ตอนที่ 19 “ห้องโถงรวมตัวใต้ดิน”

ในขณะนั้น ดันแคนปรากฏตัวเหมือนตอนที่ออกจากถ้ำครั้งแรก บาง ผอมแห้ง และนุ่งเพียงเศษผ้า อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าเขาไม่ได้หลบหนีและยืนยิ้มอยู่นั้นดูเหมือนจะทำให้ร่างที่สวมฮู้ดตกใจ

“เครื่องบูชายัญหนีออกมาได้แล้ว!” หนึ่งในนั้นตะโกนหลังจากหยุดเงียบมาชั่วขณะหนึ่ง

"เร็ว! หยุดเขา! อย่าปล่อยให้เขาวิ่ง!” อีกคนหนึ่งตะโกน เริ่มวิ่งไปหาดันแคน ซึ่งพวกเขาคิดว่าน่าจะหนี

“อย่าปล่อยให้เขาวิ่ง! เครื่องบูชายัญหนีออกมาได้แล้ว!” พวกเขาพูดซ้ำไปซ้ำมา แม้ว่าดันแคนจะไม่ขยับเลยก็ตาม

เป็นผลให้ท่าทางที่ไม่ใส่ใจของดันแคนตรงกลางอุโมงค์สร้างบรรยากาศที่แปลกและน่าอึดอัดซึ่งตรงกันข้ามกับสถานการณ์ สิ่งนี้ไม่ได้ถูกสังเกตโดยคนที่สวมฮู้ดซึ่งตระหนักว่ามันแปลกแค่ไหนเมื่อเข้ามาใกล้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่หยุดและล้อมเขาไว้อย่างรวดเร็ว

“ฉันควรจะวิ่งหรือ? อารมณ์มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว…” ดันแคนเกาจมูก ราวกับว่าเขาควรจะเล่นให้สมกับความกระตือรือร้นของพวกเขา

โดยไม่คำนึงถึงเรื่องตลกเย็นชาที่เขากำลังคิด คนที่สวมฮู้ดดำ 2 คนจับตาดูผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าหลบหนีอย่างระมัดระวังและกระซิบบอกกัน

“เหตุใดจึงหนีรอดมาได้?”

“เป็นไปได้ไหมว่าสุนัขล่าเนื้อของศาสนจักรค้นพบที่ซ่อนนี้… แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับการปล่อยตัว…”

“เอาเถอะ เอาเขากลับไปก่อน เครื่องบูชายัญนี้ดูไม่ถูกต้อง… เราจำเป็นต้องกำจัดเขาโดยเร็ว”

“ปล่อยให้ทูตตัดสินใจ”

ดันแคนรู้สึกงุนงงอย่างมากกับเบื้องหลังของกลุ่มนี้ นับประสาอะไรกับ "ทูต" ที่พวกเขากล่าวถึง อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่เขาได้เห็นระหว่างการเดินทางและคำว่า “เครื่องบูชายัญ” เขาสามารถคาดเดาความจริงได้อย่างคร่าว ๆ

ไม่แน่ใจว่าปฏิกิริยาที่เหมาะสมจะถูกมองว่าเป็น "เครื่องบูชายัญตามปกติ" และไม่เต็มใจที่จะให้ความร่วมมือกับ "การกระทำ" ของพวกเขา ดันแคนไม่กังวลมากนักเนื่องจากร่างกายชั่วคราวของเขา

“นายจะพาฉันไปไหน?” เขาถามหลังจากสังเกตอยู่พักหนึ่ง

ร่างที่คลุมด้วยผ้าคลุมดูตกใจอย่างเห็นได้ชัดจากคำถามประกอบจาก "เครื่องบูชายัญ" แม้ว่าใบหน้าของพวกเขาจะถูกซ่อนไว้ภายใต้หน้ากากสีดำ แต่ดันแคนก็สัมผัสได้ถึงความประหลาดใจของพวกเขา

“นายไม่มีคุณสมบัติที่จะถามคำถามเรา พาเขาออกไป!” ชายสวมฮู้ดคนหนึ่งร้องตะโกนอย่างรุนแรง

ร่างในชุดดำสองสามคนก้าวไปข้างหน้าโดยตั้งใจจะกระชากดันแคน อย่างไรก็ตาม เขาควบคุมพวกเขาด้วยการเริ่มพูดว่า: “ไม่จำเป็น ฉันจะตามนายไป”

