บทที่ 383 อาจารย์ซุน ข้าได้รับประโยชน์จากการสอนของเจ้า!

“เราควรทำอย่างไร? เราควรหนีไหม?”

เมื่อครูคนอื่นเห็นว่าเทียนหลานพ่ายแพ้ให้กับสถาบันจงโจว พวกเขาลังเลว่าควรจะถอยหรือไม่ แต่ในพริบตาเทียนหลานก็พังทลายลง

นักเรียนแตกหนีกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง!

“บัดซบ สถาบันเทียนหลานมีชื่อเสียเปล่า? เหตุใดพวกเขาถึงยอมแพ้รวดเร็วเช่นนี้”

“สถาบันจงโจวแข็งแกร่งมาก!”

“พวกเจ้าเห็นฝีมือของนักเรียนพวกนั้นไหม? พวกเขาแข็งแกร่งอย่างน่าทึ่ง โรงเรียนของพวกเขาไร้เทียมทาน ข้าเกรงว่าจะไม่มีใครในโรงเรียนเราสู้ได้”

ครูทุกคนที่อยู่รอบๆ ตกตะลึง พวกเขายังคงรอรับผลประโยชน์เหมือนที่ชาวประมงได้รับจากการต่อสู้ระหว่างนกกระสากับหอย แต่กลับกลายเป็นว่า สถาบันจงโจวไม่ใช่นกกระสาและไม่ใช่หอย พวกเขาเป็นฉลาม ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ พวกเขาคงจะกัด 'ชาวประมง' ให้ตายได้เหมือนกัน

อืม และก็เป็นชาวประมงหลายคนในกรณีนี้

ชู่ว!

สายตาของนักเรียนจ้องมาที่เขา เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

“อาจารย์ซุน เราไม่มีความเกลียดชังระหว่างกัน เราไม่มีเจตนาร้าย!”

“เรายังไม่ได้รับสมบัติลับแห่งทวีปทมิฬ แม้ว่าท่านจะเอาชนะพวกเรา ท่านก็จะไม่ได้รับสินสงครามเลย เจ้าจะสูญเสียพลังงานไปโดยเปล่าประโยชน์!”

“อาจารย์ซุน การแสดงของโรงเรียนเจ้าเป็นแบบอย่างที่ดีจริงๆ!”

ครูจากบางโรงเรียนกล่าวชมด้วยรอยยิ้มทันที

เมื่อนักเรียนในโรงเรียนของพวกเขาเห็นฉากนี้ พวกเขารู้สึกว่ามันน่าอายจริงๆ นี่คือการยอมจำนนใช่ไหม? นี่เป็นสิ่งที่พวกเขายอมจำนนใช่ไหม? ให้ตายเถอะ ทำไมไม่สู้ตายล่ะ?

“อาจารย์ซุน หลังจากได้รับผู้พิทักษ์พยัคฆ์ขาวแล้ว อันดับของเจ้าจะสูงกว่าของเราแน่นอน ตราบใดที่เจ้าเอาชนะเว่ยหม่าได้ เจ้าจะเป็นผู้ชนะเลิศที่ไม่มีใครปฏิเสธได้!”

อาจารย์หญิงยิ้ม

“ข้าขอแสดงความยินดีที่นี่ล่วงหน้า”

“อาจารย์ซุน ถูกต้อง!”

เฉียนตวนเกลี้ยกล่อม

อย่างไรก็ตามเฉียนตวนรู้สึกเบิกบานในใจ (เมื่อใดกันที่สถาบันจงโจวของเราเคยน่าประทับใจขนาดนี้มาก่อน นี่คือการปฏิบัติต่อโรงเรียนที่มีชื่อเสียงระดับแนวหน้า)

ทำไมอันดับของหมิงเส้าและเทียนหลานถึงสูงมาก?

เป็นเพราะพวกเขาต่อสู้เพื่อความสามารถของพวกเขา หลังจากไม่กี่ปีของการแข่งขันรวม ทุกคนรู้ว่าสำนักที่มีชื่อเสียงไม่กี่แห่งเหล่านี้ทรงพลังเพียงใด ดังนั้นหากโรงเรียนปกติพบพวกเขาในการแข่งขัน โรงเรียนเดิมจะพยายามหลีกเลี่ยงสถาบันหลัง

ซุนม่อผู้ดื้อรั้นเท่านั้นที่บังคับให้เขาผ่านไป!

“เป็นเรื่องดีจริงๆ ที่ได้เรียนในสถาบันจงโจว!”

หลี่เฟินตื่นเต้นจนน้ำตาไหล ย้อนกลับไปในตอนนั้น นางลังเลใจมานานมากว่าจะเข้าเรียนที่สถาบันจงโจวหรือสถาบันว่านเต้า ในท้ายที่สุดนางเลือกสถาบันจงโจว เพราะนางชื่นชมคติประจำใจของสถาบันจงโจว

นางถูกพ่อดุอย่างหนักในเรื่องนี้ โดยบอกว่านางไม่ควรเลือกสถาบันจงโจวมากกว่าโรงเรียนระดับ '3' ที่แข็งแกร่ง หลังจากที่สถาบันจงโจว ถูกถอดตำแหน่งออกในปีหน้า นางก็ต้องเคว้งคว้าง

“หืม ลบชื่อออกแล้วเหรอ? เราจะเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงระดับ '3' ในปีหน้าเช่นกัน”

หลี่เฟินมองไปที่ซุนม่อด้วยสายตาชื่นชม

(อาจารย์ซุนเป็นคนสอนมาทั้งหมด ไม่สิ ข้าต้องคิดหาวิธีที่จะเป็นศิษย์ส่วนตัวของเขาให้ได้)

ซุนม่อรู้สึกรำคาญจากความวุ่นวายทั้งหมดและร้องออกมาทันที

"เงียบ!"

ชู่ว!

ทั้งจัตุรัสเงียบลงทันที

“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว!”

ซุนม่อโบกมือ

เหตุผลที่เขาล้มเลิกความตั้งใจไม่ใช่เพราะเขาคิดว่ามันเป็นการสิ้นเปลืองพลังงาน แต่เป็นเพราะคนเหล่านี้สูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้ และแม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้ไปก็ไร้ประโยชน์

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พวกครูรู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้รับการอภัยโทษครั้งใหญ่ พวกเขารีบพานักเรียนหนีไป

พวกเขาไม่สามารถรุกรานซุนม่อได้!

…

ผู้คนที่เหลืออยู่ในจัตุรัสคือคนของพวกเขาเอง เมื่อรูปปั้นหยกเสือขาวสูญเสียสัตว์อสูรวิญญาณไป แสงของมันก็สลัวลง

“อาจารย์ซุน เราจะทำอย่างไรต่อไปดี?”

หวังเฉากำลังติดตามการนำของซุนม่อ

“อาจารย์ซุน ข้ามีข้อเสนอ!”

เฉียนตวนกลืนน้ำลายและอธิบายว่า

"ข้าไม่มีเจตนาที่จะก้าวข้ามขอบเขตของข้าและแค่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ว่าเจ้าจะฟังข้าหรือไม่ฟังก็ไม่เป็นไร!”

หลังจากเห็นว่าเฉียนตวนเคร่งขรึมเพียงใด ซุนม่อก็รีบพูด

"อาจารย์เฉียน เจ้ากำลังทำสิ่งที่ฟังดูจริงจังเกินไป!"

(ข้าจะไม่ทำเช่นนั้นได้อย่างไร?)

เฉียนตวนพูดเบาๆ กับตัวเอง

เมื่อพิจารณาจากความสามารถและสถานะของซุนม่อในฐานะคู่หมั้นของอันซินฮุ่ย เขาคงจะเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของสถาบันจงโจวในอนาคต

ในขณะเดียวกันเฉียนตุนเป็นเพียงครูธรรมดาที่นี่ ถ้าเขาไม่รู้วิธีประเมินสิ่งต่างๆ จะเป็นอย่างไรถ้าซุนม่อทำให้สิ่งต่างๆ เป็นเรื่องยากสำหรับเขา

อย่างไรก็ตาม การเข้าร่วมการแข่งขันโรงเรียนรวมร่วมกับซุนม่อเป็นโอกาสที่ดีในการปรับปรุงความสัมพันธ์ของพวกเขา

ถ้าเขาฉวยโอกาส เขาอาจจะได้เป็นลูกน้องของซุนม่อก็ได้

จริงอยู่ที่เขาอ่อนแอเล็กน้อย แต่เพียงพอแล้วหากเขาภักดีและยอมจำนน

“อาจารย์เฉียน?”

หวังเฉากระตุ้นเฉียนตวน

“ทำไมเจ้าถึงงุนงง?”

"โอ้..ข้าขอโทษ  ข้าพยายามเรียบเรียงคำพูดของข้า!”

เฉียนตุนยิ้ม

“อาจารย์ซุน พวกเราได้ผู้พิทักษ์พยัคฆ์ขาวแล้ว ข้ารู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องเสี่ยงต่อไป ปราสาทโบราณแห่งนี้อันตรายมาก!

“เราควรไปที่ทางเข้าและโจมตีนักเรียนกลุ่มอื่นด้วยผลประโยชน์มหาศาล”

ในอดีตเฉียนตุนจะไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้อย่างแน่นอน ท้ายที่สุดการโจมตีกลุ่มนักเรียนอื่นๆ เป็นสิ่งที่อันตรายมาก อย่างไรก็ตามเฉียนตุนรู้สึกมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นอย่างมากในตอนนี้

แม้แต่สถาบันเทียนหลาน ก็ถูกบดขยี้!

"ฮะ ฮะ!"

กู้ซิ่วสวินคิด (เจ้ายังไม่รู้ว่าซุนม่อเป็นอย่างไร ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบความเสี่ยงมากขึ้นเท่านั้น เพราะวิกฤตที่ไม่รู้จักจะทำให้เขามีความสุขอย่างมาก)

“อาจารย์เฉียน ความแข็งแกร่งหมายถึงอะไร?”

ซุนม่อไม่ได้ปฏิเสธในทันที แต่พูดด้วยน้ำเสียงราวกับว่าเขากำลังออกไปพูดคุยเรื่องต่างๆ

เขากล่าวต่อ

“ข้ารู้สึกว่าผู้แข็งแกร่งชอบความท้าทายและเติบโตท่ามกลางสิ่งนั้น ในทางกลับกัน คนอ่อนแอชอบความปลอดภัยและไม่เต็มใจที่จะเสี่ยง ข้ารู้ว่าข้อเสนอของเจ้ามีอัตราส่วนต้นทุนต่อประสิทธิภาพที่สูงกว่า แต่สถาบันจงโจวของเราจำเป็นต้องทำหรือไม่ ทำไมเราไม่มองหาสมบัติลับแห่งทวีปทมิฬที่ล้ำค่าที่สุดในปราสาทโบราณแห่งนี้ล่ะ?”

ซุนม่อถาม

เฉียนตวนจมดิ่งลงไปในความคิดลึกๆ เขารู้ว่าซุนม่อไม่ได้เย้ยหยันเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ใช้น้ำเสียงแบบนี้

ซุนม่อมองไปที่นักเรียน

“ความมั่นใจไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าได้รับมาจากการพูดบ่อยๆ มันสะสมมาจากชัยชนะนับครั้งไม่ถ้วน!”

คำแนะนำล้ำค่าปะทุขึ้น ทำให้นักเรียนรู้สึกถึงคำพูดของซุนม่อ

ซุนม่อมองไปที่เฉียนตวน

อายุ 22 ปี ระดับที่สี่ของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต

ความแข็งแกร่ง 27 ยิ่งใหญ่เหมือนวัว เขาชอบการโจมตีที่รุนแรง

สติปัญญา 25. ปานกลาง.

ความคล่องตัว 23. ข้อบกพร่อง

ความอดทน 28. เขาจะไม่ตายจากการวิ่ง จะไม่ล้มลงจากความเหนื่อยล้า

ปณิธาน 23 อ่อนแอนิดหน่อย

…

ศักยภาพสูงค่า!

หมายเหตุ: เนื่องจากโชคของเขาไม่เลวตั้งแต่ยังเด็ก ทุกอย่างราบรื่น ความตั้งใจของเขายังไม่นิ่งพอ ดังนั้นเขามักจะคิดแบบอนุรักษ์นิยม ถ้าเขาไม่เปลี่ยนนิสัย อนาคตของเขาคงจะน่าเป็นห่วง!

หมายเหตุ: ขณะนี้อยู่ที่ระดับที่สี่ของขอบเขตการจุดอัคคีผลาญโลหิต เนื่องจากเขาล้มเหลวครั้งหนึ่งในการทะลวง เขาค่อนข้างอ่อนไหว

“อาจารย์เฉียน ขอสัมผัสท่านสักครู่ได้ไหม?”

ซุนม่อยิ้มและถาม

เฉียนตวนมีชีวิตชีวาขึ้น (เขาจะช่วยข้าด้วยหัตถ์เทวะหรือไม่) เขารีบพยักหน้า

“ข้าจะต้องรบกวนอาจารย์ซุน!”

ซุนม่อยื่นมือออกไปและกดไหล่ของเฉียนตวนออกแรงเล็กน้อย

“อ๊า!”

เฉียนตวนกัดฟันทันทีและร้องออกมา อย่างไรก็ตาม หลังจากความเจ็บปวด ก็กลายเป็นความรู้สึกสบายใจที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา

"อา อาจารย์ซุน ตอนนี้ข้าไม่เหมาะกับการเลื่อนระดับ แล้วถ้าข้าล้มเหลวล่ะ?"

บูม!

ปราณวิญญาณพุ่งออกมาจากซุนม่อ ก่อตัวเป็นจินนี่

ฮัชช่า!

ยักษ์ในตะเกียงตะโกน และหลังจากโพสท่าเพาะกายตามปกติ เขาก็ต่อยหัวของเฉียนตวน

ปัง

เฉียนตวนแทบขาดใจจากการชก

“…”

ซุนม่อพูดไม่ออก (จินนี่ เจ้าไม่พอใจเขาเหรอ?)

เฉียนตวนรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้โกรธแต่อย่างใด เขาแสดงสีหน้าราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่ลึกๆ มือจับมังกรโบราณสามารถใช้นวดศีรษะและเพิ่มสติปัญญาได้หรือไม่?

“อาจารย์เฉียน ปัญหาของเจ้าคือเมื่อเจ้าเผชิญกับความยากลำบาก เจ้ามักจะคิดหาทางออกที่เสถียรที่สุด นี่เป็นสัญญาณของการประนีประนอม”

ซุนม่อโน้มน้าวใจ

“มันเหมือนกับว่าตอนนี้เจ้าอยู่ในระดับที่สี่ของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต หลังจากล้มเหลวในการเลื่อนระดับ เจ้าพยายามหาสาเหตุ แต่เจ้าไม่ได้พยายามต่อไป

“มีเหตุผลอะไร? เจ้าล้มเหลวเพียงเพราะเจ้าโชคร้ายเกินไป!”

“การสะสมพลังของเจ้ามีมานานเพียงพอแล้ว ถ้าเจ้าต้องการ เจ้าก็อยู่ในระดับที่ห้าของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตแล้ว”

เฉียนตวนจมดิ่งลงไปในความคิดลึกๆ หลังจากได้ยินคำพูดของซุนม่อ

เขายังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม เขากลัวความล้มเหลวและต้องการก้าวต่อไปอย่างมั่นคง นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่พยายามลงมือ มิฉะนั้น ในระดับที่ห้าของขอบเขตการจุดอัคคีผลาญโลหิต เขาจะสามารถแทนที่ซ่งเหรินและกลายเป็นผู้เข้าร่วมคนที่สี่ได้

“เป็นความจริงที่ข้าจะต้องเปลี่ยนบุคลิกของข้า”

เฉียนตวนคิดสิ่งต่างๆ อย่างถี่ถ้วน

บูม!

การนวดของจินนี่กระตุ้นกล้ามเนื้อของเฉียนตวน ชำระเส้นชีพจรของเขา และทำให้พลังปราณวิญญาณจำนวนมหาศาลหลั่งไหลเข้ามา

ครั้งนี้ โดยไม่จำเป็นต้องมีคำเตือนจากซุนม่อ เฉียนตวนพยายามที่จะเพิ่มระดับทันที

สามนาทีต่อมา เฉียนตวนประสบความสำเร็จถึงระดับที่ห้าของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต

“อาจารย์ซุน ขอบคุณ!”

เฉียนตวนมีความสุขมาก เป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งทีเดียวที่ไปถึงระดับที่ 5 ของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต เมื่ออายุ 22 ปี

ติง!

คะแนนความประทับใจจากเฉียนตวน +500 ความเคารพ (1,200/10,000).

“อาจารย์เฉียน แม้จะไม่มีการนวดของข้า เจ้าก็ยังสามารถเพิ่มระดับได้ตราบเท่าที่เจ้ามั่นใจมากขึ้น”

ซุนม่อไม่ได้เรียกร้องความดีความชอบ

เฉียนตวนตกตะลึง จากนั้นสีหน้าของเขาก็เคร่งขรึม เขาก้มลงคำนับ

“อาจารย์ซุน เฉียนตวนได้รับประโยชน์จากการสอนของเจ้า!”

เฉียนตวนจริงใจมากในการคำนับ

เมื่อนักเรียนเห็นฉากนี้ ความชื่นชมที่มีต่อซุนม่อก็เพิ่มมากขึ้น ครูในยุคนี้มักจะก้าวร้าวและหยิ่งยโส แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะยอมรับครูหนุ่มคนอื่นเช่นนี้

“อาจารย์น่าทึ่งมาก!”

หยิงไป่อู่มองซุนม่อ สายตาของนางเต็มไปด้วยความชื่นชม

"แน่นอน!"

เด็กสาวมะละกอเชิดหน้าอย่างภูมิใจร่วมเป็นเกียรติ อย่างไรก็ตาม หูเล็กๆ ของนางก็กระตุกเมื่อมังกรปราณวิญญาณสัญจรกำลังบอก

“สุดยอดเลยอาจารย์!”

ถานไถอวี่ถังประเมินซุนม่อ ไม่ทราบว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“อาจารย์ซุน ช่วยดูข้าด้วยได้ไหม?”

หวังเฉาถาม

มันเป็นเรื่องน่าอายเล็กน้อยที่จะถามสิ่งนี้ต่อหน้านักเรียน ท้ายที่สุดพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมงาน อย่างไรก็ตาม หากเป็นซุนม่อ หวังเฉาก็สามารถยอมรับได้

“อาจารย์หวัง อย่าเจียมตัว เจ้าเป็นคนที่มีมุมมองเป็นของตัวเองและแผนการพัฒนาตัวเองก็ทำได้ดีเช่นกัน มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเจ้าที่จะทำต่อไปเรื่อยๆ”

ซุนม่อไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับหวังเฉา

เขามีความสามารถพิเศษที่ได้รับเลือกให้เข้าร่วมการแข่งขันโรงเรียนรวมนี้

“ฮ่าฮ่า!”

หวังเฉามีความสุข รู้สึกว่าซุนม่อเข้ากับคำพูดของเขาได้ดี อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกเสียดายเล็กน้อย (การที่ซุนม่อพูดแบบนี้ ไม่ได้หมายความว่าข้าจะไม่มีโอกาสสนุกกับ 'หัตถ์เทวะ' เลยเหรอ?)

“เอาล่ะ ไปเก็บของและออกเดินทางกันเถอะ!”

ก่อนที่ซุนม่อจะพูดจบ เด็กสาวมะละกอก็เข้ามาเหมือนลูกแมวตัวน้อย นางเอื้อมมือเล็กไปดึงแขนเสื้อของเขา

"อาจารย์ อาจารย์คะ! เสี่ยวชิวชิวพบสถานที่ดีๆแล้ว!”

เด็กสาวมะละกอรายงาน