ตอนที่ 8 : มื้อดึก การดื่มแบบสุภาพบุรุษ!
ตอนที่ 8 : มื้อดึก การดื่มแบบสุภาพบุรุษ!
ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน หลินฝานและฉินอวี่ซวนก็เดินต่อไปแบบไม่รีบร้อน
ใครบางคนในฝูงชนชี้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลและอุทานว่า “พวกนาย ดูนั่นสิ มีซุปเปอร์คาร์อยู่ตรงนั้น!”
“รถสปอร์ตสุดเท่!”
“ดูเหมือนมันจะเป็นลัมโบร์กินี่นะ!”
ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความชื่นชม
“นั่นไงลัมโบร์กินี่ที่ฉันพูดถึง” หูจินซ่งกล่าว “BMW ของฉันจอดอยู่ข้างๆ เอง”
“หืม? ทำไมหลินฝานถึงเดินไปที่ลัมโบร์กินี่ล่ะ?” ใครบางคนถาม
“ฉันคิดว่าหลินฝานคงอยากจะถ่ายรูปมั้ง” หวังฮ่าวฉีกล่าว
“ถ่ายรูป? ทำไมเขาถึงทำตัวหน้าอายขนาดนั้น? ฉินอวี่ซวนยังอยู่ข้างๆ เขานะ” ใครบางคนพูดขึ้นมา
“หลินฝานคงไม่แค่ถ่ายรูป” หยางเวิ่นซูแค่นเสียง “บางทีเขาอาจจะเข้าไปแตะมันด้วยซ้ำ ในอนาคต เขาก็จะบอกคนอื่นว่าครั้งหนึ่งเขาเคยแตะลัมโบร์กินี่!”
“เหมือนกับที่เขาเคยตามตื๊อฉันแบบหน้าไม่อาย ฉันไม่รู้ว่าเขาได้ยินข้อมูลส่วนตัวเกี่ยวกับฉันมาจากไหน แต่เขากลับกล้าพูดเรื่องไร้สาระและบอกว่าฉันเป็นตามตื๊อเขา!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของตู้เล่ยก็ใจเย็นยิ่งขึ้น
เขาตบเอวของหยางเวิ่นซูและกล่าวว่า “เวิ่นซู ผมไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของเขาหรอกนะ”
“ดูนั่น หลินฝานเดินไปที่ข้างรถลัมโบร์กินี่จริงๆ” ใครคนหนึ่งพูดออกมา
“มากกว่านั้นอีก! เขาแตะที่เปิดประตูรถด้วย!”
“มาดูกันว่าเขาจะทำยังไงถ้าเจ้าของรถมาเห็นเข้า!”
ณ จุดๆ ใบหน้าของทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็มองไปรอบๆ เพื่อหวังว่าเจ้าของรถจะปรากฏตัวในไม่ช้า
หูจินซ่งหยุดฝีเท้า เขาเองก็อยากจะเห็นฉากนี้เหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม…
อึดใจต่อมา ใบหน้าของทุกคนก็แข็งค้างไป
มันเป็นเพราะ…
หลินฝานเปิดประตูรถลัมโบร์กินี่และเข้าไปข้างในพร้อมกับฉินอวี่ซวน
ในท้ายที่สุด ลัมโบร์กินี่ก็เปล่งเสียงคำรามลึกๆ และหายไปจากที่จอดรถอย่างรวดเร็ว
เงียบ!
ทั่วบริเวณเต็มไปด้วยความเงียบ!
ทุกคนตกตะลึง
หลินฝานขับลัมโบร์กินี่จริงๆ เหรอ?
รถคันนั้นเป็นของเขางั้นเหรอ?
เขามีเงินเดือนแค่ไม่กี่พันหยวนไม่ใช่เหรอ?
เกิดอะไรขึ้น?
หวังฮ่าวฉีหัวเราะอย่างเย็นชา “หลินฝานเป็นคนหน้าซื่อใจคดจริงๆ เขาเช่ารถมาเพื่องานรวมรุ่น นี่คงเท่ากับเงินเดือนหนึ่งเดือนหรือสองเดือนของเขาได้เลยมั้ง?”
“เขาอยากจะดูดีในงานรวมรุ่นนี่เอง!”
ในทันทีที่เขาพูดจบ ทุกคนก็แสดงสีหน้าเข้าใจ
ใช่แล้ว!
เขาเช่าลัมโบร์กินี่คันนั้นมา!
หลินฝานมาจากครอบครัวที่ธรรมดามากๆ เขาไม่มีทางซื้อลัมโบร์กินี่ได้เลย!
เมื่อคิดเช่นนี้ สีหน้าดูถูกเหยียดหยามของทุกคนก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง!
ในเวลานั้นเอง โทรศัพท์ของหูจินซ่งก็เริ่มดังขึ้น
“หูจินซ่ง นายไปเอารูปนาฬิกาที่ส่งมาให้ฉันมาจากไหน?” เสียงอู้อี้ของเฉียวโป้ดังขึ้นจากปลายสาย
“โอ้ นาฬิกาเรือนนั้นเหรอ?” หูจินซ่งหัวเราะ “มันเป็นนาฬิกาของเพื่อนร่วมรุ่นของฉันเอง”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ หูจินซ่งก็เปิดลำโพงในทันที
เขาอยากโชว์เส้นสายของเขาให้กับเพื่อนร่วมรุ่นเห็น
ในเวลาเดียวกัน เขาก็อยากใช้หลักฐานเพิ่มเติมเพื่อพิสูจน์ว่าลัมโบร์กินี่ของหลินฝานเป็นรถเช่า
เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่คนสวมนาฬิกาเลียนแบบจะเป็นเจ้าของลัมโบร์กินี่!
“เชี่ย! โคตรสุดยอด!” เสียงของเฉียวโป้จากโทรศัพท์ตื่นเต้นสุดขีด
“มีอะไรงั้นเหรอ?” หูจินซ่งถามด้วยความสับสน
“นาฬิกาเรือนนั้นคือวาเชอรอง กงสตองแตง รุ่นทัวร์เดอลีล และมันก็มีเพียงแค่ 7 เรือนในโลก! ตอนนี้ราคาของแต่ละเรือนก็ไม่ต่ำกว่าสิบล้านแล้ว นอกจากนี้ มันยังมีแต่คนอยากซื้อ แต่ไม่มีคนขาย!”
“เพื่อนร่วมรุ่นของนายโคตรสุดยอดเลย! เขาเป็นเจ้าของนาฬิกาเรือนนี้จริงๆ!” เสียงของเฉียวโป้ยิ่งทวีความตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น
เงียบ!
ทั่วทั้งบริเวณตกลงสู่ความเงียบงันอีกครั้ง!
นาฬิการาคาสิบล้าน!
ทุกคนหยุดหายใจ!
เราสามารถเช่าลัมโบร์กินี่ได้
อย่างไรก็ตาม นาฬิกานั่นก็มีแค่ 7 เรือนในโลก และแต่ละเรือนก็มีราคาสิบล้านหยวน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเช่ามัน!
คำตอบเดียวที่มีก็คือทั้งนาฬิกาและลัมโบร์กินี่เป็นของหลินฝาน
แท้จริงแล้วหลินฝานคือเทพแห่งความมั่งคั่งนั่นเอง!
เขาไม่ได้เสแสร้งเลย!
ทุกคนมองไปยังทิศทางที่ลัมโบร์กินี่ออกไปด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนและความคิดที่แตกต่างกัน
ในหมู่พวกเขา หยางเวิ่นซูและหูจินซ่งเป็นคนที่รู้สึกซับซ้อนที่สุด
หยางเวิ่นซูเต็มไปด้วยความเสียใจ ถ้าตอนมัธยมเธอกล้ากว่านี้อีกสักหน่อย เธอก็อาจจะกลายเป็นแฟนของหลินฝานได้แล้ว เธอคงจะได้แต่งเข้าตระกูลที่ร่ำรวย!
หูจินซ่งยังคงอยู่ในอาการช็อคอยู่ เขาจำได้ว่าเขาเล่นกับนาฬิกาเรือนนั้นเหมือนของเล่น และหัวใจดวงน้อยๆ ของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว
มันคงเป็นฝันร้ายแน่ถ้าเขาบังเอิญทำให้นาฬิกาเรือนนั้นเสียหาย
…
ฉินอวี่ซวนที่นั่งอยู่ในลัมโบร์กินี่มองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย
“ลัมโบร์กินี่อาเวนทาดอร์” เธอพูดพร้อมกับยิ้มหวาน “ราคาในประเทศก็สิบล้านหยวนเลยหนิ ฉันไม่เคยนั่งรถแพงขนาดนี้มาก่อนเลย”
“คุณเพื่อนร่วมรุ่นคะ วันนี้นายสปอยล์ฉันจริงๆ ขอบคุณนะ”
“นี่ไม่ใช่รถที่แพงที่สุดที่เธอเคยนั่งซะหน่อย เพราะรถไฟใต้ดินคันไหนก็คงมีราคาไม่ต่ำกว่าหลายร้อยล้านแล้ว” หลินฝานกล่าว
“เหมือนจะใช่นะ!” ฉินอวี่ซวนหัวเราะออกมา
ทันใดนั้น ความประทับใจของเธอที่มีต่อหลินฝานก็เพิ่มขึ้น เขาถ่อมตัวแต่ก็มีบุคลิกที่น่าสนใจซึ่งหายากจริงๆ
จากนั้นฉินอวี่ซวนก็เริ่มสังเกตหลินฝานอย่างใกล้ชิดยิ่งขึ้น
เขามีร่างกายที่แข็งแรง สมส่วน และมีสไตล์ด้วย
ฉินอวี่ซวนอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเขากับตอนที่เขาเรียนมัธยมปลาย
ความประทับใจที่เธอมีต่อหลินฝานในสมัยมัธยมคือเขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม
ในตอนนี้หลินฝานมีความเป็นผู้ใหญ่ที่ดูดี
ฉินอวี่ซวนดูเหมือนจะตระหนักได้ว่าเธอจ้องมองหลินฝานนานเกินไปและมันก็หยาบคายเล็กน้อย ใบหน้าของเธอจึงเปลี่ยนเป็นสีแดง
“หลินฝาน นายจะไปทำอะไรต่อเหรอ?”
