ตอนที่ 136 แผนการย้ายถิ่นฐาน

ตอนที่ 136 แผนการย้ายถิ่นฐาน

เขาไม่รู้ว่ามันต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน เมื่อ มากอร์น กำลังจะเสร็จการอบชุมหลังจากหลอมรวมวัสดุทั้งหมด เขาเงยหน้าขึ้นตะโกนหา หลิน ยู ที่อยู่ข้างๆ เขา

"มนุษย์ ข้าต้องการเลือดของเจ้า 2 3 หยด"

หลิน ยู สะดุ้งทันที

เขาเดินออกมาท่ามเหล่าคนแคระ หยิบมีดออกมาจากกระเป๋ามิติแทงเข้าไปในนิ้ว แล้วบีบเลือดออกมา 2 3 หยด

ในเวลาเดียวกันนั้น เสียงของ มากอร์น ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"ในการสร้างค้อนเทพสงคราม ข้าจะต้องใช้เลือดแห่งเทพ ราชันอย่างพวกเจ้าเป็นผู้ส่งสารแห่งทวยเทพ มันเหมาะที่สุดแล้วที่จะใช้เลือดของเจ้า"

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็คว้าข้อมือของ หลิน ยู หยด เลือดจากนิ้วลงไปบนวัสดุที่แผ่ไอร้อนออกมา

จากนั้นเขาก็เริ่มเหวี่ยงค้อนขนาดใหญ่อย่างมุ่งมั่นอีกครั้ง ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่ว

เหล่าวัสดุบนทั่งตีเหล็กค่อยๆหดตัวภายใต้การกระหน่ำตีอย่างต่อเนื่องของเขา สิ่งเจือปนค่อยๆถูกระบายออกไป

หลิน ยู ไม่เข้าใจสิ่งนี้แม้แต่น้อย เขาตกตะลึงอย่างมาก

ค้อนตีเหล็กในมือของ มากอร์น ค่อยๆเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น

ความเร็วของมันยากที่จะมองด้วยตาเปล่า!

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี้เป็นภาพลวงตาหรือเปล่า

หลิน ยู รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีเปลวเพลิงอยู่รอบตัวเขา พวกมันไปรวมกันอยู่ที่ก้อนเหล็กสีแดงที่เปลี่ยนรูปร่างอยู่ตลอดเวลาบนทั่งตีเหล็ก

"ตูม!"

เสียงทุบค้อนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันสั่นทะท้านไปทั้งเตา

ไม่รู้ว่าเขาตีไปกี่พันหรือกี่หมื่นครั้ง

ในที่สุดรูปร่างของค้อนก็ที่ปรากฏตรงหน้าของ มากอร์น อย่างสมบูรณ์ ในที่สุดมันก็มาถึงช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในการก่อตัว คนแคระที่อยู่รอบๆ อดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจพวกเขามองไปด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

เพราะกลัวว่าจะมีเรื่องผิดพลาด

"บูมมม!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามออกมาจากท้องฟ้าด้านบน

เมฆดำบนท้องฟ้าเริ่มก่อตัวกันอย่างรวดเร็ว มันลอยอย่างพลุ่นพล่านอยู่เหนือเหมือง

เมื่อเห็นแบบนี้ เหล่าผู้อาวุโสก็พากันสั่นสะท้าน

"มันคือบททดสอบของเทพสงคราม! บททดสอบของเทพแห่งสงครามมาถึงแล้ว"

ทันทีที่เสียงเงียบลง ค้อนยักษ์ตรงหน้าก็ลอยขึ้นไปในอากาศ

ภายใต้การห่อหุ้มของเปลวเพลิงขนาดใหญ่ มันทะลวงผ่านภูเขา บินขึ้นไปบนท้องฟ้า เผชิญกับเสียงฟ้าร้องและสายฟ้าที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

ทันใดนั้นสายฟ้าก็สว่างวาบ

สายฟ้าผ่าลงมาบนค้อนยักษ์อย่างต่อเนื่อง ก่อตัวเป็นตาข่ายสายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวกลางอากาศ

เหล่าคนแคระทุกคนรวมถึงหลิน ยู วิ่งออกมาที่ด้านนอกเฝ้ามองฉากนี้อย่างตกตะลึง

พวกเขาเห็นว่าภายใต้สายฟ้าที่กระหน่ำฟาดใส่เหล่านั้น ค้อนยักษ์หยุดนิ่งราวกับทั้งนี้มีเพียงแค่มัน มันทั้งงดงามและยิ่งใหญ่

สายฟ้าค่อยๆก่อตัวขึ้นอีกครั้ง มันค่อยๆปกคลุมค้อนยักษ์ทั้งหมด

ฮึ่มมมมม!

