ตอนที่ 129 ตายกันเกือบหมด

ตอนที่ 129 ตายกันเกือบหมด

ในตอนนั้น

สายลมในอากาศกำลังพลุ่นพล่าน

มังกรราชาปิศาจ 2 ตัวและมังกรสนมปิศาจ 2 ตัวถูกแบ่งออกไป 2 คู่ สร้างเป็นพายุขนาดย่อมที่น่ากลัวโจมตีทางด้านซ้ายและขวาดของเถาวัลย์พันหน้า

ไม่ว่าจะเป็นมอนเตอร์ที่เพิ่งออกมาจากรอยแยกหรือมอนสเตอร์ที่เพิ่มฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่

พวกมันทั้งหมดถูกพายุสกิล 2 ลูกพัดขึ้นไปบนอากาศทั้งหมด ถูกสายลมฟาดฟัดออกมาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย รอบตัวของเถาวัลย์พันหน้ากลายเป็นว่างเปล่าทันที

"ตอนนี้แหละ รุมโจมตีเข้าไปที่หัวใจของมันเร็ว!"

หัวใจที่เต้นตุ้บๆนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นจุดอ่อนของเถาวัลย์พันหน้า

ภายใต้คำสั่งโจมตีของ หลิน ยู พืชที่เหลือก็โจมตีใส่ทันที

ชั่วพริบตา

เถาวัลย์หนามพุ่งออกไป รวมทั้งเห็ดระเบิดและบอลหนาม ลอยข้ามไปในอากาศตรงไปยังหัวใจของเถาวัลย์พันหน้า

"บรึ้มมมม!"

อากาศทั้งหมดสั่นไหวอย่างรุนแรง

เขาได้ยินเสียงร้องที่ดังออกจากเถาวัลย์พันหน้า ใบหน้าทั้งหมดของมันกลายเป็นบิ้วเบี้ยว จากนั้น ปากของมันก็เปิดออก คลื่นเสียงที่น่าสะพรึงกลัวดังขึ้นอีกครั้ง

เสียงกรีดร้องของมันลอยเป็นระลอกคลื่นไปในอากาศ

แม้ว่า หลิน ยู จะเตรียมพร้อมกับแล้ว เขาได้อุดหูทันที

แต่ตัวเขานั้นอยู่ใกล้กับเถาวัลย์พันหน้าอย่างมาก ทำให้เขาถึงกับเลือดออกหูตาทันที ล้มคุกเข่าลงกับพื้น

รวมกับกองกำลังพืชระดับ 6 รอบตัวเขา พวกมันถึงกับระเบิดตายทันที

เหล่าผู้ฝึกตน บางคนแก้วหูแตก เลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดล้มลงกับพื้น

เห็นได้ชัดว่านี้เป็นการต่อสู้กับเถาวัลย์พันหน้านี้เป็นเรื่องสิ้นหวัง

"หลิง ซี !!!"

หลิน ยู พยายามอย่างเต็มที่ตระโกนออกไปข้างหน้า

ในฐานะที่หลิง ซี เป็น ทหารพืชขุนพลที่แข็งแกร่งที่สุดของ หลิน ยู แม้ว่าเธอจะได้รับผลกระทบจากคลื่นเสียงเหมือนกัน แต่เธอก็สามารถฟื้นตัวขึ้นมาได้ทันที

เธอชูไม้เท้าขึ้น แสงพร่าวพราวอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนระเบิดออกมา

ทันใดนั้น

พลังธรรมชาติในบริเวณนี้ทั้งหมดได้มารวมตัวกันเป็นหนามไม้ขนาดยักษ์บนท้องฟ้า พุ่งไปยังหัวใจของเถาวัลย์พันหน้าทันที

หัวใจของมันแหลกสลายทันทีเมื่อถูกหนามยักษ์แทงเข้าไป

เสียงอันครวญครางของเถาวัลย์พันหน้าหยุดลงทันที

ตามมาด้วยเสียงระเบิด "ปัง ปัง ปัง"

เหล่ามอนสเตอร์ที่ถูกหมอกดำกัดกินก็ค่อยๆระเบิดออก เป็นแอ่งน้ำสีดำ

เพียงช่วงพริบตาเดียว

รอยแยกมิติก็ถูกย้อมด้วยแอ่งน้ำสีดำพื้นดินกลายเป็นสีดำอมเขียวอย่างน่าสะพรึงกลัว

หลังจากการตายของเถาวัลย์พันหน้า ในที่สุดรอยแยกมิติก็ได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ มันเริ่มหดตัวลงอย่างรวดเร็ว กลายเป็นจุดเล็กๆ หายไปจากโกบีตลอดกาล

รอบข้างกลายเป็นเงียบงัน

มีเพียงเสียงลมหายใจของ หลิน ยู เสียงสายลมพัดผ่านทะเลทรายโกบี

"ฟิ้ววว"

ทันใดนั้นเอง หลิน ยู ที่ฟื้นตัวจากอาการช๊อกก็ทรุดตัวลงกับพื้น

ขณะเดียวกันเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นในหัวของเขา

[ท่านสังหารมอนเตอร์ที่เสื่อมทรามระดับ 8 ได้รับพลังเวทย์ 10000 แต้ม]

[ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้ทำลายรอยแยกมิติได้สำเร็จ ระบบกำลังทำการคำนวณรางวัล...]

