ตอนที่ 12 โจมตีหมู่บ้านก๊อบลิน

จางนูเปิดฉากโจมตี

เขาขึ้นฟ้าก่อนและสังเกต

[ป่าทั่วไป] คุณค่าสำรวจต่ำ…

[ภูเขาทั่วไป] คุณค่าสำรวจต่ำ…

[ร่องมืด] เส้นทางเข้าหุบเขาความมืด เส้นทางแคบ มอนสเตอร์ปรากฏตัว้าง คุณค่าสำรวจค่อนข้างต่ำ รางวัลที่เป็นไปได้ หิน แร่เหล็กและอื่นๆ

ร่องนี้คือเส้นทางออกหุบเขา

หุบเขาความมืดตั้งภายในพื้นที่ป่าโกลาหล

ป่าโกลาหลเป็นป่าดึกดำบรรพ์ที่มีขนาดห้าล้านตารางกิโลเมตร หุบเขาความมืดเป็นแค่ส่วนเล็ก

จางนูค้นหาไปตามร่องเขา

หมู่บ้านป่าลับปรากฏต่อหน้าเขา

[หมู่บ้านก๊อบลิน] พื้นที่ระดับ1ขั้นสูง นี่คือหมู่บ้านไร้ชื่อที่มีประชากรประมาณสามร้อย แม้จะไม่มาก แต่ก็มีก๊อบลินชั้นสูงมากมาย..คุณค่าสำรวจค่อนข้างสูง รางวัลที่เป็นไปได้ : หีบสมบัติเหล็กดำ อุปกรณ์ก๊อบลิน และอื่นๆ

เจอแล้ว!

ไม่น่าแปลกที่พวกเฉินหู่จะโจมตีหุบเขาความมืด

หมู่บ้านก๊อบลินนี้ใกล้ฐานเขามาก

ก๊อบลินที่นี่จะสังเกตเห็นในไม่ช้าว่าพวกตัวเองหายไป มันอาจจบลงด้วยการสร้างปัญหาให้เขา แถม หมู่บ้านนี้ใกล้เขามาก มันต้องโดนกำจัด

จางนูไม่ลงมือทันที

ก๊อบลินไม่แข็งแกร่ง แต่มีเยอะ

วินาทีที่พวกมันกลัว พวกมันจะหนีไปทุกทิศทาง บางตัวอาจหนีรอด

สองชั่วโมงต่อมา ทหารโครงกระดูก50 ตัวและกึ่งมังกร 10ตัวก็ออกจากร่องเขาไปในรูปขบวนก้ามปูเพื่อปิดเส้นทางหลบหนีของพวกก๊อบลิน

จากนั้น จากนูก็แปลงเป็นร่างมังกร

ก๊อบลินใช้ชีวิตอย่างปกติสุขภายในหมู่บ้าน แต่จากนั้นเสียงคำรามของมังกรแสนน่าเกรงขามก็ดังขึ้น ทำให้ก๊อบลินทั้งหมดสั่นกลัว

“มังกร!”

“มังกร!’

พวกก๊อบลินไม่เคยเห็นมังกรมาก่อน แต่ปัจจุบันสิ่งมีชีวิตในตำนานกำลังจะโจมตีพวกมัน

“ไม่นะ!”

“มันมาทางเราแล้ว!”

“เตรียมธนูและหอกเร็ว!”

แม้ก๊อบลินจะเป็นเผ่าอ่อนแอ พวกมันก็ยังสามารถใช้ชีวิตในป่าไร้กฎหมายนี้ได้ ดังนั้น พวกมันย่อมมีด้านที่ชอบสงครามและดุร้าย

“โจมตี!”

หัวหน้าหมู่บ้านก๊อบลินคือจอมเวทย์ก๊อบลินอาวุโส มันยกไม้เท้าขึ้น ส่งสายฟ้าออกไป

เปรี้ยง!

