ตอนที่ 71 : ห้องพัก 305

หลังจากกล่าวจบ ใบหน้าของจางต้าจื่อก็เต็มไปด้วยความชื่นชมและความอิจฉา

"40 ล้าน ชีวิตนี้ฉันคงไม่สามารถหาได้ขนาดนั้นแน่"

ฉินหยุนพยักหน้าหลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด

ในขณะที่กำลังเรียนมหาลัย เขาสามารถเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง และทำกำไรได้ถึงหลักสิบล้านภายในเวลาสามปี นี่เป็นสิ่งที่ทรงพลังมาก

ต่อ่อมา ด้วยความช่วยเหลือจากจางต้าจื่อ ฉินหยุนจึงเสร็จสิ้นขั้นตอนการลงทะเบียนต่างๆอย่างรวดเร็ว และได้รับหมายเลขหอพัก หมายเลขเตียง กุญแจห้องพัก และอื่นๆอีกเล็กน้อย

"ห้องพัก 305 ในอาคาร 3"

จางต้าจื่อคุ้นเคยกับหอพักแต่ละแห่งเป็นอย่างดี เขาจึงช่วยนำทางให้ฉินหยุน และไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงหอพักนักศึกษา

มีโรงอาหารอยู่ใต้หอพัก เมื่อฉินหยุนเห็นร้านขายของ เขาจึงเข้าไปซื้อเครื่องดื่มมาสองขวด และเอาให้จางต้าจื่อหนึ่งขวด

"ฉินหยุน สมรรถภาพทางกายของนายดีมาก ในวันที่อากาศร้อนขนาดนี้ เหงื่อนายกลับไม่ออกเลยสักนิด" ในขณะนี้ จางต้าจื่อกำลังดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วกล่าวด้วยความเหนื่อยหอบ

อุณหภูมิในวันนี้สูงถึง 37 องศา ซึ่งมันร้อนจนน่าตกใจ คนที่เดินอยู่บนทางเดินหลายคนจึงต้องถือร่มไว้ตลอดเวลา เพราะทนกับอากาศร้อนไม่ไหว

แม้แต่เขาเองซึ่งเป็นชายร่างใหญ่ แต่ก็ยังรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย กลับกัน ฉินหยุนดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบเลยสักนิด

ฉินหยุนยิ้มและเอ่ยว่า "ผมทนต่อสภาพอากาศร้อนได้ดีน่ะครับ"

หลังจากที่ระบบรวบรวมโชคลาภได้รับการอัปเกรดและค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สองถูกเปิดใช้งาน สมรรถภาพทางกายของเขาก็ดีขึ้นมานิดหน่อยอย่างเห็นได้ชัด

แน่นอนว่าระบบรวบรวมโชคลาภเพิ่งได้รับการอัปเกรดในตอนเที่ยงของวันนี้เอง และเขาก็ยังไม่มีเวลาได้ทดสอบสมรรถภาพทางกายโดยรวมของเขาเลย แต่วันที่อากาศร้อนตับแตกเช่นนี้ สำหรับเขาแล้วมันให้ความรู้สึกแค่ 30 องศาเท่านั้น ซึ่งมันไม่ได้ร้อนมากเลย

"ลำบากรุ่นพี่แล้วนะครับ" ฉินหยุนเอ่ยขอบคุณ

"เรื่องเล็กน้อย เป็นรุ่นพี่ก็ควรดูแลรุ่นน้อง"

จางต้าจื่อโบกมือแล้วกล่าวว่า "นายมาที่นี่พร้อมกระเป๋าใบเดียว ฉันเดาว่านายยังไม่ได้ซื้อผ้าห่มและของใช้ประจำวันอื่นๆใช่ไหม?"

"ตอนนี้ของใช้ในชีวิตประจำวันทั่วไปสามารถหาซื้อได้ที่ร้านค้าเล็กๆที่อยู่ที่นี่ ส่วนผ้าห่ม ขวดน้ำ ขันตักน้ำและอื่นๆ ให้ไปซื้อที่สี่แยกทางทิศตะวันออกของมหาลัย พวกมันมีราคาถูกกว่า"

"รุ่นพี่ปีสองกับรุ่นพี่บางคน พวกเขารับของจากข้างนอกมาขาย ซึ่งราคาถูกกว่ากันมาก"

วันนี้เป็นวันที่นักศึกษาใหม่มากมายเพิ่งมาถึงที่มหาลัย นักศึกษารุ่นพี่บางคนจึงมองเห็นโอกาสในการทำเงินครั้งนี้

"ผมเข้าใจแล้วครับ" ฉินหยุนพยักหน้าและกล่าวว่า "ขอบคุณรุ่นพี่ที่แนะนำด้วยนะครับ"