[การคำนวณรางวัลสำเร็จ : ท่านได้รับวัตถุศักดิ์สิทธิ์เผ่าพฤกษา : การเจริญเติบโตอันบ้าคลั่ง]

....

เสียงเงียบลงในที่สุด

คริสตัลศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกห่อหุ้มด้วยแสงปรากฏต่อหน้า หลิน ยู

เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ ก็มีต้นไม้จำลองขนาดเล็กเติบโตอยู่ภายในคริสตัล เปล่งลมหายใจแห่งชีวิตออกมา

[ชื่อวัตถุศักดิ์สิทธิ์ : การเจริญเติบโตอันบ้าคลั่ง (เผ่าพฤกษา)]

[ระดับ 1 : ค่าสถานะทั้งหมด + 8% อัตราฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ +10%]

[ระดับ 2 (ปลดล๊อก) : ค่าสถานะทั้งหมด + 8% อัตราฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ +10%]

[ระดับ 3 (ปลดล๊อก) : ค่าสถานะทั้งหมด + 8% อัตราฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ +10%]

[ระดับ 4 (ปลดล๊อก) : สกิลดินแดน "ผู้พิทักษ์ผืนป่า"]

"คุณพระ!"

หลิน ยู อุทานออกมา

หลังจากที่สังหารเถาวัลย์พันหน้าสำเร็จ เขาก็ได้รับวัตถุศักดิ์สิทธิ์เผ่าพฤกษา

พรของมันนั้นแข็งแกร่งกว่า วัตถุศักดิ์สิทธิ์พื้นฐานที่เขามีอยู่ในตอนนี้

อีกทั้งมันยังมีสกิลดินแดนอีกด้วย!

ตราบใดที่วัตถุศักดิ์สิทธิ์นี้ถูกติดตั้ง อัตราการเติบโตของพืชในดินแดนของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า แถมยังมีค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นด้วย

อีกทั้งเหล่าชาวเมืองและผู้ฝึกตนยังสามารถรับพรนี้จากการอธิษฐานได้อีกด้วย

นี้มันของดี!

ตราบใดที่มีวัตถุศักดิ์สิทธิ์ ความแข็งแกร่งทั้งหมดในอาณาเขตของเขาจะเพิ่มขึ้นเหนือกว่าดินแดนอื่นๆมันทำให้ดึงดูดเหล่าผู้ฝึกตนมาเพิ่มมายิ่งขึ้น!!

"เฮ้ออ-"

หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอก

ด้วยคุณสมบัติที่ทรงพลังขนาดนี้ ดูเหมือนการทำงานหนักของเขาจะไม่สูญเปล่าซินะ

เขาใส่วัตถุศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในกระเป๋ามิติ จากนั้นเงยหน้ามองไปยังรอบๆ

ฉากที่ปรากฏขึ้นในตอนนี้บรรยาออกมาได้คำเดียวว่า "สยดสยอง!"

ทหารระดับ 6 ของเขานั้นถูกสังหารทั้งหมด แม้แต่ทหารระดับ 7 ยังเหลือเพียงแค่ 17 ตัว

มี หลิงซี ราชาปิศาจเห็ด มังกรราชาปิศาจ 2 ตัว

มังกรสนมปิศาจ ราชสีห์เงามรณะ และเต่าหนามเร้นลับอีก อย่างละ 3 ตัว

รวมกับเอลฟ์ผู้ส่งสาสน์ธรรมชาติอีก 2 ตัว

นี้คือระดับ 7 ทั้งยังเหลืออยู่

แบนชีทั้ง 2 ตัวนั้นถูกการโจมตีระยะประชิดสังหารไป

มันน่ากลัวยิ่งกว่าเผชิญหน้ากับจักรกลยักษ์หลายเท่า

นอกจากนี้เป็นเพราะค่าสถานะของเถาวัลย์พันหน้าไม่ได้สูงมากนัก ไม่อยากนั้น หากเขาเจอเข้ากับมอนสเตอร์ระดับ 8 ที่ทรงพลัง เกรงว่าเขาคงไม่รอดมาถึงตอนนี้

เขาค่อยๆพยุงร่างกายลุกขึ้น

ด้วยทหารระดับ 7 ที่เหลือเพียงไม่กี่ตัว เขาเดินเข้าไปหาเหว่ย กัง และผู้ฝึกตนที่ล้มลงกับพื้น เริ่มช่วยเหลือพวกเขา

