บทที่ 21 ความจริงคือ..
บทที่ 21 ความจริงคือ..
“ข่าวลือที่แพร่สะพัดในมณฑล… เป็นเรื่องจริงหรือ? ถ้าเด็กคนนั้นเปิดออร่าเกทของเขาและเปลี่ยนจากไม่มีอะไรไปเป็นขั้นที่ 5 ของการบ่มเพาะร่างกายในเวลาไม่กี่นาที?” ชายผู้มีผมและดวงตาสีแดงกล่าว ถ้าใครดูใบหน้าของเขาใกล้ๆ จะพบว่าใบหน้าของเขาค่อนข้างคล้ายกับของแอร์โล่ เขาเป็นคนหนึ่งที่รู้จักกันในชื่อดาบคลั่ง เขาเป็นเคานต์ที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิ แต่ไม่ใช่พ่อที่ดี เขาอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกับรอย แต่พวกเขาไม่ได้เจอหน้ากันหลายปี เขาอยู่ใกล้แต่เหมือนห่างไกลกับลูกชายของเขาคนนี้
เจ้ารู้ไหมว่าข้าเห็นอะไรตอนที่เขากำลังโจมตียีหรัน? ข้าเห็นร่างของสุริยะผู้ยิ่งใหญ่ซ้อนทับกับเขา”
แอร์โล่ไม่มีอะไรนอกจากชื่นชมรอย
ทัศนคติของรอย ที่มีต่อเขาค่อนข้างแย่
เขาไม่รู้ว่าจะทำตัวน่ารักเหมือนเด็กยังไงให้ลุงชอบ
ยกเว้นเรื่องนั้นเรื่องเดียว เขายอดเยี่ยมในทุก ๆ ด้าน
“ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเด็กคนนั้น อาเธอร์แนะนำเขาให้ข้าสำหรับพิธีบรรลุนิติภาวะที่กำลังจะมาถึง การเผชิญกับความพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของตัวไร้ประโยชน์ต้องกระทบกระเทือนจิตใจของเขาอย่างมากแน่นอน ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง”
บาดัลฟ์เคยได้ยินเกี่ยวกับยีหรันเมื่อไม่นานมานี้ เขามีอารมณ์ที่โหดร้าย อาเธอร์พาเขากลับบ้านเพื่อเปลี่ยนแปลงให้กลายเป็นดาบของเขา เขาต้องการดาบที่จะสามารถฆ่าคนได้ หมายความว่ายีหรันไม่ใช่แค่กะหล่ำปลีตามท้องถนน อาเธอร์ต้องการที่จะชุบเลี้ยงเขาอย่างเป็นทางการหลังจากพิธีบรรลุนิติภาวะ แต่ทุกอย่างก็ถูกทำลายโดยรอย
'เขาเป็นบิดาจริงหรือเปล่า' ดวงตาของแอร์โล่กระตุก 'เคานต์ใจร้ายกับรอย รอยมีเลือดของบอลด์วิน แต่แทนที่จะกังวลเกี่ยวกับเขา เขากังวลเกี่ยวกับขอทานที่อาเธอร์ผู้หยิ่งผยองหยิบขึ้นมาจากถนน.'
ผิดหวังกับท่าทีของพี่ชาย แอร์โล่ร้องเหอะออกมาดัง ๆ
บาดัลฟ์มองเขาอย่างสงสัย "อะไร?"
“เจ้าอยากรู้ว่ายีหรันเป็นยังไงบ้างใช่ไหม”แอร์โล่ยิ้มให้เขาอย่างยินดี “ช่วงนี้เขาอาการแย่ลงมาก ข้าไม่คิดว่าเขาจะถือดาบได้ตลอดชีวิต ค่อนข้างดีสำหรับคนที่จะต้องตาย”
คำว่าความกลัวไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของแอร์โล่ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาสามารถประชดประชันต่อหน้าบาดัลฟ์ได้
ดวงตาของบาดัลฟ์เบิกกว้างด้วยความตกใจ “สารเลวน้อยไร้ประโยชน์นั้นทำให้เขาพิการ?”
