ตอนที่ 4 ก็เพื่อนสาวบอกว่าคลอดลูกเก่งที่สุด!

“ยูกิโนะ เธอมาได้ไง” นัตสึฮิโกะมองเด็กสาวในอ้อมแขนด้วยความสงสัย

เธอเคยเป็นเพื่อนร่วมทีมของนัตสึฮิโกะ ซึ่งเป็นนินจาพลเรือนที่น่ารักสดใส

แต่พรสวรรค์จัดอยู่ในระดับปานกลาง เทียบไม่ได้กับศิษย์ของพวกโฮคาเงะอย่างโนฮาระ รินหรือฮารุโนะ ซากุระ ทว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในระดับเกนินหัวกะทิเท่านั้น

"ฉันได้ยินว่านายกลับมาแล้ว... ฉันดีใจมากเลย รู้อยู่แล้วว่านายต้องไม่ตาย!"

ดวงตาของยูกิโนะเปียกชื้น เธอกอดนัตสึฮิโกะแน่นขึ้น แขนและฝ่ามือรัดแน่นขึ้น ราวกับกังวลว่าหากเธอผ่อนแรงสักนิด คนตรงหน้าจะบินหายไป

ในฐานะนินจา นัตสึฮิโกะมีเพื่อนร่วมทีมที่พึ่งพาได้

ในตอนที่นัตสึฮิโกะวางแผนจัดฉากแกล้งตายนั้น เขาจงใจเลือกเวลาที่เพื่อนร่วมทีมได้รับบาดเจ็บเพื่อปลีกตัวออกไปทำภารกิจคนเดียว จากนั้นจึงแกล้งตายได้สำเร็จ แต่ว่ากันว่ารูปการณ์แบบนี้เป็นฝีมือของโฮคาเงะรุ่นที่ 3 เช่นกัน ซึ่งทำให้ภายหลังผลิต “หมาป่าเดียวดาย” ให้โรงเรียนนินจาได้หลายคน

"โอ๋ ๆ ไม่ร้อง ไม่ร้องนะ" นัตสึฮิโกะพูดอย่างนุ่มนวลว่า "ร้องไห้เด่วไม่สวยเอานะ..."

“อืม...” ดวงตาของยูกิโนะยังแดงอยู่

เธอกวาดตามองสถานีตระกูลอุจิวะที่เงียบเชียบรอบตัว และมองคราบเลือดบนพื้นที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด

“ฉันพยายามมาที่นี่อยู่หลายวัน แต่มีหน่วยลับคอยเฝ้าอยู่ข้างนอกตระกูลนาย พวกเขาไม่ยอมให้ฉันเข้าไป”

"นัตสึฮิโกะ ตระกูลอุจิวะนาย..."

ยูกิโนะลังเลจะพูดต่อ

"อืม ความจริงแล้ว" นัตสึฮิโกะพยักหน้า “ตอนนี้ตระกูลอุจิวะเหลือแค่ฉันกับซาสึเกะ”

เบ้าตาของยูกิโนะเปลี่ยนเป็นแดงก่ำอีกครั้งในทันที เธอค่อย ๆ โอบกอดนัตสึฮิโกะเอาไว้ในอ้อมแขนราวกับกลัวว่าคนในอ้อมแขนจะอันตธารหายไป: "พระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย... "

น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความเศร้าใจ

มือขาวนวลลูบหลังนัตสึฮิโกะเบา ๆ: "นัตสึฮิโกะ ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง..."

"อุจิวะคือนินจาผู้ร่วมก่อตั้งโคโนฮะ โคโนฮะไม่มีทางทอดทิ้งอุจิวะ..."

นัตสึฮิโกะได้ฟังก็ตากระตุก

สาวน้อย เธอคงไม่รู้หรอกว่าโคโนฮะมีส่วนสนับสนุนถึง 99% ในการฆ่าล้างตระกูลอุจิวะ

แม้นว่าเขาจะมิได้ขอให้โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ปิดเขตที่อยู่อาศัยของตระกูลอุจิวะทันทีที่เขากลับมา แต่ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นก็รู้ตัวอยู่แล้วว่าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องส่งคนไปออกหน้า ไม่อย่างนั้น คาดว่าทรัพย์สินและคัมภีร์นินจาของตระกูลอุจิวะจะ 'สูญหาย' หมด!

ยูกิโนะยังปลอบโยนต่ออย่างอ่อนโยนว่า: "ท่านโฮคาเงะรุ่นที่ 3 จะไม่นั่งเฉย แม้แต่ตระกูลใหญ่ก็อาจจะช่วยด้วย..."

"อีกอย่าง......"

“ฉันก็จะช่วยด้วย...”