บุคคลที่สวมฮู้ดสบตากัน มีแนวโน้มว่าจะพบ "เครื่องบูชายัญ" ตรงหน้าพวกเขาจะสงบสติอารมณ์มากเกินไป อย่างไรก็ตาม ร่างของผู้นำแสดงท่าทางเพื่อความเงียบและพูดว่า “นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด ยังไงนายก็หนีไปไม่ได้… มากับเรา แล้วนายอาจจะได้รับเกียรติและศักดิ์ศรีอีกด้วย”

คนหลายคนในกลุ่มล้อมดันแคนเพื่อป้องกันไม่ให้พยายามหลบหนี นำเขาลึกเข้าไปในช่องทางที่คดเคี้ยวของระบบท่อน้ำทิ้ง

กลิ่นฉุนของน้ำเสียทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อดำลึกลงไป แต่ร่างที่สวมฮู้ดกลับดูไม่สะทกสะท้านกับผนังสกปรกที่ขึ้นรา หากดันแคนไม่ได้เป็นเปลือกหุ้มที่ไร้ชีวิต เขาอาจถอยกลับด้วยความสยดสยองเมื่อเขาเหยียบบางสิ่งที่ลื่นไหลและหนืด

“นี่คือนครรัฐแห่งแพลนใช่หรือเปล่า?” ดันแคนถามอย่างไม่เป็นทางการราวกับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม

“นั่นมันก็ใช่อยู่แล้ว…” หนึ่งในร่างที่สวมเสื้อคลุมตอบอย่างเหม่อลอย แต่จากนั้นก็มองสองครั้งและจ้องมองดันแคนราวกับว่าเขาเห็นผี “นายเป็นคนใจเย็นมาก นายรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป?”

“ฉันทายความเสี่ยงได้” ดันแคนตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง “เทพแห่งดวงอาทิตย์ที่แท้จริง… ใช่ไหม?”

บุคคลที่สวมชุดคลุมหลายคนหยุดอยู่กับที่ ดูเหมือนจะประหลาดใจที่เครื่องบูชายัญพูดถึงเทพเจ้าของพวกเขาอย่างเมินเฉย

“เดี๋ยวก่อน เขานับถือพระเจ้าด้วยหรือ?”

"ไม่มีทาง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเครื่องบูชายัญที่หลบหนี…“ร่างที่คลุมด้วยผ้าคลุมอีกคนหนึ่งกระซิบก่อนจะเหลือบมองที่ดันแคน”นายค่อนข้างเจ้าเล่ห์ แต่อย่าคิดว่านั่นจะช่วยนายให้รอดจากชะตากรรมในฐานะเครื่องบูชายัญ… พระเจ้าได้กำหนดชะตากรรมของนายแล้ว และนายควรยอมรับมัน”

ดันแคนเลือกที่จะไม่โต้เถียง เขารู้ว่าปฏิกิริยาของพวกเขาเกิดจากท่าทางสงบที่คาดไม่ถึงของเขา บางทีพวกเขาสงสัยว่าเขาแสร้งทำเพื่อหลีกเลี่ยงการบูชายัญ อย่างไรก็ตาม ดันแคนไม่สนใจความคิดเห็นของพวกเขาเพราะเขาไม่สามารถขยับกล้ามเนื้อใบหน้าได้ เนื้อร้ายได้ครอบครองเปลือกหุ้มนี้ ดังนั้นเขาจึงคาดหวังความเฉยเมยอย่างเห็นได้ชัด!

“นายเชื่อว่า 'ดวงอาทิตย์' ในปัจจุบันบนท้องฟ้าเป็นดวงอาทิตย์ปลอมหรือเปล่า? ในที่สุดมันก็จะตกลงสู่พื้นดิน?” ดันแคนเริ่มรวบรวมข่าว

“แน่นอน ดวงอาทิตย์จอมปลอมจะตกลงมา!” ประเด็นนี้ทำให้พวกลัทธิปั่นป่วนอย่างชัดเจน ซึ่งตอบสนองอย่างกระตือรือร้น “แม้แต่สมุนของศาสนจักรยังต้องยอมรับในบันทึกทางประวัติศาสตร์ของพวกเขาว่าดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าเป็นสิ่งที่บิดเบี้ยวและน่าเกลียดซึ่งเกิดขึ้นหลังจากหายนะครั้งใหญ่ สิ่งที่ค้ำจุนชีวิตและระเบียบในโลกนี้อย่างแท้จริงคือเทพแห่งดวงอาทิตย์ แต่ผู้ชั่วร้ายนั้น… ผู้ชั่วร้ายได้เข้ามาแทนที่พระเจ้าของเรา! ไม่ช้าก็เร็ว วัตถุเลวทรามนั้นจะร่วงหล่นลงมาจากสวรรค์!”