แม้มันจะโดนมังกร แต่ทั้งหมดที่ทำได้คือให้เกล็ดไม่กี่ชิ้นหลุด

สำหรับลูกศรกับหอกของก๊อบลินอื่น ความเสียหายแทบเป็นศูนย์ มังกรเมินอย่างสมบูรณ์

จางนูสะบัดไล่การโจมตีทั้งหมดและพ่นคลื่นไฟออกมา ซึ่งพลันระเบิดเป็นวงกว้างสิบเมตร กลืนกินก๊อบลินไป 10-20 ตัวทันที

นี่ไม่ใช่ไฟทั่วไป

มันคือไฟมังกร!

พลังของมันรุนแรงกว่าไฟมังกรทั่วไปมาก

ก๊อบลินโดนไฟกลืนกินทันที แม้กระทั่งตัวที่โดนถากๆก็ยังเปลี่ยนเป็นเถ้าถ่าน

[ท่านสังหารก๊อบลิน ทอง+5!]

[ท่านสังหารก๊อบลิน ทอง+4!]

[ท่านสังหารก๊อบลิน ทอง+5!]

[ท่านสังหารก๊อบลิน ทอง+4!]

[..]

แค่กาณโจมตีเดียว จางนูก็ดับความคิดที่จะต่อสู้ของพวกก๊อบลินจนสิ้น!

แรงกดดันน่ากลัวกับพลังไฟของมังกรได้ตอกย้ำว่าไม่มีทางที่พวกมันจะเอาชนะมังกรได้

ดังนั้น ภายในเสี้ยวพริบตา เหล่าก๊อบลินก็เริ่มหนี

จางนูกระพือปีก และพ่นไฟมังกรอีกระลอกใส่จุดที่ก๊อบลินอยู่เยอะสุด และมันก็ทำให้ก๊อบลินนับสิบหายไปจากโลกทันที ไม่หลงเหลือแม้แต่เศษเนื้อ

ไฟมังกรนั้นทรงพลังเกินไปจริงๆ

แต่การพ่นไฟมังกรก็มีค่าใช้จ่ายสูง

ด้วยมานาปัจจุบันของจางนู เขาต้องหยุดพักหลังพ่น5หรือ6ครึ่ง แต่ถึงกระนั้น หมู่บ้านก๊อบลินก็โดนไฟแผดเผาจนสิ้นแล้ว

ก๊อบลินทั้งหมดที่พยายามหนีเข้าป่าเจอกับกองทัพที่จางนูวางไว้

ทหารกึ่งมังกรพุ่งออกไปพร้อมทหารโครงกระดูก

ก๊อบลินไม่ได้แข็งแกร่งอยู่แล้ว พวกมันจะรับมือกับการซุ่มโจมตีในสภาพที่ขวัญกำลังใจแหลกสลายได้ยังไง?

ภายในไม่กี่นาที ก๊อบลินกว่าครึ่งก็โดนกำจัด

ก๊อบลินกลุ่มสุดท้ายที่เหลือโดนไฟกับกองทัพล้อมรอบ วงถูกบีบเล็กลงเรื่อยๆ

“เมตตาด้วย!”

“เมตตาด้วย!”

“เรายอมจำนน!”

เหล่าก๊อบลินคุกเข่าขอความเมตตา แต่จางนูไม่คิดมากตั้งแต่ต้น  มันเป็นปกติที่เผ่าอ่อนแอพวกนี้จะขี้ขลาด เขาไม่อยากทิ้งพยานให้รอด

วินาทีสุดท้าย ข้อความก็เด้ง

[ท่านพิชิตหมู่บ้านก๊อบลิน ท่านได้รับหีบสมบัติเหล็กดำx1]

[ก๊อบลิน 107 ตนยอมจำนนต่อท่าน ยอมรับหรือไม่?]

จางนูแปลกใจกับการแจ้งเตือนนี้

เดิมเขาคิดว่ามันจะเหมือนซากความมืด ที่พื้นที่จะถูกนับว่าพิชิตก็ต่อเมื่อเขากำจัดทุกเป้าหมาย

แต่ที่นี่ ก๊อบลินยังโดนฆ่าไม่หมด และเขาก็ได้พิชิตพื้นที่นี้เสียแล้ว