ตอนที่ 16 หลั่งฮอร์โมนได้เอง

“สรุปคือต่อจากนี้ ฉันจะรับผิดชอบความปลอดภัยของนาย”

น้ำเสียงของคาคุซึทุ้มต่ำ และดูน่าเชื่อถือ

แม้นว่าเขาเพิ่งถูกโคนันทุบตีจนแทบเป็นหมา แต่ความสามารถในการฟื้นตัวของคาคุซึยังทำให้เขามีสุขภาพแข็งแรงต่อหน้านายจ้างอยู่ได้

การจ้างแสงอุษาเป็นผู้คุ้มกันนั้นนัตสึฮิโกะคิดมานานแล้ว

ในโลกนี้ นินจาของห้าหมู่บ้านนินจาใหญ่มักจะไปในทำนองเดียวกันคือคุณภาพสูงและราคาแพง แม้แต่กาโต้ก็ยังยอมจ้างนินจาราคาถูกเพราะนินจาของห้าหมู่บ้านนินจาใหญ่แพงเกินไป

แม้จะเป็นนักธุรกิจใหญ่ เขาก็รู้สึกเหมือนถูกรีดเลือดเฉือดเนื้ออยู่ดี!

และแสงอุษาก็ถูกกว่า แม้แต่โอโนกิก็ยังเลือกจ้างแสงอุษา...

ในฐานะซึจิคาเงะ เขาย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าการจัดสรรเงินทุนด้านกำลังพลในการจ้างแสงอุษาจะส่งผลต่อการพัฒนากองกำลังของหมู่บ้าน

แต่เขาก็ยังเลือกทำ

เพราะแสงอุษาถูกจริง ๆ!

สำหรับภารกิจระดับ S เหมือนกัน แสงอุษาคิดแค่ครึ่งราคาของห้าหมู่บ้านนินจาใหญ่

แม้นว่าอิทาจิจะข่มนินจาระดับสูงเอาไว้ให้ แต่พลังที่แท้จริงของตระกูลอุจิวะก็ถดถอยลงอยู่ดี

นินจาระดับกลางและระดับล่างบางคนที่ไม่เห็นต้นสายปลายเหตุในการทำลายล้างชนชั้นสูงของแคว้นแห่งแห่งไฟ รวมถึงหมู่บ้านนินจาที่ไม่สนเงิน สนแต่เลือดของตระกูลอุจิวะนั้นยังไม่ยอมแพ้

ตระกูลอุจิวะต้องการพลังของผู้คุ้มกันที่แข็งแกร่ง!

เพียงแต่......

นัตสึฮิโกะได้แต่ส่ายหัวแล้วแก้คำ: "ไม่ได้ปกป้องฉัน แต่ปกป้องลูก ๆ ของฉัน"

หลังจากได้รับรางวัลมากมาย ความแข็งแกร่งของนัตสึฮิโกะก็เหนือกว่าระดับโจนินปกติ ซาสึเกะอยู่ภายใต้ข้อตกลงของอิทาจิและโฮคาเงะรุ่นที่สาม เขาจึงมีหน่วยลับคุ้มครองเป็นการเฉพาะ ส่วนพวกภรรยาของเขาเป็นนินจาชั้นยอดอยู่แล้ว

เด็กแรกเกิดนั้นอ่อนแอจึงต้องการคนปกป้อง

คาคุซึขมวดคิ้ว: "หากเด็กมาอยู่รวมกันปกป้องได้...แต่นายมีลูกเยอะเกินไป ฉันไม่มีพลังที่จะปกป้องเด็กพร้อมกันได้หรอกนะ..."

นัตสึฮิโกะพยักหน้า “อืม”

ทั้งสองพุดคุยแจกแจงรายละเอียดอีกครั้ง เช่น แผนป้องกันฉุกเฉิน การวางกับดัก วิธีการจ่ายเงิน...

สนทนากันจบลง คาคุซึก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

อุจิวะเป็นตระกูลที่มั่งคั่ง ไม่เกี่ยงเงินจริง ๆ

"อ๋อ ใช่แล้ว" คาคุซึกระแอมไอ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ: "เกี่ยวกับอีกหนึ่งภารกิจของนาย เราแสงอุษาตัดสินใจไม่รับภารกิจนี้... ฉันขอโทษด้วยนะ"

อีกหนึ่งภารกิจคือตามหานินจาสาวระดับคาเงะ

และไม่ใช่ว่าแสงอุษาจับตัวนินจาสาวระดับคาเงะไม่ได้แต่...

มีนินจาสาวระดับนี้ไม่มากนัก นินจาสาวระดับคาเงะนั้นหายากกว่าแพนด้ายักษ์เสียอีก

นินจาสาวระดับนี้ที่ยังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์น่าจะมีอยู่สองคนคือเทรุมิ เมย์และโคนัน

มิซึคาเงะเองก็เป็นเป้าหมายของแสงอุษาจึงขายไม่ได้

ผู้นำหมู่บ้านนินจานั้นมีอิทธิพลเกินกว่าจะลงมือทำอะไรได้

ส่วนโคนันเลิกคิดเสียเถอะ...

ไม่ใช่ว่าคาคุซึไม่อยาก แต่เขาทำไม่ได้!

