และตระกูลอุจิวะนั้นมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ แต่น่าเสียดายที่ตระกูลที่ดีงามแบบนี้ถูกอิทาจิผู้ทรยศทำลาย

——ยังไงก็ตาม ตระกูลอุจิวะเกือบจะตายอยู่รอมร่ออยู่แล้ว ทำให้เปล่าประโยชน์ไม่ว่าคนตายจะได้รับเกียรติแค่ไหนก็ตาม

โฮคาเงะรุ่นที่สามถึงกับเลื่อนขั้นนัตสึฮิโกะเป็นโจนินให้เป็นกรณีพิเศษ

และแม้นว่าคนทั้งโคโนฮะจะรู้ว่านัตสึฮิโกะเป็นแค่โจนินในนาม แต่แท้ที่จริงแล้วเขาเป็นจูนินที่วิ่งหนีโจนินที่ลอบสังหารแล้วยังมีชีวิตรอดอยู่ได้

แต่ครั้งนี้ทำให้ชื่อของตระกูลอุจิวะเป็นตระกูลแห่งความชอบธรรม!

เหตุผลที่นัตสึฮิโกะสามารถมีภรรยาและอนุได้มากมายเป็นเพราะทรัพย์สินและชื่อเสียงของตระกูลอุจิวะ

และเหตุผลที่นินจาสาวน้ำดีบางคนยังลังเล ส่วนหนึ่งเป็นเพราะชื่อเสียงที่ไม่ดีของตระกูลอุจิวะในอดีต

“เพื่ออุจิวะ ฉันจะขยันทำการบ้าน!”

นัตสึฮิโกะทอดถอนใจ

"แต่ฉันขอสาบานว่าจะไม่กลืนความโกรธนี้แน่ ดันโซ!"

ใช่แล้ว

แม้นว่าจะไม่พบหลักฐาน แต่นัตสึฮิโกะก็พอเดาได้ว่าเจ้าพวกนั้นเป็นมือเป็นเท้าของดันโซ

จะให้อุจิวะกลืนความโกรธนี้เหรอ?

หยุดฝันไปเถอะ

“ไอ้แก่ดันโซ พวกเราอุจิวะไม่ใช่ตำรวจนินจาที่ต้องปฏิบัติตามกฎเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว”

“เราไม่ใช่ตำรวจอุจิวะอีก ไม่ต้องมีหลักฐาน ฉันก็จัดการแกได้”

…

ตระกูลชิมูระ

เนื่องจากตระกูลชิมูระเป็นตระกูลใหญ่ของโคโนฮะเช่นกัน แม้นว่าตระกูลชิมูระจะด้อยกว่าตระกูลซารุโทบิเล็กน้อย

แต่เมื่อก่อนตระกูลชิมูระสนิทกับตระกูลอุจิวะ ทำให้ในอดีตทำหน้าที่เป็นตำรวจนินจาและสามารถพัฒนาได้อย่างมั่นคง

ในตอนนั้นตระกูลอุจิวะมีชื่อเสียงในฐานะตระกูลอันดับหนึ่งของโคโนฮะ!

ทั้งหมดนี้มีเครดิตมาจากใครคนหนึ่งที่วางแผนอยู่ในเงามืดเช่นกัน

ดันโซเดินเนิ่บ ๆ เข้าไปในห้อง ท่าทางก้าวเดินของเขาเหมือนชายแก่ธรรมดา

ในห้องมีสมาชิกของตระกูลชิมูระอยู่จำนวนหนึ่ง แต่เมื่อพวกเขาเห็นชายที่เดินเข้ามา ทุกคนก็หยุดคุยกันแล้วก้มศีรษะทำความเคารพ

แม้นว่าพวกเขาจะได้รับผลประโยชน์จากชายคนนี้จำนวนมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับชายแก่คนนี้ ถึงเขาจะเป็นตระกูลเดียวกัน พวกเขาก็ยังเต็มไปด้วยความกลัว

"ท่านดันโซ ขอบคุณในความเหนื่อยยากของท่าน" นินจาวัยกลางคนเอ่ยขึ้น

"อืม" ดันโซพยักหน้าอย่างไร้ความรู้สึก

"มารายงานข่าวกรองของวันนี้กันเถอะ"

