บทที่143 ฟรี
เมื่อข่าวของสองพลเรือเอกอาโอคิยิและคิซารุผนึกกำลังกันล้อมจับกุมตัวของกัปตันกลุ่มโจรสลัดดาบกุหลาบและได้พ่ายแพ้ไป ทุกคนก็ทั้งตกตะลึง ทั้งหวาดกลัว
ไม่มีใครเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริง!
“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้แน่!”
“ฉันไม่เชื่อ พวกนั้นเป็นถึงพลเรือเอกแถมยังสองคน จะแพ้คนคนเดียวได้ยังไง?”
“ส่วนสำคัญคือร่วมมือกันแต่ก็ยังแพ้ เรื่องแบบนี้มันไม่น่าเชื่อหรอก!”
ในศูนย์บัญชาการกองทัพเรือ ทุกคนที่ได้ยินข่าว ไม่ว่าจะเป็นนายทหารยศต่ำหรือสูงต่างก็ส่ายหัวราวกับว่าพวกเขาไม่เชื่อข่าวที่เกิดขึ้นมานี้
“ฉันได้ยินมาว่ากองเรือที่รับหน้าที่ติดตามเป้าหมายก็ได้รับความสูญเสียอย่างหนักเหมือนกัน คนเสียชีวิตมากกว่าหนึ่งพันคน แถมก็ยังมีคนได้รับบาดเจ็บหนักอีกหลายพัน แถมเรืออีกหลายสิบลำก็เสียหาย”
“แม้แต่ผู้บัญชาการกองเรือรบอดร็กคูล่านั้นแข็งแกร่ง แต่ก็ยังแพ้ให้กับเจ้ารอนคนนั้น... แม้แต่พลเรือเอกทั้งสองคนก็ยังแพ้เหมือนกัน แบบนี้ชื่อเสียงของกองทัพเรือเราเสียหายหนักแน่!”
“ใช่ ไหนบอกว่าผู้ชายคนนั้นก็แค่หน้าใหม่ไง แบบนี้แม้แต่หนวดขาวก็ยังเอาชนะหมอนั่นไม่ได้ง่าย ๆใช่ไหม?”
“ไม่รู้สิ แต่บอกได้คำเดียว หมอนั่นมันแข็งแกร่งเกินไป!”
ตึก ตึก ตึก...
ด้วยเสียงฝีเท้าที่ดูเร่งรีบ ผู้ส่งสารวิ่งเข้าไปที่ห้องประชุมที่เซ็นโกคุและทหารเรือระดับสูงกำลังประชุมกันอยู่
“ทุกคน ผู้บัญชาการแดร็ดคูล่าอยู่ที่นี่ เขาเห็นการต่อสู้ทั้งหมดที่เกิดขึ้น นั่งลงแล้วฟังให้ดีล่ะ” เซ็นโกคุชำเลืองมองแคร็กคูล่า ริมฝีปากของเขาสั่นและในที่ีสุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมามากเกินจำเป็น
ตอนที่แดร็กคูล่ากำลังจะพูด เจ้าหน้าที่ส่งสารก็ได้วิ่งเข้ามาพร้อมกับแมลงสื่อสาร สีหน้าของเขาไม่ค่อยดีนัก ต้องบอกว่าน่าเกลียดมากต่างหาก มันไม่ง่ายเลยที่จะทำหน้าที่เป็นตัวกลางสื่อสารระหว่างสองฝั่ง เดิมคิดว่าสองพลเรือเอกจะจัดการรอนได้อย่างง่ายดายและได้รับคำชื่นชมอันท่วมท้น แต่ไม่คิดว่าจะเกิดผลลัพธ์แบบนี้ออกมา
“ท่านจอมพลครับ รัฐบาลโลกกำลังต้องการคุยกับคุณ” เจ้าหน้าที่ส่งสาร ส่งแมลงสื่อสารไปให้เซ็นโกคุ
เมื่อรัฐบาลโลกได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาก็รู้สึกแย่มาก เรื่องคราวนี้ใหญ่โตเกินไปที่จะปิดข่าว กองเรือรบแปดสิบสองลำและพลเรือเอกสองคนผนึกกำลังกัน กลับพ่ายแพ้กลับมา ซึ่งเรื่องนี้สำหรับกองทัพเรือและรัฐบาลโลกแล้วถือเป็นความอัปยศ
“เซ็นโกคุพูดสาย” เซ็นโกคุหยิบแมลงสื่อสารแล้วพูด
“เซ็นโกคุ มันเกิดอะไรขึ้นกับกองทัพเรือของพวกนาย รู้หรือเปล่าว่าข่าวเรื่องนั้นมันแพร่กระจายออกไป... รู้ไหมว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ชื่อเสียงของรัฐบาลโลกเสียหายขนาดไหน?” ห้าผู้เฒ่าที่อยู่อีกด้านหนึ่งเห็นได้ชัดว่าโกรธมาก “นายรู้ไหมว่าหลังจากกองทัพปฏิบัติรู้ข่าว มันทำให้แผนบางอย่างของพวกเขาเร่งขึ้นทันที เจ้าพวกนั้นกำลังจุดไฟเพื่อโหมกระจายข่าว ตอนนี้นายกำลังทำให้แผนของพวกมันสำเร็จเร็วขึ้น!”
เซ็นโกคุได้ฟังก็ถอนหายใจแต่สีหน้าเขาไม่เปลี่ยนแปลง เขารอจนกว่าอีกฝ่ายจะพูดจบแล้วเขาก็ตอบกลับไป “ฉันรู้ แต่ก่อนหน้านี้ใครจะรู้ว่ารอนจะแข็งแกร่งขนาดนี้ล่ะ?”
“ฉัน...”
เสียงของห้าผู้เฒ่าหยุดลง ใช่... พวกเขาเองก็ไม่ทันได้คิด ตอนแรกคิดว่าพลเรือเอกลงมือแล้วจะจัดการทุกอย่างลงได้ แต่ผลที่ตามมา... เฮ้อ...
“ไม่ใช่ว่าฉันและพลเรือเอกไร้ความสามารถ แต่เป็นหมอนั่นที่เจ้าเล่ห์เกินไป” เซ็นโกคุถอนหายใจ คนทั้งหมดในห้องรวมถึงห้าผู้เฒ่าเหมือนกับจะแก่ขึ้นอีกหลายปี “ผู้ชายคนนี้ การเติบโตของเขารวดเร็วเกินไป ก่อนที่เราจะมองเห็นความสามารถของเขา เขาก็ไปไกลจนเอาชนะพลเรือเอกได้แล้ว ความแข็งแกร่งของเขามาถึงระดับของสี่จักรพรรดิแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่แปลกใจที่เขาจะไม่สนใจตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัด ด้วยความแข็งแกร่งระดับนั้น ทำไมเขาจะต้องสนใจตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดด้วย”
“มันน่าโมโหจริง ๆ!” ห้าผู้เฒ่ากัดฟันพูดเสียงทุ้ม “แล้วยังไง เราจะกำจัดเขายังไงดี?”
“ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว” เซ็นโกคุส่ายหัวแล้วพูดตอบกลับอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก “พลเรือเอกพ่ายแพ้ทีเดียวสองคน ฉันคิดว่าต่อให้อาคาอินุไปด้วยก็ไม่น่าจะเอาชนะได้ ถ้าหากพวกคุณต้องการคนรับผิดชอบ ฉันยินดีลาออกจากตำแหน่งตอนนี้เลย”
“จอมพลเซ็นโกคุ ชัยชนะและความพ่ายแพ้เป็นเรื่องธรรมดาของทหาร” เมื่อห้าผู้เฒ่าได้ยินแบบนั้น อีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าเซ็นโกคุต้องการลดภาระลงเหมือนกับการ์ป แต่หากอีกฝ่ายลงจากตำแหน่งตอนนี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับกองทัพเรือกัน?
“แล้วก็อีกเรื่อง... จอมพลกองทัพเรือ” ห้าผู้เฒ่าเปลี่ยนเรื่อง “ฉันได้ยินมาว่าพวกนายจับลูกชายของโรเจอร์ได้?”
“อืม” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ในที่สุดห้าผู้เฒ่าก็ยิ้มออก ตอนนี้นี่เป็นข่าวดีเดียวที่ได้มาหลังจากจับกุมตัวรอนไม่สำเร็จ
“เมื่อไม่กี่วันก่อน มีโจรสลัดคนหนึ่งจับกุมชายที่ชื่อเอสหมัดอัคคีมาส่งที่มารีนฟอร์ด หลังจากที่เราสืบหาข้อมูลอย่างรอบคอบแล้ว เอสคนนี้เป็นลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวและเป็นลูกชายของโรเจอร์ที่เราหาตัวไม่เจอ” เซ็นโกคุกล่าวอย่างสงบ “เรากำลังเตรียมการรับมือ ดังนั้นตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแบ่งกำลังออกไปจัดการกับรอนในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ โชคดีที่หมอนั่นไม่ได้เป็นโจรสลัดที่ทะเยอทะยานและสร้างความวุ่นวาย ฉันขอแนะนำให้ปล่อยหมอนั่นเอาไว้ และเมื่อเราเตรียมการพร้อมเมื่อไหร่ เราจะประกาศให้โลกรู้ว่าเราจะประหารเอสหมัดอัคคี เพื่อเป็นการยับยั้งกลุ่มโจรสลัดหน้าใหม่ที่คิดลองดีกับเรา”
“เป็นความคิดที่ดี เรื่องนี้นายมีอำนาจตัดสินใจสูงสุด รัฐบาลโลกของเราจะให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่”
เซ็นโกคุวางหูจากแมลงสื่อสารจากนั้นหันไปมองคนรอบ ๆโต๊ะประชุมอย่างจริงจัง “ตอนนี้อาคาอินุอยู่ที่โลกใหม่เพื่อถ่วงดุลสี่จักรพรรดิ อาโอคิยิและคิซารุกำลังฟื้นตัว เมื่อทั้งสองคนหายดีระดับหนึ่งแล้ว เราจะรวบรวมเจ็ดเทพโจรสลัดและกำลังต่อสู้หลักทั้งหมดของกองทัพเรือให้มาที่นี่ จากนั้นเราค่อยเผยแพร่ข่าวสู้สาธารณะ”
เซ็นโกคุมองแดร็กคูล่าแล้วกล่าว
แดร็กคูล่าพยักหน้า เขารู้ว่าเขาจะต้องรับผิดชอบต่อการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นี้
“นอกจากนี้ เรื่องรอน ปล่อยเขาเอาไว้ก่อน” เซ็นโกคุพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “แม้ว่าครั้งนี้เราจะประสบความสูญเสียอย่างหนัก แต่โชคดีที่พลเรือเอกทั้งสองยังสบายดี ส่วนทหารเรือที่เสียชีวิตไป นายก็กลับไปดูแลเรื่องนี้ให้ดี จากนั้นก็ตั้งใจ ตั้งสมาธิมาจัดการเรื่องของเอสให้เต็มที่”
“รับทราบครับท่านจอมพล!”
