หลิน ยู เปิดหน้าต่างข้อความส่วนตัวขึ้นมา พบว่าเขาและ โจว มู่หยวน นั้นได้อยู่พื้นที่เดียวกันแล้วดังนั้นพวกเขาจึงสามารถติดต่อกันด้วยข้อความส่วนตัวได้แล้ว

โดยไม่ลังเล เขาเปิดหน้าต่างข้อความขึ้นมาและทักหา โจว มู่หยวน

.....

ในเวลาเดียวกันนั้น

เมืองที่สร้างใกล้กับพื้นที่ภูเขาไฟ

โจว มู่หยวน กำลังนั่งอยู่ในห้องประชุม ฟ้งรายงานของผู้ใตับังคับบัญชาของเขา

"นายท่าน มีข่าวส่งกลับมาแล้ว เมื่อวานนี้มีผู้ฝึกตนระดับ 7 อีกคนถูกส่งมาหาจางหง ถ้านับตัวจางหงเองแล้ว ตอนนี้พวกเขามีผู้ฝึกระดับ 7 2 คน"

"ระดับ 7 ถึง 2 ..." โจว มู่หยวนขมวดคิ้ว "ดูเหมือนว่าจางหงต้องการที่ต่อต้านพวกเราซินะ"

"แล้วพวกเราควรทำยังไงดี? หากปล่อยไว้แบบนี้ เมืองเฮยหยวนของพวกเราแย่แน่" ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขากล่าว

"ใช่แล้ว นายท่าน จางหง ที่มาจากอาณาจักรเทียนหยาน เขาต้องการทรัพยากรจากเมืองเฮยหยวนของเรา"

"มันก็แค่พวก พวกตัวเล็กๆ พวกนั้นใช้ประโยชน์จากการเสียชีวิตของราชาแห่งเทียนหยานอาศัยตอนที่ไม่มีใครปกครอง สร้างความวุ่นวายตามชายแดน พวกเขาคิดจริงๆงั้นเหรอว่าเมืองเฮยหยวนของเรานั้นอ่อนแอ"

"ใช่แล้ว แต่ในตอนนี้ ไม่เพียงแต่มีผู้คนในดินแดนจำนวนมากถูกพวกเขาสังหารอย่างโหดเหี้ยม ถึงพวกเราจะเกิดการสูญเสียกันทั้งคู่ แต่พวกเราก็ต้องขับไล่พวกเขาออกไปจากเมืองเฮยหยวนให้ได้!"

เหล่าผู้คนด้านล่างเต็มไปด้วยโทสะ พวกเขาต้องการปกป้องเมืองของเขา จึงได้พยายามเกลี้ยกล่อมให้โจว มู่หยวน ทำสงครามโดยเร็ว

ในทางกลับกันนั้น โจว มู่หยวนที่มีดวงตาลุ่มลึกกำลังครุ่นคิดบางอย่าง

ทำไมเขาถึงไม่อยากจะจัดการพวกมันกัน แต่พวกมันมีระดับ 7 ถึง 2 คน นี้ทำให้เขาต้องคิดหนัก

ถ้าเขาเริ่มต้นสงครามจริงๆ แม้ว่าเขาจะชนะได้ แล้วเมืองเฮยหยวนจะประสบกับความสูญเสียอย่างหนักแน่นอน

หากปัญหานี้ไม่ได้รับการแก้ไขโดยเร็ว มันจะเหมือนกับมีอะไรมาติดอยู่คอเขา มันจะก่อให้เกิดความตื่นตระหนกไปทั่วทั้งเมืองส่งผลต่อการพัฒนาของดินแดน

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้แล้วสีหน้าของเขากลายเป็นมุ่งมั่น

"ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็..."

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพูดไปได้ครึ่งทาง เขาก็หยุดลงกระทันหัน มันได้มีข้อความปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา ขัดจังหวะคำพูดของเขา

"มีอะไรงั้นเหรอนายท่าน?" ผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านล่างถามอย่างสงสัย

"ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนของฉันดูเหมือนจะมาถึงเมืองเฮยหยวนแล้ว เลื่อนการประชุมออกไปก่อน ฉันจะออกไปด้านนอก!"