“หลังจากส่งเธอกลับบ้าน ฉันก็คงกลับไปนอนพักที่โรงแรม” หลินฝานกล่าว
“นายพักอยู่ที่โรงแรมงั้นเหรอ?” ฉินอวี่ซวนถาม
“ใช่ ฉันพักอยู่ในโรงแรมชั่วคราว” หลินฝานกล่าว
ฉินอวี่ซวนคิดอยู่ชั่วขณะและกล่าวว่า “มันก็ดึกแล้ว ทำไมพวกเราไม่ไปกินมื้อดึกกันหน่อยล่ะ? ฉันรู้จักร้านดีๆ อยู่!”
หลินฝานอดมองไปที่ฉินอวี่ซวนด้วยสายตาแปลกๆ ไม่ได้
มื้อดึก?
ไม่ใช่ว่าเธอบอกว่ามีอะไรต้องกลับไปทำที่บ้านงั้นเหรอ?
ฉินอวี่ซวนก็ดูเหมือนจะคิดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน และใบหน้าของเธอซึ่งเพิ่งกลับมาเป็นปกติก็แดงขึ้นอีกครั้ง
ณ การรวมรุ่นก่อนหน้านี้ หลินฝานถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในมุมหนึ่งโดยไม่มีใครคุยกับเขาเลย
ดังนั้นหลินฝานจึงกินไม่หยุด
ทำให้ในเวลานี้ ท้องของเขาก็ได้บวมออกมาเล็กน้อยแล้ว
อย่างไรก็ตาม การกลับไปที่โรงแรมเลยก็คงจะน่าเบื่อไปหน่อย
“ก็ได้ เธอช่วยบอกทางหน่อยละกัน” เขาตอบ
“ตกลง!” ฉินอวี่ซวนพูดอย่างมีความสุข
ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง ร้านหวนคำนึง
หวนคำนึงเป็นร้านอาหารที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ
มันดีมากที่ได้นั่งข้างในและเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ของแม่น้ำในขณะที่รับประทานอาหารอร่อยๆ
หลินฝานสั่งไก่เสียบไม้ หอยเชลล์ และขนมปัง
“เธอดื่มเหล้าได้ไหม?” หลินฝานถาม
“ได้นิดหน่อย” ฉินอวี่ซวนตอบ
“งั้นฉันส่งเอซโพดำมาละกัน” หลินฝานพยักหน้า
ดวงตาของเด็กเสิร์ฟเป็นประกาย
เอชโพดำราคาขวดละ 8,888 หยวน
มันเป็นไวน์ที่แพงที่สุดในร้าน!
แค่ขายไวน์ขวดนี้ เด็กเสิร์ฟก็จะได้ค่าคอมมิชชั่นมหาศาลแล้ว
ในขณะที่รออาหาร หลินฝานก็ลอบสำรวจฉินอวี่ซวน
แม้ว่าพวกเขาจะเรียนจบไปหลายปีแล้ว แต่กาลเวลาก็ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้บนใบหน้าของเธอเลย เธอยังคงดูเงียบสงบและร่าเริงเฉกเช่นเคย และรูปร่างของเธอก็ดีขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
รวม 95 คะแนน!
ในไม่ช้า อาหารและไวน์ก็ถูกนำมาเสิร์ฟ
หลินฝานหมุนแอลกอฮอล์ใสในแก้ว จากนั้นก็ค่อยๆ เทมันลงไปในปากของเขา
ทุกการเคลื่อนไหวของเขานั้นเรียบง่ายมาก
อย่างไรก็ตาม พวกมันก็สง่างามสุดๆ
ราวกับว่าหลินฝานไม่ได้กำลังดื่มแอลกอฮอล์เลย
แต่มันกลับเหมือนว่าเขาคือนักเปียโนระดับโลกที่กำลังบรรเลงบทเพลงอันไพเราะบนเวที มันช่างน่าหลงใหลจริงๆ
ฉินอวี่ซวนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามกับเขาอึ้งไปเล็กน้อย
สุภาพบุรุษนักดื่มมีเสน่ห์ไม่รู้จบจริงๆ!