“อา ใช่ มันค่อนข้างน่าตื่นเต้นทีเดียว”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา บาดัลฟ์ก็ทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ มันไม่แตกเพราะเขาควบคุมกำลังของเขา อย่างไรก็ตาม รอยร้าวปรากฏขึ้นตรงกลาง ซึ่งขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนแตกออกเป็นสองส่วนที่ขนาดไม่เท่ากัน เขาแข็งแกร่งอย่างน่ากลัว
“ทำไมไม่ห้ามเขา!” บาดัลฟ์ตะโกน
"คนแรกที่ข้ามเส้นคือยีหรัน และรอยจัดการเท่าที่จำเป็นเท่านั้นเพื่อให้เขาชดใช้สำหรับความโหดร้ายของเขา รอยไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นข้าจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องเข้าไปยุ่ง"
“ข้าไม่ชอบสิ่งที่เขาทำ”
"อืม ข้าช่วยไม่ได้" แอร์โล่จงใจทำให้บาดัลฟ์ประสาทเสีย ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับบาดัลฟ์ที่จะอ่านเขาออก
บาดัลฟ์หรี่ตาของเขาจ้องไปที่แอร์โล่ “เจ้าอยากรับโทษร่วมกับเขางั้นหรือ” เขาพูดคำเหล่านี้หลังจากหยุดชั่วคราว
“เจ้าไม่สามารถตบหน้าเขาได้ เขาชนะการดวลแห่งเกียรติยศต่อหน้าอัศวินหลายคน หากเจ้าดำเนินการกับเขา มันก็เหมือนกับการตบหน้าจักรพรรดิ เจ้าไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นแน่นอน”
เนื่องจากรอยได้ทำลายผู้ที่จะเป็นดาบของลูกชายคนหนึ่งของเขา บาดัลฟ์จึงต้องการลงโทษเขาอย่างสาหัส
อย่างไรก็ตามแอร์โล่ต่อต้านเขาในการจัดการกับรอย
“เจ้าก็รู้ว่าเขาไม่ใช่บุตรชายของข้า แต่เจ้ายังอยากสนับสนุนเขาอยู่งั้นหรือ”
สิ่งแรกที่แอร์โล่ทำหลังจากได้ยินสิ่งที่บาดัลฟ์พูดคือมองไปรอบๆ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้พวกเขาแล้ว เขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก สิ่งที่บาดัลฟ์พูดนั้นน่าตกใจเกินไป รอยไม่ใช่ลูกของเขา และท่านหญิงฟลอเรนซ์ก็ไม่ใช่ภรรยาของเขา หากความจริงนี้ไปถึงหูของพลเมืองของจักรวรรดิ ชื่อเสียงของบาดัลฟ์ต้องตกต่ำลงอย่างแน่นอน เขาจะถูกผู้คนหัวเราะเยาะ
“เขาไม่ใช่ลูกของเจ้า ข้าจะไม่ปฏิเสธเรื่องนั้น”
รอยไม่ใช่ลูกของบาดัลฟ์ แอร์โล่ก็รู้เช่นกัน
เรื่องราวเป็นไปอย่างนี้
มีชายคนหนึ่งที่แต่งงานกับภรรยาคนแรกด้วยความรักและแต่งงานกับภรรยาคนที่สองเพื่อรักษาอำนาจของเขา
เขาสัญญากับพวกเขาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนอื่นและคนที่มีความสามารถที่สุดในบรรดาลูกที่เกิดมาจากพวกเขาจะกลายเป็นรัชทายาทแห่งบัลลังก์ของเขา
ชายผู้นี้มาจากกลุ่มที่ครั้งหนึ่งเคยแข็งแกร่งเกินไป ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของหน้าประวัติศาสตร์ที่สาบสูญ
การทำลายคำสัญญาไม่ได้อยู่ในสายเลือดของสมาชิกในกลุ่มนี้
แต่อยู่มาวันหนึ่งมีมารปีศาจได้เข้าสิงเขาและควบคุมร่างกายของเขา
มันไม่ได้แตะต้องภรรยาของเขาและท่องเที่ยวไปรอบ ๆ เพื่อรวบรวมสิ่งประดิษฐ์ที่สูญหาย