สำหรับ หลิน ยู แล้ว โจว มู่หยวน พวกเขามีความความสัมพันธ์ที่ดีกันอยู่

สุดท้าย พวกเขาล้วนถูกกำหนดให้มาที่เมืองชายแดนของอาณาจักร ดังนั้นพวกเขาก็เหมือนกับเป็นเพื่อนบ้านกันอยู่ครึ่งหนึ่ง

เขาไม่คาดคิดว่า หลิน ยู มาหาเขาในเวลานี้ มันทำให้เขาประหลาดใจจริงๆ

หลังจากอธิบายให้เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาฟัง เขาก็ออกจากดินแดนไปพวกกับกองกำลังเซนทอร์ของเขา รีบไปพบกับหลิน ยู ที่อยู่นอกเมือง

ในตอนนั้นเอง

หลิน ยู ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ก็ได้รับข้อความต่อกับจาก โจว มู่หยวน ได้ทราบถึงตำแหน่งของเมืองเฮยหยวน

เขาสั่งให้ มังกรราชาปิศาจ บินไปพื้นที่ภูเขาไฟจากระยะไกลทันที

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ หลิน ยู ไม่คาดคิดก็คือเมือเขาผ่านเหนือป่าดงดิบทึบ จู่ๆ ก็มีเสียงคำรามออกมาจากด้านล่าง

"มันเป็นสายลับจากเมืองเฮยหยวน สอยมันลงมา!"

ทันใดนั้นลูกธนูที่ทรงพลังก็พุ่งออกมาจากป่าทึบ

"หะ?" หลิน ยู ขมวดคิ้วทันที

เขาไม่จำเป็นต้องทำอะไร หลิง ซี ที่อยู่ด้านข้าง โบกไม้เท้าของเธอ เพียงครั้งเดียว ลูกธนูนั้นก็ปะทะเข้ากับหนามไม้

แต่ถึงอย่างนั้น ลูกธนู ก็ยังฝ่าหนามไม้ออกไปได้

มันพุ่งเข้ามาใกล้ หลิน ยู และหมดแรงตกลงสู่พื้นในที่สุด

ในเวลาเดียวกันนั้นก็มีคำรามออกมาจากป่าด้านล่างอีกครั้ง

"ร่วมมือกันจัดการมัน!"

หลิน ยู นั้นเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีกระท่อมขนาดใหญ่ซ่อมอยู่ในป่าด้านล่าง

ขณะที่เสียงสิ้นสุด ก็ร่างจำนวนมากปรากฏออกมาจากกระท่อม เมื่อมองดูดีๆ พวกเขาล้วนเป็นผู้ฝึกตนที่อยู่ระดับ 5 ระดับ 6

แถมผู้นำทั้ง 2 ของพวกเขายังเป็นระดับ 7!

"พวกโจรป่างั้นเหรอ?" หลิน ยู แปลกใจ

ไม่คิดว่า จะมีกองโจรขนาดใหญ่อยู่ใกล้กับอาณาเขตของโจว มู่หยวน

กล้าที่หาเรื่องเขาก่อน เจ้าพวกนี้มันไม่รักชีวิตแล้วจริงๆ

เมื่อเห็นการโจมตีที่จำนวนมากพุ่งออกจากป่าตรงมาที่เขา เขาจึงสั่งให้มังกรราชาปิศาจหลบโดยเร็ว จากนั้น ก็ให้มันบินไปเหนือกระท่อม ใช้สกิลผสานพร้อมกับมังกรสนมปิศาจ

เพียงชั่วพริบตา ก้มีพายุโหมกระหน่ำ

สายลมที่น่าสะพรึงกลัวพัดทำลายกระท่อมทั้งหลังในชั่วพริบตาเดียว

ผู้ฝึกตนระดับ 5 และระดับ 6 เหล่านั้นไม่มีเวลาแม้แต่จะกรีดร้อง พวกเขาถูกพัดขึ้นไปด้านบนถูกสายลมฉีกกระชากเป็นชิ้นๆกลางอากาศ

มันมีเพียงระดับ 7 2 คนเท่านั้นที่หลบหนีออกไปได้ พวกเขามองไปที่ หลิน ยู และกองกำลังของด้วยความหวาดกลัว

"หนี!"

โดยไม่รีรอ ทั้งสองหันหลังและหลบหนีเข้าไปยังส่วนลึกของป่าทันที

"รบกวนหน่อยนะหลิงซี"

แน่นอนว่า หลิน ยู นั้นไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาหลบหนีไปได้ หลังจากสิ้นเสียง หลิง ซี ที่อยู่ด้านข้างก็ค่อยๆกลายเป็นลำแสงพุ่งตามไปในป่าทึบ เธอโบกไม้เท้า ต้นอยู่ที่ด้านหน้ากลายเป็นปิศาจต้นไม้ระดับ 7 มันคำรามออกมาวิ่งไปยังผู้ฝึกตนทั้ง 2 คนนั้นทันที

ทั้ง 2 มองหน้ากัน เขาปะทะกับปิศาจต้นไม้

"บรึ้มมม!"

