ซวยแล้วไง! ดันไปเพิ่มอัตราการดรอปไอเท็มให้สูงสุดซะงั้น ตอนที่ 5 ส่งมอบไวน์

ส่วนใหญ่ไวน์ที่ถูกดรอปออกมามักจะเป็นไวน์ผลไม้

รองลงมาก็คือไวน์ข้าว

ส่วนสาเกกับไป๋จิ่ว(สุราสีขาว)นั้นจะมีน้อยมาก

แต่ไม่ว่าจะเป็นไวน์ชนิดไหนต่างก็มีรสชาติและคุณภาพที่ดีเยี่ยมทั้งนั้น

แม้แต่เซียวซีที่เป็นคนไม่ชอบดื่มมากนัก หลังจากที่ได้ชิมไวน์รสเลิศเหล่านี้ไปแล้ว เขาก็ยังต้องดื่มสองสามแก้วทุกวันก่อนฝึกซ้อม

ขนาดเขาที่ไม่ชอบดื่มยังต้องดื่มทุกวัน แล้วคนที่ชอบดื่มล่ะ…

สำหรับผู้ที่ติดสุราแล้ว คุณค่าของไวน์ชั้นดีเหล่านี้ก็จะยิ่งชัดเจนมากขึ้น

ตราบใดที่ผู้อาวุโสชิวยังติดสุราอยู่ เขาก็สามารถใช้ไวน์ชั้นเลิศเหล่านี้เพื่อสร้างความโปรดปรานให้กับผู้อาวุโสได้!

แต่ก่อนหน้านั้น

เขาคงต้องสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับผู้อาวุโสชิวจากสาวกคนอื่นๆซะก่อน

อย่างน้อยเขาก็ต้องเข้าใจบุคลิกของอีกฝ่ายก่อนที่จะนำไวน์ไปให้

เพราะในโลกที่วุ่นวายเช่นนี้ มีคนจำนวนมากที่ถูกอารมณ์ครอบงำ หากผู้อาวุโสชิวเป็นคนที่มีอารมณ์ร้อนและบ้าอำนาจแล้วล่ะก็ เขาก็คงต้องคิดอย่างรอบคอบอีกที

เซียวซีถามสาวกช่างซ่อมบำรุงคนแรกที่รับหน้าที่เลี้ยงนกกระจอกหางหลากสีสันในป่า

สาวกช่างซ่อมบำรุงเหล่านี้ติดต่อกับผู้อาวุโสชิวไม่มากก็น้อย และรู้บางอย่างเกี่ยวกับอารมณ์ของอีกฝ่าย

หลังจากนั้น เซียวซีก็ได้สอบถามกับสาวกภายนอกอยู่หลายคน

เซียวซีพบว่าผู้อาวุโสชิวมีชื่อเสียงที่ดีในนิกาย เขาเป็นชาวพุทธและไม่เคยรังแกสาวกคนอื่นๆโดยใช้สถานะของตนเองเข้าข่มขู่เลย

ในวันปกติธรรมดา แม้ว่าผู้อาวุโสชิวจะขอเครื่องดื่มจากสาวกช่างซ่อมบำรุงอยู่บ้าง แต่เขาก็ให้ค่าตอบแทนตามที่สมควร

นิสัยดีแต่ขี้เหล้าแบบเต็มรูปแบบเลยสินะ…

ถึงเซียวซีจะรู้เรื่องนี้แล้วแต่เขาก็ยังระมัดระวังตัว

เพราะข่าวที่เขาได้ฟังมานั้นมันยังมีไม่เพียงพอที่จะทำให้เขามั่นใจได้อย่างสมบูรณ์

ดังนั้นเขาจึงติดต่อผู้อาวุโสชิวเป็นการส่วนตัวเพื่อตรวจสอบข้อมูลที่เขาสอบถามมา และพบว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบเดียวกันกับที่สอบถาม ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโล่งใจ

วันนี้เซียวซีก็ทำตัวตามปกติ เขารายงานสถานการณ์การแพร่พันธุ์ของนกกระจอกหลากสีให้ผู้อาวุโสชิวทราบ

แต่ผู้อาวุโสชิวที่กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่กลับงีบหลับโดยที่ไม่ได้สนใจฟังเขาเลย

เซียวซีรู้ว่ารายงานประเภทนี้เป็นเพียงแค่ธรรมเนียมปฏิบัติเท่านั้น

เพราะผู้อาวุโสชิวไม่เคยตอบสนอง

ตราบใดที่นกกระจอกหลากสีไม่ได้ถูกใครทำอะไรจนมันตาย ก็ไม่เป็นไร

หลังจากรายงาน เซียวซีไม่ได้ออกไปในทันที เขาไอเบาๆและพูดว่า

"ผู้อาวุโสชิว ศิษย์คนนี้มีเหยือกไวน์อยู่ในมือ รสชาติดีมาก ผู้อาวุโสอยากลองสักหน่อยไหม?"

ทันทีที่คำพูดของเขาหลุดออกมา

ผู้อาวุโสชิวซึ่งเกือบจะคล้อยหลับไปก็ลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน และลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ไผ่ในทันที

“พูดมาซะขนาดนี้แล้วข้าจะหลับลงได้ยังไงเล่า!”

ผู้อาวุโสชิวมองไปที่เซียวซีด้วยความสนใจอย่างมากโดยไม่รู้สึกง่วงนอนเลย

เมาแล้วแน่ๆ...

เซียวซีแอบยิ้มอยู่ในใจ

เขาหยิบไวน์ผลไม้ที่เตรียมไว้ออกมาแล้วยื่นให้ด้วยความเคารพ

ผู้อาวุโสชิวรับมันมาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

อันดับแรก เขาเปิดจุกเหยือกและลองดมกลิ่นดู

เมื่อได้กลิ่นหอมของไวน์แล้ว เขาก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาในทันที

ในฐานะที่เป็นคนติดสุราระดับอาวุโส เขาสามารถบอกได้เลยว่าเหยือกไวน์นี้แตกต่างจากขวดที่เขาเคยดื่มมาก่อนเพียงแค่ดมกลิ่นของมันเท่านั้น

สิ่งนี้ทำให้ผู้อาวุโสชิวยิ้มมากยิ่งขึ้น เขาแทบรอไม่ไหวที่จะหยิบขวดไวน์ขึ้นมาจิบ

ทันทีที่ไวน์ผลไม้ไหลเข้ามาในปาก

ดวงตาของผู้อาวุโสชิวก็เบิกกว้างขึ้นมาในทันที

ทั่วทั้งตัวราวกับถูกไฟฟ้าช็อต

แทบจะกระโดดออกมาจากเก้าอี้

“ไวน์นี้มัน…!”

ลมหายใจสั่นไหว ใบหน้าแดง และร่างกายของเขาสั่นมากขึ้นเพราะความตื่นเต้นที่มีมากเกินไป

หลังจากกลืนไวน์ผลไม้เข้าปากไปแล้ว เขาก็หยิบเหยือกขึ้นมาจิบอีกครั้ง และหลับตาลงเพื่อสัมผัสมันอย่างระมัดระวังเป็นเวลานานพักใหญ่ๆ

จากนั้นผู้อาวุโสชิวก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยความพึงพอใจ พร้อมกับรสที่ยังหลงเหลืออยู่ในลำคอและอารมณ์ที่ยังค้างคา

"ไวน์ดี ไวน์ดีจริงๆ! ชายชราคนนี้ดื่มมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วในชีวิต แต่ยังไม่เคยได้ลิ้มรสไวน์ผลไม้ที่อร่อยเช่นนี้มาก่อนเลย!"

เขามองไปที่เซียวซีอย่างอยากรู้อยากเห็น

“เจ้าได้ไวน์นี้มาจากไหน มีอีกไหม?”

เซียวซียิ้ม

ปฏิกิริยาของผู้อาวุโสชิวเป็นไปตามที่เขาคาดไว้

แม้แต่คนที่ไม่ชอบดื่มเหล้าอย่างเขาก็ยังถูกดึงดูดด้วยไวน์ผลไม้นี้ นับประสาอะไรกับผู้อาวุโสที่ติดเหล้า

สำหรับคำถามของผู้อาวุโสชิว เขาคิดหาคำตอบมานานแล้ว

"ก่อนที่จะเข้าร่วมนิกาย ข้าได้พบกับชายชราคนหนึ่งที่ขายไวน์ก็เลยซื้อไวน์นี้มาจากชายชราคนนั้น ถ้าผู้อาวุโสชิวชอบ ข้าจะนำไวน์มาให้อีกในวันพรุ่งนี้"

จากการสอบถามและการติดต่อกันก่อนหน้านี้ เซียวซีรู้อยู่แล้วว่าผู้อาวุโสชิวไม่ใช่คนประเภทที่อารมณ์ร้อนและบ้าอำนาจ ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่จะเปิดเผยว่าเขามีไวน์อยู่มากกว่านั้น

ถ้าอีกฝ่ายมีนิสัยโหดเหี้ยมและบ้าอำนาจแบบนั้น เขาก็คงจะทำแบบนี้ไม่ได้

เพราะคนประเภทนั้นจะไม่ขอบคุณสำหรับไวน์ผลไม้ที่เขาเสนอให้ และจะเอาแต่ดื่มเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตายเพียงอย่างเดียว

นี่จึงเป็นเหตุผลหลักที่เซียวซีใช้เวลาสอบถามเกี่ยวกับบุคลิกของอีกฝ่ายก่อนที่จะนำเสนอไวน์

ด้วยนิสัยของผู้อาวุโสชิว แม้ว่าผู้อาวุโสจะรู้ว่าเขายังมีไวน์ผลไม้ชนิดนี้อยู่ แต่เขาก็จะไม่ใช้ประโยชน์จากสถานะของเขาในฐานะผู้อาวุโสเพื่อข่มขู่และใช้อำนาจโดยพลการ

เขาจึงสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายให้ใกล้ชิดยิ่งขึ้นได้

มาถึงในวันรุ่งขึ้น

เซียวซีนำเหยือกไวน์ของผู้อาวุโสชิวมาอีกเหยือก

แม้ว่าจะเป็นไวน์ผลไม้ชนิดเดียวกันแต่รสชาติกลับแตกต่างจากไวน์ผลไม้เมื่อวานนี้โดยสิ้นเชิง

ผู้อาวุโสชิวชมเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกี่ยวกับเรื่องไวน์พวกนี้ จากนั้นผู้อาวุโสก็ค่อยๆลิ้มรสมันอย่างระมัดระวัง เขาจิบทีละเล็กทีละน้อย เพราะกลัวว่าจะดื่มมันหมดเร็วเกินไป

ในเวลานี้ เซียวซีจึงหยิบแก้วไวน์ขนาดเล็กที่บอบบางออกมาแล้วมอบให้ผู้อาวุโสชิว โดยกล่าวว่าการชิมไวน์ด้วยแก้วไวน์นี้จะได้แนวคิดและสไตล์ที่เป็นศิลปะมากขึ้น

ผู้อาวุโสชิวรับมันมาด้วยดวงตาที่สดใส

เทลงในแก้วใบเล็กแล้วจิบ

เขารู้สึกประหลาดใจที่พบว่าการดื่มด้วยแก้วไวน์แบบนี้แตกต่างจากการดื่มโดยตรงกับขวดเหล้า!

สำหรับผู้คร่ำหวอดในสุราอย่างเขาแล้ว..

การดื่มไม่ใช่แค่เรื่องของรสชาติเท่านั้น สิ่งที่เขาดื่มคือแนวคิดทางศิลปะ สิ่งที่เขาลิ้มรสคือชีวิต

แก้วไวน์ชนิดนี้ยกระดับสไตล์ขึ้นมาและทำให้เขารู้สึกสบายใจในการดื่มมากขึ้น

เซียวซีจึงนำเหยือกไวน์มาให้ผู้อาวุโสชิวทุกวัน

ตั้งแต่ไวน์ผลไม้ในตอนต้น ไปจนถึงไวน์ข้าว สาเก และไป๋จิ่ว(สุราสีขาว)

ทุกวันล้วนแตกต่างกัน

และรสชาติของไวน์ทุกชนิดก็สามารถทำให้ผู้อาวุโสชิวประทับใจได้ทั้งหมด

ในช่วงสัปดาห์นี้

ผู้อาวุโสชิวดื่มไวน์รสเลิศทุกชนิดที่เขาไม่เคยดื่มมาเกือบทั้งชีวิต

ดื่มด่ำกับความสุขที่ได้รับจากไวน์ชั้นดีเหล่านี้

ในขณะที่เซียวซีนำไวน์มาให้ผู้อาวุโสชิว เขาก็ไม่ลืมที่จะจับหนอนลายด่างกลับมาด้วยทุกวัน

แม้ว่าเขาจะยังไม่เลิกพะว้าพะวงกับเรื่องไอเท็มระดับศิลปะการต่อสู้ แต่เขาก็ยังฆ่าหนอนเหล่านี้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ตอนนี้ห้องส่วนใหญ่จึงเต็มไปด้วยสิ่งของทุกชนิด

สิ่งนี้ทำให้เซียวซีตระหนักได้ว่าเมื่อมีสิ่งของจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็จำเป็นที่จะต้องพิจารณาเรื่องการจัดเก็บสิ่งของเหล่านี้ด้วย

เมื่อห้องของเขาเต็ม เขาก็จะไม่มีที่เก็บของอีกต่อไป

"ถ้าวางไอเท็มไว้ในห้องจนเต็มหมดแล้ว ก็คงต้องเช่าห้องในสำนักเพิ่มอย่างเดียว..."

โดยปกติแล้ว สาวกชั้นนอกจะมีหนึ่งห้องต่อหนึ่งคน

แต่ก็ยังสามารถเช่าห้องเพิ่มได้

เซียวซีรู้สึกว่าเมื่อมีสิ่งของมากเกินไป เขาจำเป็นต้องเช่าห้องเพื่อเก็บของเหล่านั้น

เวลาหนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไปเช่นนี้

เซียวซียังคงนำไวน์มาให้ผู้อาวุโสชิวตามปกติ

แต่วันนี้ผู้อาวุโสชิวกลับไม่ได้ยกไวน์ขึ้นดื่มตามปกติหลังจากที่ได้รับเหยือกจากเซียวซี

เขาวางเหยือกไว้ข้างๆ

มองเซียวซีอย่างลึกซึ้งและเอ่ยปากพูด

“ช่วงนี้ข้าก็ดื่มไวน์จากเจ้าไปเยอะเหมือนกัน ข้าไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณคนอื่น บอกมาสิว่าเจ้าต้องการอะไร”