บทที่125 ฟรี
“มาจากทะเลสีฟ้า?”
ที่หน้าทางเข้า หญิงแก่คนหนึ่งมองดูกลุ่มของรอนด้วยสีหน้ามืดมน
“ว้าว! นั่นคือคนของที่เกาะนี้ใช่ไหมนะ?” คายะและกลุ่มได้มองไปที่หญิงชราด้วยความสงสัยและตื่นเต้น
“น่าจะใช่นะ ดูด้านหลังสิ มีปีกเล็ก ๆอยู่ด้วย!” โนจิโกะชี้ไปที่หญิงชราคนนั้นแล้วให้ทุกคนดูด้านหลังของเธอ
“มีปีกจริงด้วย!” อาปิสกระพริบตาเหมือนกับเด็กที่อยากรู้อยากเห็นไปเสียทุกอย่าง
“เราอยากเข้าไปที่เกาะแห่งท้องฟ้า!” รอนกล่าวกับหญิงชราคนนั้นด้วยเสียงปกติ
เขารู้ว่าผู้เฝ้าประตูนั้นต้องการเก็บเงินของเขาอยู่ก่อนแล้ว แต่เงินของเขาจะเรียกเก็บได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
“คนจากทะเลสีฟ้าต้องจ่ายค่าผ่านทางเพื่อเข้าสู่เกาะแห่งท้องฟ้า” เธอพูดขึ้น “พวกเธอมีเงินไหมล่ะ?”
รอนยิ้มเล็ก ๆแล้วตอบกลับไปว่า “ไม่มีเงิน!”
สาว ๆเห็นรอนโกหกโดยไม่กระพริบตาก็พูดไม่ออก
“ไม่มีเงิน?” หญิงชราพูดด้วยสีหน้ามืดมน “ไม่เป็นไร ไม่มีเงินพวกเธอก็สามารถเข้าไปได้เหมือนกัน”
“โห คุณยายคนนี้ดีมากเลย!” อาปิสยิ้ม “อย่างนั้นเราก็เข้าไปกันเถอะค่ะ”
“ใช่ มันเป็นเรื่องดีที่เข้าไปได้โดยไม่ต้องเสียเงิน” นามิมีความสุขทันที เธอสามารถเข้าไปในเกาะได้โดยที่ไม่ต้องเสียเงินสักเบรีเดียว นี่เป็นข่าวที่ดีมากสำหรับเธอ
รอนมองไปที่หญิงชราคนนี้ เขารู้ว่าเธอกำลังจะเตรียมส่งข้อความไปให้กับผู้ตรวจการบนเกาะแห่งท้องฟ้า จากนั้นเขาและคนอื่น ๆก็จะกลายเป็นผู้บุกรุก และจะถูกผู้ตรวจการไล่ล่าเหมือนลูฟี่
“ไปกันเถอะ” รอนสั่ง จากนั้นหางเสือเรือก็หันไปทางเข้า ทันทีที่เข้าไป สิ่งมีชีวิตบนเกาะแห่งท้องฟ้าก็โผล่ขึ้นมาลากเรือแมรี่ไปอย่างรวดเร็ว
“เร็วมาก!”
พวกเธอรู้สึกทึ่งที่รู้ว่าบนเกาะนี้มีสัตว์ที่ว่ายอยู่ในท้องฟ้าแล้วสามารถลากเรือได้เร็วขนาดนี้
“ไม่รู้ว่าพอขึ้นไปอีกชั้นหนึ่งจะมีหน้าตาเป็นยังไง” คายะพูดอย่างตื่นเต้นกับการผจญภัยครั้งนี้มาก
“ข้างบนก็น่าจะเป็นสถานที่ที่สวยงามล่ะนะ” นามิใช้นิ้วแตะคางครุ่นคิด “ทิวทัศน์ด้านล่างดีมาก ด้านบนเป็นที่ที่มีมนุษย์อาศัยอยู่ ทิวทัศน์จะต้องสวยงามกว่านี้แน่”
แมรี่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วด้วยการลากจากสัตว์ร้ายตัวใหญ่และในที่สุดพวกเขาก็ขึ้นมาถึงเกาะแห่งท้องฟ้าด้านบน
“ว้าว! สวยจริง ๆ” เหล่าสาว ๆต่างมองวิวอันสวยงามกว่าที่ทุกคนคิดเอาไว้ไม่ละสายตา แต่ละคนรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขมาก
“ให้แมรี่เทียบท่าก่อน” รอนกล่าวและมองไปรอบ ๆ เขาเห็นสีเขียวบนเกาะเป็นครั้งแรกและรู้ได้ว่าที่นี่คือเกาะที่ถูกกระแสน้ำน็อกอัพสตรีมส่งลอยขึ้นมาติดด้านบน และยังเป็นพื้นที่ที่เหล่าบรรพบุรุษในแชนโดราอาศัยอยู่
“กัปตัน เราจะหันเรือไปทางไหนดี?” นามิถาม
“ทางนั้น” รอนชี้ไปที่ด้านหน้า และนามิก็ได้บังคับหางเสือเรือให้มุ่งหน้าไปตรงที่กัปตันของเธอชี้นิ้วสั่ง
หลังจากที่แมรี่เทียบท่าเรียบร้อย แต่ละคนก็ทยอยกันลงมาจากเรือ พวกสาว ๆพอกระโดดลงมาถึงพื้นที่มีแต่เมฆก็รู้สึกประหลาด ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างกำลังมา ทุกคนหันไปทางต้นเสียงก็เห็นว่ามียานพาหนะแปลก ๆกำลังแล่นมาจากทะเลสีขาว ไม่ไกลจากที่ที่พวกเธอยืนอยู่
หญิงสาวหยุดอยู่ข้าง ๆแมรี่แล้วลงจากยานพาหนะประหลาดนั่น เธอเดินเข้ามาหารอนและคนอื่น ๆ
“สวัสดีทุกคน” เสียงของเธอเพราะและนุ่มนวล แถมสีหน้าของเธอก็ดูอ่อนโยนมากเช่นเดียวกัน “พวกคุณมาจากทะเลสีฟ้าข้างล่างนั่นหรือเปล่า? ยินดีต้อนรับสู่เกาะแห่งท้องฟ้านะ”
“สวัสดี” นามิยิ้มแล้วทักทายกลับไป “เธอเป็นคนที่อยู่บนเกาะนี้ใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว ฉันชื่อโคนิส” โคนิสเดินมาถามพวกเขาด้วยความสงสัย “แล้วพวกคุณล่ะ?”
