ตอนที่ 10 : มาถึงเมืองโม่ตู้ การทดสอบของเพื่อนซี้
ตอนที่ 10 : มาถึงเมืองโม่ตู้ การทดสอบของเพื่อนซี้
วันต่อมา พระอาทิตย์ลอยโด่งอยู่บนท้องฟ้า
รถวิ่งสวนทางไปมาบนท้องถนน ทำให้มันมีชีวิตชีวามากๆ
ณ ห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทของโรงแรมฮิลตัน…
ฉินอวี่ซวนเป็นเหมือนกับลูกแมวเชื่องๆ ที่นอนขดอยู่บนเตียงสีขาวอันใหญ่
หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดขนตายาวของเธอก็กระพือและเธอก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
ฉินอวี่ซวนมองไปรอบๆ และนึกถึงฉากเมื่อคืนนี้ เธอรีบคลุมร่างอันบอบบางของเธอด้วยผ้าปูที่นอนที่เปื้อนสีแดง
ในขณะนั้นเอง หลินฝานก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ พร้อมกับชามผักและโจ๊กเนื้อติดมันในมือ
ฉินอวี่ซวนอยากจะลุกจากเตียง แต่ความเจ็บในช่องท้องส่วนล่างก็ทำให้เธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
หลินฝานรีบกล่าวว่า “อวี่ซวน อย่าเพิ่งลุก เมื่อคืนเธอคงลำบากไปหน่อย พักซะก่อนเถอะ”
ใบหน้าสวยของฉินอวี่ซวนแดงขึ้นมาในทันทีเมื่อเขาพูดเช่นนั้น
“ฉันจะป้อนโจ๊กให้เอง” หลินฝานพูดและเดินมาที่เตียง
“ฉันอยากแปรงฟันก่อน นายช่วยออกไปสักแป๊ปก่อนได้ไหม? ฉันลุกได้แล้ว” ฉินอวี่ซวนพูดในขณะที่หน้าขึ้นสี
“เธออยากให้ฉันช่วยไหม?” หลินฝานถาม
“ไม่เป็นไรๆ” ฉินอวี่ซวนตอบ
หลินฝานไม่บังคับเธอ เขาพยักหน้าและเดินออกไปจากห้อง
เมื่อเขามาถึงห้องนั่งเล่น มันก็เป็นเวลาเที่ยงตรง
โทรศัพท์ของเขาสั่น และอั่งเปาซองหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 1 หยวน]
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับบัตรคืนเงิน 10 เท่า]
…
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 29,999 หยวน]
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 2 หยวน]
ในตอนนั้นมันก็เป็นเวลา 12:01 น. แล้ว
[หมายเหตุ: เหลือเวลาอีก 23 ชั่วโมง 59 นาที ก่อนที่อั่งเปาซองต่อไปจะปรากฏ]
[หมายเหตุ: ทุกการใช้จ่าย 10,000 หยวน คุณจะได้รับอั่งเปาทันที]
หลินฝานเบ้ปาก “เมื่อวานฉันใช้เงินไปหลายหมื่นและทั้งหมดที่ฉันได้กลับมาก็คือเงินสด ส่วนอั่งเปาของวันนี้ก็เป็นเงินสดอีก”
ถ้าคนอื่นรู้ว่าหลินฝานพูดอะไร ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะคิดอย่างไร?
ต้องรู้ว่าเมื่อวานเขาได้ใช้เงินไปหลายหมื่นหยวน
มาวันนี้ เขาก็ได้รับเงินหลายหมื่นหยวนกลับมาและบัตรคืนเงิน 10 เท่า
อย่างไรก็ตาม หลินฝานกลับดูถูกมันเนี้ยนะ?
หลินฝานเบนความสนใจไปที่ระบบ
[ชื่อ: หลินฝาน]
[เลเวล: 3]
[รางวัลสำหรับเลเวล 3: เงิน 5 หยวนต่อลมหายใจ, เงิน 5 หยวนต่อวินาทีของการนอนหลับ, เงิน 5 หยวนต่อก้าว, รางวัลจะถูกแจกจ่ายทุกวันเวลา 12:00 น.]
