บทที่ 399 ผลเก็บเกี่ยวยิ่งใหญ่ที่น่าตกใจ
“รัศมีมหาคุรุ?”
เมื่อเจี่ยเหวินตงเห็นสถานการณ์ของซุนม่อ เขาก็หันไปมองสถานการณ์ของหมิงเซี่ยนโดยไม่รู้ตัว
โดยไม่ทราบสาเหตุ แต่จู่ๆ เจี่ยเหวินตงก็รู้สึกไม่สบายใจเมื่อเขามองไปที่อัญมณีภาพลวงตาแห่งความมืดที่หมิงเซี่ยนปราบปรามมาโดยตลอดตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ เขารู้สึกว่าหมิงเซี่ยนอาจแพ้
"เท่เกินไปแล้ว!"
"เท่เกินไปแล้ว!"
หลี่จื่อฉีพึมพำ สายตาของนางเต็มไปด้วยความชื่นชมและบูชา
เมื่อเทียบกับคนที่ใช้ความแข็งแกร่งในการต่อสู้เพื่อชัยชนะ หลี่จื่อฉีชอบการต่อสู้ด้วยสติปัญญา นางรู้สึกว่า 'การต่อสู้' นั้นให้ความรู้สึกสวยงามอย่างสุดจะพรรณนา
“โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ เจ้าควรออกไปดูมันไหม?”
ไข่ดาวน้อยพูดซ้ำคำเหล่านี้ด้วยสายตาที่มองไกล
“พูดได้ดีเหลือเกิน!”
“เราควรออกไปดูที่นั่นจริงๆ!”
ลู่จื่อรั่วพยักหน้าอย่างหนัก ถ้านางไม่ออกจากพื้นที่สบายของนาง นางก็คงไม่ได้เจอครูที่ดีอย่างซุนม่อ
…
สำนึกของอัญมณีก็เหมือนนักเดินทางหลงทางที่ได้พบเป้าหมายอีกครั้ง
ความสามารถในการฆ่าของคำพูดของซุนม่อนั้นยิ่งใหญ่เกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประโยคสุดท้าย มันแค่จุดประกายอารมณ์ของมัน ทำให้มันไม่ต้องการรออีกสักครู่ มันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าออกไปจากที่นี่ทันที
ซุนม่อยังคงเงียบอย่างมีไหวพริบ เขาปล่อยให้สำนึกของอัญมณีคิดไปเอง
จริงๆแล้วเขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเลย สำหรับจิตสำนึกที่อยู่ในยอดแหลมหลายหมื่นปี โลกภายนอกไม่ว่าจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร ก็จะเป็นเหมือนความฝันอย่างแน่นอน
“มันมีความหมายมากที่ได้คุยกับเจ้า!”
สำนึกของอัญมณีพูดออกมาด้วยความพอใจ
“การได้สนทนากับเผ่าพันธุ์ที่มีสติปัญญาเช่นเจ้าถือเป็นเกียรติของข้า”
ซุนม่อตอบกลับ
“เนื่องจากเจ้าได้จุดประกายความปรารถนาของข้าที่จะชื่นชมโลกใบนี้ ข้าต้องขอโทษด้วย ข้าจะครอบครองร่างกายของเจ้า”
น้ำเสียงของมันมีนัยของความสำนึกผิด
“อย่างไรก็ตาม เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าจะใช้ร่างกายของเจ้าอย่างดีเพื่อชื่นชมโลกนี้อย่างแท้จริง!”
เมื่อสำนึกของอัญมณีพูดขึ้น สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เวทีเปลี่ยนเป็นห้องโถงใหญ่แห่งความมืด
…
"อาจารย์!"
หน้าจอแสงหายไป หลี่จื่อฉีและอีกสองคนรู้สึกไม่สบายใจขณะที่พวกนางร้องออกมา อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ ก็สายเกินไปแล้ว
“ฮืออออ เราควรทำอย่างไรดี?”
ลู่จื่อรั่วสะอื้นไห้
“หาทางด่วน!”
หลี่จื่อฉีตะโกน
“ตายแล้ว ตายแน่!”
