บทที่ 33 ลูน่า!

บทที่ 33 ลูน่า!

ด้านหลังมณฑลบอลด์วินมีภูเขามากมาย

ตลอดทั้งปี ยอดเขาจะยังคงขาวโพลนไปด้วยหิมะ

ดังนั้นพวกเขาจึงถูกเรียกว่าเทือกเขาหิมะ

ที่จุดสูงสุดของมัน มีวิญญาณที่โดดเดี่ยวปรากฏขึ้นร่างหนึ่ง

ลักษณะใบหน้าของเขาดูไม่สมวัย และรูปร่างของเขาก็ดูไม่สมส่วน แต่เขาให้ความรู้สึกของผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง

เขาสวมชุดสีดำทั้งตัว

เขาเหยียดมือออกเปิดฝ่ามือขึ้น

ทันใดนั้น หลุมดำก็ปรากฏขึ้นเหนือมันและพ่นถุงมือสีดำออกมา

ถ้าใครได้เห็นคงแปลกใจ

โดยไม่ลังเล เด็กหนุ่มวางดาบที่อยู่ในฝักดำไว้ข้างๆ และสวมถุงมือ

ในทันที สถานะความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่า 50 แต้ม ข้ามขีดจำกัดของนักรบฝึกหัดขอบเขตฝึกปรือร่างกาย และสถานะความว่องไวของเขาก็เพิ่มขึ้น 2 แต้มเช่นกัน

รอยเริ่มเก็บสิ่งของทั้งหมดของเขา รวมทั้งมรดกของมารดาไว้ในพื้นที่มิติของเขา ปลดปล่อยตัวเองจากความกังวลว่าจะมีคนมาขโมยสิ่งของของเขา

แม้ว่าแม่เลี้ยงใจร้ายของเขาและลูกชายของเธอรู้เรื่องตู้เซฟในห้องของเขา พวกเขาก็จะไม่ได้อะไรเลย

ริ้วสีเงินพุ่งขึ้นไปบนภูเขา มันเป็นรอยที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง

เขามาที่ภูเขาหิมะอีกครั้งเพราะเขาสงสัยว่าฝูงหมาป่าที่เขาสังหารนั้นหล่อเลี้ยงจ่าฝูงหมาป่าหิมะได้อย่างไรในสภาพที่โหดร้ายของภูเขาหิมะเช่นนี้

มีสมุนไพรมากมายในสถานที่นี้ แต่สมุนไพรวิเศษมีน้อยมากหรือแทบไม่มีเลย

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ผู้เชี่ยวชาญศาสตราวุธจะไม่มาที่นี่เพื่อล่า การออกล่าในสถานที่ที่มีสมุนไพรวิเศษอยู่น้อยมากนั้นเป็นการเสียเวลาของพวกเขา

เป็นเรื่องยากมากที่ฝูงหนึ่งจะมีจ่าฝูงหมาป่าหิมะที่อายุน้อยโดยไม่ต้องใช้สมุนไพรวิเศษหลายร้อยชนิด

ต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมหาศาลในการกำเนิดจ่าฝูงหมาป่าหิมะ

และสถานการณ์เช่นนั้นไม่สามารถพบได้ในสถานที่นี้

แล้วมันหล่อเลี้ยงหมาป่าหิมะให้เป็นจ่าฝูงหมาป่าหิมะได้อย่างไร?

"บางทีข้าอาจจะพบคำตอบสำหรับคำถามของข้าในถ้ำของพวกมัน" รอยคิดเดินหน้าเข้าสู่ส่วนลึกของป่า

เขาออกตามหาถ้ำหมาป่า

ไม่กี่นาทีต่อมา รอยพบหมาป่าหิมะคู่หนึ่ง พวกมันมาที่นี่เพื่อตามหาเขา

"อ๊าววว!!"

"บรู้วว!!"

ทันทีที่พวกมันจ้องมองเขา พวกมันก็เห่าหอนเสียงดังมาก ฝูงนกบินหนีไปราวกับลางสังหรณ์ร้ายที่ก่อตัวขึ้นในใจของรอย

"พวกมันกำลังทำอะไรอยู่ แต่สิ่งที่พวกมันวางแผนไว้มีแต่จะส่งผลร้ายย้อนกลับไปหาพวกมัน" รอยคิดในขณะที่เขาดึงเงาสะท้อนออกจากฝักและพุ่งเข้าหาหมาป่าหิมะทั้งสองตัว

พวกมันทั้งคู่อยู่ในระดับแปด การฆ่าพวกมันจะทำให้เขาได้รับ 160 EXP ซึ่งเขาจะไม่พลาดสิ่งนี้