[จำนวนเงินที่ต้องใช้ในการเลื่อนระดับ: 350,000/1,000,000 (ของขวัญให้ผู้อื่น การพนัน และวิธีการอื่นๆ ไม่นับรวม นอกจากนี้ ไอเทมทั้งหมดที่ได้รับจากระบบห้ามซื้อขาย)]
[เสน่ห์: 92 (รูปร่างหน้าตา เสื้อผ้า สภาพจิตใจ ฯลฯ เกี่ยวข้องกันอย่างมีนัยสำคัญ)]
[ทักษะ: เทคนิคการขับรถอย่างมืออาชีพ, รัศมีทรงเสน่ห์ (มีโอกาส 5% ที่จะก่อให้เกิดรักแรกพบและความรักที่ยากจะลืมเลือน), สุนทรียภาพแห่งความรุนแรง, สุภาพบุรุษนักดื่ม]
[ทรัพย์สิน: 1.38 ล้านหยวน (ทรัพย์สินทั้งหมดมาจากแหล่งที่เหมาะสมและถูกกฎหมาย ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการใช้โดยตรง)]
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดฉินอวี่ซวนก็แต่งตัวเสร็จและเดินออกมาจากห้อง
เมื่อเทียบกับเมื่อวาน วันนี้เธอถูกรายล้อมไปด้วยออร่าของผู้หญิงที่ไม่เหมือนใคร
ฉินอวี่ซวนกระโจนเข้าสู่อ้อมแขนของหลินฝาน ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยในขณะที่น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของเธอเหมือนน้ำพุใส
“อวี่ซวน เธอร้องไห้ทำไม? ใครทำให้เธอโกรธ?” หลินฝานถาม
“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น… ฉันไม่ได้ร้องไห้ ฉันแค่มีความสุข” ฉินอวี่ซวนเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า
ย้อนกลับไปสมัยมัธยม ฉินอวี่ซวนก็ได้มีความประทับใจที่ดีต่อหลินฝานอยู่แล้ว
ในตอนนี้ หลินฝานก็ได้กลายเป็นผู้ชายของเธอ… มันจึงสมบูรณ์แบบ
หลินฝานลูบไล้เอวบางของฉินอวี่ซวนและกล่าวว่า “อวี่ซวน ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลเธอให้ดี”
“อื้อ!” ฉินอวี่ซวนพยักหน้า
ทั้งสองเล้าโลมกันสักพักก็รับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน
“หลินฝาน เดี่ยวฉันต้องกลับไปที่เมืองโม่ตู้” ฉินอวี่ซวนพูด
“เร็วจัง?” หลินฝานกล่าว
“ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเข้าร่วมโครงการของหัวหน้างาน พรุ่งนี้โครงการจะเริ่มอย่างเป็นทางการ ฉันต้องพยายามอย่างหนักเพื่อให้บรรลุเป้าหมายบางอย่าง!” ฉินอวี่ซวนตอบอย่างจริงจัง
ด้วยความสามารถของหลินฝานในปัจจุบัน เขาสามารถมอบชีวิตที่ดีที่สุดให้กับฉินอวี่ซวนได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม หลินฝานก็รู้ดีว่าฉินอวี่ซวนเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและทะเยอทะยาน
ถ้าเธอเป็นเหมือนนกคีรีบูนที่ถูกขังอยู่ในกรงที่สวยงามและได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี เธอก็คงจะไม่มีความสุขเลย
หลินฝานกล่าว “แล้วอาการของเธอล่ะ?”
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นไร” ฉินอวี่ซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ก็ได้ ฉันจะไปส่งเธอที่เมืองโม่ตู้เอง” หลินฝานกล่าว
ฉินอวี่ซวนได้ซื้อตั๋วชั้นประหยัดไปยังเมืองโม่ตู้แล้ว
ตามที่เธอบอก เที่ยวบินจะใช้เวลาไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเพื่อไปถึงเมืองโม่ตู้ ดังนั้นจึงไม่สำคัญว่าพวกเขาจะนั่งห้องโดยสารชั้นไหน
อย่างไรก็ตาม หลินฝานก็ยังคงยืนยันที่จะเปลี่ยนตั๋วเป็นเฟิร์สคลาส
ด้วยเหตุนั้นเอง ฉินอวี่ซวนจึงผล็อยหลับไปบนที่นั่งชั้นเฟิร์สคลาสที่กว้างขวาง
เมื่อฉินอวี่ซวนและหลินฝานเดินออกมาจากสนามบิน มันก็เป็นเวลา 17:30 น. แล้ว
เสียงงุนงงเล็กน้อยดังขึ้นจากไกลๆ “อวี่ซวน?”
“โม่หลี่!” ฉินอวี่ซวนหันไปและอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ
“เธอจริงๆ ด้วย อวี่ซวน! พวกเราเป็นเพื่อนซี้กันจริงๆ ถึงกับขึ้นเที่ยวบินไฟล์ทเดียวกัน เวลาเดียวกัน” หวงโม่หลี่พูดอย่างมีความสุข
“ใช่ ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน!” ฉินอวี่ซวนกล่าว
หวงโม่หลี่ดูเหมือนจะเพิ่งสังเกตเห็นหลินฝานที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอจึงถามออกไปว่า “นี่ใครกันเหรอ?”
