บทที่131 ฟรี
เมื่อเห็นทั้งสามคนมาถึง กลุ่มที่รออยู่ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป
รอนเดินขึ้นมาบนบกจากนั้นก็ตะโกนเสียงดังให้ชาวแชนโดร่ารู้ “เอเนลถูกฉันฆ่าแล้ว จากนี้ไปพระเจ้าของเกาะแห่งท้องฟ้าจะไม่มีอีกต่อไป การปกครองจะกลับเป็นของพระเจ้าคนก่อน!”
กันโฟลที่อยู่ตรงนั้นตกตะลึง เขามองไปที่รากิแล้วก็เห็นว่าเธอพยักหน้ายืนยัน
เหล่าชาวแชนโดร่ามองหน้ากัน ต่างคนต่างเห็นแววตาแห่งความตื่นเต้น หากไม่มีเอเนลและเทพผู้คุมกฎ ความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะนำเอาดินแดนของบรรพบุรุษกลับมาก็จะมีมากขึ้น
อย่างไรก็ตาม ไวเปอร์และนักรบของแชนโดร่าไม่คิดเหมือนกับชาวแชนโดร่าคนอื่น เขาเพิ่งได้ยินว่าการปกครองดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะถูกปกครองโดยพระเจ้าคนก่อน
“คุณรอนคะ” คายะเดินไปหารอน แต่เธอไม่ได้กระโดดไปกอดเหมือนทุกที เธอมองไปที่เรือลำใหญ่ด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น เรือเหาะยักษ์สีทองใหญ่มาก ขนาดของมันใหญ่กว่าเรือรบขนาดใหญ่ของกองทัพเรือนิดหน่อยด้วยซ้ำ ต่อให้มองจากที่ไกล ๆมันก็ยังดูยิ่งใหญ่
“คุณรอน นี่คือเรืออะไรคะ ทำไมมันใหญ่จัง?” คายะถามรอนด้วยความประหลาดใจ
“นี่คือเรือทองคำที่สร้างโดยเอเนล โครงสร้ายภายในส่วนใหญ่สร้างมาจากทองคำ มันสามารถขับเคลื่อนด้วยพลังสายฟ้าของเอเนล แล้วก็ตอนนี้ผลโกโระ โกโระของเอเนล นามิได้กินมันเข้าไปแล้ว ดังนั้นในอนาคต เรือลำนี้จะถูกนามิควบคุมมันคนเดียว” รอนพูดไปก็ยิ้มไป
“ยอดเลย!” คายะเองก็หันไปกอดแขนนามิแล้วเขย่าเบา ๆ
“ก็นะ... ต้องขอบคุณกัปตันนั่นแหละ ลำพังฉันเองจะมีโอกาสได้กินมันที่ไหนกันล่ะ” นามิเกาแก้มอย่างอาย ๆ
รอนเฝ้าดูทั้งสองคนคุยกันก่อนที่จะก้าวไปหาโรบินและคนอื่น ๆ “ตอนพวกเธออยู่ที่นี่ไม่มีอันตรายอะไรใช่ไหม?”
“ไม่มี” ทาชิงิส่ายหน้า “ฉันและวีวีก็อยู่ด้วย แม้ว่าจะเจออะไรเราก็รับมือได้ แต่ตอนอยู่ที่นี่โคนิสดูแลเราอย่างดี เหมือนที่นายเห็นนี่แหละ”
ทาชิงิชี้ไปที่กลุ่มคนขอแชนโดร่า “พวกเขาเพิ่งมาถึง เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
รอนมองไปทางที่นิ้วของทาชิงิชี้ไป กันโฟลควงหอกเตรียมรับมือ ในฐานะอดีจพระเจ้าคนก่อนของเกาะแห่งท้องฟ้า แม้ว่าเขาจะอ่อนแอกว่าเอเนล แต่ก็ไม่นับว่าต่ำ อย่างน้อย ๆก็แข็งแกร่งกว่านักรบแชนโดร่าส่วนใหญ่
“รากิ!” ไวเปอร์ที่เป็นหัวหน้าของแชนโดร่าได้ตะโกนออกมา “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“ฉันสบายดี” รากิตะโกนตอบกลับไป ดวงตาของเธอหรี่แล้วมองไปที่ด้านหลังของไวเปอร์
ไม่ไกลจากตรงนั้นมีสาวน้อยสวมหมวกยืนอยู่โดยสะพายกระเป๋าด้านข้าง เมื่อเธอเห็นรากิ เธอก็ยิ้มออกมา “รากิ!”
“ไอซ่า นายพาไอซ่ามาด้วยเหรอ?” รากิมองไวเปอร์และคนอื่นด้วยความไม่พอใจ
“ใช่ มันเป็นเพราะว่าไอซ่าเป็นห่วงเธอมาก เราถึงพาไอซ่ามาหาเธอด้วย” ไวเปอร์กล่าวกับรากิ
รอนมองไปที่รากิที่กำลังเดินไปหาไอซ่า ไอซ่าเป็นเด็กสาวตัวเล็ก ๆอายุยังไม่มาก แต่ตั้งแต่เด็กเธอก็มีฮาคิสังเกตที่ทรงพลังอยู่แล้ว ซึ่งคนบนเกาะแห่งท้องฟ้าเรียกมันว่ามันโทร่า ความสามารถมันโทร่าของเธอสงกว่าเอเนลเสียอีก นอกจากนี้มันยังสูงกว่าทุกคนบนเกาะด้วย
รากิเดินมาหาไอซ่าแล้วสวมกอดเธอ แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ใช่พี่น้องกันจริง ๆแต่พวกเธอก็สนิทกันยิ่งกว่าพี่น้อง แถมรากิก็ดูแลไอซ่าเหมือนเป็นทั้งพี่สาวและเป็นทั้งแม่คนหนึงด้วย
“สวัสดี ฉันชื่อรอน” รอนเดินมาหากันโฟลและทักทายเขา
“ฉันชื่อกันโฟล”
“คุณน่าจะรู้ที่มาของเอเนลใช่ไหม” ถ้าหากกันโฟลรู้ เขาจะได้ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก
“ใช่ ฉันรู้ เขาเป็นผู้รอดชีวิตจากเกาะบิกะ อันที่จริง เกาะบิกะถูกทำลายด้วยฝีมือเขา ตอนนี้เขาปกครองเกาะแห่งท้องฟ้ามานานหลายปีและสร้างเรือทองคำนั่นด้วย แสดงว่ามันต้องกำลังทำอะไรสักอย่างแน่นอน ยังไงก็ต้องขอบคุณพวกนายด้วยคนจากทะเลสีฟ้า”
รอนยิ้ม “ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ง่าย คุณคิดยังไงกับสิ่งที่ผมพูดไป... เอเนลตายแล้ว เกาะแห่งท้องฟ้าต้องการผู้นำคนใหม่ และคุณคือผู้ที่เหมาะที่สุด”
“ฉัน?” กันโฟลลังเล
ในเวลานี้โคนิสและพ่อของเธอ รวมไปถึงชาวเกาะแห่งท้องฟ้าคนอื่น ๆก็เดินเข้ามาหาเขา “ท่านกันโฟล เรายินดีทำตามคำสั่งของท่านในฐานะพระเจ้า!”
“ใช่แล้ว ตอนนี้เอเนลก็ตายไปแล้ว เราสามารถกลับไปสู่ชีวิตที่เคยมีความสุขเหมือนเมื่อก่อนได้”
“ท่านกันโฟล ตอบตกลงเถอะครับ!”
ฝูงชนต่างก็โห่ร้องเสียงดังให้กันโฟลกลับไปรับตำแหน่งพระเจ้าแทนเอเนลที่ตายไป
เหล่าแชนโดร่าที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ท่าทางของพวกเขาดูไม่ค่อยดีนัก
เอเนลเพิ่งจะเสียชีวิตไป แต่ตอนนี้ชาวเกาะแห่งท้องฟ้ากลับเรียกร้องให้มีพระเจ้าองค์ใหม่ มันไม่ใช่เรื่องดีนักสำหรับชาวแชนโดร่า
