ตอนที่ 1020 ดูเหมือน.. คุณ จะรู้จักเขา?

ตอนนี้ หลินฟาน มีที่พักหลายแห่ง ที่อยู่อาศัยที่แพงที่สุดคือ หยุนติงวิลล่า ที่ตั้งอยู่กลางภูเขา.. นอกจากนี้ หลินฟาน ยังเป็นเจ้าของ ทอมสัน ยี่ผิน ทั้งตึก สำหรับชั้นอื่นๆ เขาได้ปล่อยให้เช่า ส่วนชั้นบนสุดเขาได้เก็บเอาไว้พักอาศัยเอง

นอกจากนี้ หลินฟาน ยังมีอพาร์ทเมนต์เล็กๆ ที่เช่าอยู่ในหมู่บ้าน ในเมือง..

หลินฟาน ได้ให้คําถามแบบปรนัยสามข้อนี้ ให้ หลัว หลี่ เลือก ,ไม่ว่า หลัว หลี่ จะเลือกข้อไหน หลินฟาน ก็ยินดีที่จะพาเธอไปด้วยความสุข

หลัว หลี่ ได้คิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ได้ถามคำถาม หลินฟาน กลับไปว่า : “แล้ว.. ที่ไหนที่ใกล้ที่สุด”

ดังนั้นพวกเขา.. จึงได้มาที่อพาร์ตเมนต์ในหมู่บ้าน ในเมือง

และในคืนนี้ ผู้คนในอาคารอพาร์ตเมนต์ ต่างพากันนอนหลับไม่สนิท และมันก็ช่วยไม่ได้ อพาร์ตเมนต์ในหมู่บ้าน ในเมือง มีฉนวนกันเสียงที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก อยู่แล้ว...

เช้าวันรุ่งขึ้น..

หลัว หลี่ ได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของ หลินฟาน หลัว หลี่ ได้ลืมตาขึ้นมา และมองไปที่ชายคนหนึ่งที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ เธอด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข ..บนใบหน้าของเธอ มันรู้สึกดีจริงๆ.. เธอรู้สึกว่าในชีวิตของเธอไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลย และนี่อาจจะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้ว ..ของเธอ

เธอคิดถึงเวลาแบบนี้มากขึ้น.. หากเวลาเช่นนี้คงอยู่ได้ถาวร และตลอดไปล่ะก็…

“คุณตื่นแล้ว คุณไม่อยากนอนต่ออีกหน่อยหรือ?”

ในขณะนี้ หลินฟาน ได้ลืมตาขึ้นมา และได้มองลงไปที่สาวงามที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา และเมื่อคืน ก็เป็น ..สาวงามคนนี้ ที่ได้ทำให้เขามีความสุขไม่รู้จบ

“ไม่นอนแล้ว เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับไปที่สถานีตํารวจ” หลัว หลี่ กล่าวไปว่า : “คุณนอนต่ออีกหน่อยเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน ฉันแค่อยากจะมองดูคุณเงียบๆ อีกสักพัก”

หลินฟาน ยิ้ม แล้วกล่าวว่า : “ผมเองก็รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อยจริงๆ ผมเองคงต้องขอพักอีกสักพัก ยิ่งเมื่อคืนนี้…”

แก้มของ หลัว หลี่ ได้ขึ้นสีในทันที : “คุณมัน… เจ้าวัวป่าเถื่อน!”

เมื่อมองเห็นใบหน้าที่ขึ้นสีแดงของเธอ หลินฟาน ก็ได้รู้สึกว่าเขา.. ทนไม่ได้อีกต่อไป : “นั่นไม่ใช่เพราะคุณ ..เป็นนางฟ้าตัวน้อยที่มีเสน่ห์น่าหลงใหลหรอกหรือ..”

เมื่อสัมผัสแววตาของ หลินฟาน แล้ว หลัว หลี่ ก็ได้ยิ้ม แล้วหัวเราะคิกคัก เธอได้รีบลุกขึ้นออกจากเตียง ..โดยทันควัน เธอไม่ยอมปล่อยให้ หลินฟาน ประสบความสำเร็จได้หรอก ไม่งั้นเธอก็คงจะไม่มีแรงไปทำงานอีกสักพัก!