“สวัสดีค่ะโคนิส ฉันชื่อคายะค่ะ” เมื่อคายะเห็นโคนิส เธอก็รู้สึกว่าผู้หญิงด้านหน้านี้น่ารักมากจริง ๆ คายะเลยเดินเข้าไปหาเธอแล้วยิ้มให้อีกฝ่าย “ยินดีที่ได้พบค่ะ”
“ฉันชื่อนามิ”
“ฉันมากิโนะนะ”
“ฉันชื่อวีวี...”
หลังจากจบการแนะนำตัวเองแล้ว ในที่สุดก็ถึงตาของรอน
รอนยิ้มให้กับโคนิสแล้วแนะนำตัวเองบ้าง “ฉันชื่อรอน เป็นกับตัวของเรือแมรี่”
“สวัสดีค่ะคุณกัปตันรอน” โคนิสยิ้มแล้วพยักหน้าให้กับชายหนุ่มตรงหน้าเธอ
สาว ๆตื่นเต้นมาที่ได้เห็นเกาะแห่งท้องฟ้า พวกเธอต่างมารุมล้อมโคนิสเพื่อสอบถามเรื่องต่าง ๆบนเกาะนี้
รอนยืนอยู่ด้านข้าง สายตามองไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในระยะไกล โรบินเดินเข้ามาหารอนแล้วพูดกับเขา “นั่นคือที่ที่นายบอกฉันเกี่ยวกับเกาะจายาใช่ไหม?”
“ใช่ จะเรียกเกาะนี้ว่าเกาะจายาก็ได้ เพราะมันและเกาะด้านล่างเป็นเกาะเดียวกัน” รอนยักไหล่ “แต่ตอนนี้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของเกาะแห่งท้องฟ้าไปแล้ว”
โคนิสเหลือบไปเห็นรอนและโรบินมองไปที่เกาะศักดิ์สิทธิ์ เธอเลยพูดด้วยสีหน้าจริงจังเหมือนการเตือนว่า “คุณสามารถไปที่ไหนบนเกาะแห่งท้องฟ้าก็ได้ ยกเว้นที่นั่นที่เดียวที่ไปไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมล่ะคุณโคนิส?” คายะถาม
“เพราะที่นั่นคือสถานที่ที่มีพระเจ้าอาศัยอยู่” โคนิสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมา “ใครก็ตามที่เหยียบดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะถูกพระเจ้าสั่งประหารชีวิตทันที”
“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?” คายะตกใจจนเอามือปิดปาก
“อื้ม” โคนิสพยักหน้า “ไม่ต้องพูดถึงคนจากทะเลสีฟ้า ต่อให้เป็นคนจากทะเลสีขาว ถ้าเข้าไปล่ะก็ โดนฆ่าไม่ต่างกันหรอกค่ะ ดังนั้นพวกคุณต้องไม่ไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั่นเด็ดขาด”
“เข้าใจแล้วค่ะ” คายะพยักหน้า “เราจะไม่ไปที่นั่น”
“หึหึ” ได้ยินแบบนั้นรอนก็ยกยิ้ม “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพระเจ้าอยู่ที่นั่น”
“เรามีพระเจ้าอาศัยอยู่ที่นั่นจริง ๆ” โคนิสเห็นว่ารอนไม่เชื่อเลยดูเหมือนเธอกระวนกระวายเล็ก ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดี เธอกลัวว่ารอนจะไม่เชื่อแล้วเข้าไปด้านในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้วถูกฆ่าตายเข้า
“เข้าใจแล้ว” รอนเห็นความกลัววลของโคนิส ดังนั้นเลยเลยไม่ได้พูดอะไรต่ออีก
ในขณะเดียวกัน ไม่ไกลจากนั้นก็มีเสียงฝีเท้า ทุกคนหันไปมองก็เห็นคนในชุดทหารลาดตระเวนวิ่งเข้ามา “เร็วเข้า คนพวกนั้นเป็นชาวทะเลสีฟ้าที่บุกรุกเกาะของพวกเรา!”
