ตอนที่ 11 จ้างแสงอุษาปกป้องตระกูลอุจิวะ

"มาแล้ว!"

นัตสึฮิโกะตาเป็นประกาย

วินาทีต่อมา พลังจักระอันทรงพลังพวยพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา แขนขาเต็มไปด้วยพละกำลังในทันที แม้กระทั่งการเต้นของหัวใจก็แข็งแกร่งขึ้นและดังกระหึ่มราวกับกลอง

แม้นว่าจะเป็นแค่พลังจักระ '+1' แต่รู้สึกว่าพลังจักระที่เพิ่มเข้ามาใหม่แทบจะเท่าพลังจักระในตัวของนัตสึฮิโกะ!

เห็นได้ชัดว่า ถึงตระกูลอุจิวะจะไม่ได้มีพลังจักระมหาศาลเท่าตระกูลเซนจูและตระกูลอุซึมากิ แต่ก็เป็นตระกูลนินจาที่มีพลังจักระมากมาย!

"นี่นะเหรอพลังจักระ '+1' หน่วย" นัตสึฮิโกะคิดกับตัวเอง

ในเวลาเดียวกัน ความทรงจำของ 'คาถาไฟ·ลูกไฟยักษ์ผลาญ’ ก็ปรากฏขึ้นในใจของนัตสึฮิโกะ

ตระกูลอุจิวะเองก็มีวิชานินจา "คาถาไฟ·ลูกไฟยักษ์ผลาญ"  ทั้งยังได้บันทึกรายละเอียดความรู้ลับมากมาย รวมถึงจุดสำคัญในการฝึกฝนจากคนรุ่นก่อน

เพียงแต่ว่าความรู้ที่เข้ามาในจิตใจของนัตสึฮิโกะในเวลานี้ไม่เหมือนกัน มันชัดเจนราวกับว่าเขาเคยผ่านประสบการณ์การใช้คาถามานับครั้งไม่ถ้วน

มันยังบอกเคล็ดเล็กเคล็ดน้อยมากมายในการใช้ คาถาไฟ·ลูกไฟยักษ์ผลาญ' ในการต่อสู้อีกด้วย บอกจังหวะการใช้คาถาและวิธีเร่งการประสานอิน...

นัตสึฮิโกะเชื่อว่าหากเขาใช้คาถาในตอนนี้ เขาสามารถใช้มันได้อย่างคล่องแคล่วและเชี่ยวชาญ!

ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอย่างมาก!

และนี่เป็นลูกแค่คนเดียวนะ!

นัตสึฮิโกะดูการแจ้งเตือนของระบบอย่างละเอียด

"'ประเมินพรสวรรค์โดยรวมของทายาทคนนี้'...ไม่ใช่แค่ปริมาณแต่ต้องมีคุณภาพด้วย?"

"ดูเหมือนว่าฉันยังต้องขยันหานินจาผู้หญิงน้ำดีของโคโนฮะต่อไป!"

นัตสึฮิโกะอดไม่ได้ที่จะจ้องมองยูงาโอะและพวกเด็กสาวที่กำลังตั้งครรภ์ที่อยู่ข้างกายเขา

…

ตระกูลอุจิวะมีสมาชิกใหม่!

นี่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับตระกูลที่มีอุจิวะเลือดบริสุทธิ์แค่สองคน!

ซาสึเกะถึงกับมาหาเจ้าตัวเล็กหลังเลิกเรียนทุกวันโดยไม่ขาดถึงหนึ่งเดือน

ซาสึเกะเก็บความรู้สึกผิดที่พี่ของเขาทำลายตระกูลอุจิวะอยู่ในใจมาโดยตลอด การได้เห็นอุจิวะรุ่นใหม่ราวกับเป็นการไถ่บาปให้ตัวเอง...

เขาจะซื้อของเล่นมากมายที่เด็กทารกเล่นไม่ได้มาด้วยทุกวัน แม้แต่อาหารอร่อย ๆ ที่เด็กทารกกินไม่ได้ก็ยังซื้อติดไม้ติดมือมาเต็มไปหมด เขาดูแล 'หลานชาย' ด้วยวิธีที่ไร้เดียงสาแต่สุดเอาใจใส่ตามประสาของเขา

นัตสึฮิโกะรู้สึกว่าท่าทางเป็นกังวลเงอะงะของซาสึเกะเหมือนตอนที่อุจิวะ อิทาจิดูแลซาสึเกะไม่มีผิด

สองพี่น้องคู่นี้เป็นพวกบราค่อนไม่ต่างกันเลย

แม้นว่าซาสึเกะจะไม่ได้แสดงรสนิยมบราค่อนตามในหนังสือต้นฉบับ แต่นั่นก็เป็นเพราะเขาไม่มีน้องชายต่างหาก!

ตอนนี้......

เอาเถอะ

นัตสึฮิโกะมองดูซาสึเกะวัยเจ็ดขวบที่กำลังหยอกล้อเด็กทารกแรกเกิด

แม้นว่าอายุจะไม่ห่างกันมากนัก แต่ด้วยความอาวุโส บางทีซาสึเกะควรจะเปลี่ยนชื่อเป็น 'คนเลี้ยงหลาน'?

…

สถานีตระกูลอุจิวะ

“เมี๊ยว ไงเมี๊ยว” แมวขาวดำเลียอุ้งเท้าของมันแล้วพูดว่า "เดือนนี้เหมืองถูกโจมตีสามครั้งแล้ว เมี๊ยว แถมพวกมันก็ยังหายเข้ากลีบเมฆอีก"

“นัตสึฮิโกะ นายจะทำยังไงต่อ”

“ถูกโจมตีเหรอ” นัตสึฮิโกะหรี่ตาลงเล็กน้อย: "ดูเหมือนว่าพวกนินจาและขุนนางบางคนในแคว้นแห่งไฟจะทนไม่ไหวแล้ว"

ในฐานะตระกูลยักษ์ใหญ่ที่สุดแห่งปี ตระกูลอุจิวะเป็นเจ้าของเงินสดและทรัพย์สินมากที่สุดในโคโนฮะ

ไม่ว่าจะเป็นเหมืองเหล็กนินจา ร้านค้านินจาที่กระจายอยู่ทั่วหมู่บ้านนินจา และบริษัทที่ได้รับความคุ้มครองจากตระกูลอุจิวะ...

เมื่อเทียบกับเงินรางวัลจากการทำภารกิจแล้ว ธุรกิจเหล่านี้ต่างหากถึงจะเป็นแหล่งเงินทุนที่แท้จริงของตระกูลอุจิวะ

ตระกูลใหญ่แห่งอื่นก็เช่นเดียวกัน อย่างเช่น ตระกูลนาราที่ควบคุมฐานการผลิตยาครึ่งหนึ่งของแคว้นแห่งไฟ ตระกูลยามานากะที่ควบคุมยาพิษและช่องทางการส่งสาส์น 70% ของโลกนินจา และตระกูลอาคามิจิที่เป็นเจ้าของร้านอาหารในเครือขนาดใหญ่หลายแห่ง...

จะทำเงินได้เท่าไหร่กันเชียวจากการพึ่งภารกิจอย่างเดียว?

ตระกูลใหญ่ที่แท้จริงนั้นย่อมไม่สุงสิงกับกลุ่มพ่อค้าที่อ่อนแอภายนอก

อย่างเช่น ตระกูลอุจิวะที่อาศัยพันธมิตรหัวรั้นอย่างตระกูลแมวนินจาให้รับหน้าที่เป็นฉากหน้า แล้วคอยครอบงำธุรกิจเหล่านี้และขายข้อมูลเพื่อทำเงินอย่างมหาศาลอยู่ในฉากหลัง

แน่นอนว่าธุรกิจเหล่านี้มีเสถียรภาพตอนที่ตระกูลอุจิวะแข็งแกร่ง และตอนนี้เมื่ออุจิวะอ่อนแอ มันก็ดึงดูดฝูงหมาป่าจำนวนนับไม่ถ้วนเป็นธรรมดา

หมาป่าตาขาวเหล่านั้นน่าจะจ้างนินจาให้โจมตีเหมือง โจมตีกองคาราวาน และก่อความวุ่นวายในร้านค้า...

