ตอนที่ 12 ปิ้งไอเดียเข้าท่า
รุ่งอรุณ
แสงและเงาวูบวาบ
ชายที่อยู่ตรงกลาง ผู้มีเนตรสังสาระพูดด้วยเสียงทุ้ม
"เราได้รับภารกิจ..."
“ขอให้เราฆ่านินจาทุกคนที่โจมตีเหมืองเหล็กนินจา รวมถึงพ่อค้ามือมืดและขุนนางที่อยู่เบื้องหลัง รางวัลคือมาตรฐานเดียวกับภารกิจระดับ S สามภารกิจ”
“การฆ่านินจาไม่กี่คน บวกกับพ่อค้าและขุนนางบางคน ไม่คุ้มกับราคาที่จ่ายสูงขนาดนั้น แต่เรื่องกระจิริดแบบนี้ใครก็แก้ได้ ไม่ต้องให้หัวหน้าเรียกชุมนุมเราทุกคนหรอก จริงไหม?” ซาโซริพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เจ้าของเนตรสังสาระ
นางาโตะเองก็ไม่ได้ปิดบัง: "เหมืองเหล็กนินจาเป็นทั้งธุรกิจของตระกูลอุจิวะและสัมปทานจากโฮคาเงะรุ่นที่สอง เมื่อไม่นานนี้ธุรกิจของพวกเขาถูกพวกนินจาก่อกวน พวกเขาจึงมาจ้างเรา"
“ตระกูลอุจิวะ?”
ทุกคนผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พากันมองไปยังอุจิวะ อิทาจิที่อยู่ข้าง ๆ โดยไม่รู้ตัว
อิทาจิหลุบตา รูม่านตาของเขาหดแคบลง
แต่สีหน้ายังไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา
โอโรจิมารุเลียริมฝีปากล่าง: "พวกอุจิวะที่เย่อหยิ่งกำลังร้องขอความช่วยเหลือ... แต่หารู้ไม่ว่าคนร้ายที่ทำให้ตระกูลอุจิวะอันโด่งดังตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้คือแสงอุษาของเรา!"
คนอื่นเองก็หัวเราะออกมาอย่างดัง
ตระกูลอุจิวะมีความเย่อหยิ่งและความภาคภูมิใจในตัวเองอยู่เสมอ พวกเขาคุ้นเคยกับการใช้กำลังของตัวเองเพื่อแก้ปัญหาเรื่องศัตรู จนมีชื่อเสียงเลื่องลือในยุคสงครามแห่งแคว้น
ไม่คิดจะขอให้คนอื่นช่วยบ้างเหรอ?
แถมยังขอให้เราช่วยอีก?
เราเป็นคนร้ายทำลายตระกูลของพวกนายนะ
เห้อ...
"พอพูดถึงเรื่องนี้ ฉันได้ยินมาว่าคนในตระกูลอุจิวะที่เหลืออยู่สองคนนั่นได้โยนศักดิ์ศรีของอุจิวะทิ้งไปหมดแล้ว คิดไงไม่รู้ถึงเริ่มบ้าหาแต่เมียน้อย ทำตัวเป็นพ่อม้าเต็มรูปแบบซะงั้น"
"ฉันเองก็เพิ่งเคยเห็นอดีตยักษ์ใหญ่แห่งโลกนินจาที่ทำตัวตกต่ำได้ขนาดนี้ก็ตอนนี้นี่แหละ เห้อ..."
"เฮ้ อย่าพูดอย่างนั้น แผนของผู้นำตระกูลอุจิวะคนใหม่เองก็ดูเข้าท่าอยู่นะ สายข่าวของฉันบอกมาว่าเขาเพิ่งได้ลูกไม่นานมานี้เอง นี่ช่วยตระกูลอุจิวะเติบโตได้ดีกว่าจูนินกระจิริดอย่างเขาเสียอีก เขามีส่วนช่วยตั้งมากแหนะ”
ทุกคนต่างก็หัวเราะคิกคักอย่างไม่กระดากอาย
อีกด้าน นางาโตะยังมีสีหน้าคงเดิมตลอดเวลา เขามองไปที่อิทาจิอย่างเงียบๆ: "อิทาจิ นายคิดว่าไง"
แสงอุษายังเป็นแค่กลุ่มก้อนยังไม่ใช่องค์กรเต็มรูปแบบ ยังอยู่ระหว่างการระดมทุน ซึ่งกำลังขาดเงินทุนจำนวนมาก
โดยพื้นฐานแล้ว แสงอุษาจะไม่มีวันปฏิเสธภารกิจที่มีเงินรางวัลจำนวนมหาศาลและความยากต่ำเช่นนี้
แต่คราวนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวของสมาชิกในแสงอุษา
ไม่ใช่ว่าเขามีความรู้สึกผูกพันธ์กับแสงอุษา ยกเว้นโคนันแล้ว เขาไม่เคยเห็นด้วยกับพฤติกรรมของสมาชิกคนอื่นๆ
แต่คุณค่าของอิทาจิต่อแผนของเขานั้นสูงกว่าเงินรางวัลจะเทียบได้...