ความแข็งแกร่งของเขาสูงกว่าบอสมอนสเตอร์เลเวล 10 อยู่แล้ว แต่เมื่อเขาติดตั้งดาบด้วย มันเพิ่มขึ้นอีก 5 แต้ม ทำให้ความแข็งแกร่งของเขาใกล้เคียงกับผู้เชี่ยวชาญศาสตราวุธ

เขามีพลังที่น่าหวาดหวั่นเกินไปแล้ว

มอนสเตอร์เลเวล 10 ไม่มีโอกาสสู้กับเขาได้เลย

หมาป่าหิมะสองตัววิ่งหนี ราวกับวิ่งหนีปีศาจ พวกมันใช้ต้นไม้เป็นที่กำบังเพื่อซ่อนตัวจากระดับสายตาของรอย มันทำให้ระยะห่างระหว่างพวกเขากว้างขึ้น

'พวกมันกลายเป็นเจ้าเล่ห์มากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว' รอยคิดขณะที่เขากระโดดขึ้นไปในอากาศด้วยการกระโดดอย่างนุ่มนวล

มองลงไปเห็นหมาป่าฉลาดสองตัวนั้นกำลังวิ่งคดเคี้ยวไปตามต้นไม้

ริมฝีปากของเขาม้วนเป็นรอยยิ้ม เป็นฆาตกร ราวกับคนโรคจิต เขาพึมพำ "จับพวกแกได้แล้ว...."

เขาดำดิ่งลงพื้นเหนือพวกมันสามก้าว สิ่งที่หมาป่าหิมะเห็นในตอนนั้นคือแสงวาบสีขาว รอยยืนอยู่ในระยะโจมตีของพวกมัน แต่พวกมันไม่ได้ขยับร่างกายสักนิดเดียวเนื่องจากไม่มีแรงหรือความมั่นใจที่จะทำเช่นนั้น รอยชักดาบออกจากฝัก ในพริบตานั้นเองหัวของหมาป่าหิมะสองตัวก็หลุดออกจากร่าง ตกลงสู่พื้นสีขาวที่เปื้อนเลือดของพวกมัน

『คุณฆ่าหมาป่าหิมะสองตัว คุณได้รับ +1 ความว่องไว และ 160 EXP!』

เสียงแจ้งเตือนแจ้งเรื่องที่น่ายินดีดังขึ้นในหูของรอย แต่สีหน้าของเขากลับเปลี่ยนไปอย่างเลวร้าย เพราะการแจ้งเตือนไม่ได้มาเพียงลำพังแต่นำมาซึ่งความรู้สึกอันตรายอย่างยิ่ง

มีความรู้สึกเสียวซ่าอย่างรุนแรงที่ด้านหลังศีรษะราวกับว่าความตายกำลังเคลื่อนมือผ่านเส้นผมของเขา และความหนาวเหน็บกำลังคืบคลานขึ้นกระดูกสันหลังอย่างต่อเนื่อง

สัญชาตญาณที่หกของคุณเริ่มทำงานแล้ว

อันตรายร้ายแรงกำลังเข้ามาใกล้คุณ

จากที่ไหน? รอยมองไปรอบๆ ใช้ประสาทสัมผัสจนถึงขีดสุด

แน่นอน มีความผันผวนอย่างมากของมานา ใน 20 เมตรด้านหลังของเขา

การรับรู้ของเขาไม่ได้หลอกเขา

เมื่อกี้มีบางอย่างร่ายเวทย์ และเป้าหมายของมันคือเขา!

เขาหันกลับมา และสิ่งที่เขาเห็นทำให้ดวงตาของเขาบางลงจนเหลือเท่าเข็ม

ลำแสงเย็นยะเยือกส่องประกายออกมาจากด้านข้างของต้นไม้ ทำการลอบสังหารเขา

“โล่มานา!” เขาพูดอย่างเร่งรีบ ทันใดนั้น โล่แห่งมานาปรากฏขึ้นจากอากาศ และเขาคว้ามันไว้ในมือซ้าย ทั้งโล่และดาบที่อยู่ในฝักถูกเหวี่ยงออก ทุบหอกน้ำแข็งหกเล่มเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ความเย็นยะเยือกเย็นที่แผ่กระจายออกมาอีกเป็นครั้งที่สองพยายามเรียกร้องชีวิตของเขา รอยวิ่งไปทางซ้ายของเขา มีหมาป่าหกตัวกระโจนมาที่จุดที่เขาเพิ่งจากไปเขาไม่สามารถออกจากวิถีของพวกมันได้ การเขาเผชิญหน้ากับพวกมันแบบประชิดตัว ทำให้เขาต่อต้านพวกมันด้วยโล่และดาบของเขา

[คุณสูญเสีย 0.3 HP!]

หนึ่งตัวในนั้นพุ่งผ่านเขาไป กรีดเลือดที่ไหล่ของเขาออกมา

มันไม่เจ็บมาก แต่รอยรู้สึกเหมือนมีผึ้งนับสิบตัวรุมต่อยที่แผลของเขา

"แสดงตัวออกมา!"

ขณะที่เขาตะโกนคำเหล่านั้น หมาป่าหิมะที่มีขนาดเล็กลงมาตามด้วยหมาป่าหิมะขนาดต่างๆ ก็เข้ามาในวิสัยทัศน์ของเขา มีหลายสิบตัว มากกว่าที่เขาเจอเมื่อวันก่อน สี่ตัวอยู่ต่ำกว่าเขาสองระดับ ส่วนที่เหลือถูกรอยมองว่าเป็นมดที่ไม่มีนัยสำคัญ

หมาป่าที่เป็นผู้นำมีดวงตาสีฟ้า และมีเครื่องหมายรูปพระจันทร์เสี้ยวอยู่บนหัวของมัน

หลังจากมองดูมันดีๆ สีหน้าของรอยก็เปลี่ยนไปเป็นประหลาดใจ และเขาพูดด้วยริมฝีปากที่สั่นระริกว่า "นี่ต้องเป็นลูน่า!"

ริมฝีปากของเขาสั่นด้วยความตื่นเต้นไม่ใช่ความกลัว

อะไรคือโอกาสที่หมาป่าจันทราวัยเยาว์และหมาป่าสายลมวัยเยาว์จะปรากฏตัวในถิ่นที่อยู่เดียวกันที่มีสมุนไพรวิเศษ? โอกาสคือศูนย์!

นั่นหมายความว่าพวกเขาได้ค้นพบขุมทรัพย์ที่ช่วยให้พวกเขาพัฒนาอย่างรวดเร็ว และรอยต้องการรับมันไว้เป็นของตัวเองตอนนี้!

『หมาป่าจันทรา』

ระดับ: 10

HP: 15/15

MP: 85/100

AGT: 50

STR: 42

STA: 34

รอยพบว่าแม้มันจะไม่แข็งแกร่งเท่าเขา แต่มันก็เร็วกว่าเขา เขาเริ่มมั่นใจในการต่อสู้กับมัร

"บรู้วว!"

เสียงคำรามนี้เป็นสัญญาณการเริ่มต้นของการต่อสู้

ความฉลาดของหมาป่าจันทรา ทำให้รอยประหลาดใจ

ต่างจากหมาป่าหิมะที่เข้าปะทะกับเขาอย่างดุเดือด มันคอยอยู่ข้างหลังและคอยสั่งการให้ลูกน้องของมันไปที่แนวหน้าเพื่อต่อสู้กับเขา

หมาป่าหิมะล้อมรอบเขาแล้ว

"ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าสามารถเอาชนะข้าด้วยจำนวนได้ เจ้าคิดผิด!" รอยเย้ยหยัน

ลูน่าไม่สนใจคำพูดของเขาและเห่าหอนออกมา สั่งให้สมุนของมันฉีกเขาเป็นชิ้นๆ

"บรู้ววววว!"

ทันใดนั้นพวกมันก็กระโจนเข้าใส่เขา

ดวงตาของรอยเปลี่ยนไปอย่างโหดร้าย และจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาก็เพิ่มขึ้นกว่าเดิมมาก

กล้ามเนื้อของเขาบวม ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง และเส้นเลือดดำผุดขึ้นที่ศีรษะและคอราวกับว่าหมอผีกำลังพยายามขับไล่ปีศาจออกจากร่างกายของเขา

"ตาย!"

ทันทีหลังจากที่เขาพูดคำนั้น คลื่นออร่าที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าก็ระเบิดออกมาทุกทิศทาง โดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง

หมาป่าที่ตะครุบเขาถูกเหวี่ยงออกไปอย่างโหดเหี้ยม

บางตัวชนเข้ากับสหายของพวกมัน บางตัวเสียชีวิตหลังจากเอาหัวประแทกหินน้ำแข็งเย็นจัด ขณะที่บางตัวหัวกระแทกต้นไม้หนาและล้มลงกับพื้นหิมะ แท่งน้ำแข็งที่ห้อยอยู่บนต้นไม้ร่วงหล่นลงมาและทิ่มแทงหมาป่าที่อยู่ด้านล่าง

ได้ยินเสียงคำรามอย่างน่าสงสารดังออกมาจากพวกมัน