ด้วยเสียงดังสนั่น ปิศาจต้นไม้ระดับ 7 ถูกฟันฝ่าครึ่งร่างของมันทันที

ความแข็งแกร่งของผู้ฝึกตรระดับ 7 นั้นเทียบไม่ได้กับผู้ฝึกตนระดับ 6

น่าเสียดายที่พวกเขานั้นได้มาเจอกับ หลิง ซี ที่เป็นทหารระดับขุนพล อีกทั้งพวกเขายังอยู่ในป่าสถานที่ๆเผ่าพฤกษาแข็งแกร่งที่สุด

มีลำแสงระเบิดออกมาจากไม้เท้าของ หลิง ซี ทั่วทั้งป่า เต็มไปด้วยใบไม้ที่ปลิวว่อนมันกระจายออกไปกลายเป็นลูกศรขวางพวกเขาไว้ทันที

กว่าพวกเขาจะรู้ตัวนั้น พวกเขาก็ต้องเผชิญหน้ากับคมมีดใบไม้จำนวนมหาศาล เสียงโหยหวนดังขึ้น 2 ครั้ง ก่อนที่พวกเขาล้มลงกับพื้นอย่างแรง

"เยี่ยมมาก!"

หลิน ยู ชม หลิง ซี ที่บินกลับมาหาเขา

การทำลายกองโจรนี้เป็นของขวัญสำหรับ โจว มู่หยวน มันช่วยประหยัดเวลาในการเปิดเส้นทางการค้าของพวกเขา

หลังจากตรวจดูแล้วว่าไม่พลาดสิ่งใดแล้ว เขาก็เดินทางต่อไปพร้อมกับกองกำลังของเขาตรงไปยังเมืองเฮยหยวน

เขาไปยังตำแหน่งที่ โจว มู่หยวน บอกมามันมาถึงเมืองที่อยู่บนยอดภูเขาไฟในที่สุด มองเพียงแว่บเดียวเขาก็ได้เจอกับ โจว มู่หยวน รออยู๋ด้านนอกเมืองพร้อมกับกองทัพของเขาและผู้ฝึกตนไม่กี่คน เขาสั่งให้มังกรราชาปิศาจร่อนลงทันที

โจว มู่หยวน แอบตกใจไม่ได้เมื่อเห็นกองกำลังที่หลิน ยู ครอบครอง

ไม่ต้องพูดถึงเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่ รอบๆ โจว มู่หยวน พวกเขานั้นหวาดกลัว ราวกับได้เผชิญหน้าศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุด

โชคดีที่ โจว มู่หยวน หยุดพวกเขาไว้ได้ทัน ไม่อยากนั้น พวกเขาอาจจะมองว่านี้เป็นมอนสเตอร์ที่บุกโจมตีเมือง

หลังจากที่ หลิน ยู ลงสู่พื้นแล้ว โจว มู่หยวน ก็เข้ามาทักมายเขาด้วยรอยยิ้มทันที

"พี่หลิน ดีใจที่พี่ปลอดภัย ฉันไม่คิดว่าเราจะได้พบกันอีก"

"ใช่ ฉันไม่ได้เจอนายนานเลย เมืองของนายนี้มันหายากจริงๆ!"

หลิน ยู กระโดดลงมาจากหลัง มังกรราชาปิศาจ มองไปยังเมืองที่อยู๋ด้านหน้าของเขา

เขาต้องบอกว่าเมืองเฮยหยวนนี้สมกับชื่อของมันจริงๆ มันถูกสร้างขึ้นบนหินสีดำ แค่มองดูก็รู้สึกได้ว่าข้างใต้นั้นมีแร่อยู่มากมาย มันเป็นพื้นที่ๆอุดมสมบูรณ์มาก

มันเป็นสถานที่ๆดีกว่าเมืองหวงซาในตอนแรกมาก

แต่เป็นเพระาอยู่ใกล้ภูเขาไฟหรือเปล่า ไม่รู้ ทำให้อุณหภูมิที่นี้สูงกว่าที่อื่น

"เป็นไงบ้าง ดินแดนของฉันในสายตาพี่หลิน" โจว มู่หยวน ถาม

"อืม มันใหญ่กว่าอาณาเขตของฉันมาก ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการใช่ไหม" หลิน ยู พยักหน้า

โดยไม่คาดคิด หลังจาก โจว มู่หยวน ได้ยินคำพูดของเขา แววตาของเขาก็ปรากฏความกังวล

"มันไม่ง่ายเลย"

หลังจากที่พูด เขาก็อดไม่ได้ที่หายใจออกมา

เมื่อหลิน ยู เห็นแบบ เขาก็งุ่นงงทันที "นายดูหน่อย สิ่งนี้ช่วยแก้ปัญหาให้ได้หรือไม่!"

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด