บทที่ 456 แห่แหนผ่านสามอาณาจักรและขึ้นสู่ประตูทองคำ
ยอดเขาปีศาจ ในห้องอาหาร เหลิงอู่เหยียนกำลังรับประทานอาหารเช้ากับเซินหนิง เมื่อเห็นเด็กสาวตัวเล็กๆตรงหน้าค่อยๆกินอาหารอย่างช้าๆ นางก็รู้สึกงุนงงงเล็กน้อย “ทำไมเจ้าถึงพิถึพิถันขนาดนี้? เมื่อก่อนเจ้าไม่ได้เป็นแบบนี้” เซินหนิงกระตือรือร้นในการกินอาหารมาก ทุกครั้งที่นางกินข้าว ไม่เพียงแต่นางจะมีความอยากอ...