“เพื่อความอยู่รอด มนุษย์เหล่านี้ไม่เพียงเสียสละร่างกายเท่านั้น พวกมันยังล่อมนุษย์คนอื่นให้ติดกับดักของอสูรทะเล เปิดประตูให้อสูรทะเลโจมตีฐานของมนุษยชาติ”

“จนกระทั่งผู้เชี่ยวชาญผู้กล้าหาญค้นพบและเปิดโปงความลับของพวกมัน รังชั่วร้ายนี้ก็ถูกทำลายจนหมดสิ้น”

“มนุษย์เงือก เผ่าพันธุ์ต้องห้ามที่เกิดจากความชั่วร้ายของพวกอสูรทะเลได้ถูกกำจัดจนหมดสิ้น”

นี่คือสิ่งที่บันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์และฮั่นเทียนจั้วก็พูดในสิ่งเดียวกัน

นี่คือสิ่งที่หลินเซินรู้เกี่ยวกับมนุษย์เงือกและอสูรฉลาม

บอกตรงตรงเลยว่าเมื่อหลินเซินรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์นี้เป็นครั้งแรก เขาไม่ได้มีความเกลียดชังฝังลึกขนาดนั้น

เขาประหลาดใจมากกว่า

มนุษย์สามารถทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด

ท้ายที่สุดแล้ว ความสุขและความเศร้าของมนุษย์ไม่ได้เชื่อมโยงกัน

เขามีความทรงจำเกี่ยวกับชาติที่แล้ว

เขาขาดความรู้สึกที่อยากครอบครองโลกนี้และไม่ต้องการแบกรับความเกลียดชังที่ยากจะลืมเลือนต่อสัตว์อสูร

แต่เมื่อเรื่องของมนุษย์เงือกเกี่ยวข้องกับพี่สาวของเขา

เขาไม่สามารถเมินเฉยจากมันได้

หลิวเซียงเซียงเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวที่เขามีในโลกนี้ สิ่งเดียวที่รั้งเขาไว้ สิ่งเดียวที่เขากังวล

เขาไม่สนใจโลกนี้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถปล่อยให้หลิวเซียงเซียงได้รับบาดเจ็บได้

“พี่สาว”

“คุณกับแม่ปิดบังเรื่องนี้จากพ่อและฉันมานานแล้ว ในที่สุดคุณก็เต็มใจที่จะแบ่งปันความลับนี้แล้วเหรอ”

หลินเซินพยายามทำให้น้ำเสียงของเขามีความเด็ดเดี่ยวน้อยลงในขณะที่เขาหยอกล้อ

หลิวเซียงเซียงถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ด้วยสีหน้ากังวล

“เพราะแม่และฉันไม่อยากให้นายกับพ่อมองเราเป็นสัตว์ประหลาด...”

“ฉันไม่เคยมองแบบนั้นเลย”

หลินเซินกำหมัดแน่น ดวงตาสีดำของเขาส่องประกายราวกับดวงดาว

แสงที่ส่องประกายทำให้หลิวเซียงเซียงเสียสมาธิไปชั่วขณะ

“ฉันไม่สนใจว่าคุณเป็นใครหรือพื้นหลังของคุณเป็นอย่างไร คุณคือพี่สาวของฉัน คุณอยู่กับฉันมาตลอดทั้งชีวิต”

“นี่คือคำตอบของฉันที่มีให้คุณ พี่สาว”

หลิวเซียงเซียงมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หัวเราะ

รอยยิ้มที่จริงใจของเธอได้ขจัดความเห่อเหิมบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ ความรู้สึกสงบและความสุขถูกเปิดเผยในดวงตาที่สวยงามของเธอ

“นั่นยอดเยี่ยมมาก”

“ถ้าเช่นนั้น ฉันจะบอกความลับที่แม่บอกกับฉันไว้...”

ภายใต้ท้องฟ้าจำลองของฟาร์มแห่งที่สอง

ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าและเมฆเป็นสีขาว มีสะพานเล็ก ๆ และแม่น้ำไหล ข้าวสาลีสีทองนับหมื่นพลิ้วไหวไปตามสายลม ที่เกิดเหตุเงียบสงบ

หลินเซินพิงต้นไม้โดยมีหลิวเซียงเซียงที่ดูสงบสุขอยู่ในอ้อมแขนของเขา ฟังเธอพูดถึงอดีต

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

หลิวเซียงเซียงปล่อยวางภาระอันหนักอึ้งในใจของเธอและหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

หลินเซินขอให้ช่างฝีมือในหมู่สัตว์อสูรสร้างบ้านไม้และเตียงขนาดใหญ่ในนั้น เขาพาหลินเซินไปที่นั้นเพื่อพักผ่อน

จากนั้นเขาก็กลับไปที่บ้านของเขาในเขตปลอดภัยคานาอัน นั่งบนโซฟาและเปิดโทรทัศน์เพื่อครุ่นคิด

ประวัติศาสตร์ที่พี่สาวของเขาเล่นมานั้นคล้ายกับบันทึกในหนังสือประวัติศาสตร์

เรื่องราวของแมลงเม่าในสายน้ำแห่งประวัติศาสตร์ บอกเล่าจากมุมมองของคนตัวเล็ก ๆ ท่ามกลางสถานการณ์อันกว้างใหญ่

หลินเซินถอนหายใจอีกครั้ง

มีหลายสิ่งที่ผู้ไร้อำนาจจำเป็นต้องเสียสละและละทิ้งเพื่อความอยู่รอดในโลกที่น่าสังเวชนี้

โชคดีที่เขามีระบบ

ไม่ว่าอนาคตจะเลวร้ายแค่ไหนหรือโลกจะเปลี่ยนไปอย่างไร เขามั่นใจว่าเขาสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับพี่สาวของเขาต่อไปได้

เรื่องราวของพี่สาวของเขาที่อาจซ้ำกับหนังสือประวัติศาสตร์ก็ถูกปัดทิ้งไป

หลินเซินกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับคำพูดที่ทำให้เขาประหลาดใจ

“หลังจากที่คุณย่าเสียชีวิตขณะคลอดแม่ เจ้าของสายเลือดอีกครึ่งหนึ่งของแม่นั่นก็คือมนุษย์เงือกงุดหงิดเป็นอย่างมาก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาเลี้ยงดูแม่และสอนเธอให้รู้จักชาวมนุษย์เงือก...”

