ตอนที่ 137 ภูเขาไฟที่สงบนิ่ง

ตอนที่ 137 ภูเขาไฟที่สงบนิ่ง

"นั้นมัน...คนแคระนิ"

"คนแคระมาที่นี้ได้อย่างไรกัน"

"ดูเหมือนว่านายท่านจะเป็นคนนำพวกเขากลับมานะ "

"เหล่าคนแคระไม่ติดต่อกลับมนุษย์ไม่ใช่เหรอ? พวกเขาเข้ามายังดินแดนของมนุษย์ได้ยังไงกัน?"

"ฉันได้ยินมาว่าคนแคระเก่งในการสร้างอุปกรณ์มาก พวกเขาเป็นเพื่อนของนายท่านหรือเปล่านะ"

ด้านนอกเมืองเหล่าผู้คนที่เดินทางผ่านไปมากำลังพูดคุยกันในเรื่องนี้ คาดเดาตัวตนของคนแคระเหล่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน เซียว ฉางกุ้ย และเจ้าหน้าที่คนอื่นๆก็รีบออกจากเมือง ฝ่าฝูงชนเข้ามาหาหลิน ยู ทันที

"นายท่าน ข้าน้อยขอคำอธิบายเรื่องนี้ได้หรือไม่"

เซียว ฉางกุ้ย มองไปยังเหล่าคนแคระทั้ง 40 คนที่อยู่รอบๆหลิน ยู ด้วยความประหลาดใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนแคระที่อยู่ด้านหน้า ถือค้อนยักษ์ที่เปล่งสายฟ้าและเปลวเพลิงออกมา มันทำให้เขาถึงกับใจสั่น

คนแคระคนนี้

ทรงพลังมาก!

เซียว ฉางกุ้ยเห็นถึงความพิเศษของ มากอร์น ทันที

ในเวลานั้น หลิน ยู ก็มองมาที่เขา "นับว่าคุณมาได้ถูกเวลาทีเดียว ฉันจะแนะนำให้รู้จัก ชื่อของเขาคือ มากอร์น ราชาคนแคระเผ่าค้อนสงคราม และคนแคระที่รอบๆนี้คือคนในเผ่าของเขา เผ่าค้อนสงครามจะย้ายมาอยู่กับพวกเราในดินแดนแห่งนี้ ท่านควรจัดที่พักชั่วคราวให้กับพวกเขาด้วย"

"ท่านพูดว่าอะไรนะ! คนแคระจะย้ายมาอยู่กับพวกเราในดินแดนแห่งนี้!"

ดวงตาของ เซียว ฉางกุ้ยเบิกกว้างถึงขีดสุด

เขานั้นได้ยินมาเสมอว่าเหล่าคนแคระนั้นไม่คบค้าสมาคมกับมนุษย์

แต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขานี้คืออะไร?

คนแคระเหล่านี้กำลังย้ายมาอยุ่กับพวกเขางั้นเหรอ?

เป็นไปได้ไหมว่าเป็นเพราะนายท่านมีความเกี่ยวข้องกับคนแคระเหล่านี้?

สิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงยิ่งกว่าคือสิ่งที่ หลิน ยู พูดต่อจากนี้

"ออ ใช่พวกเขาทั้งหมดจะย้ายมาอยู่ที่นี้ มันมีคนแคระเกือบ 3000 คนเลย เมื่อถึงเวลา ฉันจะเปิดอาณาจักนใต้ขุนเขาใกล้เคียงให้กับพวกเขา"

"3000!!"

ไม่เพียงแค่ เซียว ฉางกุ้ย เท่านั้น แต่รวมถึงเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่ด้านหลังพวกเขาถึงกับตื่นตระหนก

คนแคระ 3000 คน!

เผ่าทั้งเผ่าได้ย้ายมายังที่นี้!

นายท่านของพวกเขาเป็นผู้ส่งสารของเทพแห่งสงครามใช่ไหมเนี้ย?

คนแคระจำนวนมากขนาดนี้มาอยู่กับพวกเขาได้อย่างไรกัน!

ด้วยความตกตะลึงนั้น เขาใช้เวลาครู่หนึ่งในการตอบสนอง ชำเลืองมองไปยังคนแคระที่อยู่ด้านหลัง หลิน ยู และบอกเขา "ได้เลย ได้เลยขอรับ พวกเราจะจัดที่พักให้พวกเขาทันที"

นี้มันเผ่าคนแคระทั้งหมด!

ต้องให้พวกเขาโง่เง่าแค่ไหน พวกเขาก็รับรู้ได้ว่านี้มันขุมสมบัติชัดๆ

เคยได้ยินมาว่าเหลือผู้ฝึกตนที่ทรงพลังจำนวนมากต้องให้เหล่าคนแคระช่วยสร้างอาวุธให้

แต่ตอนนี้ ได้มีเหล่าคนแคระจำนวนมากได้มาอาศัยอยู่ที่เมืองหวงซาของพวกเขา เขาจะกล้าประมาทได้อย่างไร รีบติดต่อไปยังกลุ่มเจ้าหน้าที่ ให้เริ่มที่อยู่ชั่วคราวสำหรับเหล่าคนแคระที่ด้านนอกเมืองทันที

ข่าวนี้

ถูกพัดออกไปเหมือนพายุเฮอริเคน มันแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหวงซาและที่อื่นๆในทันที

"นายว่ายังไงยะ! เมืองหวงซามีเหล่าคนแคระมาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นี้งั้นเหรอ?"

"ข่าวนี้ได้รับการยืนยันหรือยัง?"

"ไม่ผิดแน่ มีหลายคนเห็นพวกเขาที่ด้านนอกของเมือง ว่ากันว่ามีคนทั้งเผ่าย้ายมาอยู่ที่นี้!"

"ทั้งเผ่า!? มันเป็นไปได้ยังไงกัน"

"ไป! พวกเราไปดูกันเถอะ"

เมื่อข่าวแพร่กระจายออกไป เมืองหวงซาก็เกิดความโกลาหลในทันที

ทุกคนที่ได้รับข่าวก็พากันวิ่งออกจากเมืองหวงซาเพื่อค้นหาความจริง

ระดับการตีเหล็กของเหล่าคนแคระค่อนข้างมีชื่อเสียงอย่างมาก

ถ้าหากได้เหล่าคนแคระช่วยสร้างอุปกรณ์ให้ พวกแข็งแกร่งของพวกเขาต้องเพิ่มขึ้นอีกมากอย่างแน่นอน

ถ้าแม้ว่าราคาของมันจะสูงกว่าอุปกรณ์อื่นๆหลายเท่าก็เถอะ

มีเหล่าผู้ฝึกตนระดับ 6 เดินทางผ่านเข้ามาสอบถามอย่างต่อเนื่อง โดยหวังว่าจะสามารถสร้างความสัมพันธ์กับเหล่าคนแคระได้

แต่น่าเสียดาย

เพื่อไม่ให้กระทบกับชีวิตประจำวันของเหล่าคนแคระ หลิน ยู ได้สั่งห้ามไม่ให้ทุกคนเข้าใกล้ที่พักชั่วคราวโดยเด็ดขาด เขาส่งทหารพืชจำนวนมากออกมาเฝ้าบริเวณโดยรอบ สามารถเข้าได้เฉพาะผู้ที่รับผิดชอบในการสร้างที่พักเท่านั้น

ผู้คนจำนวนมากได้แต่ถอนหายใจออกมาและคอยเฝ้าดูอยู่ห่างๆ

เหล่าผู้คนที่สามารถเข้าออกในสถานที่พักชั่วคราวนั้นกลายเป็นขนมหวานในสายตาของทุกคน

ในไม่ช้า

เซียว ฉางกุ้ย ผู้ที่เตรียมงานก่อสร้างที่เพิ่งเดินออกมาจากที่พักชั่วคราว ก็มีเสียงตะโกนออกมาหาเขาจากด้านข้าง

"เหล่าเซียว เหล่าเซียว หยุดก่อนน!"

เมื่อมองดูใกล้ๆเขาคือเหว่ยกังที่รออยู่ที่นั่นเป็นเวลานานแล้ว

"เหว่ย กัง ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี้ ทำไมถึงไม่ไปฝึกทหารรักษาการณ์" เซียว ฉางกุ้ย หยุดมองเขาอย่างมึนงง

เมื่อเขาพูดเรื่อง สีหน้าของเหว่ยกัง ก็กลายเป็นเขินอายทันที

เขาถูมือเข้าด้วยกันและกระซิบอย่างเขินอาย "ว่ายังไงบ้าง นายท่านได้บอกหรือไม่ว่าจะจ้างคนแคระเหล่านี้ ช่วยถามให้ข้าหน่อยได้ไหม ว่าพวกเขาจะช่วยสร้างอุปกรณ์ให้ข้าได้ไหม"

"มาหาข้าเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ?" เซียว ฉางกุ้ยชำเลืองมองไปที่เขาทันที

"แล้วจะเป็นเรื่องอะไรได้อีก? นี้มันเรื่องใหญ่เลยนะ ตอนนี้มีแค่ท่านที่เข้าไปข้างในได้คนเดียว ท่านน่าจะพอรู้อะไรมาบ้างใช่ไหม"

"ข้าจะไปรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน? หากเจ้าต้องการสร้างอุปกรณ์ ก็ให้ไปถามนายท่านเอาเองซิว่าเขาจะตกลงหรือไม่!"

เมื่อมองไปที่ เหว่ย กัง ที่ดูกระหาย เซียว ฉางกุ้ย ก็คิดว่ามันตลกมาก

ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของเมืองหวงซาผู้สง่างาม จริงๆแล้วแอบต้องการขอให้เหล่าคนแคระช่วยสร้างอุปกรณ์ นี้เขาไม่กลัวถูกหัวเราะเยาะงั้นเหรอเมื่อเขาพูดออกไป

"อย่าบอกนายท่านนะ"

เมื่อเห็นเขาพูดแบบนี้ เหว่ย กัง ก็เริ่มกังวล

"เห็นแก่ที่เราเป็นคนรู้จักเก่ากัน ตอนนี้นายท่านไม่ปล่อยให้ทุกคนเข้าใกล้คนแคระเหล่านั้นหรอก ยกเว้นท่าน แต่หากข้าขอออกไป ก็เหมือนข้าฉีกเนื้อของข้าออกเอง"

"เจ้าก็รู้นิ แล้วเหตุใดถึงยังวิ่งมาที่นี้ หากนายท่านได้ยินว่าเจ้าออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาติเจ้าได้เจอดีแน่ ถือว่าทำโทษสถานเบาข้าจะหักค่าแรงเจ้า" เซียว ฉางกุ้ย ขู่เขา

"ได้ ได้เลย ข้าจะกลับแล้ว ท่านห้ามบอกนายท่านนะ"

ทันทีที่เขาได้ยินว่ากำลังจะถูกลงโทษ เหว่ย กัง ก็ตื่นตระหนกรีบกลับเข้าไปในเมืองทันที

ก่อนเขาจากไป เขายังไม่ลืมที่จะพูดว่า " เหล่าเซียว อย่าลืมช่วยข้าหาข้อมูลเกี่ยวกับอุปกรณ์ด้วยนะ ข้าจะเลี้ยงสุราท่านให้หน่ำใจเลย"

พูดจบก็วิ่งจากไปทันที

เซียว ฉางกุ้ยมองไปยังด้านหลังของเขาที่จากไปอย่างรวดเร็ว ส่ายหัวออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ไม่สนใจเขาอีกต่อไป มุ่งหน้าไปทำงานของตัวเองต่อ

นี้คือเรื่องทั้งหมด

ข่าวของคนแคระปรากฏตัวที่เมืองหวงซาถูกเหล่ากันปากต่อปาก กลายเป็นข่าวสุดฮอตของทุกคนในชั่วพริบตา

เหล่าผู้ฝึกตนจำนวนมากที่มาจากเมืองรอบๆ ได้รับข่าวจึงรีบมาที่นี้เพราะชื่อเสียงของเหล่าคนแคระ พวกเขาต่างต้องการอุปกรณ์ที่เหล่าคนแคระสร้างขึ้น

เพียงวันเดียวเท่านั้น

เมืองหวงซากลับมามีชีวิตชีวายิ่งกว่าเดิม รายรับต่อวันเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า

แต่ในตอนนี้ หลิน ยู ยุ่งอยู่กับการย้ายถิ่นฐานของคนแคระ เขาจึงไม่ได้ใส่ใจกับมัน

จริงๆแล้ว

หลังจากที่เขาได้บอกให้เหล่าเซียวสร้างที่พักชั่วคราว เขาก็พอ มากอร์น และเหล่าคนแคระไปยังภูเขาที่พวกเขาสัมผัสได้ถึงเปลวไฟและเริ่มทำการตรวจสอบ

สุดท้าย การตีเหล็กของเหล่าคนแคระนั้นต้องอาศัยเปลวไฟจากโลก

มันเป็นเรื่องสำหรับพวกเขาที่มีแหล่งกำเนิดไฟที่มั่นคง

"มันควรจะอยู่ที่นี้"

บนไหล่เขาที่ว่างเปล่า มากอร์นชี้ไปที่เท้าของเขาและพูดว่า

"ข้าสัมผัสได้ถึงกลุ่มเปลวไฟขนาดใหญ่จากข้างใต้ มันน่าจะเป็นภูเขาไฟที่ยังหลับไหลอยู่"

"เอาละ งั้นมาขุดกัน ต้องระเบิดภูเขาไหม"

เพื่ออำนวยความสะดวกในการขุด หลิน ยู จึงได้นำราชาปิศาจเห็ดมาด้วย

"ไม่การขุดถ้ำต้องเอาใจใส่อย่างมาก โดยเฉพาะถ้ำประเภทนี้เพราะมันอยู่ใกล้กับภูเขาไฟ ไม่ควรสร้างความเสียหายให้กับมันมากเกินไป ไม่อย่างนั้นมันจะถล่มลงมา!"

"อีกอย่าง หากภูเขาไฟระเบิดขึ้นมา มันจะไม่ใช่เรื่องดี ถ้าให้อย่างนั้นให้นายรับผิดชอบการขุด ฉันจะจัดคนมาช่วยขนหิน"

"ขอบคุณมากสหาย ขอโทษที่ทำให้เจ้าลำบาก" มากอร์น กล่าวขอบคุณ

หลังจากนั้น งานจุดถ้ำอันยิ่งใหญ่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น พร้อมกับร่างๆหนึ่งอยู่บนภูเขา

และเมื่อเวลาผ่านไป

เหล่าคนแคระก็มาถึงเมืองหวงซามากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาค่อยๆเขาร่วมทีมขุดถ้ำ