ผู้ฝึกตนเหล่านี้ช่วยเขาได้มาก เขาไม่สามารถมองดูคนเหล่านี้ตายได้

ในไม่ช้า ละอองแสงรักษาสีเขียวก็กระจายออกไปห่อหุ้มเหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมด ค่อยๆรักษาบาดแผลให้กับพวกเขา

โชคดีที่พวกเขาทั้งหมด ได้รับบาดเจ็บไม่ร้ายแรงจนเกินไป รวมถึงได้รับพรแห่งดินแดนมาด้วย

ใช้เวลาเพียงไม่นานพวกเขาก็ค่อยๆฟื้นขึ้นทีละคน

สิ่งที่ทำให้ หลิน ยู ดีใจสุดๆก็คือ

หลังจากผ่านการต่อสู้แห่งความตายนี้ เหว่ย กัง ก็สามารถทะลวงเข้าสู่ระดับ 6 ได้ในที่สุด ออร่าของเขาเพิ่มขึ้นในทันที แม้แต่อาการบาดเจ็บส่วนใหญ่ของเขาก็เริ่มหายดีแล้ว

เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

"นายท่าน!! ท่านปลอดภัยดีนะขอรับ"

เขาตระโกนขึ้นมา มองไปรอบด้านอย่างกระวนกระวาย

เมื่อเขาเห็นหลิน ยู อยู่ข้างๆสภาพไม่ต่างจากตัวเขา ดวงตาของเขาก็ค่อยๆคลายกังวลลง

"ไม่เป็นไร ว่าแต่นายเถอะ? บางเจ็บตรงไหนอีกไหม?" หลิน ยู ถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

"เอ่อ.. ไม่เป็นไรแล้วขอรับ" เหว่ย กัง ส่ายหัว "ดูเหมือนว่าเพราะเลื่อนระดับ ทำให้บาดแผลทั้งหมดบนร่างกายหายเป็นปลิดทิ้ง"

"ดีแล้ว!" หลิน ยู พูดเบาๆ "ตอนนี้รอยแยกมิติได้ปิดลงแล้ว คุณนำกับพวกเขากลับไปที่เมืองหวงซาก่อน และรายงานความปลอดภัยของเมืองด้วย ฉันไปตรวจสอบรอบๆก่อนกลับ"

"ได้เลยขอรับ!"

สุดท้าย เหว่ย กัง ก็ได้กลับไปพร้อมกับเหล่าผู้ฝึกตน

ส่วนทางด้าน หลิน ยู นั้น เขาขี่ มังกรราชาปิศาจ สำรวจบริเวณรอบๆ

จนยืนยันแล้วว่าไม่มีมอนสเตอร์หนีรอดออกไปได้ เขาจึงกลับไปยังดินแดนพร้อมกับกองทัพพืช

ในครั้งนี้

เซียง ฉางกุ้ยแล้ว ลูกน้องของเขาได้มารออยู่นอกเมืองหวงซา พร้อมกับหน่วยรักษาการณ์

ทันทีที่เขาเห็น หลิน ยู ขี่ มังกรราชาปิศาจ เขาก็รีบเข้าไปหาทันที

"นายท่าน ท่านปลอดภัยดีนะขอรับ!"

เซียว ฉางกุ้ยเดินเข้าไปถามด้วยความกังวล

แม้ว่าเขาจะได้ยินสถานการณ์ทั้งหมดจากปากของ เหว่ย กัง แล้ว แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล

"ฉันสบายดี เข้าเมืองไปคุยกันเถอะ"

หลิน ยู พลิกตัวกระโดดลงจากหลังของมังกรราชาปิศาจ และสั่งให้กองทัพพืชของเขากลับไปที่ดินแดนเพื่อพักผ่อน

เขาถูก เซียว ฉางกุ้ยและคนอื่นรอบล้อม นำเข้าไปในเมืองหวงซา มันดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วน

ข่าวของรอยแยกมิติภายในส่วนลึกของ ทะเลทรายโกบีดังไปทั่วทั้งเมือง

เหล่าพ่อค้าและผู้ฝึกตนจำนวนมากหนีออกไปเพราะความหวาดกลัว ภัยพิบัติครั้งนี้ทำให้ถนนสายหลักร้างไปด้วยผู้คน

ถ้าหากเหว่ยกังไม่นำข่าวกับมาว่ารอยแยกมิติถูกทำลายแล้ว เหล่าผู้คนคงหลั่งไหลออกไปอีกจำนวนมาก

อย่างไรก็ตาม หลิน ยู นั้นไม่ได้กังวลเลย

ในขณะที่เขาสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของเมืองหวงซากับ เซียว ฉางกุ้ย เขารีบไปยังจัตุรัลกลางทันที จากนั้นหยิบคริสตัลวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่งได้รับออกมาจากกระเป๋ามิติเดินมายังหน้ารูปปั้นของเขา

ควาเปล่งประกายของให้มันทำให้เหล่าผู้คนรอบข้างถึงกับอุทานออกมา

ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในหัวของ หลิน ยู