เจี่ยเหวินตงเต็มไปด้วยความกลัว เขาเคยคิดว่าอาจารย์ซุนจะได้สมบัติลับนั้นมา แต่ไม่มีใครคาดคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งของที่มนุษย์สามารถสัมผัสได้
คราวนี้พวกเขาน่าจะตายกันหมด
…
ในห้องโถงใหญ่ มองเห็นแหล่งกำเนิดแสงอ่อนๆ ลอยอยู่รอบๆ หากมองใกล้ๆ พวกเขาจะพบว่าพวกมันคือแมงกะพรุนซึ่งดูเหมือนว่าพวกมันกำลังล่องลอยอยู่ในมหาสมุทร
หลังจากที่ซุนม่อปรากฏตัวที่นี่ พวกมันก็ว่ายข้ามมาหาทันที
“บ้าอะไรวะ? ข้าต้องการที่จะปราบเจ้า ไม่ใช่เปลือกของเจ้า!”
ซุนม่อพูดไม่ออก เขาคิดว่าเขาทำสำเร็จแล้ว ใครจะรู้ว่าหลังจากความพยายามครึ่งวัน เขายังต้องตายอีก? ไม่ เขาไม่สามารถนั่งเฉยๆ เพื่อรอความตายได้!
ซุนม่อโบกดาบไม้ของเขาและฟันไปที่แมงกะพรุน
อย่างไรก็ตาม มันไม่มีประโยชน์เพราะแมงกะพรุนเหล่านี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากพลังงานทางจิต ดาบไม้ผ่านร่างของพวกมันโดยตรงและไม่สามารถสร้างความเสียหายได้แม้แต่น้อย
ป๊ะ! ป๊ะ! ป๊ะ!
แมงกะพรุนเข้าไปในร่างของ ซุนม่อ ทันทีที่สัมผัสกับเขา
"อา!"
ซุนม่อกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ราวกับถูกหางพิษของแมงป่องต่อย มันรู้สึกเจ็บปวดอย่างหาที่เปรียบมิได้ นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกมึนงงอย่างรุนแรง
ความเร็วของแมงกะพรุนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกมันไหลทะลักเข้าท่วมร่างของซุนม่ออย่างเมามัน
สติของซุนม่อเริ่มถูกกลืนกิน เขาตกอยู่ในอาการงุนงงและเวียนศีรษะ
“ร่างกายนี้สมบูรณ์แบบเกินไปจริงๆ”
สำนึกของอัญมณีเปี่ยมไปด้วยความสุข
“การเลือกของข้าครั้งนี้ถูกต้องจริงๆ”
ซุนม่อหันดาบของเขาและฟันไปที่ศีรษะของเขาเอง ต้องการใช้ความเจ็บปวดเพื่อให้มีสติ
“เมื่อก่อนทำไมไม่จับศพคนอื่น?”
“ถ้าข้าทิ้งอัญมณี สำนึกของข้าจะสูญเสียการป้องกัน”
สำนึกของอัญมณีรู้สึกว่าซุนม่อกำลังจะตาย ดังนั้นจึงไม่ได้ปิดบังสิ่งนี้จากเขา
“ร่างกายของมนุษย์อ่อนแอเกินไป เมื่อเจ้าตาย ข้าก็จะตายด้วย แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเจ้า ข้ารู้สึกว่าโลกภายนอกช่างกว้างใหญ่จริงๆ แม้ว่าข้าจะตายในอนาคต ก็ยังดีกว่าอยู่ที่นี่ตลอดไปบนยอดแหลม!”
“ปล่อยร่างข้าซะ ไม่งั้นข้าจะฆ่าตัวตาย!”
ซุนม่อขู่ขณะที่เขาพยายามเอาชีวิตรอดเป็นครั้งสุดท้าย
“ฮ่าฮ่า เจ้าคิดว่าข้าจะไม่ป้องกันการเคลื่อนไหวนี้หรือ? ในเมื่อข้ากล้าบอกเจ้าก็หมายความว่าเจ้าไม่มีโอกาสอีกต่อไป”
สำนึกของอัญมณีเย้ยหยัน
ซุนม่อต้องการที่จะจัดการกับตัวเองอย่างหนักเพื่อพิสูจน์ความกล้าหาญของเขา อย่างไรก็ตาม ด้วยความสยดสยอง เขาค้นพบว่าร่างกายของเขาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
“ข้าต้องบอกว่าปฏิกิริยาของเจ้าเร็วมากจริงๆ!”