"เรื่องเล็กน้อย เอาล่ะ ฉันจะไม่ตามขึ้นไปที่ห้องพักนะ เรามาเพิ่มวีแชตกัน ถ้านายมีคำถามอะไรก็สามารถถามฉันได้ตลอด" จางต้าจื่อกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาโบกมือให้แล้วจากไป

ฉินหยุนถือกระเป๋าเดินทางขึ้นบันได จากนั้นไม่นานเขาก็ขึ้นมาถึงชั้นสาม

เขามาถึงหน้าห้อง 305 ในเวลานี้ประตูห้องปิดอยู่ เขาจึงเปิดเข้าไปทันที ทันใดนั้นก็มีไอเย็นลอยออกมาประทะใบหน้า

ในวันที่อากาศร้อนเช่นนี้ เป็นธรรมดาที่ในห้องพักจะเปิดเครื่องปรับอากาศไว้

อาคารหอพักทั้งหมดเป็นหอพักแบบ 6 คน แต่ขณะนี้ภายในห้องมีคนอยู่ทั้งหมด 8 คน เมื่อสังเกตดีๆ 4 คนในนี้เป็นนักศึกษาและอีก 4 คนเป็นผู้ปกครองของพวกเขา

ในนักศึกษา 4 คน คนหนึ่งมีรูปร่างสูงใหญ่และผิวคล้ำ เขากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือยี่ห้อ Xiaomi อยู่บนเก้าอี้

คนที่สองเขาสวมแว่นตาขอบดำ สูงประมาณ 1.7 เมตร ใบหน้าเรียว ดูหล่อเหลา ในเวลานี้เขากำลังทำความสะอาดโต๊ะ

สองคนนี้ไม่รู้ว่ามาตัวคนเดียว หรือว่าพ่อแม่ออกจากห้องไปแล้ว

คนที่สามยืนอยู่ข้างหน้าต่างห้องพัก เขาสูงเกือบ 1.8 เมตร หน้าตาดูธรรมดา แต่ฉินหยุนสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าสภาพความเป็นอยู่ของเขาควรจะดีมาก

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ฉินหยุนได้เปิดร้านขายเสื้อผ้ามาแล้วหลายสาขา โดยทั่วไปแล้วเขาสามารถบอกคุณภาพของเสื้อผ้าทุกประเภทที่เขาเห็นได้อย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มคนนี้สวมเสื้อโปโล ราคาน่าจะมากกว่าหนึ่งพันหยวน นอกจากนี้ กางเกงและรองเท้าของเขาก็ราคาใกล้เคียงกัน

อันที่จริง ส่วนมากมีคนเพียงน้อยนิดเท่านั้นที่สวมเสื้อผ้าราคาหลายพันหยวน ส่วนใหญ่แล้วคนทั่วไปนิยมใส่เสื้อผ้าราคาหลักร้อยหยวนมากกว่า

พ่อแม่ของชายหนุ่มก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน แม่ของเขาเป็นหญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวดูทันสมัย เธอมีผมหยิกสีบลอนด์ทอง ซึ่งตอนนี้เธอก็กำลังช่วยเขาจัดผ้าปูที่นอนอยู่ ส่วนพ่อของเขาที่กำลังถือกระเป๋าเอกสารอยู่นั้น เขาก็กำลังให้คำแนะนำบางอย่างแก่ชายหนุ่ม

คนสุดท้าย เขาคือชายหนุ่มที่มีรูปร่างอ้วน เทียบได้กับโจวหยางที่ฉินหยุนรู้จักเลยทีเดียว เขาเป็นคนที่ดูธรรมดาทุกประการ หน้าตาธรรมดา สูงประมาณ 1.7 เมตร ผ้าปูที่นอนของเขาถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว พ่อแม่ของเขาดูเหมือนจะเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมาก ซึ่งตอนนี้พวกเขาก็กำลังพูดคุยกับชายหนุ่มคนนี้อยู่

"มีคนมาเพิ่มงั้นเหรอ?"

หลังจากที่ฉินหยุนเปิดประตูห้องพักเข้ามา คนทั้งหมดในห้องก็มองมาที่เขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อเห็นว่าฉินหยุนถือกระเป๋ามาคนเดียวเท่านั้น ทุกคนในห้องต่างก็พากันผงะ

"พี่ชาย นายก็อยู่ห้องนี้เหมือนกันงั้นเหรอ"

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่กำลังถือโทรศัพท์ Xiaomi อยู่ในมือเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

"ใช่ ฉันชื่อฉินหยุน" ฉินหยุนตอบด้วยรอยยิ้ม

"โอ้ ฉินหยุน เตียงของนายอยู่ข้างบนต่อจากของเตียงฉัน" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่และผิวสีเข้มชี้ไปที่เตียงใกล้ประตูพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า "ฉันชื่อเฉิงต้าสง"

"หมีใหญ่..."