โดยพร้อมเพรียงกัน ลัทธิที่อยู่รอบข้างส่งเสียงกึกก้องไปที่ผู้นำของพวกเขา “ไม่ช้าก็เร็ว ดวงอาทิตย์จอมปลอมจะตกลงมา และเทพแห่งดวงอาทิตย์ที่แท้จริงจะฟื้นคืนชีพด้วยเลือดและเปลวเพลิง! น้ำทะเลส่วนเกินจะถูกขับออกไปสู่ความว่างเปล่าโดยพลังขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา และโลกจะกลับไปสู่ยุคแห่งความอุดมสมบูรณ์และความมั่นคงที่อุดมสมบูรณ์!”

ขณะที่ดันแคนฟังคำสวดของพวกลัทธิ จิตใจของเขาก็ปั่นป่วน เขารู้ว่าลัทธิคลั่งไคล้เช่นนี้ไม่สามารถหาเหตุผลได้ และข้อมูลที่เขาได้รับน่าจะถูกบิดเบือนและเต็มไปด้วยความเท็จ อย่างไรก็ตาม เขาสามารถรวบรวมความจริงบางอย่างจากคำกล่าวอ้างของพวกเขาได้

“ดวงอาทิตย์” ที่ปรากฏบนท้องฟ้าเป็นของปลอม และดวงอาทิตย์จริงถูกแทนที่แล้ว

พวกเขาเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าดวงอาทิตย์ที่แท้จริงเป็นสัญลักษณ์ของเทพที่ล้มลง ซึ่งในที่สุดจะ "ฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้งด้วยเลือดและเปลวเพลิง"

พวกเขายังพูดถึงน้ำทะเลส่วนเกินในโลกที่ลดลง ซึ่งเป็นการประกาศถึงยุคแห่งความเจริญรุ่งเรืองและความมั่นคง พวกเขาหมายถึงอะไรกันแน่?

สมาชิกลัทธิฟื้นคืนความสงบอย่างรวดเร็วหลังจากท่องมนต์ทางศาสนาของพวกเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงมีเครื่องบูชายัญให้คุ้มกัน

“นายสังเกตไหมว่า 'เครื่องบูชายัญ' นี้น่าขนลุกแค่ไหน?” หนึ่งในลัทธิถามผู้นำ

“มีบางอย่างที่รู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเขา… ฉันไม่แน่ใจ”

“เป็นไปได้ไหมที่เครื่องบูชายัญนี้ใช้เวลามากเกินไปในใต้ดินที่ไร้แสงสว่างเมื่อเขาหลบหนีก่อนหน้านี้ และตอนนี้จิตใจของเขาถูกควบคุมโดยสิ่งอื่น”

“ถ้าเป็นเช่นนั้น พลังขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะชำระเขาให้บริสุทธิ์”

ดันแคนจับบทสนทนาที่กระซิบกระซาบของพวกเขาได้ โดยเฉพาะการพูดถึง "ใต้ดินที่ไร้แสงสว่าง" อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาต้องการดึงข้อมูลเพิ่มเติมจากพวกเขา ชายในชุดดำที่อยู่ด้านหน้าของกลุ่มก็หยุดลง

“เรามาถึงแล้ว” ลัทธิชุดดำพูดด้วยเสียงต่ำและเยือกเย็น

ดันแคนหวังว่าเขาจะไล่ตามหัวข้อนี้ให้เร็วขึ้น แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้าเขากลับดึงดูดใจยิ่งกว่า

พวกเขามาถึงใจกลางของระบบระบายน้ำ ซึ่งเป็นทางแยกที่นำไปสู่ห้องใต้ดินขนาดใหญ่ ซึ่งมีกลุ่มลัทธิชุดดำจำนวนมากมารวมตัวกัน