“สวัสดีครับ ผมเป็นแฟนของอวี่ซวน หลินฝาน” หลินฝานเริ่มแนะนำตัวก่อน
“แฟนของเธอ?” หวงโม่หลี่มองไปที่ฉินอวี่ซวนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
ฉินอวี่ซวนกอดแขนของหลินฝานและแนะนำ “หลินฝาน นี่คือรูมเมทของฉันเอง หวงโม่หลี่”
เมื่อหวงโม่หลี่ได้ยินเช่นนั้น เธอก็อดประเมินหลินฝานไม่ได้ เธอกล่าวว่า “นายหน้าตาดีเลยนะเนี้ย! อย่างไรก็ตาม อวี่ซวนของเราก็ดังมากในมหาลัย ใครจะรู้ว่ามีหนุ่มหล่อและนายน้อยกี่คนที่ตามตื๊อเธอ?”
“รีบบอกฉันมานะว่านายหลอกล่ออะไรถึงทำให้อวี่ซวนตกอยู่ในมือของคุณได้?”
“ผมไม่ได้หลอกอะไรอวี่ซวนเลย” หลินฝานกล่าว “ความจริงใจของผมทำให้เธอประทับใจต่างหาก!”
“ไม่เลว! ยังไงก็เถอะ ฉันก็ยังต้องทดสอบความจริงใจของนายที่มีต่อเธออยู่ดี! นายจะติดอะไรไหมถ้าจะเลี้ยงข้าวเย็นรูมเมทของเธอหน่อย?” หวงโม่หลี่กล่าวด้วยรอยยิ้มทะเล้น
“ไม่มีปัญหาครับ! ยังไงก็เถอะ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาที่เมืองโม่ตู้ ดังนั้นผมเลยไม่ค่อยคุ้นเคยกับมันเท่าไร งั้นผมรบกวนให้คุณช่วยจองร้านอาหารให้หน่อยนะครับ” หลินฝานกล่าว
“ไม่มีปัญหา!” หวงโม่หลี่พูดอย่างมีความสุข
จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความไปหารูมเมทคนอื่นของพวกเธอ
ณ ร้านอาหาร ร้านคาบสมุทร
ในขณะที่หลินฝานและสองสาวกำลังนั่งลงก็มีหญิงสาวรูปร่างปานกลางคนหนึ่งเดินเข้ามาและพูดว่า “จางจินติดธุระ เธอเลยมาไม่ได้”
“นี่หว่านเยว่โหรว” ฉินอวี่ซวนแนะนำหญิงสาวให้หลินฝานรู้จัก
“นี่แฟนของฉัน หลินฝาน” เธอพูดหลังจากเว้นจังหวะไป
หว่านเยว่โหรวพูดออกมา “อวี่ซวน เธอมีแฟนโดยไม่พูดอะไรสักคำเลย ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะมีผู้ชายในมหาลัยสักกี่คนที่กำลังร้องไห้อยู่”
“ยังไงก็เถอะ พวกเธอสองคนรู้จักกันได้ยังไง?”
“พวกเราเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกันสมัยมอปลาย” ฉินอวี่ซวนตอบ
“โอ้! ไม่แปลกใจเลยที่เธอไม่เคยตกหลุมรักคนอื่นเลย กลายเป็นว่าเธอมีคนในใจอยู่แล้วมาตลอด!” หว่านเยว่โหรวหัวเราะ
“หลินฝาน อวี่ซวนของเรารอนายมาหลายปีมากๆ เลยนะ ในอนาคตอย่าทำให้เธอผิดหวังล่ะ!”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะทำดีกับอวี่ซวนไปตลอดแน่ๆ” หลินฝานกล่าว
พวกเขาทุกคนยังหนุ่มยังสาวอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงพูดคุยและหัวเราะกันโดยไม่เป็นทางการมากเกินไปนัก
อาหารในร้านนี้ราคาถูกมาก มันมีราคาทั้งหมด 1,500 หยวนสำหรับคน 4 คน
เห็นได้ชัดว่าหวงโม่หลี่และหว่านเยว่โหรวกำลังพยายามเอาใจช่วยหลินฝานอยู่
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง!
ในเวลานั้นเอง โทรศัพท์ของหว่านเยว่โหรวก็ดังขึ้น
หลังจากวางสายแล้ว หว่านเยว่โหรวก็กล่าวว่า “ต่างหูคาร์เทียร์ของฉันของฉันซ่อมเสร็จแล้ว ร้านอยู่ข้างหน้าเรานี่เอง พวกเธออยากไปเดินเล่นด้วยกันไหม?”
“ได้สิ ฉันก็ไม่ได้ไปช้อปปิ้งมานานแล้ว นอกจากนี้มันก็ยังไม่ดึกเลย!” หวงโม่หลี่กล่าว
หลินฝานและฉินอวี่ซวนพยักหน้าเพื่อบอกว่าพวกเขาจะไปด้วย