“คุณจําได้ไหม? ตอนบ่ายมีการแข่งขันฟุตบอล ถ้าคุณว่างก็ไปดูกับฉัน..” หลัว หลี่ ได้เตือน หลินฟาน ในขณะที่กำลังแต่งตัว

หลินฟาน พูดว่า : “เข้าใจแล้ว ก่อนถึงเวลานั้น คุณช่วยโทรหาผมล่วงหน้า หากผมว่าง ..ผมจะไป”

หลินฟาน นอนพิงหัวเตียง แล้วได้ใช้มือหมอนหนุนศีรษะ จากนั้นเขาก็ได้มองดูชื่นชมความงามที่อยู่ตรงหน้า จนกระทั่งเธอแต่งตัวเสร็จ และออกจากอพาร์ตเมนต์ไป

หลินฟาน ได้พลิกตัว และนอนลงไปอีกครั้ง

ผ่านไปสักพัก จู่ๆ หลินฟาน ก็ขมวดคิ้ว เขาได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู.. ตามปกติในเวลานี้.. ระบบจะให้เขาลงชื่อเข้าใช้ได้แล้ว แต่วันนี้กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ จากระบบ

ตั้งแต่ระบบมีข้อบกพร่อง เกือบทุกวันจะเป็นการลงชื่อเข้าใช้อัตโนมัติ และก็แจกรางวัลเป็นเงินสด 5 ล้าน..

ทั้งนี้ ..นี่ก็ดูเหมือนจะกลายเป็นกิจวัตรประจําวันไปแล้ว เมื่อดูเงินสดที่เพิ่มขึ้นในบัญชีธนาคาร หลินฟาน ก็ถึงกับเป็นกังวลเล็กน้อย เงินมันค่อยๆ เพิ่มขึ้นมากเกินไป ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะใช้จ่ายมันอย่างไรดี..

เขาหวังว่าระบบจะกลับมาเป็นปกติโดยเร็ว แล้วให้รางวัลอันทรงพลัง เหมือนเดิม.. ในทุกๆ วัน

โชคดีที่ระบบ ก็ไม่ใช่ว่าจะแจกเงินสดอย่างเดียว นานๆ ที ก็มีเรื่องให้เซอร์ไพรส์บ้าง…

วันนี้ระบบให้ลงชื่อเข้าใช้ช้า โดยทั่วไป.. นั่นหมายความว่าวันนี้จะมีสถานการณ์พิเศษ หลินฟาน รู้สึกดีใจอย่างช่วยไม่ได้ ดูเหมือนว่ารางวัลในวันนี้ อาจจะมีให้เซอร์ไพรส์ ก็ได้!

แต่.. ก็ยังไม่รู้ว่าวันนี้ จะให้รางวัลอะไรมา?

ไม่นานหลังจากนั้น หลินฟาน ก็ไม่รู้สึกง่วงแล้ว และเขาก็ได้ลุกขึ้น

เมื่อเปิดโทรศัพท์ดูข่าว หลินฟาน หลังจากการหมักหมมมาตลอดทั้งคืน เรื่องราวของ หัว อี้อู่ ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ตแล้ว

คำยอดนิยมบนอินเทอร์เน็ตตอนนี้คือ : ‘เลือกนางสนม’

นี่คือสิ่งที่ คุณชื่อ กล่าวถึงในบทความเล็กๆ ของเธอว่า หัว อี้อู่ ได้ใช้งานปาร์ตี้เป็นข้ออ้างในการนัดผู้หญิงไปพบ แต่จริงๆ แล้ว มันเป็นการเลือกมองหาคนที่จะลงมือ มันเป็นเช่นเดียวกันกับจักรพรรดิที่เลือกนางสนมในสมัยโบราณ เหยื่อที่ หัว อี้อู่ ได้เล็งไว้ ก็จะถูก หัว อี้อู่ มอมเมาและเมื่อนั้นเหยื่อก็จะถูกครอบงำโดย หัว อี้อู่…