“เมื่อแม่โตขึ้น เธอก็เข้าใจจากภาษาของอสูรฉลามว่าอสูรฉลามตัวอื่นหมายถึงอะไรเมื่อพูดกับพ่อของเธอที่เป็นจักรพรรดิอสูรฉลาม”

“...”

“จักรพรรดิอสูรฉลาม...”

หลินเซินขมวดคิ้ว

นี่ไม่ใช่แค่ลูกปลาตัวเล็ก ๆ

มีลำดับชั้นที่เข้มงวดในหมู่สัตว์อสูร คำว่าจักรพรรดิไม่สามารถใช้ได้กับพวกธรรมดา

ในมิติของสัตว์อสูรที่เขาบังเอิญเข้ามาในภูเขาร้อยพัน ราชาสัตว์อสูรทั้งสี่สามารถเรียกตัวเองได้เพียงแค่ราชาและไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิ

อย่างไรก็ตามราชาสัตว์อสูรทั้งสี่นี้สามารถเข้าถึงสวรรค์และสื่อสารกับเทพอสูรได้ นอกจากนี้ยังสามารถเป็นภาชนะสำหรับร่างจำลองของเทพอสูรได้เช่นกัน

หากเรื่องที่พี่สาวของเขาเล่าถูกต้อง อาจมีความลับที่น่าตกใจซ่อนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

“จำนวนของพวกศัตรูดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นอีกแล้ว”

หลินเซินหายใจเข้าลึก ๆ

ไม่มีความกลัวบนใบหน้าของเขา

“หากมีจักรพรรดิอสูรฉลามจริง ๆ ก็เป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะไม่มีบันทึกใด ๆ ถ้าไม่ได้บันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์ก็ต้องบันทึกไว้ในเอกสารลับบางอย่าง”

“สถานที่เดิมของเหตุการณ์มนุษย์เงือกอยู่ไม่ไกลจากเขตปลอดภัยคานาอัน ถ้าฉันขอความช่วยเหลือจากหวังเหยียนหรัน ฉันจะได้รับข้อมูลนี้ผ่านแหล่งข้อมูลของเธอ”

หลินเซินหยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความถึงหวังเหยียนหรันโดยขอเธอดูเอกสารลับที่บันทึกเหตุการณ์มนุษย์เงือกในเขตปลอดภัยคานาอัน

ครึ่งชั่วโมงหลังจากส่งข้อความ

หลินเซินเดินออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำและเช็คโทรศัพท์ รูปโปรไฟล์ของหวังเหยียนหรันยังคงเป็นสีเทา

หลินเซินเกิดความงงงวย

ในฐานะคุณหนูแห่งหวังคอร์ปอเรชั่น โทรศัพท์ของหวังเหยียนหรันต้องเป็นรุ่นที่แพงที่สุดและมีอายุการใช้งานแบตเตอรี่ที่ยอดเยี่ยม

โดยปกติแล้วเธอจะว่างเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง ดังนั้นเธอจึงใช้เวลาไม่นานนักในการตอบกลับ

นอกจาก ด้วยบุคลิกของสาวน้อยคนนี้

เนื่องจากฉันทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ที่ฮั่นคอร์ปอเรชั่นจึงทำเธอไม่สามารภมาที่บ้านของฉัน

เธอจะสงบขนาดนั้นได้อย่างไร

“บัญชีของเธอถูกระงับการใช้งานเหรอ ?”

หลินเซินพึมพำกับตัวเอง ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดูเหมือนเป็นไปได้มากเท่านั้น

เหตุการณ์ประตูมิติและเหตุการณ์ฮั่นคอร์ปอเรชั่น เหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเธอทั้งหมดเกิดขึ้นทีละเหตุการณ์

ด้วยบุคลิกที่มีชีวิตชีวาและกระฉับกระเฉงของเธอ การถูกห้ามไม่ให้ติดต่อกับโลกภายนอกในเวลานี้อาจถือเป็นการปกป้องเธอ

หลินเซินรู้สึกผิดหวังเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เขาไม่ได้คำนึงถึงมัน

แม้ว่าจะต้องทำการสอบสวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ต้องรีบร้อน

เขาสามารถไปโรงเรียนได้ในวันพรุ่งนี้และขอความช่วยเหลือจากครูใหญ่

หลินเซินหาว เขาหมดแรงหลังจากเครียดมาทั้งวัน

ขณะที่เขากำลังจะกลับห้องไปนอนก็มีข้อความที่ได้ถูกส่งไปยังแชทกลุ่มของชั้นเรียน

หลินเซินเปิดมัน

มันมาจากครูของพวกเขา

“ทุกคน การจัดตั้งประตูมิติของการทดสอบได้หยุดชะงักเนื่องจากการต่อสู้ในวันนี้ที่ฮั่นคอร์ปอเรชั่น โรงเรียนได้ตัดสินใจที่จะเปิดใช้งานการเลื่อนระดับและบำรุงรักษาประตูมิติ การทดสอบพรุ่งนี้สำหรับทั้วทั้งเขตจะถูกเลื่อนออกไปเป็นเวลาสามวันนับจากวันนี้ !”

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด