ตอนที่ 17 เจ้าสมุทร(คนเจ้าชู้)แห่งอุจิวะที่ไร้พิษภัย

นัตสึฮิโกะและพวกภรรยาของเขาพูดคุยสับเปเหละกับพวกอังโกะ

ยูฮิ คุเรไนและไมโตะ ไกเองก็เป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นของนัตสึฮิโกะ แต่อยู่กันคนละห้อง พบปะกันอยู่บ้าง ทุกคนจึงรู้จักกัน

ทุกคนได้มารวมตัวกันในยามว่างตามประสาเพื่อน

แต่เหตุผลที่อังโกะสนิทกับนัตสึฮิโกะเป็นพิเศษ เป็นเพราะนัตสึฮิโกะชอบชวนเธอมากินเกี้ยวของโปรด

เมื่อเทียบกับเพื่อนพวกนี้ที่ออกไปทำภารกิจอยู่บ่อย ๆ นัตสึฮิโกะมีเวลาว่างเหลือเฟือ บางทีเขาก็พาพวกภรรยาไปเที่ยวชมรอบ ๆ โคโนฮะ และพอเจอกับอังโกะที่น้ำลายสออย่างน่าสงสารก็ชวนกินขนมอยู่เสมอ

จากนั้นยูกิโนะก็เริ่มพาอังโกะไปกินเกี้ยวสุดโปรดของเธอทุกครั้ง

ดูเหมือนยูกิโนะจะไม่ยอมแพ้เรื่องอังโกะ แต่พฤติกรรมของเธอแต่ละครั้งมีเล่ห์เหลี่ยมมากขึ้นเรื่อย ๆ

วันนี้เมื่อได้เห็นอังโกะ ยูกิโนะก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที

นัตสึฮิโกะเหลือบมองไกอีกครั้ง

[ยูงทองแรกอรุณ พยัคฆ์ทิวา ไอยราสายัณห์ และไกราตรี! 】

[อสูรสีแดงแห่งโคโนฮะ, ประตูด่านพลังที่ 8 ผู้เตะเทพเจ้า! 】

[ฉันไร้เทียมทานภายใต้เซียนหกวิถี หาญกล้าดวลตัวต่อตัวกับเซียนหกวิถี! 】

สามารถประเมิณชายผู้นี้ได้ว่าบุคลิกอันเต็มเปี่ยม!

แต่นัตสึฮิโกะคุยแค่ไม่กี่คำก่อนจะละความสนใจ

แม้นว่าไกจะเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของโลกนินจาในตอนนี้ก็ตาม

เพราะฉันเป็นแค่เจ้าสมุทร(คนเจ้าชู้)แห่งอุจิวะที่ไร้พิษภัย

หากหมอนี่เปิดประตูที่แปดมุ่งเป้ามาที่ฉันละจะยังไง?

ตายหยังเขียด!

ผ่านไปสักพัก นัตสึฮิโกะก็เบื่อสาว ๆ อีกครั้ง

สาว ๆ ชอบทำท่าตุ้งติ้ง คนนั้นเดี๋ยวก็จูบ คนนี้เดี๋ยวก็เสนอตัว...

เขาเป็นเหมือนนายน้อยเจ้าสำราญในสังคมศักดินาที่มีชีวิตอย่างสุขล้น

เมื่อมองไปที่คาคาชิ หมอนี่ทำท่างราวกับถูกยัดอาหารหมาเข้าปากยังไงยังนั้น เขามีท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออก รู้สึกปวดตับ

ไม่ต้องพูดถึงพวกผู้ชาย

แม้แต่ผู้หญิงอย่างยูฮิ คุเรไนก็ทนไม่ไหว

ไม่ใช่ว่าทนความเลี่ยนไม่ไหว แต่...

"นัตสึฮิโกะ" คุเรไนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "นายพาผู้หญิงจำนวนมากออกไปไหนมาไหนอย่างนี้ได้ยังไง"

ตระกูลอุจิวะจ่ายหนักเพื่อหาลูก ผู้หญิงจำนวนมากจึงเฮกันไปเอาเงินเป็นธรรมดา

แต่ก็มีผู้หญิงที่แข็งแกร่งหลายคนอย่างคุเรไนที่คิดว่านัตสึฮิโกะเป็นตัวจังไรของพวกผู้หญิง

“พาออกไปทีละคนไม่ได้เหรอ?” คุเรไนพูดโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว: "นายไม่คิดว่านี่เป็นการไม่ให้เกียรติผู้หญิงรอบตัวนายเหรอ?"

คุเรไนกำลังจะพูดต่อ ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งข้างนัตสึฮิโกะก็ขมวดคิ้ว

นัตสึฮิโกะจึงหัวเราะเบา ๆ “คุเรไน เธอคิดผิดแล้ว ฉันให้เกียรติพวกเธอทุกคน”

“นี่เรียกว่าให้เกียรติ?” คุเรไนรู้สึกว่าเธอถูกเยาะเย้ย: "นายมีภรรยาหลายคน แต่ยังกล้าป่าวประกาศว่าให้เกียรติงั้นเหรอ?"

"แน่นอนว่าให้เกียรติ!" นัตสึฮิโกะพูดอย่างเคร่งขรึม: "ฉันไม่เคยบังคับผู้หญิงคนไหน... ตอนที่ฉันออกมา ฉันก็ถามทุกคน"

“ตอนที่แต่งงานกับฉัน ฉันไม่ได้ฝืนใจใคร ขนาดเป็นท่าใหม่บนเตียง ฉันก็ถามพวกเธอตลอดว่าเต็มใจไหม”

แน่นอนว่าเมื่อประสบการณ์ของนัตสึฮิโกะค่อย ๆ เพิ่มพูนขึ้น เทคนิคลีลาของเขาก็ซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ และไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธนัตสึฮิโกะ...

"ฉันคิดว่าการให้เกียรติผู้หญิงหมายถึงการให้เกียรติทางเลือกของพวกเธอ" นัตสึฮิโกะพูดอย่างจริงจังว่า "ฉันไม่เคยฝืนใจให้พวกเธอทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ"

"ฉันได้ถามความคิดเห็นของพวกเธอทุกเรื่อง"

"ถึงจะมีบางคนเสียใจที่แต่งเข้าบ้านอุจิวะของฉัน ฉันก็จะส่งเธอออกไปอย่างสุภาพ..."

นี่เป็นเรื่องจริง บางคนอิจฉาตาร้อนในเงินของตระกูลอุจิวะ แต่กลับเสียใจในวันรุ่งขึ้นหลังคืนเข้าหอ

นัตสึฮิโกะก็ไม่สนใจอยู่ดี...

เขาคิดว่าเป็นเหมือนคู่นอนคืนเดียว ไม่ได้เสียหายอะไร

"ฉันคิดว่าในโคโนฮะ อาจมีคนไม่มากที่ให้เกียรติผู้หญิงมากเท่าฉัน" นัตสึฮิโกะยิ้ม: "และแน่นอน เธอเองก็เข้าใจสถานการณ์ของตระกูลอุจิวะในตอนนี้ดีหนิ ฉันไม่อาจใจอ่อนให้แก่อะไรได้ ฉันจะหาผู้หญิงที่เต็มใจยอมรับฉันได้เท่านั้น "

ยูฮิ คุเรไนอ้าปากจะพูด แต่ชั่วครู่เธอกลับไม่รู้จะพูดอะไร

ในฐานะบุตรสาวของตระกูลใหญ่ เธอรู้อยู่แก่ใจว่านินจาทุกคนจะต้องทำเพื่อตระกูล

แก่นแท้ของแคว้นแห่งไฟยังเป็นสังคมศักดินาที่ปกครองแบบปิตาธิปไตย(ผู้ชายเป็นผู้กุมอำนาจหลัก)

จากมุมมองนี้ นัตสึฮิโกะที่มีภรรยาและอนุมากมาย แท้ที่จริงแล้วเป็นคนที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงงั้นเหรอ?

…

สุดท้ายหลังงานเลิกก็ให้ความรู้สึกถึงการห่างเหิน

อังโกะบ่นอุบอิบกับคุเรไน คิดว่าเธอเสียแต้มความประทับใจของนัตสึฮิโกะ เธอขอโทษนัตสึฮิโกะที่ทำตัวไม่สมกับน้ำใจของเขา

คาคาชิและไกเข้ามาไกล่เกลี่ยจนเรื่องราวได้คลี่คลาย แต่คุเรไนและภรรยาของนัตสึฮิโกะก็ยังโต้เถียงกันไม่หยุด

คุเรไนกระทืบเท้าไปตามถนนด้วยอารมณ์บูดบึ้ง

ทันใดนั้นอาซึมะรีบเข้ามาหา

“คุเรไน เธออยู่ที่นี่เอง” อาซึมะที่มีหนวดเคราดกดำได้เห็นคุเรไนก็ยิ้มออกมาทันที: "ดีใจที่ได้เจอเธอ...ฉันได้ตั๋วหนังมาสองใบ ดูสิ ไปดูด้วยกันนะ!"

“อ้อ ฉันได้ยินมาว่าเธอกับคาคาชิได้เจอนัตสึฮิโกะงั้นเหรอ?”

“ผู้ชายแบบนั้นที่ละทิ้งความภาคภูมิใจของนินจาและกลายเป็นม้าป่า ทีหลังเธอควรติดต่อกับเขาให้น้อยลง!”

เมื่อคุเรไนได้ยินคำพูดนั้น เธอก็ตัวแข็งทื่อทันที

อาซึมะชอบตัวเธอ คุเรไนรู้ดี

ฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะเข้ากับเขาและทำความรู้จักเขามากขึ้นดีไหม

แต่......

‘เราเพิ่งคุยกันเสร็จ เขาก็ถามข่าวที่ฉันเจอกับนัตสึฮิโกะแล้วเหรอ?’

‘เขาแอบตามดูฉัน?’

จู่ ๆ คุเรไนก็นึกถึงสิ่งที่นัตสึฮิโกะพูดในตอนนั้น

อาจมีคนไม่มากที่ให้เกียรติผู้หญิงมากเท่าฉัน?

กลับกัน อาซึมะไม่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา เขามองไปที่คุเรไนด้วยความมึนงง จากนั้นมุมปากกระตุก และยื่นมือออกไปจับมือของคุเรไน

แต่......

พรึ่บ!

คุเรไนสะบัดมือของอาสึมะออกอย่างแรง

…

แฟนเพจ: Fanfiction Translate