หลังจากสิ้นประโยคสุดท้าย ใบหน้าของยูกิโนะก็แดงฉาน เสียงของเธอเบาหวิว หากไม่ตั้งใจฟังก็ไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ

...

ทั้งสองคุยกันอยู่พักหนึ่ง

ยูกิโนะอดถามนัตสึฮิโกะไม่ได้ว่ามีแผนจะทำอะไรต่อไป

นัตสึฮิโกะก็ไม่สุภาพแล้ว เขาเผยแผนการที่จะ "กอบกู้ตระกูลด้วยท่อนไม้ใหญ่ ฟื้นฟูตระกูลด้วยฮาเร็ม"

การฟื้นฟูตระกูลอุจิวะนั้นต้องการเด็ก!

แต่ในโลกนารูโตะ แม้นว่าจะไม่มีกฎเป็นลายลักษณ์อักษรที่บอกไว้ว่านินจาควรมีคู่สมรสคนเดียว

ทว่าเหล่าขุนนางระดับสูงของแคว้นแห่งไฟก็มี 3 ภรรยา 4 อนุกันทั้งนั้น

การเปลี่ยนแปลงในตัวของเขาจะต้องให้ผู้หญิงในโคโนฮะรับรู้โดยทั่วกัน เพื่อเปิดโอกาสให้พวกเธอ!

"ตระกูลอุจิวะต้องการเด็กจริง ๆ..." ยูกิโนะหน้าแดง แต่พยักหน้าโดยไม่ลังเล: "นี่ก็เพื่อตระกูล นัตสึฮิโกะ นายต้องขยันขึ้นแล้ว"

"แต่ตอนที่นายไม่อยู่บ้านครึ่งปี ฉันเห็นบ้านมีฝุ่นเกาะเต็มไปหมด ฉันเองก็อยากจะทำความสะอาดบ้านให้นาย แต่คนในตระกูลของนายไม่ยอมให้ฉันเข้าไป..."

“ให้ฉันช่วยนายทำความสะอาดบ้านนะ!”

"การอยู่ในบ้านที่สะอาดจะทำให้นายรู้สึกดีขึ้น!"

พูดจบ เธอก็พับแขนเสื้อขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วเริ่มทำงาน

การปิดเขตที่อยู่อาศัยของหน่วยลับมีเวลาจำกัดอยู่ นัตสึฮิโกะจึงให้ความสำคัญกับการแพ็กของที่สำคัญเป็นอย่างแรก อย่าง คัมภีร์นินจาและใบรับรองอสังหาริมทรัพย์

ส่วนการอยู่อาศัยนั้น...

หากไม่ใช่เพราะนินจาเคยชินกับชีวิตที่ยากลำบาก พวกเขาคงไม่สามารถอาศัยอยู่ในที่แบบนี้ได้

การทำความสะอาดเริ่มขึ้น

ไม่เพียงแต่ในห้องของนัตสึฮิโกะเท่านั้น ที่ด้านนอกก็ยังมีคราบเลือดแดงข้นด้วย ต้องทำความสะอาดกันไปทีละนิด

พอเสร็จก็มืดค่ำพอดี

นัตสึฮิโกะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เธอควรนอนที่นี่นะ มืดขนาดนี้กลับบ้านไม่ทันแล้ว"

"ไม่ต้องห่วง เครื่องนอนในบ้านสะอาดมาก"

"เอ่อ..." ยูกิโนะหน้าแดงก่อนผงกหัวเบา ๆ

ในค่ำคืนนั้น

นัตสึฮิโกะเตรียมจะล้มตัวลงนอน

แต่มีเสียงแกร๊กเบา ๆ ดังขึ้น

ยูกิโนะเลื่อนประตูเบา ๆ แล้วเดินเข้ามา

"ยูกิโนะ เธอ..." นัตสึฮิโกะผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นอดยิ้มเสียไม่ได้: "ฉันต้องฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ บางทีฉันอาจจะไม่ถือว่าเป็นสามีที่ดีก็ได้"

“ฉันไม่สน... ฉันไม่อยากเป็นเหมือนเมื่อก่อน ที่ทำได้แค่แอบมองนาย!”

ยูกิโนะหน้าแดงก่ำ ร่างกายของเธอสั่นไหวเหมือนกระต่ายน้อยที่กำลังตื่นตูม เสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความขวยเขิน

แต่กลับกระทำโดยไม่ลังเล

"แล้วนัตสึฮิโกะรู้มั้ยว่าแฟนเก่าของฉันต่างก็บอกว่าผู้หญิงอย่างฉันน่ะคลอดลูกเก่งที่สุด!"

…

แฟนเพจ: Fanfiction Translate