เหตุการณ์นานาชนิดเกิดขึ้นอย่างไม่รู้จบ!

อันที่จริง หากไม่ใช่โฮคาเงะรุ่นที่สามที่มองว่าตระกูลอุจิวะเพิ่งผ่านการประสบความสูญเสียอย่างหนัก จากนั้นก็ห้ามปรามไม่ให้มีฉากเสื่อมเสียในด้านการปราบปรามตระกุลอุจิวะที่กำลังอ่อนแอเพื่อส่งผลให้โคโนฮะแตกความสามัคคี คาดว่าเรื่องเหล่านี้คงจะเกิดขึ้นนานแล้ว

ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นเองก็ไม่ใช่คนใจดีอยู่แล้ว

นัตสึฮิโกะเชื่อว่าโฮคาเงะรุ่นที่สามยังคงใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ค้นหารากฐานของตระกูลอุจิวะอยู่เป็นแน่ คงอีกไม่นาน ตระกูลซารุโทบิก็จะก้าวขึ้นมาบนเวทีอย่างไร้ซุ่มเสียงแล้วกลายเป็นผู้ชนะคนสุดท้ายของงานฉลองสุดตะกละนี้...

"เมี๊ยวซัง(คุณแมว) ด้วยความแข็งแกร่งของตระกูลอุจิวะในเวลานี้ ไม่มีทางที่จะรักษาธุรกิจเหล่านี้เอาไว้ได้" นัตสึฮิโกะมองแมวขาวดำตรงหน้าเขาแล้วพูดต่ออย่างใจเย็น: "มาจ้างนินจากันเถอะ"

“แต่นัตสึฮิโกะ นั่นไม่เท่ากับการยื่นเงินให้หมู่บ้านหรอกเหรอ?” เมี๊ยวซังขมวดคิ้ว รูปร่างอันนุ่มฟูของเธอทำให้ผู้คนอยากฟัด**

“ดื่มยาพิษดับกระหายต่างกันตรงไหน? เหมือนแล่เนื้อเข้าปากเสือ!”

คนส่วนใหญ่ที่กำลังลงมือในตอนนี้มีความเกี่ยวข้องกับนินจาของหมู่บ้านโคโนฮะอย่างตัดไม่ขาด มิฉะนั้น พวกเขาจะค้นหานินจาที่โจมตีเหมืองที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนาไม่เจอได้ยังไง!

คนที่จ้างนินจาโคโนฮะต้องมั่นใจมากว่าคนโจมตีจะ 'หายเข้ากลีบเมฆ' อย่างไร้ร่องรอย

แต่หลังจากจบภารกิจแล้ว ไม่นานพวกเขาก็จะวนกลับมาโจมตีซ้ำอีก...

วนไปวนมาอยู่แบบนี้ สุดท้ายก็เท่ากับแล่เนื้อเข้าปากเสือ ดื่มยาพิษดับกระหายอยู่ดี

นัตสึฮิโกะได้แต่ส่ายหัว

"ใครบอกว่าผมจะเชิญนินจาจากหมู่บ้านละ"

"เมี๊ยวซัง ผมเชื่อในความภักดีของกลุ่มนินจาของเธอที่มีต่อตระกูลอุจิวะ และผมก็เชื่อในความสามารถด้านข่าวกรองใต้ดินของกลุ่มนินจาของเธอด้วย... เธอช่วยผมใช้ช่องทางของเธอเพื่อติดต่อกับ 'แสงอุษา' ให้หน่อยได้ไหม "

มุมปากของนัตสึฮิโกะเม้นขึ้น

"ผมจะจ้างนินจาจากองค์กรแสงอุษาเพื่อปกป้องตระกูลอุจิวะ!"

…

แฟนเพจ: Fanfiction Translate