"ฉันไม่คัดค้าน" น้ำเสียงของอิทาจิสงบเหมือนเคย: "ตระกูลอุจิวะไม่มีค่ากับฉันแล้ว ตระกูลอุจิวะก็คือตระกูลอุจิวะ ส่วนฉันก็คือฉัน"
"ฉันไม่ถือสาต่อให้ลงมือ เพื่อผลประโยชน์ของแสงอุษาของเรา"
นางาโตะพยักหน้า
ทุกคนเป็นนินจา จึงไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอันใด
เมื่ออิทาจิบอกว่าไม่ถือสา เขาก็ไม่ถือสาตามคำพูดจริง ๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำภารกิจกันเถอะ” นางาโตะพูดว่า "โอโรจิมารุ ภารกิจนี้มอบให้นาย"
"ฉันยังไงก็ได้" โอโรจิมารุยิ้มอย่างเย็นชา: "แต่ฉันจำได้ว่าภารกิจที่ได้เงินเยอะแบบนี้ เป็นงานโปรดของคาคุสึเลยหนิ"
“เห็นว่าเขาจะไม่เข้าร่วมการชุมนุมครั้งนี้? เกิดอะไรขึ้นกับคาคุสึเหรอ?”
พอพูดจบ โอโรจิมารุก็หันมองไปรอบ ๆ เพื่อดูให้แน่ใจว่าคาคุซึไม่ได้มา
ฮิดัน เพื่อนของคาคุสึพูดอย่างเฉยเมย: "ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ตอนที่หมอนั่นรู้เรื่องเงินก้อนโตรับสมัครเมียน้อยของตระกูลอุจิวะ หมอนั่นก็เผลอหันไปมองโคนัน จากนั้นก็ถูกซ้อมจนลุกจากเตียงไม่ได้”
พรึ่บ......
ทันใดนั้นสีหน้าของทุกคนก็แปลกไป
ทุกคนรู้จักนิสัยของคาคุซึดี ตาของหมอนั่น...
ปิ้งไอเดียเข้าท่า!
อย่าง ส่งโคนันนินจาระดับคาเงะไปที่ตระกูลอุจิวะ?
แต่ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่ จึงได้แต่คิด!
แม้แต่เพื่อนร่วมทีมของหัวหน้าที่มีเนตรสังสาระก็ยังกล้าคิด คาคุสึก็กล้าหาญชาญชัยจริง ๆ!
เห็นแก่เงิน จนไม่เสียดายชีวิตแล้วเหรอ?
“โอเค ฉันจะทำภารกิจ” โอโรจิมารุพูดเย้ยหยัน: "แต่ฉันคุ้นเคยกับแคว้นแห่งไฟ... ถึงยังไงก็ต้องเป็นฝีมือของพวกนินจา และนินจาเองก็เก่งเรื่องการซ่อนตัว การจะสืบหาว่าเป็นฝีมือใครค่อนข้างลำบาก"
“อิทาจิ ถ้าไม่ถือสา ไปเดินเล่นกับฉันไหม”
“นายรู้เรื่องทรัพย์สินของตระกูลอุจิวะไหม”
ลิ้นงูของโอโรจิมารุแลบออกมา ความโลภขีดเขียนอยู่ในดวงตาของเขาที่กำลังจ้องมองไปยังอิทาจิ
อิทาจิพยักหน้าเล็กน้อย
สีหน้าของเขายังคงเฉยเมยราวกับว่าไม่เห็นดวงตาของโอโรจิมารุแม้แต่น้อย
จากนั้นก็ทอดถอนใจ
"นัตสึฮิโกะ..."
…
นัตสึฮิโกะย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าตอนนี้อิทาจิอยู่ในองค์กรแสงอุษา
แต่เขาเข้าใจดีกว่าที่อิทาจิฆ่าล้างตระกูลอุจิวะก็เพื่อโคโนฮะ
และเขากลับคิดว่าเป็นฝีมือของโคโนฮะมากกว่า
แต่หากจะบอกว่าอิทาจิไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยนั้นคงเป็นเรื่องตลก แม้แต่ในสงครามโลกนินจาครั้งที่สี่ ตอนที่เขาต่อสู้กับยาคุชิ คาบูโตะ เขาก็ยอมรับความล้มเหลวของตนอย่างตรงไปตรงมา และยังแสดงความรู้สึกโศรกเศร้าเสียใจกับการตัดสินใจที่รีบร้อนในเวลานั้นด้วย
แม้นว่ามันจะสายไปแล้ว แต่ความรู้สึกผิดในใจของเขากลับไม่เคยจางหาย
แสงอุษาเองก็ไม่มีทางปฏิเสธภารกิจของตระกูลอุจิวะที่เป็นยักษ์ใหญ่แห่งโลกนินจา จากนั้นอิทาจิก็จะทำภารกิจนี้ด้วยอย่างแน่นอน เพราะในสายตาของเขามีแต่ซาสึเกะ เขาย่อมช่วยทำภารกิจนี้เพื่อตระกูลอุจิวะให้สำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด!
"ฉันหวังว่าอิทาจิจะเล่นใหญ่ ทำให้พวกนินจาหวาดกลัวหัวหดจนไม่กล้าแหยมอีก" นัตสึฮิโกะหัวเราะเบา ๆ
จากนั้นก็หันไปมองข้างหลัง
ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ นินจาสาวน้ำดีที่ได้แต่งเข้าตระกูลอุจิวะ
บางคนก็ได้ท้องเช่นกัน
แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้นัตสึฮิโกะมีความสุขยิ่งกว่าก็คือ...
พวกนินจาสาวและยูงาโอะคลอดลูกแล้ว!
…
แฟนเพจ: Fanfiction Translate
