ตอนที่แล้วบทที่ 37 : การมาถึงของรางวัลจากสำนักงานมณฑล
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 39 : เตรียมตัวไปสถาบันมุมทอง

บทที่ 38 : หลินหยูฮัง รองประธานซิงก้า


บทที่ 38 : หลินหยูฮัง รองประธานซิงก้า

เมื่อเขามาถึงห้องนั่งเล่น ลู่หยานก็เห็นกล่องขนาดใหญ่สองสามกล่องที่ดูหนัก

เขาขนกล่องเหล่านั้นไปไว้ที่ห้องเก็บของและเปิดมันโดยทันที

“ยาเสริมแก่น 30 ชิ้น ผลึกปีศาจต่างๆ ยาเสริมร่างกาย ยาเสริมสติปัญญา และชุดอุปกรณ์ระดับทอง”

เมื่อมองไปที่ทรัพยากรที่มีอยู่มากมาย รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของลู่หยาน

ในขณะนี้ ลู่หยานก็ยังเห็นว่ามันมีการโอนเงินเพิ่มเติมเข้ามาในโทรศัพท์ของเขา มันเป็นรางวัลเหรียญพลังงานจากสำนักงานมณฑล

มันมีทั้งหมดแปดล้านเหรียญพลังงาน!

สมแล้วที่เป็นสำนักงานมณฑล พวกเขาใจกว้างจริงๆ

ลู่หยานกลายเป็นแชมป์อันดับหนึ่งของมณฑลซูฮังแล้ว ดังนั้นสำนักงานมณฑลจึงไม่ตระหนี่กับรางวัลที่จะให้เขา

เมื่อได้รับรางวัลทั้งหมดแล้ว ลู่หยานก็ยังจัดเรียงรางวัลทั้งหมด

ประการแรก มันมียาเสริมแก่นทั้งหมด 70 ชิ้น คนธรรมดาจะใช้เวลาสองสามปีในการย่อยยาจำนวนมากมายเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับลู่หยาน

มันมียาเสริมร่างกายทั้งหมด 60 เม็ด ยาเสริมสติปัญญา 50 เม็ด และยาเสริมความแข็งแกร่ง 30 เม็ด

จำนวนยาเสริมความว่องไวนั้นมีน้อยที่สุด มันมีเพียง 20 เม็ด

อย่างอื่นเป็นของใช้เช่นยาฟื้นฟูร่างกายและยาฟื้นฟูความแข็งแกร่งทางจิตใจ

สิ่งเหล่านี้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของลู่หยานได้โดยตรง พวกมันยังนับเป็นความมั่งคั่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลู่หยานในตอนนี้

โดยทั่วไปแล้ว คนๆ หนึ่งก็จะใช้เวลาสองสามปีในการย่อยยาจำนวนมากเหล่านี้

ด้วยเหตุนี้เอง แชมป์ระดับมณฑลส่วนใหญ่จึงมักจะขายยาบางส่วนเพื่อแลกกับทรัพยากรที่พวกเขาต้องการ

บางคนจะมอบส่วนหนึ่งของยาที่มีให้กับครอบครัวของพวกเขาเพื่อเป็นค่าตอบแทนในการเลี้ยงดูพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ลู่หยานก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้น

ยาเสริมแก่นและยาเสริมประสิทธิภาพเหล่านี้สามารถเปลี่ยนกลายไปเป็นคะแนนค่าคุณสมบัติได้เลยโดยตรง

นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง!

หลังจากใช้ยาเสริมแก่นและยาเสริมประสิทธิภาพเหล่านี้แล้ว ความแข็งแกร่งของลู่หยานก็จะเพิ่มขึ้นในปริมาณที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก

ลู่หยานเตรียมพร้อมที่จะนำวัสถุดิบที่เหลือเช่นผลึกปีศาจติดตัวไปก่อน  ใครจะไปรู้ มันอาจจะมีประโยชน์ในภายหลังก็ได้

ในเวลานั้น ถ้าเขาขาดเงิน เขาก็ยังสามารถขายพวกมันได้เช่นกัน

ลู่หยานตรวจสอบอุปกรณ์ระดับทองด้วย อุปกรณ์เหล่านี้เหมาะสำหรับนักเวทย์มากกว่าและไม่ได้ดีเท่ากับชุดอุปกรณ์ในปัจจุบันของเขา เขาสามารถขายมันได้ในภายหลัง