คำฟ้องของ คุณชื่อ ได้กลายมาเป็นประเด็นร้อนไปทั่วอินเทอร์เน็ต เพราะไม่เคยมีใครกล่าวหา หัว อี้อู่ เช่นนี้ ..มาก่อน

ในอดีตอย่างมากก็มีข่าวฉาวเกี่ยวกับ หัว อี้อู่ จากนั้นภายใต้การประชาสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งของ หัว อี้อู่ ข่าวพวกนั้นก็ได้จมหายไป…

แต่ครั้งนี้มันได้ระเบิดแรงมากจริงๆ ดังนั้นจึงไม่สามารถระงับมันเอาไว้ได้ไหว และแล้วมัน ..ก็ได้กลายมาเป็นที่รู้กัน

สิ่งที่มวลมหาประชาชนไม่รู้ก็คือ บทความเล็กๆ น้อยๆ นี้ของ คุณชื่อ มี หลินฟาน ดูแลรับผิดชอบอยู่เบื้องหลัง หลินฟาน ได้เป็นคนขอให้ ตู้เถา ช่วย คุณชื่อ อย่างลับๆ หากจำเป็น ตู้เถา ก็จะไปหานักเขียนมืออาชีพมาช่วย คุณชื่อ ด้วยซ้ำ.. .

หัว อี้อู่ เอง และบริษัทยังคงนิ่งเงียบอยู่ในเวลานี้ บางทีอาจกําลังคิดว่าจะประชาสัมพันธ์ออกไปอย่างไร..

อย่างไรก็ตาม กลุ่มแฟนคลับของ หัว อี้อู่ ก็ได้เริ่มออกมาปกป้อง หัว อี้อู่ อย่างมีสติ และมันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามกลเม็ดหลักๆ แฟนคลับได้กำลังทำงานกันอย่างหนัก เพื่อควบคุมคำวิจารณ์ และถือโอกาสสาดโคลนใส่ คุณชื่อ เพื่อพยายามล้างบาปให้กับ หัว อี้อู่ ..

ต้องบอกว่าแฟนคลับของ หัว อี้อู่ ยังคงต่อสู้ได้ดี ปัจจุบัน.. พวกเขาได้โดนชาวเน็ตพากันหัวเราะเยาะ และพูดล้อเลียนเกี่ยวกับ หัว อี้อู่ ทั้งพวกเขา ก็ดูยากที่จะแยกแยะ..

หลินฟาน คาดว่าทีมประชาสัมพันธ์ของ หัว อี้อู่ ควรจะหารือกันจบแล้ว และในลำดับถัดไป คงจะส่งจดหมายทนายความเพื่อเตือนอะไรทํานองนั้น

พวกเขาคงคิดไปว่า คุณชื่อ เป็นผู้หญิงอ่อนแอ และเกรงว่าคงจะเป็นการยากที่จะเผชิญหน้ากับทีมที่แข็งแกร่งของพวกเขา

แต่ หลินฟาน กลับไม่เป็นกังวลเลยในเรื่องนี้ เขาเองได้มอบหมายเรื่องนี้ให้กับ ตู้เถา ให้ดูแลจัดการให้เรียบร้อยแล้ว เขาเองเชื่อว่า ตู้เถา จะจัดการกับมันได้ดี อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยิ่งเป็นเรื่องใหญ่เท่าไหร่ก็ยิ่งดี ถึงอย่างไร หลินฟาน ก็ยังคงรอการสอบสวนของทาง หลัว หลี่ และเมื่อถึงเวลาเขาก็สามารถลงค้อนทุบ หัว อี้อู่ ..จนตายได้แล้ว

ไม่นาน หลังจากนั้น หลินฟาน ก็ได้ออกจากอพาร์ตเมนต์ทันที เพื่อไปจัดการเรื่องของ บริษัท ในฐานะซีอีโอของ หยงจิ่ว กรุ๊ป หลินฟาน ยังคงมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะต้องทำ.. อีกมาก

งานในช่วงเช้ายุ่งมาก.. จนมันได้ลากยาวมาถึงช่วงบ่าย..

และในช่วงเวลานี้เอง หลินฟาน ก็ได้รับโทรศัพท์จาก หลัว หลี่

“คุณว่างหรือยัง?” หลัว หลี่ ได้ถาม

หลินฟาน พูดว่า : “อืมม.. ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”

หลินฟาน ได้ออกจากบริษัท และขับรถ Rolls-Royce ไปรับ หลัว หลี่

เมื่อรถได้วิ่งมาถึงริมถนนแห่งหนึ่ง ทันใดนั้นก็เห็นว่ามีเสียงดังมาจากด้านหน้า เมื่อ หลินฟาน มองออกไป ก็เห็นเพียงกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง และคาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขา กําลังรุมทําร้าย ชายวัยกลางคน คนหนึ่งอยู่..

ชายวัยกลางคนคนนี้ ดูไม่ค่อยดีนัก เขาดูอายุ 50 หรือไม่ก็ 60 กว่าๆ ผมของเขาเป็นสีเทาทั้งหมด และร่างกายของเขาก็ดูสกปรก และที่น่าสังเวชที่สุดก็คือ เขายังพิการขาข้างหนึ่ง..

“อย่าตีเลย อย่าตี ฉันขอร้องพวกคุณ อย่าตีฉันเลย!” ชายวัยกลางคนได้เอามือกุมศีรษะ แล้วร้องขอความเมตตาด้วยน้ำเสียงอันเศร้าโศก..

“ไอ้เฒ่าพิการ แกมันไม่มีตาหรือยังไง เปิดตาแกดู ..ว่าแก ได้มายุ่งกับใคร!” ในบรรดาวัยรุ่นกลุ่มนั้น คนหนึ่งก็ได้ตะโกนขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง

คือกล่าวได้ว่า ชายวัยกลางคนนี้ ได้เดินไม่ระวัง จนได้ไปยั่วยุวัยรุ่นกลุ่มนี้เข้า จึงได้ถูกทุบตี

หลินฟาน ทนดูไม่ได้อีกต่อไป และเขาก็ได้ลงจากรถ..

“เฮ้ยๆ พอได้แล้วมั้ง” หลินฟาน พูดออกไป เพื่อหยุดวัยรุ่นกลุ่มนี้

กลุ่มวัยรุ่น ก็ได้หันมามอง หลินฟาน และพอเห็น หลินฟาน มาคนเดียว พวกเขาก็กลายเป็นดูเหิมเกริมขึ้นมาทันที..

“แกเป็นใคร กล้าดียังไงมายุ่งจุ้นจ้านเรื่องของเรา!”

“อย่าได้มาทำตัวเป็นฮีโร่ เราไม่ใช่สิ่งที่แกจะจ่ายได้!”

“เอ้ยๆ ฉันบอกให้แกกลิ้งออกไปไง ไม่ได้ยินหรือ?”

กลุ่มวัยรุ่น ได้ออกมาต่อว่า หลินฟาน อย่างดุร้าย…

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “อย่าแสร้งมาบีบบังคับต่อหน้าฉัน พวกคุณคนไหนเป็นผู้นํา ออกมาหน่อยสิ”

มีชายที่ย้อมผมสีเหลืองได้ก้าวเดินออกมา : “ว่าไง.. ไอ้หนู แกมันอยากยุ่งเรื่องของคนอื่นมากนักใช่ไหม? แล้วนี่แกรู้จักมัน? อย่าได้แสร้งมาทำตัวเป็นฮีโร่ ดีกว่านะ ฉันจะบอกให้ว่า กับไอ้คนพิการ เช่นนี้ มันไม่คุ้ม!”

หลินฟาน ได้ร้องโอ้ แล้วพูดว่า : “ดูเหมือน.. คุณ จะรู้จักเขา?”

ชายที่ย้อมผมสีเหลือง ได้ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า : “ใครมันจะไม่รู้จักเขา.. อย่าไปมองว่าตอนนี้เขาเป็นขยะ แต่รู้ไหมว่า คนอื่นเขาเคยเป็นอดีตดาวเตะชื่อดังของวงการฟุตบอล มาก่อน!”

หลินฟาน อยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย เขาได้มองไปที่ ชายวัยกลางคนคนนั้น : “ดาวเตะชื่อดัง ..วงการฟุตบอล?”