ตอนที่ 132 คนแคระกลัวความสูง

ตอนที่ 132 คนแคระกลัวความสูง

การเดินทางในครั้งนี้เขานั้นเน้นค้นหาช่างฝีมือเป็นหลัก

ดังนั้นจึงไม่ได้เอาทหารออกไปเยอะนัก

นอกจากนี้ หลิน ยู ยังได้รู้จากลูกน้องของซู่จงมาด้วยว่า แนวเขาที่กั้นระหว่าง อาณาจักรเทียนหยานกับอาณาจักนหวงหวู่นั้น ทอดยาวออกไปหลาย 1000 ไมล์แยกอาณาจักรทั้ง 2 ออกจากกันอย่างสิ้นเชิง

โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่ทหารธรรมดาจะผ่านไปได้

เป็นไปตามที่เขาคิดไว้

หลิน ยู ใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมงนิดๆก็ได้มาถึงส่วนลึกขอแนวเขา

ณ รอยแยกเหนือหุบเขา สายลมพัดอย่างรุนแรง ทำให้เกิดความปั่นป่วนในอากาศ

"ระวังอย่าให้ถูกกระแสลมพัดไปได้"

หลิน ยู บอกทหารพืชรอบๆตัวเขา

จากนั้นก็สั่งให้มังกรราชาปิศาจบินขึ้นไปด้านบน หลบพื้นที่ๆกระแสลมปั่นป่วนที่สุด

พืชตัวอื่นๆ ตามเขามาติดพยายามต้านการกระแสลมที่พัดโถมเข้ามา

ชั่วพริบตาเดียวนั้น 1 คน 6 พืชพุ่งฝ่าเข้าไปท่ามกลางสายลม ถูกสายอันรุนแรงห่อหุ้มไปรอบตัว เกิดเป็นเสียงฟิ้วๆที่ข้างหูตลอดเวลา

เขามองไปลงที่เหวลึกด้านล่าง แทบจะมองไม่เห็นก้นเหว

หากเขาตกลงไปนี้ คงไม่เหลือแม้แต่ซากอย่างแน่นอน

โชคดีที่ทหารที่หลิน ยู นำมานั้นเป็นทหารระดับ 7 ทั้งหมด

เขาสั่งให้พวกมันเร่งความเร็วสูงสุด แม้แต่เขาเองก็ยังแทบจะทรงตัวไม่ได้

ภายในไม่กี่สิบลมหายใจต่อมา  เขาก็หลุดออกมาจากกระแสลมที่ปั่นป่วน มายังอีกด้านหนึ่งของแนวเขา เข้าสู่อาณาจักรเทียนหยานอย่างราบรื่น

"เอาละไปกันต่อเถอะ!"

ด้วยคำสั่งของ หลิน ยู มังกรราชาปิศาจเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้งบินเข้าไปในอาณาจักรใหม่ทันที

1 ชั่วโมงต่อมา

เทือกเขาที่เป็นแนวยาวด้านล่างกลายเป็นทะเลทรายที่ไร้ที่สิ้นสุดทอดยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา

มองจากระยะไกล จะเห็นว่ามีมอนสเตอร์ระดับ 6 และ 7 จำนวนมากวิ่งอยู่ และยังมีมอนสเตอร์อีก 2 3 ตัวที่ห้อมล้อมด้วยพลังเวทย์

แต่ที่ หลิน มา ในครั้งนี้เขาไม่ได้มาล่ามอนสเตอร์

หลังจากที่ยืนยันทิศทางได้แล้ว มังกรราชาปิศาจก็บินผ่านจุดที่มอนสเตอร์รวมตัวกัน ทำให้เหล่ามอนสเอตร์ข้างล่างต่างพากันคำรามออกมา

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมมอนสเตอร์เหล่านี้อยู่ๆก็เกิดหวาดกลัวอะไรบางอย่างขึ้นมา?"

จากระยะไกล ราชันที่มีกองกำลังหมีป่ากับกลุ่มผู้ฝึกตนอีก 2 3 คนมองไปยังรอบๆอย่างสงสัย

พวกเขาเพิ่งเดินทางมาถึงที่นี้กำลังเตรียมตัวที่สังหารมอนสเตอร์ แต่ไม่คิดว่ามอนสเตอร์เหล่านี้จะหลบหนีไปด้วยความหวาดกลัวทันที มันทำให้เขาอดแปลกใจไม่ได้

"นายท่าน ดูนั้น มีบางอย่างอยู่บนท้องฟ้า!"

ทันใดนั้นก็มี ผู้ฝึกตนคนหนึ่งตระโกนออกมาด้วยความตกใจ

คนอื่นๆต่างเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางที่เขาชี้ และพบว่ามีเงาดำขนาดใหญ่กำลังเดินทางมาหาพวกเขา

ความเร็วของมันนั้นเร็วมาก มันเคลื่อนที่ 100 เมตร ในเวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว

"นั้นมัน..กองกำลังระดับ 7"

ราชันคนนั้นร้องออกมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที

ตอนนี้เขานั้นนำกองกำลังระดับ 7 มาเพียง 4 ตัว แต่กองกำลังนั้นกำลังพุ่งเข้ามาหาเขาทั้งหมดล้วนเป็นทหารระดับ 7

แม้แต่เห็ดประหลาดที่อยู่ด้านหลังของมังกรพืช มันก็ยังดูทรงพลังยิ่งกว่าทหารระดับ 6 ซะอีก

ทหารระดับ 7 6 ตัว!!!

มันมากกว่าเขาถึง 2 ตัวเลยทีเดียว

เขาสั่งให้กองกำลังของเขาและลูกน้องทั้งหมดของเขาเตรียมตัวเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรู

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงคือ

กองกำลังระดับ 7 เหล่านั้นบอนผ่านไปหัวเขาราวกับไม่เห็นพวกเขา ทิ้งพวกเขาไว้ด้านหลังในพริบตา

"นี้..."

ผู้ฝึกตนหลายคนตกตะลึง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความมึนงง

ราชันของพวกเขาก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง ไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ขณะที่พวกเขายังคงมึนงงอยู่นั้น

ในเวลานี้ หลิน ยู ได้นำกองกำลังของเขาไปยังชานเมืองทะเลทราย เมื่อมองจากมุมสูง เขามองเห็นแนวภูเขาไฟจากระยะไกล

นี้ต้องเป็นพื้นที่ภูเขาไฟแน่ๆ

มันแตกต่างจากอาณาจักรเย่วฮวา

ภูเขาไฟในอาณาจักรเทียนหยานดูราวกับมันมีชีวิต มันปะทุแม๊กม่าออกมาจำนวนมากหมวกควันแผ่ออกมาหนาทืบ ย้อมท้องฟ้าทั้งหมดให้กลายเป็นสีเทา

พื้นที่ทั้งหมดดูมืดมนอย่างมาก

นี้มันมีบางอย่างไม่ถูกต้อง

การแสดงออกของ หลิน ยู เปลี่ยนไปทันที

เขาจำได้ว่า ซู่ จง เคยบอกกับเขาตอนอธิบายเกี่ยวกับอาณาจักรเทียนหยาน ว่าอาณาจักรเทียนหยานนั้นเหมือนกับอาณาจักนเย่วฮวา ที่ภูเขาไฟนับส่วนใหญ่แทบจะดับสนิทหมดแล้วไม่มีการปะทุเกิดขึ้น

แต่สถานการณ์นี้มันคืออะไรกัน

มันเหมือนกับวันสิ้นโลกไม่มีผิด

หรือว่าเป็นเพราะการเสียชีวิตของกษัตริย์ ทำไม่มีราชันระดับ 10 คอยรักษาสมดุลย์

หลิน ยู รู้สึกมึนงง

เมื่อเขาเห็นว่าภูเขาไฟเหล่านั้นเกิดจะระเบิดมากขึ้นเรื่อง เปลวไฟปะทุขึ้นบนท้องฟ้าไม่หยุด เขาต้องสั่งให้ มังกรราชาปิศาจร่อนลงบนพื้นบินลงมาในระดับต่ำ

"บรึ้มมม!"

ในตอนนั้นเอง ภูเขาไฟที่อยู่ใกล้เคียงก็เกิดระเบิดขึ้น

แม๊กมาอันทรงพลังพุ่งพวยขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้อากาศโดยรอบสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

จากนั้นแม๊กม่าก็เย็นตัวลงและรวมตัวในอากาศอย่างรวดเร็ว กลายเป็นฝนเปลวเพลิงและอุกกาบาตตกลงมา ทำให้เกิดเป็นระเบิดเสียงดังสนั่น

"ไปเร็ว! ออกไปจากที่นี้กันก่อน!"

หลิน ยู ตะโกนออกมารีบนำกองทัพพืชของเขาบินหลบแม๊กม่าผ่ากลุ่มควันหนาทึบ

หากมีสิ่งที่เขาไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ เขาจะให้ หลิง ซี ใช้พลังธรรมชาติปัดมันออกไปรวมทั้งป้องกันด้วยกรีบดอกกุหลาบของมังกรสนมปิศาจ มันดูง่ายอย่างมากแทบจะไม่มีปัญหาเลยระหว่างทาง

แต่ในตอนนั้นเอง

หลิน ยู มองลงไปด้วยสายตาที่เฉียบแหลม พบร่างๆหนึ่งบนไหลเขาของภูเขาไฟกำลังปะทุจากระยะไกล

ดูเหมือนว่าเขาจะถูกหินที่ตกลงมาจากท้องฟ้ากระแทกเข้าให้ อีกทั้งลาวาจำนวนกำลังไหลลงมาจากยอดเขา มันจะทำให้จมอยู่ในกองลาวาทันทีที่พวกมันลงมาถึง

เดิมที หลิน ยู ไม่ต้องการจะเข้าไปยุ่ง

แต่เมื่อสังเกตอย่างใกล้ชิดแล้ว ร่างๆนั้นตัวเตี้ยกว่าคนทั่วไปมาก เขาสวมชุดเกาะและแบกค้อนขนาดใหญ่ไว้บนหลัง นี้ไม่ใช่เผ่าคนแคระที่ซุ๋ จง บอกเขางั้นเหรอ?

"ไปเร็ว ไปช่วยเขาเร็วเข้า!"

ด้วยความประหลาดใจ หลิน ยู สั่งทหารของเขาทันที

มังกรราชาปิศาจบินเข้าไปทันที ในขณะที่ร่างๆนั้นกำลังจะถูกลาวากลืนกิน เขาก็ได้เข้าไปช่วยเอาไว้แล้วนำมาวางไว้บนหลังของมังกรราชาปิศาจ

หนีออกจากพื้นที่ภูเขาไฟอย่างรวดเร็ว

โชคดีที่เขาหนีออกมาทัน

หลิน ยู มองไปยังลาวาอันร้อนแรงที่พวยพุ่งออกมาจาด้านหลังเขา ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอด

จากนั้นดวงตาของเขาก็เลื่อนไปยังคนแคระที่อยู่ข้างหน้าเขา

มันตรงกับในความทรงจำของเขา คนแคระนี้สูงประมาณ 1 เมตรเท่านั้น มีใบหน้าและหนวดเคราที่ดกดูเป็นผู้ใหญ่มาก

แม้แต่ร่างกายและแขนขาของเขสก็ดูแข็งแกร่งมากเหมือนกับค้อนขนาดใหญ่

มันเป็นเรื่องยากจริงๆ ที่จะทำอะไรโดยไม่ต้องใช้ความพยายามเพื่อให้ได้มันมา

เขากำลังคิดว่าอยู่จากจะติดต่อคนแคระได้จากที่ไหน

แต่เขาไม่คิดว่าโอกาศจะมาถึงเร็วขนาดนี้

หลิน ยู ช่วยเขาไว้ได้คนเดียว ดังนั้นคนแคระคนนี้คงจะต้องตอบแทนเขาอย่างแน่นอน

เมื่อคิดแบบแล้ว หลิน ยู ก็อดที่จะหัวเราะออกมาอย่างภาคภูมิใจไม่ได้

คนแคระที่ได้รับบาดเจ็บดูเหมือนจะรู้สึกตัวแล้ว ร่างกายของเขาสั่นเทา ดวงตาของเขาค่อยๆเปิดออกท่ามกลางการรักษาของเหล่าเอลฟ์

เขาเงยหน้าขึ้นมามองไปยังรอบๆด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

เมื่อเขาเห็นว่าตัวเองอยู่กลางอากาศสูงจากพื้นเกือบ 10 เมตร ด้วยตาของเขาก็เบิกโพลง ขาของเขาสั่น และเป็นลมไปอีกครั้ง

หลิน ยู "...."

หรือว่า

คนแคระจะกลัวความสูง? ?