สมาชิกหลายคนของตระกูลชิมูระเข้าร่วมกับหน่วยราก

นินจาวัยกลางคนที่เอ่ยขึ้นไม่ได้เป็นแค่ผู้ช่วยของดันโซ แต่ยังเป็นลูกชายของเขาด้วย

และแน่นอน สมาชิกตระกูลชิมูระนั้นได้รับการดูแลเป็นพิเศษ พวกเขาไม่จำเป็นต้องถูกผนึกคำสาปลิ้น

"อุจิวะ นัตสึฮิโกะพากลุ่มภรรยาของเขาไปขอโทษเหยื่อที่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีครั้งก่อนด้วยตัวเอง และเขายังพูดทำนองว่า "หากอุจิวะยังอยู่ สิ่งนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้น"

"เพราะเจ้าเด็กอุจิวะคนนั้น ชาวบ้านเลยรำลึกถึงตระกูลอุจิวะ และพากันก่นด่าว่าตำรวจในตอนนี้เป็นขยะ"

"ท่านโฮคาเงะรุ่นที่ 3 ลงโทษหัวหน้าตำรวจของเรา ปลดนินจาที่ละเลยหน้าที่ในวันนั้น และออกสั่งให้นัตสึฮิโกะเลื่อนขั้นเป็นโจนิน..."

หน่วยรากเองก็อยู่ในหน่วยลับด้วย และหน่วยลับนั้นมีหน้าที่รับผิดชอบในการลาดตระเวน

ข้อมูลบางอย่างเขาสืบมาอย่างแน่ชัดแล้ว

“อืม...” ดันโซพยักหน้าช้า ๆ

โฮคาเงะรุ่นที่สามฉวยโอกาสใช้ประโยชน์กับเรื่องแบบนี้อย่างเต็มที่

เป็นแค่การหาเสียงที่ไม่มีนัยสำคัญอะไร

ไม่นึกเลยว่านัตสึฮิโกะจะกล้าเอาชื่อของอุจิวะมาอ้างแบบนี้...

“ฮึ่ม สมกับเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวของตระกูลอุจิวะ โชคดีจริง ๆ!” เสียงของดันโซเย็นชา

อันที่จริง ซาสึเกะไม่ใช่ผู้รอดชีวิต แต่เพราะไม่มีใครอยากทำอะไรเขา

ทว่านัตสึฮิโกะคือผู้รอดชีวิตตัวจริงที่รอดจากการฆ่าล้างตระกูลมาได้ด้วยความโชคดี!

"ดูเหมือนอุจิวะจะต้องได้รับบทเรียน..."

และแน่นอน ไม่ใช่ในตอนนี้ ซารุโทบิกำลังจับตาดูอยู่ ในอนาคตยังมีโอกาสอีกมาก

ทันใดนั้น ดันโซก็เปลี่ยนสีหน้า เขารีบเงยหน้าขึ้นมองหลังคา

"ใคร!"

ตู้ม!

วินาทีต่อมาก็มีเสียงกระแทกดังสนั่น

หลังคาไม้ถูกกล่องไม้ขนาดเท่ากระเป๋าเดินทางทะลวงจนแตกละเอียด

"ใครทำ?!"

"ใครเป็นคนโยนมันเข้ามา?"

“มีใครอยู่บนหลังคา?”

การโจมตีอย่างกะทันหันทำให้ตระกูลชิมูระตื่นตระหนก

แต่พวกเขาก็เป็นนินจาชั้นยอดอยู่แล้ว พวกเขาจึงตั้งตัวได้เร็วมาก

บางคนพุ่งขึ้นไปบนหลังคา บางคนปกป้องดันโซ และบางคนก็เดินไปยังกล่องไม้ด้วยความระแวดระวัง .

ดันโซขมวดคิ้วทันที: "กล่องไม้นี้ดูจะส่งเสียงแปลก ๆ นะ?"

เสียง?

ทุกคนตั้งใจฟัง

ซี่ ซี่ ซี่

มีเสียงแปลก ๆ ดังออกมาจากกล่องไม้ เป็นเสียงที่พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

แต่รู้สึกเหมือน...

“ยันต์ระเบิด!” ดันโซหน้าถอดสี

วินาทีต่อมา!

ตู้ม!

…