เมื่อมองไปที่กองยาทั้งหมด ลู่หยานก็คิดเล็กน้อยและตัดสินใจ

ลั่วหลิวลี่จำเป็นต้องเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเธอ ลู่หยาน พร้อมที่จะมอบยาเสริมร่างกาย 20 เม็ดให้กับลั่วหลิวลี่และใช้ส่วนที่เหลือเอง

ท้ายที่สุดแล้ว ลั่วหลิวลี่ก็สามารถดูดซับพวกมันได้อย่างช้าๆ เท่านั้น ด้วยเหตุนี้เอง ยาเสริมร่างกาย 20 เม็ดจึงเพียงพอแล้วสำหรับเธอที่จะใช้มันเป็นเวลานาน

หลังจากตัดสินใจแล้ว ลู่หยานก็เริ่มใช้ทรัพยากรเหล่านี้ในทันที

ลู่หยานเริ่มจากการกลืนยาเสริมประสิทธิภาพก่อน

ยาเสริมร่างกาย 40 เม็ด ยาเสริมสติปัญญา 50 เม็ด ยาเสริมความว่องไว 20 เม็ด และยาเสริมความแข็งแกร่ง 30 เม็ด

ลู่หยานเปิดหน้าต่างข้อมูลและดูค่าคุณสมบัติของเขา

[ ความแข็งแกร่ง: 47 ]

[ ร่างกาย: 27 ]

[ ความว่องไว: 17 ]

[ สติปัญญา: 43 ]

นี่คือค่าของคุณสมบัติในปัจจุบันของลู่หยาน และหลังจากกินยาเสริมประสิทธิภาพทั้งหมดแล้ว ค่าคุณสมบัติทั้งสี่ของลู่หยานก็พุ่งทะยานสูงขึ้นโดยตรง

[ ความแข็งแกร่ง: 77 ]

[ ร่างกาย: 67 ]

[ ความว่องไว: 37 ]

[ สติปัญญา: 93 ]

น่าเสียดายเล็กน้อยที่ค่าสติปัญญาของลู่หยานเกือบจะได้แตะหลัก 100 แล้ว

ลู่หยานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ลู่หยานจ้องมองไปที่ยาเสริมแก่นที่เหลือ

ลู่หยานคิดอยู่ครู่หนึ่งและเตรียมที่จะใช้มัน 30 อันสำหรับค่าสติปัญญา 20 อันสำหรับค่าร่างกาย และ 20 อันสำหรับความว่องไว

ลู่หยานเป็นราชาผู้วายชนม์ ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญว่าความว่องไวของเขาจะต่ำหรือไม่ แต่กระนั้นเขาก็ไม่สามารถปล่อยให้มันล้าหลังมากจนเกินไปได้

หลังจากใช้ยาเสริมแก่นแล้ว ค่าคุณสมบัติทั้งสี่ของลู่หยานก็เพิ่มสูงขึ้นอีกครั้ง

[ ความแข็งแกร่ง: 77 ]

[ ร่างกาย: 87 ]

[ ความว่องไว: 57 ]

[ สติปัญญา: 123 ]

ในขณะนี้ ค่าคุณสมบัติทั้งสี่ของลู่หยานก็ได้เพิ่มสูงขึ้นอีกครั้ง และค่าสติปัญญาของเขาก็สูงขึ้นถึง 123  มันนับเป็นตัวเลขที่น่าสะพรึงกลัวมาก

หลังจากสอบเข้ามหาวิทยาลัย ตามทฤษฎีแล้ว ตราบใดที่มีทรัพยากรเพียงพอ พวกเขาก็จะสามารถใช้ยาเสริมแก่นและยาเสริมประสิทธิภาพเพื่อเพิ่มค่าคุณสมบัติทั้งสี่ได้อยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม นั่นก็ยังต้องใช้เวลานานมาก

เหนือสิ่งอื่นใด ในบรรดาผู้เข้าสอบทั้งหมด มันก็คงจะไม่มีใครพัฒนาไปเหนือกว่าเขาได้อีกแล้ว

แม้แต่ผู้เข้าสอบที่มีฐานะร่ำรวยและใช้ยามาตั้งแต่เกินก็ยังอาจเทียบไม่ได้กับลู่หยาน

