ตอนที่ 15 ธุรกิจชั้นดี
หลายวันต่อมา
อาณาเขตของเขารุ่งเรือง
ตอนนี้ เขามีคนงานเผ่ามังกร 300 คน ทหารกึ่งมังกร 30 นาย ทหารโครงกระดูก100ตัว ก๊อบลิน107ตัวและเงินเก็บ500ทอง
คลังไม้ กำแพงหิน บ้านไม้ ฟาร์ม และอื่นๆ
สิ่งก่อสร้างทั้งหมดถูกสร้างเรื่อยๆ
สิ่งก่อสร้างเหล่านี้มอบโบนัสต่างๆ ขณะทำให้อาณาเขตพัฒนาขึ้น
ตอนนี้ มีข่าวดีมาถึง
ฟาร์มถึงเวลาเก็บเกี่ยวรอบแรกแล้ว
จางนูรีบคำนวณ มันไม่ถึงห้าวันตั้งแต่ปลูกมันฝรั่ง แต่พวกมันก็โตเต็มที่แล้ว
ความเร็วนี้น่าเหลือเชื่อ!
มันฝรั่งยักษ์ปกติต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามเดือนเพื่อเติบโต!
นี่คือข่าวดีสำหรับจางนู!
หลังผ่านการพัฒนามา จางนูก็ตระหนักว่ารายรับของเขาช้ากว่าจำนวนประชากรที่เพิ่ม
ย้อนกลับไป จางนูมีคนงานแค่ร้อย ชาวมังกรสามารถชดเชยค่าอาหารได้ผ่านการล่าและค้นหาอาหารผ่านป่า เมื่อใดก็ตามที่เหลือถึงขายหารายได้เพิ่ม
แต่ หลังประชากรชาวเผ่ามังกรทะลุสามร้อย สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป
พวกมันมีส่วนช่วยพัฒนา แต่ก็ต้องการอาหารมากขึ้นทุกวัน ดังนั้น ชาวมังกรจึงเริ่มหิวโหย ซึ่งส่งผลต่อประสิทธิภาพการล่าที่ลดลง นี่หมายความว่าอาหารที่ตุนไว้ตอนแรกเริ่มขาดแคลน
ปัจจัยหลักที่จำกัดขนาดของอาณาเขตและกองทัพก็คืออาหาร
นั่นทำให้การเก็บเกี่ยวรอบแรกถือเป็นข่าวดีอย่างมากต่อจางนู นี่ช่วยให้เขาถอนหายใจโล่งอก
จางนูตรงไปฟาร์มด้วยตัวเอง
พวกก๊อบลินกำลังขุดหัวมันฝรั่งขึ้นมา
ดอกไม้เฟย์เฉินกั๋วกั๋วไม่ได้คุยโม้เกี่ยวกับมันฝรั่ง แต่ละหัวหนักประมาณ4-5 โล และแต่ละต้นก็มีมากถึง 50 หัว
ต้นมันฝรั่งยักษ์2พันต้นโตเต็มที่แล้ว การเก็บเกี่ยวรอบนี้จึงมอบอาหารให้เขามากถึง4แสนกว่าโล!
เยี่ยม!
นี่คือการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่!
จางนูลองลิ้มรสชาติมันฝรั่งเผาด้วยตัวเอง
มันฝรั่งยักษ์เข็มและอร่อยกว่ามันฝรั่งทั่วไป แถม พวกมันยังมีสารอาหารเยอะ เพิ่มการฟื้นฟูพลังงานและเรี่ยวแรงของผู้กิน
“ดีมาก!”
“ของดี!”
“ด้วยทุ่งวิญญาณเช่นนี้!”
“เราจะไม่ต้องกังวลเรื่องการขาดแคลนอาหาร!”
ก๊อบลินจะต้องใช้เวลาหลายวันเพื่อกินมันฝรั่งหัวหนึ่งให้หมด พวกชาวมังกรจะกินมากกว่า แต่มากสุดวันหนึ่งก็สองหรือสามหัว
กล่าวอีกนัยหนึ่ง อาหารจำนวนมากสามารถขายแลกเงินได้
นี่จะช่วยเพิ่มความเร็วการพัฒนา!
จางนูรีบสั่ง“สร้างคลังใกล้ฟาร์มมาก และให้พวกก๊อบลินเตรียมปลูกรอบต่อไป”
ทหารกึ่งมังกรมารายงาน“เราได้ทำการนับพวกก๊อบลินใหม่และพบว่ามีก๊อบลินหายไปสองตัวขอรับ!”
“ว่าไงนะ?พวกมันหนีไป?”
“โปรดลงโทษเราหากท่านเห็นสมควร!”