ฉินหยุนมองไปที่เขา มองดูรูปลักษณ์ที่มืดมนและแข็งแกร่งของเขา ชื่อนี้ค่อนข้างเหมาะสมเลยทีเดียว

ในเวลานี้ ผู้ปกครองทั้งสี่คนก็มองไปที่ฉินหยุนเช่นกัน และหญิงวัยกลางคนผู้แต่งตัวทันสมัยก็สังเกตเห็นว่าไม่มีใครอยู่นอกประตูอีกแล้ว เธอจึงถามด้วยความสงสัยว่า "เพื่อนร่วมห้องตัวน้อย เธอมาที่นี่คนเดียวงั้นเหรอ?"

"ใช่ครับ" ฉินหยุนพยักหน้าให้อย่างสุภาพ

เขามองไปที่เตียงและโต๊ะของเขา อาจจะเป็นเพราะว่าทางมหาลัยกังวลว่าจะเกิดความขัดแย้งที่ไม่จำเป็นขึ้น ชื่อของนักศึกษาทั้งหมด คนจึงถูกเขียนติดไว้ที่เตียงและโต๊ะซึ่งเรียงติดกัน

"สุดยอดมาก พวกเราทั้งสี่คนมาพร้อมกับพ่อแม่ของพวกเราหมดเลย" ชายหนุ่มสวมแว่นตาขอบดำหยุดทำความสะอาดลงชั่วคราว เขามองไปที่ฉินหยุน และยกนิ้วโป้งให้ จากนั้นจึงเอ่ยว่า "ฉันชื่อหลี่หานอวี่"

ฉินหยุนวางกระเป๋าเดินทางลง จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม "สุดยอดตรงไหนกัน ทีแรกพ่อกับแม่ของฉันก็วางแผนที่จะมาที่นี่ด้วย แต่พวกเขามาไม่ได้เพราะติดธุระบางอย่าง"

"นั่นแหละที่สุดยอด"

หลังจากคำกล่าวของฉินหยุนจบลง ชายหนุ่มในเสื้อโปโลก็เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม "ตอนแรกฉันวางแผนที่จะมาที่นี่คนเดียว แต่พ่อกับแม่ของฉันไม่ยอมน่ะสิ"

เมื่อเห็นฉินหยุนมองมาที่เขา เขาก็เอ่ยขึ้นว่า"เรามาทำความรู้จักกัน ฉันชื่อจ้าวคังฮ่าว

ในพริบตา ฉินหยุนก็ได้รู้จักคนในห้องไปแล้วสามคน

คนสุดท้ายคือชายหนุ่มร่างท้วม เขากล่าวว่า "สวัสดี ฉันชื่อโจวผาน เรียกฉันว่าโจวเสี่ยวพั่งก็ได้"

เขากล่าวด้วยรอยยิ้มไม่ใส่ใจ

หลายคนเริ่มแนะนำตัวเองให้รู้จักกัน เพราะตอนที่พวกเขาเข้ามาในห้องพักครั้งแรก พวกเขาต่างก็รู้สึกยังเกร็งๆกันอยู่ แต่เมื่อพวกเขาได้พูดคุยกันมากขึ้น ทุกคนก็เริ่มสนิทสนมกัน

จากการสนทนา ฉินหยุนก็ได้รู้ว่าทั้งสี่คนในห้องพักมาจากที่ไหนกันบ้าง

หลี่หานอวี่มาจากมณฑลส่านซี โจวผานก็มาจากมณฑลอานฮุยเช่นเดียวกับเขา ส่วนจ้าวคังฮ่าวและเฉิงต้าสงต่างก็อยู่ที่มณฑลเจียงซู แถมจ้าวคังฮ่าวก็ยังเป็นชาวเมืองจินหลิงอีกด้วย

"ตอนนี้มีคนมาที่ห้องพักของเราแล้ว 5 คน ยังเหลืออีกคนสุดท้าย" จ้าวคังฮ่าวเอ่ยออกมา

ทันทีที่เขาเอ่ยจบ ประตูห้องพักก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง จากนั้นก็มีคนสองคนปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา

ในสองคนนี้ คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มรูปร่างผอม ผิวคล้ำ เมื่อเขาเห็นผู้คนมากมายภายในห้อง เขาก็ดูประหม่าเล็กน้อยในทันที

(จบตอน)

—————————————————————————

ต้าสง = หมีตัวใหญ่