ตอนที่ 3 ฉันได้เป็นผู้นำตระกูลอุจิวะ?

ซาสึเกะจริงใจสุด ๆ!

ไม่เคยเสียชื่อเกย์ของเขาเลย!

สมกับเป็นชายในตำนานคนเดียวที่จวงหน้าอกผู้หญิงของตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงซาสึเกะในตอนนี้ หรือซาสึเกะเวอร์ชั่นโบรูโตะในอนาคต ไม่ว่าตอนไหนก็เห็นได้ชัดว่าซาสึเกะแบกรับภาระสำคัญในการทำเพื่อตระกูลอุจิวะเสมอ ยกเว้นเขามีลูกสาวเพียงคนเดียว ซาราดะ!

มีลูกสาวคนเดียวเท่านั้น มีข่าวลือบนเน็ตว่าพี่ชายของซากุระเห็นซาสึเกะไม่เคยกลับบ้าน อยู่แต่ข้างนอกตลอด เขาจึงออกจากโคโนฮะด้วยความโกรธจัด กระชากคอของซาสึเกะและไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้างในคืนนั้น แต่สุดท้ายซาสึเกะก็ยอมพูดกับลูกสาว..

ซาสึเกะไม่ชอบผู้หญิง!

เขารู้สึกว่าหากไม่ใช่เพราะความหลงใหลและตามตื้อของซากุระ นารูโตะ "คนรัก" ของซาสึเกะคงได้แต่งงานกัน บางทีตระกูลอุจิวะอาจถูกตัดขาดในรุ่นของซาสึเกะ!

นัตสึฮิโกะรู้สึกว่าปรากฎการณ์นี้เป็นสถานการณ์แบบ win-win กันทั้งสองฝ่าย!

ซาสึเกะยอมสละตำแหน่งผู้นำ ทำเอานัตสึฮิโกะรู้สึกประหลาดใจ —ซาสึเกะให้ค่าตระกูลอุจิวะเสียจริง แม้แต่ตำแหน่งผู้นำตระกูลจากพ่อก็ยังมอบให้เพื่อตระกูลได้!

แต่พอเห็นท่าทีโล่งใจของซาสึเกะหลังจากเห็นเขายอมรับตำแหน่งผู้นำตระกูล นัตสึฮิโกะก็เข้าใจคร่าว ๆ ทันที

“เขาคงรู้สึกผิดต่อฉัน!”

อิทาจิเป็นพี่ชายของซาสึเกะ แต่เขาก่ออาชญากรรมใหญ่หลวงต่อตระกูลอุจิวะ

แม้นว่าตอนนี้ซาสึเกะจะมองว่าอิทาจิเป็นศัตรู แต่ความรู้สึกผิดต่อตระกูลอุจิวะของเขากลับไม่เคยลดน้อยลง!

บวกกับการแสวงหาพลังที่มากเกินไปในอนาคตของซาสึเกะ นอกจากความเกลียดชังที่มีต่ออิทาจิแล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งคือความอับอายที่เขามีต่อคนในตระกูลด้วย

แม้นว่าตำแหน่ง "ผู้นำตระกูล" จะล้ำค่าในหัวใจของซาสึเกะก็ตาม แต่เขาก็รู้สึกถึงภารกิจของการเป็นผู้นำตระกูลในการฟื้นฟูตระกูลเช่นกัน

เพราะเหตุนี้ หลังจากมอบตำแหน่งผู้นำตระกูล ความรู้สึกผิดในใจของซาสึเกะจึงคลายลงมาก

…

ทั้งสองคุยกันสักพักก่อนแยกกันไป

ซาสึเกะเริ่มฝึกฝนอย่างบ้าคลั่ง

นัตสึฮิโกะมิได้เกียจคร้านเช่นกัน เขาเริ่มค้นหามรดกของตระกูลอุจิวะ

“เหมือนถูกหมาแทะเสียจริง!”

คัมภีร์นินจาระดับสูงจำนวนมากถูกขโมยไป เงินและสมบัติมีค่าต่าง ๆ ถูกยึดไปเกือบหมด ไม่เหลือบันทึกการฝึกอยู่เลยในบ้านของนินจาอุจิวะระดับโจนิน...

เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ผลงานของอุจิวะ อิทาจิ แต่เป็นผลงานของโฮคาเงะรุ่นที่ 3

นัตสึฮิโกะชำเลืองมองแวบหนึ่ง จากนั้นวางงานของเขาลงโดยไม่ลังเล และติดต่อหานินจาตระกูลใหญ่ของโคโนฮะด้วยฐานะ "ผู้นำตระกูลอุจิวะคนใหม่"

หนึ่งคือการแจ้งให้ตระกูลใหญ่ทราบว่าผู้นำตระกูลอุจิวะเปลี่ยนมือ

สองคือการให้คำตอบอย่างเป็นทางการว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลอุจิวะ

ตระกูลใหญ่เองต่างก็ต้องการรักษาหน้ากัน แม้แต่โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ก็ยังมาด้วยฐานะ 'ผู้นำตระกูลซารุโทบิ'

ในฐานะผู้นำตระกูลอุจิวะคนใหม่ นัตสึฮิโกะโผล่หน้าตรงหน้าของเหล่าผู้นำตระกูลใหญ่ด้วยการร้องไห้ครวญคราง ทำลายภาพลักษณ์ที่หยิ่งยโสของตระกูลอุจิวะเสียปนปี้ ซึ่งทำให้สุนัขจิ้งจอกกับกระต่ายป่าของตระกูลใหญ่หน้าเสียในทันที แถมยังทำให้โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ใจสั่น ร้อนตัวไปด้วย

ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นอดกระซิบกับซาสึเกะสองสามคำเสียไม่ได้ เขาได้พูดเป็นนัยว่า "นัตสึฮิโกะบังคับให้เธอสละตำแหน่งผู้นำตระกูล เธออยากให้โคโนฮะช่วยไหม"

ซาสึเกะทำท่าผายมือ บอกว่าไม่ได้เกิดปัญหาอะไร

"น่าเสียดาย..." ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นคิดกับตัวเอง "ดูท่าว่าฉันต้องคายบางส่วนที่กลืนเข้าไปออกมา"

แม้นว่าพรสวรรค์ของนัตสึฮิโกะจะจัดอยู่ในระดับปานกลาง และยังมีความแข็งแกร่งไม่เพียงพอ แต่เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว แถมยังเป็นจูนิน เขาจึงเข้าใจทรัพย์สินของตระกูลไม่มากก็น้อย

หากคนที่ดูแลอุจิวะเป็นซาสึเกะ เด็กอายุเจ็ดขวบที่ไร้เดียงสา เขาจะคายขยะแค่ไม่กี่ชิ้นและเหลือให้ซาสึเกะพอประทังชีวิตอยู่ได้ก็พอ

แต่ต่อหน้าคนใหญ่คนโต นัตสึฮิโกะยังเป็นจูนินที่พอมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง เขาจึงทำอะไรไม่ค่อยได้นัก

——แถลงการณ์อย่างเป็นทางการคืออิทาจิสังหารหมู่ตระกูลอุจิวะโดยไม่ทันตั้งตัว

นี่เป็นความจริงที่ไม่เต็มใจยอมรับนัก

คงไม่ให้แถลงการณ์ว่าอิทาจิฆ่าคนปล้นสมบัติหรอกใช่ไหม?

นั่นนะประเมินโคโนฮะต่ำเกินไปแล้ว!

ตระกูลใหญ่ของโคโนฮะได้แสดงความเสียใจกับโศกนาฏกรรมของตระกูลอุจิวะ และกระตุ้นความโกรธแค้นของสาธารณะชนเพื่อเพิ่มชื่อเสียงในความยุติธรรมของตัวเอง

หากมีเหตุอะไรเกิดขึ้นอีก นัตสึฮิโกะกลัวว่าคงจะไม่ถูกแก้ด้วยวิธีการเด็ก ๆ อย่าง ‘ดันโซถูกไล่ออก'

จากนั้นในวันรุ่งขึ้น นัตสึฮิโกะก็ทำการนับมรดก เขาพบว่ามีเงินสดจำนวนมาก อสังหาริมทรัพย์ ร้านค้า คัมภีร์นินจาระดับสูง และบันทึกการฝึกในบ้านของนินจาอุจิวะระดับโจนิน

แน่นอนว่าโฮคาเงะรุ่นที่ 3 ได้คัดลอกคัมภีร์นินจาและบันทึกการฝึกเก้าในสิบส่วนแล้ว

แต่นั่นเป็นเรื่องกระจึงเดียว

โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ยังโหดมาก เขาได้คืนทรัพย์สินเกือบหมด (เงิน ร้านค้า ใบหุ้น ฯลฯ) ของตระกูลอุจิวะจนแทบไม่มีอะไรขาดหาย ยกเว้นคัมภีร์นินจา

ในหัวใจของโฮคาเงะรุ่นที่ 3 มรดกล้ำค่าที่สุดของตระกูลอุจิวะคือคัมภีร์นินจา ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ตระกูลอุจิวะเป็นผู้นำในยุคสงครามแห่งแคว้น

ตอนนี้เขาได้สิ่งที่ดีที่สุดไปแล้ว เขาจึงใจกว้างได้นั่นเอง เพื่อให้คนนอกมองว่าเขาเป็นคนที่มีทัศนคติที่ยุติธรรมตามแบบฉบับของชาวโคโนฮะ

…

วันนี้

ในที่สุดนัตสึฮิโกะก็จัดแบ่งมรดกของตระกูลอุจิวะเสร็จ

แต่ก่อนอื่นเขาขอให้รางวัลตัวเองด้วยการดื่มสักหน่อย เขารู้สึกว่าในที่สุดก็ได้เป็นมหาเศรษฐีที่ไม่เคยกล้าฝันถึงมาก่อนบนโลกใบเก่า และตอนนี้เขาก็พร้อมที่จะแตกกิ่งก้านสาขาตระกูลแล้ว

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าโตะเตะวิ่งเข้ามา

พอเงยหน้าขึ้น เขาเห็นร่างงามวิ่งมาหาเขา

“นัตสึฮิโกะ!”

พรวด!

น้ำเสียงของร่างงามนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจและกังวลใจ

เธอวิ่งก้าวขาเรียวยาวออกไป อ้าแขนออก และกอดนัตสึฮิโกะเอาไว้แน่น ทันใดนั้นกลิ่นหอมดึงดูดใจก็โชยมาแตะที่ใบหน้าของเธอ

แล้วความรู้สึกนุ่มนวลก็ท่วมท้นหัวใจของเธอ

"นัตสึฮิโกะ นายยังมีชีวิตอยู่!"

…