ทันใดนั้นค้อนยักษ์อันนั้นก็สร้างเวทย์มนต์ขึ้นมา

เวทย์มนตร์นั้นกลายเป็นคลื่นอากาศ กวาดออกไปทั่วทันที ทำลายสายฟ้าออกไป เปล่งพลังที่ไม่มีใครเทียบได้ออกมา

จนกระทั่งหมู่เมฆเริ่มจากหาย

ค้อนยักษ์ที่ถูกห่อหุ้มด้วยสายฟ้าและเปลวเพลิง ค่อยๆลงมาทาง มากอร์น ที่อยู่ด้านล่างและถูกเขาคว้าเอาไว้!

"สำเร็จ!!!!"

เหล่าคนแคระตระโกนออกมาอย่างตื่นเต้น

แม้แต่เหล่าผู้อาวุโสใหญ่ที่ถือไม้ค้ำถึงกับตัวสั่นน้ำตาคลอออกมา

เขาไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะได้เห็นการถือกำเนิดของ ค้อนเทพสงคราม

อีกทั้งมันยังถูกสร้างขึ้นโดยมือของลูกเขาเอง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจ

จากนั้น มากอร์น ก็หันกลับมาพร้อมยกค้อนเทพสงครามในมือขึ้นทันที

"คารวะราชาคนแคระ"

ในชั่วพริบตา เหล่าคนแคระทั้งหมดต่างพากันคุกเข่าทำเคารพราชาของพวกเขา

นี้เป็นสมบัติศักดิ์ของเผ่าคนแคระ

นอกจากนี้ยังเป็นสัญลักษณ์ของอารอวยพรของเทพสงคราม

นี้เพียงพอจะปรามเหล่าคนแคระเผ่า ค้อนสงคราม ทั้งหมด

แม้แต่เหล่าผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ด้านหน้า ก็ยังต้องคุกเข่ายอมจำนนต่อ มากอร์น

มากอร์น ซึ่งถือค้อนเทพสงครามอยู่นั้น ถึงกับหน้าแดงพูดอะไรไม่ออกด้วยความตื่นเต้น

หลิน ยู ที่อยู่ข้าง ขยิบตาให้กับเขา เขาจึงได้สติกลับมาในที่สุด

พร้อมกับกระแหมเบาๆพูดกับเหล่าคนแคระที่อยู่ด้านล่าง "ตัวข้าในฐานะราชาคนแคระ ข้าขอสั่งให้พวกเจ้าออกจากที่นี้ทันที เดินทางหาบ้านใหม่ไปพร้อมกับข้า"

"เอิ่มม... ท่านราชา ท่านคุณว่าพวกเราควรย้ายไปที่ไหน? มันมีภูเขาไฟที่พร้อมจะปะทุอยู่ทุกที่ มันไม่มีที่สำหรับพวกเราคนแคระเผ่าค้อนสงครามหรอก"

เหล่าคนแคระอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นออก คนแคระรอบๆก็พลางพูดถึงเรื่องนี้กัน

อย่างไรก็ตาม มากอร์น ดูเหมือนจะมีแผนอยู่แล้ว

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองไปที่ หลิน ยู ที่อยู่ข้างๆ เขา "มนุษย์ ตัวข้ามีคำขอ ข้าต้องการนำคนในเผ่าของข้าไปอาศัยอยู่ในดินแดนของเจ้า แลกเปลี่ยนกับ ที่ข้าพวกเขากลายเป็นช่างฝีมือให้กับเจ้าอยู่ที่นั่น สร้างอุปกรณ์ สำหรับดินแดนของเจ้า!"

"นายแน่ใจนะ?"

หลิน ยู พูดออกมาด้วยความตกตะลึง

มากอร์นพยักหน้า

เขากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรให้คนแคระเหล่านี้ย้ายไปอยู่กับเขา แต่ไม่พบโอกาศที่จะพูดออกมา แต่แล้วมากอร์นก็ได้ถามเขาก่อน

มันกระทันหันอย่างมาก เขาตื่นเต้นสุดๆ

หลิน ยู พูดขึ้น "เยี่ยมไปเลย! ฉันจะพาเหล่าคนแคระไปให้ได้มากที่สุด ฉันจะให้มังกรพืชเหล่านั้นพาพวกนายทั้งหมดไปที่นั้น"

"ขอบคุณสหาย" มากอร์น ขอบคุณเขา

เขารู้ว่าหากตัวเขานั้นไม่ได้ หลิน ยู ที่คอยช่วยเหลือเขามากขนาดนี้ เขาคงไม่สามารถสร้างค้อนเทพสงครามนี้ได้สำเร็จ