สำนึกของอัญมณีถอนหายใจ “
การฆ่าอัจฉริยะเช่นเจ้าเป็นการสูญเสียต่อมนุษยชาติอย่างแน่นอน!”
(ให้ตายเถอะ ข้ายังไม่อยากตาย ข้ายังไม่ได้นอนกับผู้หญิงด้วยซ้ำ เจตนาร้ายของโลกนี้โหดร้ายต่อสุนัขโสดหรือไง)
ซุนม่อก่นด่าอยู่ในใจ เขาปลดปล่อยพลังสมองทั้งหมดพยายามคิดหาทางออก
ร่างกายของเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป แม้ว่าเขาจะรู้วิทยายุทธ์ระดับเซียน 100 ประเภท แต่ก็จะไม่มีประโยชน์ โชคดีที่ซุนม่อเป็นผู้ควบคุมวิญญาณ
ผู้ควบคุมวิญญาณพึ่งพาพลังจิตในการดำรงชีวิต!
"ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เรามาพินาศไปด้วยกัน!”
ซุนม่อทุ่มออกไปทั้งหมด
บูม!
พลังปราณวิญญาณทั้งหมดในร่างกายของซุนม่อเปลี่ยนเป็นสัญญาวิญญาณและเริ่มติดไฟทันที
อักขรยันต์สีแดงพุ่งออกมาจากร่างของซุนม่อ หมุนรอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว เสียงสวดมนต์จากวิญญาณของเขาดังขึ้น
“สัญญาวิญญาณ? เจ้าต้องการที่จะเอาข้ามาเป็นทาสเหรอ? ไม่มีประโยชน์ พลังจิตของเจ้าอ่อนแอเกินไป!”
สำนึกของอัญมณีสั่นศีรษะ (นี่คือการต่อสู้ของมดจริงๆ มันดูไร้สาระมาก)
“อย่างนั้นเหรอ? แล้วเรื่องนี้ล่ะ?”
ซุนม่อไม่ได้ส่งเสียง แต่ดวงตาที่มุ่งมั่นของเขาบ่งบอกถึงความตระหนักรู้ของเขา
บูม!
จากร่างของซุนม่อ จู่ๆ เปลวไฟสีแดงก็ปะทุออกมา ส่องสว่างบริเวณนี้และขับไล่ความมืดในห้องโถงใหญ่ออกไป
นั่นคือแก่นแท้ของเลือดของเขา!
นั่นคือพลังชีวิตของเขา!
“เจ้าเป็นผู้ควบคุมจิตวิญญาณระดับปรมาจารย์จริง ๆ เหรอ?”
สำนึกของอัญมณีตกใจ
มันรู้ว่าซุนม่อเป็นผู้ควบคุมวิญญาณ แต่ไม่คาดคิดว่าซุนม่อจะทรงพลังขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม ซุนม่ออายุเพียงยี่สิบปีเท่านั้น ต้องรู้ว่าผู้ควบคุมวิญญาณอัจฉริยะต้องการการฝึกฝนอย่างน้อยสิบปีก่อนที่พวกเขาจะไปถึงระดับปรมาจารย์
“แต่มันก็ยังไร้ประโยชน์ อย่างมากที่สุด สิ่งต่างๆ จะลำบากกว่านี้เล็กน้อย!”
สำนึกของอัญมณีพึมพำอย่างเย็นชา
(เร็วๆ นี้เจ้าจะเห็นว่าข้าแข็งแกร่งแค่ไหน)
แมงกะพรุนที่บินไปครึ่งหนึ่งระเบิด
ป๊ะ! ป๊ะ! ป๊ะ!