จากนั้นเขาก็พูดกับนัตสึฮิโกะอย่างไม่เต็มใจว่า: "หากนายได้เป้าหมาย นายค่อยติดต่อฉัน...ฉันจะให้ส่วนลดแก่นาย"

…

นัตสึฮิโกะยังคงขยันทำการบ้าน

เมื่อข่าว "ความน่าเชื่อถือ" ของตระกูลอุจิวะแพร่กระจายออกไป นินจาสาวในหมู่บ้านก็พากันตื่นเต้นแล้วแย่งกันส่ง "เรซูเม่" มาทีละคน

นัตสึฮิโกะไม่ได้สรรหาอะไรมากมาย

ด้วย 'ตัวเลือก' ที่มากขึ้นเรื่อย ๆ วิสัยทัศน์ของนัตสึฮิโกะก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ

จูนินธรรมดา ๆ นั้นยากที่จะดึงดูดสายตาของนัตสึฮิโกะแล้ว

มีตอไม้ใหญ่เพียงอันเดียวจึงเป็นเรื่องปกติที่จะต้องวางแผนอย่างรอบคอบ

ไม่ต้องพูดถึงพวกภรรยาที่คลอดเสร็จจนค่อย ๆ ฟื้นร่างกายกลับสู่สภาวะเตรียมตั้งครรภ์เพื่อรอฝนชโลมอีกครั้ง

ตัวอย่างเช่น ยูกิโนะที่เป็นคนคลอดลูกคนแรกก็ตั้งครรภ์ท้องที่สอง

ในเวลาเดียวกัน อนุภรรยาที่แต่งเข้ามาใหม่หลังจากหลับนอนกับนัตสึฮิโกะก็เริ่มทยอยคลอดลูกกันแล้ว

• 【ทายาทตระกูลอุจิวะ +1 คน ประเมินพรสวรรค์โดยรวมของทายาทคนนี้คือ 42 โฮสต์ได้รับพลังจักระ +2 หน่วยและคาถา: ลวงตา... 】

รางวัลอยู่ในลักษณะทำนองนี้ ไม่มีลูกคนใดเกินลูกของยูงาโอะเลย

…

วันนี้

นัตสึฮิโกะกำลังเดินช้อปปิ้งกับพวกภรรยา

“สามีค่ะ ฉันอยากกินนี่”

“พี่สาว คิดยังไงกับชุดนี้ เหมาะกับฉันไหม”

“ที่รัก ช่วยซื้อช่อดอกไม้ให้ฉันหน่อย”

"ตอนท้องใส่ใจอะไรบ้าง? ต้องเตรียมเสื้อผ้าของลูกไว้ล่วงหน้าไหม"

พวกภรรยากำลังพูดคุยเจื้อยแจ้วกัน ลูบท้องที่โตขึ้นเป็นครั้งคราวด้วยรอยยิ้มของผู้เป็นแม่

นัตสึฮิโกะตอบทีละคนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และดูแลทุกคนอย่างเท่าเทียม

อุซึกิ ยูงาโอะริมฝีปากกระตุกแล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า "นายช่างแสดงได้ดีจริง ๆ ... "

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความซับซ้อน

ต่อหน้าขุนนางนั้นอนุภรรยาเป็นเพียงเครื่องมือระบายกาม

แต่นัตสึฮิโกะปฏิบัติต่อทุกคนราวกับเป็นคนรัก ทำให้พวกเด็กสาวรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่เครื่องมือระบายกาม แต่เป็นภรรยาของเขา

เท่าเทียม......

อุซึกิ ยูงาโอะลูบท้องของเธอเบา ๆ

ตอนที่ประจำเดือนฉันหยุดครั้งสุดท้าย นัตสึฮิโกะยังลูบท้องฉันเบา ๆ รินน้ำร้อน นวดถูให้ฉัน?

ต่างอะไรจากสามี?

ตอนนี้ยูงาโอะกำลังตั้งครรภ์ท้องที่สอง ไม่ต้องห่วงเรื่องประจำเดือน...

เมื่อผ่านร้านราเมง

"ฮะ คาคาชิ? อังโกะ? ยูฮิ คุเรไน? ไก?" นัตสึฮิโกะชะงักฝีเท้าแล้วเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม

อังโกะยังเห็นนัตสึฮิโกะแล้วโบกมือ: "นัตสึฮิโกะ? มากินด้วยกันเถอะ"

"อืม" นัตสึฮิโกะยิ้มแล้วพูดกับพวกภรรยาที่อยู่ข้างหลังเขาว่า "งั้นเราไปนั่งข้างในกันเถอะ"

เหล่าเด็กสาวก็เดินเข้ามาเรื่อย ๆ ทำให้ร้านเล็ก ๆ รู้สึกแออัด

บางคนสั่งชานมแก้วใหญ่อยากกินกับเขา บางคนหัวเราะคิกคักควงแขนของนัตสึฮิโกะ พูดอ้อนว่าอยากดื่มชานมเย็น ๆ บางคนก็หยิบอาหารป้อนให้

ปรองดองกัน!

ขณะที่คาคาชิ อังโกะ ยูฮิ คุเรไน ไก และพวกคนโสดที่มองอยู่จากข้างสนาม พวกเขาก็ได้แต่มองอย่างหมดหนทาง

"หมอนี่หลั่งฮอร์โมนได้เองหรือไง!" คาคาชิถอนหายใจ

ดวงตาของไมโตะ ไกเบิกกว้างแทบถลนออกจากเบ้า เต็มไปด้วยความตกใจ

นัตสึฮิโกะไม่เข้าใจเหรอไงว่าพระเจ้ามอบมือที่แข็งแกร่งให้ผู้ชายเพื่อเราจะสามารถกินเองได้ แทนที่จะรอให้ผู้หญิงมาป้อนนะ?

คนที่กินเองไม่ได้ก็ไม่ต่างอะไรกับปลาเค็ม

แม่ง...อิจฉาโว้ย!

…

แฟนเพจ: Fanfiction Translate