(ฟรี)ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 400 แท่นหยกเก้าสวรรค์

ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 400 แท่นหยกเก้าสวรรค์

"เฮ้อ… "

เสียงถอนหายใจดังก้องอยู่ในถ้ำที่ว่างเปล่า

"หงอคง ทุกสิ่งในโลกเติบโตอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและกลับสู่แหล่งกำเนิดของมัน โดยเริ่มต้นจากโลก ไม่มีสิ่งใดหนีกฎของธรรมชาติได้ นี่คือเต๋า”

"ตามคํากล่าวที่ว่า หนึ่งความคิดนําไปสู่ชีวิต และอีกหนึ่งความคิดไปสู่ความตาย ดอกไม้ที่เบ่งบานอย่างสดใสภายใต้ความมืด ส่องสว่างไปทั่วโลก ในที่สุดก็จะดับสิ้นไป”

"สุดท้ายแล้ว ฝุ่นก็คือฝุ่น”

"เจ้าเกิดมาเพื่อโลก และวันที่เจ้ากลับสู่โลกก็จะมาถึง เข้าใจหรือไม่?"

ขณะที่เขาพูด ร่างของลิงก็สั่นสะท้าน ราวกับว่าเขาได้รับความเสียหายอย่างมาก เขาไม่อาจยอมรับได้

กลับสู่โลก?

เมื่อมองขึ้นไปที่หลุมบนท้องฟ้า ในที่สุดลิงก็เข้าใจชะตากรรมของเขา

เขาเกิดมาเพราะความต้องการของโลก ในท้ายที่สุด เขาจะกลับสู่อ้อมกอดของโลก เขาไม่เต็มใจที่จะยุติชะตากรรมของตนเช่นนี้ ยากสําหรับเขาที่จะยอมรับ

เย่ชิวมองไปที่อีกฝ่ายซึ่งยังลังเลและไม่สบายใจ และรู้ว่าลิงกำลังต่อสู้กับจิตใจของตนเอง เย่ชิวไม่ได้ชี้แนะอีกฝ่าย เพียงแค่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ เขารู้ว่าลิงจะคิดทบทวนได้ในท้ายที่สุด

หลังจากนั้นไม่นาน เย่ชิวก็กล่าวว่า "หงอคง เจ้าอาจมีข้อสงสัยมากมาย เหตุใดเจ้าไม่กลับไปที่โลกมนุษย์แล้วลองดูเล่า? บางที เจ้าจะมีความเข้าใจที่ต่างออกไป"

เย่ชิวมอบตัวเลือกนี้ให้กับลิง เขาควรเลือกอย่างไรเมื่อเขาเห็นนรกบนดินในโลกปัจจุบัน?

ไม่ว่าเขาจะเลือกอะไร เย่ชิวก็เลือกที่จะสนับสนุนเขา นี่เป็นเพราะตั้งแต่ตอนที่เขาเกิดมา เขามีสิทธิ์ที่จะควบคุมชะตากรรมของตนเอง

ลิงเข้าใจและหมอบลงกับพื้นอย่างเคร่งขรึม เขาตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความเศร้าโศก "อาจารย์ ข้าได้กระทำบาปอย่างใหญ่หลวงในชีวิต และไม่สามารถกตัญญูต่อท่านได้ ข้ารู้สึกผิด ข้าหวังเพียงว่าข้าจะตอบแทนท่านได้ในชาติหน้า”

"ข้าจะไปแล้ว ดูแลตัวเองด้วยท่านอาจารย์!"

ขณะที่เขาโค้งคำนับครั้งสุดท้าย ลิงก็ลุกขึ้นยืน หันกลับมา จากไปด้วยความโศกเศร้าและขุ่นเคือง

เขาต้องการค้นหาเส้นทางของตนเองในทะเลอันกว้างใหญ่ ค้นหาตัวตนที่แท้จริงของเขา และเรียกทิศทางที่หายไปกลับคืนมา

หลังจากที่เขาจากไป ร่างของเย่ชิวที่แท้จริงก็ปรากฏขึ้นในถ้ำมืด

เมื่อมองไปที่ถ้ำซึ่งอยู่เบื้องหน้า เขาส่ายหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น เขาถอนหายใจและพูดว่า "เฮ้อ… เจ้าลิงแสบ ข้าเป็นหนี้เจ้ามากเกินไป สิ่งเดียวที่ข้าทำได้คือช่วยชีวิตเจ้าในช่วงเวลาสุดท้ายนี้"

เขาเชื่อว่าทางเลือกสุดท้ายของลิงจะไม่ทำให้เขาผิดหวังอย่างแน่นอน อีกฝ่ายมีจิตใจที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา อีกฝ่ายไม่ใช่คนชั่วร้าย

เย่ชิวมั่นใจในนิสัยของลูกศิษย์ของเขามาก น่าเสียดาย หากตัวเลือกของลิงเป็นไปตามที่เย่ชิวคาดไว้ ชีวิตของลิงอาจจะสูญสิ้น ลิงจะต้องเสียสละตนเองเพื่อปกป้องสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก

เย่ชิวไม่ได้บังคับให้อีกฝ่ายทำสิ่งนั้น เขาไม่ใช่นักบุญ แต่เขามีความเห็นแก่ตัว ดังนั้นเขาจึงให้ลิงเลือกด้วยตนเอง

บางทีนี่อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับอีกฝ่าย หากลิงรอดชีวิตจากหายนะครั้งนี้ได้อย่างปลอดภัย มันคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้รับพรจากโลกและสร้างกายาทองคำของเขาขึ้นใหม่

ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร

สิ่งที่เย่ชิวทำได้คือพยายามให้ดีที่สุดเพื่อปกป้องคนรอบตัวของเขา

หลังจากจัดการปัญหากับลิงแล้ว เย่ชิวก็มองไปที่แท่นหยกเก้าสวรรค์ ในพื้นที่ต้องห้ามลึกลับนั้นมีดอกบัวทองคำสามชีวิต

สถานที่นั้นเป็นที่รู้จักกันในนามพื้นที่ต้องห้ามแห่งชีวิต ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ยอดฝีมือนับไม่ถ้วนถูกฝังอยู่ที่นั่น แม้แต่จักรพรรดิยุทธก็หลงทางในพื้นที่ต้องห้ามนั้น

คราวนี้ เย่ชิววางแผนที่จะบุกเข้าไปหาลูกศิษย์ของเขา

ด้วยการโบกมือของเขา เกาะเผิงไหลที่อยู่ตรงหน้าเขาสั่นสะเทือน มันค่อย ๆ ถูกฝังอยู่ใต้ทะเลตะวันออก และจมลงอย่างสมบูรณ์

เย่ชิวออกจากเกาะเซียนเผิงไหลและมุ่งตรงไปแท่นหยกเก้าสวรรค์

หลังจากผ่านกระแสทวน เย่ชิวก็มาถึงแท่นหยกที่พื้นที่ต้องห้าม ที่ทางเข้ามีม่านแสงที่ฉายออกมา กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวกระจายออกไป ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ในระยะลี้ร้อย

เย่ชิวไม่สนใจกลิ่นอายนี้และรีบเข้าไป

ยอดฝีมือทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ภายในร้อยลี้ตื่นตระหนก

"เกิดอะไรขึ้น?"

"เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีคนต้องการเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามแห่งชีวิตอีกครั้ง?"

ฉับพลัน ยอดฝีมือลึกลับจำนวนนับไม่ถ้วนโผล่ออกมาจากป่าในขอบเขตลึกลับโดยรอบ

พวกเขาปิดด่านเป็นเวลาหลายปีและมักจะอยู่ในบริเวณใกล้ ๆ เพื่อหาโอกาส

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาเห็นผู้คนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปในพื้นที่ต้องห้าม แต่ทั้งหมดล้วนถูกกำจัดทิ้งอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่มีใครรอดชีวิตกลับมา

เป็นเวลาหลายพันปี ไม่มีใครกล้าเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามแห่งชีวิต วันนี้กลับมีคนบุกเข้ามา

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน

"ฮ่าฮ่า น่าสนใจ! คนผู้นี้คือใคร? เขายังกล้าที่จะบุกเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามที่เรียกว่าหลุมฝังศพของจักรพรรดิยุทธ เขาไม่กลัวตายจริงหรือ?"

มีคนเย้ยหยัน

ในหมอกมืด พวกเขาเห็นร่างสีขาวราง ๆ เดินในพื้นที่ต้องห้ามด้วยความยากลำบาก

"ข้ามองเห็นไม่ชัด เขาได้เข้าสู่ห้วงแห่งการตกตายแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะสามารถผ่านด่านแรกนี้ไปได้หรือไม่"

ทุกคนจดจ้องไปที่ร่างโดดเดี่ยวในพื้นที่ต้องห้าม

ในขณะนี้ เย่ชิวได้ก้าวเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามแล้ว ทันทีที่เขาเข้ามา พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ได้ยับยั้งเขาไว้ทันที

ร่างกายของเย่ชิวสั่นสะท้าน เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยอักขระแปลก ๆ ภายใต้การปราบปรามของอักขระนี้ เวลารอบข้างดูเหมือนจะเร่งขึ้น ร่างกายของเขาเริ่มอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว และเขาก็แก่ลงเรื่อย ๆ

"ฟู่ว… "

หายใจเข้าลึก ๆ เย่ชิวแอบตกใจ "เป็นไปตามที่คาดไว้ พื้นที่ต้องห้ามที่ดูดกลืนชีวิต มันน่ากลัวจริง ๆ"

เย่ชิวเงยหน้าขึ้นมองแท่นหยกเบื้องหน้าและดอกบัวทองคำสามชีวิตในความมืด เขาสงบลงและเดินต่อไปข้างหน้า

คราวนี้ ถึงอย่างไรก็ต้องบุกเข้าไปให้ได้ เขาไม่มีเป้าหมายอื่นนอกจากทำให้ให้ศิษย์ของเขามีโอกาสรอดชีวิต นี่เป็นสิ่งเดียวที่เขาทำเพื่อลิงได้ อาจถือเป็นการชดเชยของเขาสำหรับหนี้ที่มีต่ออีกฝ่าย

หลังจากผ่านห้วงเวลาอันวุ่นวาย เย่ชิวก็รู้สึกได้ว่าร่างวัยหนุ่มของเขากลายเป็นร่างชราผมขาวในทันที โชคดีที่ปัจจุบันการบ่มเพาะของเขาถึงขอบเขตเทพเจ้าขั้นสมบูรณ์แล้ว ด้วยพลังสนับสนุนที่ไร้ขอบเขต พลังชีวิตในร่างกายของเขาก็เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเช่นกัน เขาแทบจะไม่สามารถตามความเร็วของช่วงชีวิตที่เปลี่ยนไปได้เลย

หากเขาอยู่ที่ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ เขาคงถูกฝังอยู่ที่นี่เหมือนผู้อาวุโสเหล่านั้น

เมื่อมองไปที่กงอกระดูกสีขาวข้างหน้าเขา เย่ชิวสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว

ขณะที่ก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว ก็มีเสียงดังสั่นสะเทือน

ภายใต้ความโกลาหล สิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายถือกำเนิดขึ้นอย่างคลุมเครือ

มันคือสัตว์อสูรโบราณที่ดุร้ายมาก