หลังจากที่ได้ร่วมเดินทางด้วยกัน

เขานั้นรู้สึกว่า หลิน ยู นั้นเป็นราชันที่ดีมากๆ

อย่างน้อยก็ดีกว่ามนุษย์ที่เขาได้พบมา

ด้วยราชันเช่นนี้ เขาเชื่อว่าเผ่าคนแคระของเขาต้องมีคุณค่าและสามารถใช้ชีวิตในดินแดนแห่งใหม่ได้อย่างแน่นอน

"ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าพวกนายชอบอยู่ใต้ดินกันซะอีก ให้ฉันหาถ้ำใต้ดินให้เอาไหม"

หลิน ยู พูดต่อ

แต่อย่างไรก็ตาม มากอร์น นั้นส่ายหัว "ไม่ต้อง สัมผัสเปลวไฟของข้าตอนที่ไปดินแดนของเจ้ามันบอกว่าที่นั้นมีภูเขาไฟใต้ดินอยู่ เราจะขุดถ้ำกันที่นั้น"

"ก็ได้ ถ้าต้องการอะไรนายบอกฉันได้เลย"

นี้คือเผ่าคนแคระทั้งหมด มันมีมากกว่า 2 หรือ 3 พันคน

พวกเขาต้องได้รับการปฏิบัติที่ดีที่สุด

หลิน ยู ไม่คิดว่าจะได้รับช่างฝีมือคนแคระมากขนาดนี้ แถมเขายังได้รับเผ่าคนแคระทั้งหมดอีกด้วย นี้มันเหนือความคาดหมายของเขาจริงๆ!

ในตอนนั้น คนแคระเหล่านี้ พวกเขาสามารถสร้างอาณาจักรตีเหล็กอันยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้!

แค่นี้ถึงภาพนี้เขาก็ตื่นเต้นจนทนไม่ไหวแล้ว

เห็นว่าท้องฟ้ามืดลงแล้ว

เขาไม่รีบร้อนกลับไปยัง อาราจักรหวงหวู่ แต่ตอบรับคำเชิญอันอบอุ่นของเหล่าคนแคระ อาศัยอยู่ในถ้ำของเขาชั่วคราว

ส่วนมากอร์นซึ่งกลายเป็นราชาของเหล่าคนแคระกำลังหารือเกี่ยวกับการย้ายถิ่นฐานกับพ่อของเขาและเหล่าผู้อาวุโส

ต้องขอบคุณการปะทุของภูเขาไฟ ที่ทำให้เขาสร้างค้อนเทพสงครามขึ้นมาได้ ในตอนนี้อาศัยช่วงเวลานี้ราชันคนอื่นๆยังไม่ทราบข่าว เขาใช้เวลาในค่ำคืนนี้อย่างมีความสุข

....

เพียงชั่วพริบตา รุ่งเช้าก็มาถึง

ทันทีที่ฟ้าสาง หลิน ยู ออกจากเหมืองไปพร้อมกับ มากอร์นและคนแคระอีก 40 คน มุ่งหน้ากลับไปยังอาณาจักรหวงหวู่

ราชามังกรปิศาจและมังกรสนมปิศาจนั้นมีขนาดใหญ่มาก

มันไม่มีปัญหาในการแบกคนแคระ 10 คนหรือ 20 คน ไว้กับพวกมัน

หลังจากที่กลับมาถึง เขาส่งมังกรไปเพิ่มอีก 3 ตัว มันสามารถรับคนแคระได้มากกว่า 100 คนใน 1 รอบการเดินทาง

มันต้องออกบินมากกว่า 20 รอบ

อย่างไรก็ตามยังพอมีเวลาก่อนที่หินลาวาจะท่วมเหมือง ดังนั้นเขาสามารถใช้เวลานี้ได้ไม่จำเป็นต้องกังวล

ทันเวลาที่จะช่วยพวกเขาจากภูเขาไฟนั้น

สำหรับทีมกู้ชีพ

เขาให้หลิง ซีเป็นผู้นำทีม จากนั้นให้เอลฟ์ผู้ส่งสาสน์ไปกับพวกเขาด้วยใช้สกิลรักษาเพื่อฟื้นฟูพลังงานให้มังกรราชาปิศาจกับมังกรสนมปิศาจ ซึ้งดูปลอดภัยขึ้นมาก

เนื่องจากเดินทางด้วยการบินนั้น

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงอาณาจักรหวงหวู่ พวกเขาลงมายังด้านนอกเมืองหวงซา

มันได้ดึงดูดสายตาของผู้คนด้านนอกเมืองทันที