จางนูขมวดคิ้ว นี่แปลก
ในเวลานี้ ค่าความภักดีของพวกก๊อบลินเพิ่มขึ้น
ทำไมพวกมันถึงหนี?มีตัวแปรมากมายจริงๆ!
พวกก๊อบลินเชี่ยวชาญการปลูกพืช ทำให้พวกมันเป็นชาวนาชั้นยอด ตอนนี้ เขาขาดชาวนาจริงๆ ไม่คิดเลยว่าจะมีพวกหลบหนี
แต่ นี่เลี่ยงไม่ได้
ลูกน้องที่รับเข้ามาด้วยกำลังจะเป็นแบบนี้
จางนูตัดสินใจว่าเขาจะเพิ่มกำลังทัพ
นอกจากทหารโครงกระดูกร้อยตัว เขามีทหารกึ่งมังกรแค่ 30 ทำให้มันยากจะจับตาดูและปกป้องทั้งหุบเขา
เขาตรวจสถานะของพวกก๊อบลินที่เหลือ
เนื่องจากการเก็บเกี่ยววันนี้ พวกก๊อบลินจึงมีขวัญกำลังใจสูง
ค่าความภักดียังเพิ่มขึ้นหน่อย มีกันประมาณ80%แล้ว ดังนั้นโอกาสหนีจึงเป็นไปไม่ได้ สองตัวนั้นควรเป็นข้อยกเว้น
จางนูพูด“ช่างมัน แค่สองก็ไม่ได้ส่งผลมาก เพิ่มการคุ้มกันทั่วหุบเขา อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเป็นครั้งที่สองอีก!”@
ทหารกึ่งมังกรรีบขานรับ“ขอรับ!”
จางนูไม่คิดมาก เขากำลังอารมณ์ดีขณะมองกองมันฝรั่งที่ถูกขุดขึ้นมาเรื่อยๆและเปิดหน้าต่างสนทนา
“ขายอาหารจำนวนมาก เหมาะให้ลูกน้องกิน 10ทองต่อชุด!”
ตอนนี้ พวกราชาปีศาจไม่ได้ขาดอาหารให้ตัวเองอีก แต่ พวกเขาต้องคอยให้อาหารลูกน้องและต้องการอาหารมาตุนเพื่อรักษากองทัพ
มันฝรั่งยักษ์คือตัวเลือกชั้นดี
จางนญูไม่โง่พอจะปล่อยมันฝรั่งแสนโลลงตลาดทันที
เขาตัดสินใจแบ่งเป็นชุดละห้าสิบโล แต่ละชุดมีราคาสิบทองและวางไว้ที่ห้าร้อยชุดในตลาด จำนวนนี้ไม่มากสำหรับเขา แต่ก็ยังทำให้เกิดความปั่นป่วน
“พระเจ้า!’
“ทุกคนมาดูนี่เร็ว!”
“มีคนขายอาหารสองหมื่นห้าพันโล!”
“เศรษฐี นี่มันเกินไปแอล้ว!”
“อาหารมากขนาดนี้ นี่มันจะเลี้ยงลูกสมุนได้มากแค่ไหน แต่เขากลับขายมันทีเดียว แต่ราคาแพงเกินไป!”
แม้จะมีคนบ่นถึงราคา แต่ตอนนี้ก็ไม่ขาดราชาปีศาจที่ต้องการอาหารด่วน
[การแลกเปลี่ยนสำเร็จ ท่านได้รับ10ทอง!]
[การแลกเปลี่ยนสำเร็จ ท่านได้รับ10ทอง!]
[การแลกเปลี่ยนสำเร็จ ท่านได้รับ10ทอง!]
[..]
ข้อความใหลเข้ามาเหมือนสายน้ำ อาหารสองหมื่นกว่าโลลดลงอย่างรวดเร็ว
ตามที่ดู เขาจะขายหมดในสิบนาที
นี่เป็นมูลค่าขายที่ประมาณห้าพันทอง!
แม้กระทั่งตอนคิดนับค่าธรรมเนียมการขายไปด้วย เขาก็ยังได้อย่างน้อย4700-4800ทอง แถมนี่ยังเป็นแค่อาหารส่วนน้อยที่เขามี
แค่ทุ่งวิญญาณทุ่งเดียว
กับกลุ่มก๊อบลิน
จากนั้นก็ซื้อเมล็ดพันธุ์ในราคาไม่กี่ร้อยทอง
ผลกำไรมากจนน่ากลัว นี่คือธุรกิจที่เหมาะสมสุดอย่างไม่ต้องสงสัย มันจะช่วยเติมกระเป๋าเขาจนล้น!