เมื่อมีแสงสว่างวาบ น้ำค้างแข็งสีขาวก็ปรากฏขึ้นทุกที่ ในชั่วพริบตา สภาพแวดล้อมก็กลายเป็นน้ำแข็ง เปลวไฟสีแดงจากร่างของซุนม่อก็อ่อนลงเช่นกัน และกำลังจะถูกผนึกไว้ในน้ำแข็ง
“ไม่ ยังไม่พอ!”
ซุนม่อกัดฟัน เขาระดมสมองและความคิดก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา หลังจากนั้นเขาก็เริ่มนึกถึงความทรงจำในอดีตของเขาอย่างบ้าคลั่ง
“มันไร้ประโยชน์ หยุดดิ้นรนและกลายเป็นเปลือกของข้า!”
หลังจากที่สำนึกของอัญมณีพูดจบ มันก็เห็นรัศมีสีขาวน้ำนมปรากฏขึ้นจากร่างของซุนม่อ
หวด~
ช่วงของรัศมีนั้นกว้างใหญ่มาก ทุกสิ่งในที่เกิดเหตุดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยรัศมีสีขาวขุ่นที่หายวับไป
พรึ่บ!
สำนึกของอัญมณีหยุดชะงักลง
เพราะมันเห็นความทรงจำที่น่าทึ่งของซุนม่อ
ตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงสี่ปีในมหาวิทยาลัย มีฉากที่ซุนม่อแอบรักใครสักคน วัยหนุ่มของเขา และเหงื่อแตก
สงคราม เสียงปืน การเข่นฆ่า ชีวิตที่ร่วงโรย เสียงสะอื้นไห้อย่างน่าเศร้า
ป่าคอนกรีตที่เป็นเมือง มนุษย์หลากสี กล่องโลหะมีล้อข้างถนน งูโลหะสีขาวในสถานีรถไฟใต้ดิน...
หลังจากนั้นฉากก็เปลี่ยนเป็นบ้านเช่าในจอ มีผู้หญิงเปลือยคนหนึ่งร้องครวญคราง
จากนั้นฉากก็เปลี่ยนไปเป็นกองกระดาษทิชชู่ที่โยนลงในถังขยะ สำนึกของอัญมณีตกตะลึงไปหมด
“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย?”
ครืนนนน!
เปลวไฟสีแดงจากร่างของซุนม่อระเบิดออกมาในรูปวงแหวนโดยมีเขาอยู่ตรงกลาง ทุกที่ที่เปลวไฟผ่านไป แมงกะพรุนเหล่านั้นจะถูกห่อหุ้มด้วยมัน โซ่สีแดงปรากฏขึ้นบนร่างกายของพวกมัน
สัญญาวิญญาณ เสร็จสิ้น!
ตุ้บ~
ซุนม่อนั่งลงบนพื้นและหอบอย่างหนัก รู้สึกหวาดกลัวในใจ
คราวนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นผู้ควบคุมวิญญาณระดับปรมาจารย์และเขามี รัศมีตราประทับวิญญาณ เขาคงเสร็จไปแล้ว
เมื่อผู้ควบคุมวิญญาณต้องการฝึกสัตว์อสูรร้าย พวกเขากลัวมากที่สุดว่าสัตว์ร้ายวิญญาณจะตอบโต้ หากอีกฝ่ายอ่อนโยนและว่านอนสอนง่าย พวกเขาจะประสบความสำเร็จได้ง่ายกว่ามาก
ซุนม่อใช้ประทับวิญญาณ และฝังความทรงจำและอารมณ์ของเขามากเกินไปในจิตสำนึกของอัญมณี
สำหรับองค์กรที่รักการคิด นี่เป็นเพียงทางเข้าสู่โลกใหม่ ดังนั้นมันจึงตกตะลึงและหมกมุ่นอยู่กับความทรงจำ
ใช้โอกาสนี้ ซุนม่อทำสัญญาสำเร็จ สำเร็จในการเป็นนายทาสและควบคุมสำนึกของอัญมณี
“ขออภัย แผนของเจ้าล้มเหลว!”
ซุนม่อหัวเราะเยาะ การพัฒนาทำให้เขากลัวมาก
อย่างไรก็ตาม สำนึกของอัญมณีกลับไม่ตอบสนอง
แมงกะพรุนที่ลอยอยู่ในอากาศยังคงลอยไปหาซุนม่อ เข้าสู่ร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม มันไม่เจ็บปวดอีกต่อไป
นอกจากนี้ พลังปราณวิญญาณและแก่นโลหิตของเขาก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
ซุนม่อกำหมัดแน่น เขารู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้น
บูม!
จู่ๆ คลื่นพลังปราณก็ปะทุขึ้น ทำให้ฝุ่นที่อยู่ใกล้เคียงกระจายออกไป หลังจากนั้นเขาก็ค้นพบพลังงานวิเศษในร่างกายของเขา มันเหมือนงูตัวเล็กว่ายไปมาอย่างอิสระในร่างกายของเขา
"นี่คือ…"
ซุนม่อยังคงงุนงง
“ขอแสดงความยินดี เจ้าได้รับประโยชน์จากหายนะและทะลวงไปสู่ขอบเขตแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์แล้ว!”
ระบบแสดงความยินดีกับซุนม่อ
“ทำไมเจ้าถึงออกมาพูดตอนนี้? ตอนที่ข้ากำลังจะตาย เจ้าหายไปไหน?”
หลังจากได้ยินเสียงของระบบ ซุนม่อก็ท้องไส้ปั่นป่วน
“นั่นคือการต่อสู้ของเจ้า และข้าไม่มีทางเข้าไปยุ่ง อย่างมากสุดก็ได้แต่เชียร์อยู่ข้างสนาม เจ้าต้องการให้ข้าเป็นกำลังใจให้เจ้าไหม? ถ้าเจ้าต้องการ ครั้งหน้าข้าจะเชียร์ให้หนักกว่านี้!”
ระบบอธิบาย
“ไอ้บ้า!”
ซุนม่อชูนิ้วกลางของเขา
อย่างไรก็ตาม ในใจของเขาค่อนข้างมีความสุข เขาทะลวงผ่านไปยังขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์
มันค่อนข้างน่าประทับใจ!
ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ก็เหมือนกับชื่อของมัน: พลังศักดิ์สิทธิ์จะถูกสร้างขึ้นในร่างกายของคนๆ หนึ่ง พลังศักดิ์สิทธิ์หมายถึงความแข็งแกร่งมหาศาลที่เกินความรู้และขีดจำกัดของมนุษยชาติ
ตัวอย่างเช่น พลังศักดิ์สิทธิ์อาจทำให้ใครคนหนึ่งเปลี่ยนภูเขาและคว่ำทะเล ถอนดวงดาวและคว้าดวงจันทร์!
“เจ้าไม่ควรนิ่งนอนใจเพราะการก้าวเข้าสู่ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์เป็นเพียงจุดเริ่มต้นบนเส้นทางแห่งการฝึกฝน ยิ่งเจ้าไปสูงเท่าไหร่ก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้น!”
ระบบรู้สึกว่าซุนม่อหลงตัวเอง ดังนั้นมันจึงเตือนเขา
ซุนม่อไม่สนใจระบบและสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขาอย่างพิถีพิถัน เขารู้สึกถึงความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ เหมือนกับว่าเขาเป็นคอมพิวเตอร์ในยุคนี้ โดยไม่คำนึงถึงฮาร์ดแวร์หรือซอฟต์แวร์ เขาก้าวหน้าไปอีกยุคสมัยหนึ่ง
มีทั้งหมดเก้าระดับในขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ แต่ละระดับจะทำให้คนผู้หนึ่งสร้างกระแสพลังแห่งสวรรค์ และจะถึงจุดที่พลังศักดิ์สิทธิ์จะอิ่มตัวในร่างกายของคนๆ หนึ่งอย่างเต็มที่ หล่อเลี้ยงมันและพัฒนา ในท้ายที่สุดปริมาณของพลังศักดิ์สิทธิ์จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ ทำให้ผู้ฝึกฝนทะลวงขีดจำกัดของชีวิตและเข้าสู่ขอบเขตอายุวัฒนะ
“จะดีแค่ไหนถ้าข้ามีชีวิตอยู่ได้อีกหลายร้อยปี!”
ซุนม่อรู้สึกโหยหา