แต่อยู่มาวันหนึ่งมันออกไปและพาผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยงามเป็นอย่างมากกลับบ้าน เธอเกือบจะเหมือนนางฟ้า และเขาก็รักเธอมาก
เก้าเดือนต่อมา เธอก็ให้กำเนิดลูกแก่เขา
สองเดือนต่อมา จอมเวทย์ผู้วิเศษได้มาที่มณฑล
เขาเป็นเพื่อนเก่าของชายคนนั้น และเขาสังเกตว่าเขาถูกมารปีศาจเข้าสิงร่าง
ผู้วิเศษจึงกำจัดปีศาจออกจากร่างของเขา ช่วยให้เขาได้รับอิสรภาพกลับคืนมา
แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
มันทิ้งความยุ่งเหยิงมากมายไว้ให้ชายคนนี้จัดการ
และชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเคานต์แห่งมณฑลบอลด์วิน
มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นหลังจากนั้น แต่นั่นก็เป็นเรื่องราวอีกส่วนหนึ่ง
“ทั้งผู้หญิงคนนั้นและเด็กคนนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้าเลย แต่ยังไงสะสายเลือดของบอลด์วินก็ไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของเขา และเขาได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า เขาสามารถเป็นนักเวทย์หรือผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธ หรือทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน นั่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะเท่านั้น แม้แต่สายเลือดของเราก็มีไม่มาก ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้ากดขี่เขามากกว่าที่เจ้าทำอยู่ ข้าชนะเดิมพันที่เราทำในวันที่เจ้าทำลายชีวิตของเขา ข้าหวังว่าเจ้าจะซื่อสัตย์ต่อคำพูดของตัวเอง” แอร์โล่มองบาดัลฟ์อย่างดื้อรั้น มันเป็นคำพูดของเขาที่บอกว่าเขาจะลงมือแน่ ถ้าหากเขาพยายามทำร้ายรอยมากกว่าที่เขาทำอยู่นี้
เคานต์เคยทำร้ายรอยเมื่อ 16 ปีก่อน
รอยเกิดมาพร้อมกับประตูเวทมนตร์ที่เปิดออกเต็มที่
แต่เคานต์ได้บังคับให้ปิดโดยใช้พลังงานของเขา
นั่นคือสิ่งที่ทำให้รอยปัญญาอ่อน!
บาดัลฟ์รู้สึกไม่พอใจ เขาไม่เคยกลับคำพูด นั่นคือภารกิจของแอร์โล่อัศวินพิทักษ์คำสัตย์
เมื่อเขาได้สบตากับแอร์โล่ เขาสามารถมองเห็นเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ในนั้น “ข้าไม่มีความตั้งใจที่จะฆ่าเด็กที่ไร้เดียงสา ดังนั้นข้าจึงทำได้เพียงปิดผนึกประตูเวทมนตร์ของเขา อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาโตเต็มที่แล้ว ข้าจะไม่ฆ่าเด็กที่ไร้เดียงสา และข้าจะไม่กลับคำพูดของตัวเอง แต่เขาได้ทำลายเครื่องมือที่มีศักยภาพอย่างหนึ่งของลูกชายข้าไปแล้ว ต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เขาจะหันกลับมาและกัดมือที่เลี้ยงเขา ถ้าเขาทำอย่างนั้น ข้าคงไม่อาจที่จะไม่ลงมือฆ่าเขาได้”
บาดัลฟ์สัญญาว่าจะปล่อยให้เขามีชีวิต แต่เขาจะไม่นิ่งเฉยหากรอย พยายามขโมยมรดกที่เป็นของลูกๆ ของเขา
"อย่าคิดมาก สิ่งที่เจ้ากังวลจะไม่เกิดขึ้น"
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาจะไม่มีความต้องการเมืองนี้”
บาดาล์ฟไม่ได้เห็นรอยลงมือ แต่แอร์โล่ได้เห็น มณฑลบอลด์วินทางตอนเหนือของจักรวรรดินี้ไม่ดีพอที่จะจับเขาได้มันแคบเกินไป รอยเป็นเหมือนตัวตนในตำนาน เขาจะทะยานไปถึงสวรรค์ชั้นสูงสุดและไม่เน่าเปื่อยในดินแดนรกร้างแห่งนี้แน่
“เจ้ายังไม่ได้ทำสัตย์สาบาน” บาดัลพูดอย่างใจเย็น
แอร์โล่วางมือบนหน้าอกของเขา "ข้าสาบานด้วยเลือดของบอลด์วินว่าข้าจะไม่ปล่อยให้รอยปรารถนาตำแหน่งสูงสุดในมณฑลนี้อย่างเด็ดขาด" เขาสาบานและหน้าอกของเขาก็เปล่งประกายเรืองแสงเป็นสีทอง
“เจ้า…เป็นคนโง่”
บาดัลพูดถูก ไม่มีคนงี่เง่าที่ยิ่งใหญ่กว่าแอร์โล่ เขาได้ทำสัญญากับออร่าเกทของเขา หากเขาล้มเหลวในการทำให้สำเร็จออร่าเกทของเขาจะพังทลาย ทำให้เขาเสียหายอย่างหนักและอ่อนแอลงอย่างมาก
แอร์โล่ยิ้ม ไม่รู้สึกว่าถูกเย้ยหยันจากคำพูดของบาดัลฟ์เลย “มีเรื่องใหม่เกิดขึ้นที่มณฑลนี้ นักเดินทางสองสามคนออกตามหาภูเขาทองคำอันเลื่องลือ ผ่านไปเจ็ดสิบวันก็หาไม่พบ พวกเขารู้สึกผิดหวังและเก็บกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน ระหว่างทางกลับ พวกเขาพบชายคนหนึ่งกำลังขนสมบัติที่พวกเขาค้นหามานานกว่าสองเดือน ชายคนนั้นไม่รังเกียจที่จะนำทางพวกเขาไปที่นั่น หลังจากที่ไปถึงที่นั่น พวกเขาจึงรู้ว่ามันไม่ใช่ภูเขาจริงๆ แต่เป็นแม่น้ำ มันไหลผ่านจุดหนึ่งที่พวกเขาผ่านมา แม่น้ำเคยมีจุดทองมากมาย แต่ในช่วงเจ็ดสิบวันที่ผ่านมา ผู้คนหลายพันคนมาขุดสกัดมันไป เมื่อไปถึงแม่น้ำ น้ำก็แห้งหมดสิ้นคุณค่า พวกเขาไปถึงขุมทรัพย์ที่ว่างเปล่า พวกเขามีตา แต่พวกเขามองข้ามไกลออกไปเวลาตั้ง 70 วัน ถ้าพวกเขามองแค่ใต้จมูกตัวเอง พวกเขาคงจะเห็นมันแล้ว พี่ชายของข้า… เจ้าก็เหมือนพวกเขา”
สิ่งที่แอร์โล่พูดนั้นชัดเจนสำหรับบาดัลฟ์
เขามีตา แต่เขาไม่สามารถจดจำภูเขาทองได้
รอยคือภูเขาทอง ภูเขาทองที่เป็นแม่น้ำ
พรสวรรค์ของเขาไม่มีใครเทียบได้
“ลูกข้าเก่งกว่าเขา”
แอร์โล่ปรี๊ดแตก บาดัล์ฟต้องหลงผิดแน่ๆ ที่เชื่อว่าลูกชายของเขาเก่งกว่ารอย เช่นเดียวกับโรส ชาร์ลอตต์ รอยเกิดมาพร้อมกับประตูวิเศษที่เปิดเต็มที่ และเขายังมีออร่าเกทเวทมนตร์ที่ถูกผนึกไว้ แต่สามารถเปิดผนึกได้ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น เขาจะเป็นจอมเวทย์และปรมาจารย์อาวุธ เช่นเดียวกับเขาและเคานต์
"เราจะเห็น" ลูกชายของเคานต์จะเป็นคู่ต่อสู้ของรอยได้อย่างไร?
“จะไปเจอเขาไหม”
แอร์โล่หันหลังจะจากไป แต่บาดัลฟ์หยุดเขาไว้เมื่อเขาไปถึงประตู
“ข้าจะไปเยี่ยมเขา ทำไมล่ะ อยากให้ข้าส่งข้อความไปหาเขางั้นหรอ”
แอร์โล่พูดเข้าประเด็น บาดัลฟ์ต้องการให้เขาทำอะไรให้เขาแน่ เขาเปิดลิ้นชักและหยิบม้วนหนังสือออกมา
“ใช่ เอานี่ไปด้วย” เขาโยนมันไปข้างหน้า และแอร์โล่ก็รับมันไว้ "มอบให้เขาและขอให้เขาลงนามโดยเร็วที่สุด"
แอร์โล่มองดูของในมือ
มันเป็นใบรับรองการหมั้นที่โรส ชาร์ลอตท์ส่งคืนมาให้พวกเขา!