แม้ว่าเขาจะมีระบบที่ช่วยในการย่อยอาหาร แต่ลู่หยานก็ยังรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งอันน่าเกรงขามที่พลุ่งพล่านอยู่ในร่างกายของเขา

หลังจากมาถึงห้องฝึกฝน ลู่หยานก็เริ่มฝึกฝนและระบายความแข็งแกร่งที่น่าเกรงขามในร่างกายของเขาออกมา

ในคืนนี้ ลู่หยานไม่ได้นอนเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น ลู่หยานอาบน้ำล้างร่างกาย เปลี่ยนเสื้อผ้า และไปนั่งดื่มกาแฟในห้องนั่งเล่น

ด้วยบ้านที่ดีหลังนี้ เขาก็ต้องสนุกกับมันให้เต็มที่สักหน่อย

ท้ายที่สุดแล้ว เราก็จำเป็นต้องสร้างสมดุลระหว่างการทำงานและการพักผ่อน

จากนั้นเขาก็ออกกำลังกายตลอดทั้งคืน

หากหยางเว่ยรู้สถานะในปัจจุบันของลู่หยาน เขาก็คงจะดึงลู่หยานไปที่คลับแบบเมื่อคืนนี้อย่างแน่นอน

หลังจากพักผ่อนเล็กๆ น้อยๆ  พ่อบ้านหลิวก็เตรียมอาหารเช้าและนำมาให้เขา

ลู่หยานกำลังรับประทานอาหาร แต่แล้วพ่อบ้านหลิวก็เดินเข้ามาอีกครั้งและบอกว่ามีคนขอมาเยี่ยมเขา

“ใครกัน?” ลู่หยานเช็ดปากแล้วถาม

พ่อบ้านหลิวลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “อีกฝ่ายบอกว่าพวกเขามาจากซิงก้าและถือกระเป๋าหลายใบมา พวกมันน่าจะเป็นของขวัญ”

คนจากซิงก้า?

ลู่หยานเลิกคิ้วขึ้นและเย้ยหยันในใจ

หลังจากผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเขาออกมาและเขาก็ได้กลายเป็นแชมป์อันดับหนึ่งของมณฑล ซิงก้าก็ต้องการจะมารื้อฟื้นความสัมพันธ์ของพวกเขากับเขาอย่างงั้นหรอ?

ช่างงี่เง่าเสียจริง!

ลู่หยานสามารถจินตนาการได้เลยว่าถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้เขาเป็นแชมป์ระดับมณฑลแล้ว ซิงก้าก็คงจะมาฆ่าเขาไปนานแล้ว

ซิงก้าไม่ได้กลัวอัจฉริยะ แต่อัจฉริยะที่เป็นนักเรียนของสถาบันมุมทองก็เพียงพอแล้วที่จะส่งผลกระทบต่อซิงก้า

“ฉันจะไปรับแขกเอง”

ลู่หยานโยนผ้าเช็ดปากลงแล้วเดินไปที่ทางเข้าวิลล่า

เมื่อมาถึงทางเข้าวิลล่า ลู่หยานก็เห็นชายวัยกลางคนสวมแว่นตากำลังยืนอยู่ที่หน้าประตู ข้างหลังเขา สมาชิกซิงก้าหลายคนก็กำลังยืนถือกล่องอยู่ข้างหลังเขาด้วยความเคารพ

ชายวัยกลางคนมีภาพลักษณ์ดูดีมาก เมื่อเขาเห็นหน้าลู่หยาน รอยยิ้มอันอ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาในทันที

“คุณลู่หยานสวัสดี ผมเป็นรองประธานของซิงก้า หลินหยูฮัง ผมได้ยินมาว่าคุณลู่หยานได้กลายเป็นแชมป์ระดับมณฑลของซูฮังแล้ว ดังนั้นฉผมจึงมาที่นี่แสดงความยินดีกับคุณเป็นพิเศษ”

ลู่หยานมองไปที่หลินหยูฮังที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและไม่ได้สนใจมือที่ยื่นออกมาเลย

ลู่หยานหรี่ตาลงและมองไปที่หลินหยูฮังในขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “โอ้? คุณมาจากซิงก้าเองหรอ มีอะไรล่ะ หรือว่าพวกคุณจะมาที่นี่เพื่อชวนฉันไปเข้าร่วมด้วยอีกครั้ง?”

5 2 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด