ตอนที่ 55 : โลโก้ของเทียนหยุน
มองไปที่ด้านหน้า เต็มไปด้วยเสื้อผ้ากองพะเนินเทินทึก
คุณภาพของเสื้อผ้า 2,000 ตัวนี้ โดยทั่วไปเทียบเท่ากับเสื้อผ้าราคา 100 หยวนที่รับมาจากตลาดค้าส่ง ซึ่งเป็นราคาหลักๆที่ฉินหยุนรับมาขายในร้าน
อย่างไรก็ตาม หากผลิตเองจริงๆ ราคาเสื้อผ้าแต่ละตัวจะตกอยู่ที่ประมาณ 20 หยวนเท่านั้น เมื่อเทียบกับที่ไปซื้อจากตลาดค้าส่ง จะช่วยให้เขาประหยัดค่าใช้จ่ายได้โดยตรงถึงสามในสี่เลยทีเดียว
แน่นอน เมื่อคำนวนค่าเช่าโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า ค่าน้ำ ค่าไฟ และค่าจ้างพนักงานล้วนเป็นรายจ่ายก้อนโต แค่ค่าจ้างพนักงาน 20 คนและค่าผ้าต่างๆที่นำมาใช้ทำเสื้อผ้า คาดว่าน่าจะมากกว่า 100,000 หยวนแล้ว
อย่างไรก็ตาม ถ้าหากขายเสื้อผ้า 2,000 ตัวนี้ได้ทั้งหมด ซึ่งราคาขายอยู่ที่ 200 หยวนต่อตัว ก็จะเท่ากับ 400,000 หยวน!
สรุปแล้ว กำไรของฉินหยุนจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าโดยตรง!
"หลังจากที่เราผลิตเสื้อผ้าออกมา 20 สไตล์แล้ว ตอนนี้เรากำลังจะเริ่มผลิตเสื้อผ้าแบบใหม่เพิ่มอีก 20 สไตล์!" ฉินหยุนกล่าว
ในเวลานี้ เขาได้รับสมัครดีไซน์เนอร์เพิ่มมาอีกสองคน และตอนนี้เขาก็มีแบบสไตล์ ดีไซน์เสื้อผ้ามากมายอยู่ในมือ
เขาเลือกภาพร่างเสื้อผ้ามาทั้งหมดคนละ 5 สไตล์ จากดีไซน์เนอร์ทั้ง 4 คน
เขาเคยพูดเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว และโจวซินหยากับคนอื่นๆก็ได้ร่วมมือกับช่างแพทเทิร์นทำเสื้อผ้าตัวอย่างออกมาเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย
"เสี่ยวหยุน ให้ขนย้ายเสื้อผ้าเหล่านี้ไปยังร้านขายโดยตรงเลยไหม?" ฉินซวนเอ่ยถามหลังจากที่ทุกคนเริ่มยุ่งวุ่นวายกับงานอีกครั้ง
โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าผลิตเสื้อผ้าได้เร็วมาก แต่กุญแจสำคัญคือการขายเสื้อผ้าที่พวกเขาผลิตออกมาให้ได้ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
เมื่อเสื้อผ้าในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าจำนวนมากถูกนำมากองรวมกันอยู่ในโรงงานและไม่มีใครต้องการมัน ทางโรงงานก็จะไม่สามารถจ่ายค่าจ้างพนักงานได้ ไม่สามารถไปต่อได้ และในที่สุดก็จะค่อยๆปิดตัวลง นี่คือสาเหตุที่พบได้บ่อยของโรงงานที่ปิดตัวลง
"โอเคครับ ป้ายราคาและป้ายเสื้อผ้าอื่นๆเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว คืนนี้ให้พนักงานทำโอทีเพื่อป้อนบาร์โค้ดและรายละเอียดอื่นๆลงในคอมพิวเตอร์เลย เราจะเริ่มขายในวันพรุ่งนี้ทันที" ฉินหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขาไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เพราะเขาตรวจสอบคุณภาพของเสื้อผ้าอย่างเข้มงวด และถ้าหากสินค้ามีข้อบกพร่องใดๆ เขาจะเรียกกลับคืนทันที
เนื่องจากจะนำไปขายให้ลูกค้า จึงต้องมีการรับประกันคุณภาพเป็นธรรมดา
"พี่ใหญ่ เดี๋ยวพี่ติดต่อบริษัทรับออกแบบโลโก้ให้หน่อยนะครับ เพื่อให้พวกเขาช่วยออกแบบโลโก้พิเศษของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนของเรา" หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฉินหยุนก็กล่าวขึ้น
"โลโก้?" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินซวนก็ผงะ
การออกแบบโลโก้เป็นก้าวแรกสู่การทำแบรนด์เสื้อผ้า
Nike, Adidas, Anta และอื่น ๆ ล้วนเป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก เปิดสาขาที่ประเทศอื่นๆ มากมาย และไม่สามารถทราบผลกำไรต่อปีได้เลย
"ใช่ครับ"
ฉินหยุนพยักหน้าและกล่าวว่า "ในแผนของผม โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนจะขยายตัวอย่างต่อเนื่อง และเสื้อผ้าที่เราผลิตจะมีคนสวมใส่มากขึ้น งั้นทำไมเราไม่ออกแบบโลโก้พิเศษและสร้างแบรนด์ของเราเองล่ะ"
ฉินหยุนมีค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่ง จึงทำให้ธุรกิจของร้านค้าทั้งสามแห่งเฟื่องฟูเป็นอย่างมาก เพราะเหตุนี้ในใจของเขาจึงเริ่มมีความทะเยอทะยานมากขึ้นกว่าเดิม
อาจจะเป็นไปได้สำหรับเขา ที่จะสร้างแบรนด์ของตัวเองขึ้นมา!
ไม่ว่าแบรนด์เสื้อผ้าไหนๆ พวกเขาเหล่านั้นต่างก็พากันเริ่มต้นจากศูนย์ แต่ด้วยค่ายกลรวบรวมโชคลาภของเขา จุดเริ่มต้นของแบรนด์เทียนหยุนนั้นสามารถแซงหน้าแบรนด์เสื้อผ้าได้เกือบทั้งหมด!
"โอเค เดี๋ยวหลังจากนี้พี่จะหาคนที่เชี่ยวชาญมาเริ่มทำการออกแบบเอง" ฉินซวนพยักหน้าเมื่อได้ยินคำกล่าวของฉินหยุน
อันที่จริง การออกแบบโลโก้เสื้อผ้าไม่ใช่เรื่องยาก จริงๆแล้วโรงงานเสื้อผ้าหลายแห่งเคยทำมาก่อนแล้ว แต่มีเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จได้จริงๆ
...
วันต่อมา ฉินหยุนและฉินซวนอยู่ในร้านขายเสื้อผ้า
หลังจากใช้เวลาหนึ่งคืนเพื่อเตรียมการต่างๆจนเสร็จสิ้น ในเวลานี้ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนทั้งสองสาขาได้เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ขายในร้านให้เป็นเสื้อผ้าที่ผลิตจากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนหมดแล้ว
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว สไตล์ของเสื้อผ้าเหล่านี้ค่อนข้างแปลกใหม่ ดีไซน์ดูเรียบง่ายและสง่างาม ซึ่งกำลังเป็นเทรนด์ของเสื้อผ้าที่เป็นที่นิยมในปัจจุบัน
ลูกค้ามาถึงและเข้าไปในร้าน จากนั้นไม่นานก็เริ่มมีคนจ่ายเงินซื้อ
แค่ช่วงเช้าเพียงครู่เดียว ร้านค้าทั้งสองร้านก็สามารถขายเสื้อผ้าจากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนได้ถึง 10 ตัว!
"เสี่ยวหยุน เราทำสำเร็จแล้ว! ลูกค้าเหล่านี้ไม่รู้สึกอคติต่อสไตล์เสื้อผ้าพวกนี้เลย แถมลูกค้าบางคนยังเอ่ยชมเชยดีไซน์ของเสื้อผ้าด้วย" ฉินซวนตื่นเต้นมาก
เสื้อผ้าที่ผลิตในโรงงานของพวกเขา ที่จริงแล้วได้รับความนิยมมาก!
"ดูเหมือนว่ามุมมองด้านความสวยงามของเราจะเหมือนกันกับของลูกค้า"
ฉินหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม "อีกอย่าง เสื้อผ้าที่ออกแบบโดยโจวซินหยาได้รับความนิยมมากเป็นพิเศษเลย สไตล์ที่เธอออกแบบน่าจะเหมาะกับความต้องการของลูกค้าส่วนใหญ่มากกว่า"
ร้านขายเสื้อผ้าทั้งสองร้านมีจำนวนเสื้อผ้าที่วางขายเท่าๆกัน จากยอดขายเสื้อผ้าในช่วงเช้าที่ขายได้ 10 ตัวนั้น 2 ตัวในนั้นเป็นสไตล์ที่ออกแบบโดยหลินเสี่ยวอวี่ และอีก 8 ตัวที่เหลือเป็นสไตล์ที่ถูกออกแบบโดยโจวซินหยา
แม้ว่าจะมีค่ายกลรวบรวมโชคลาภเป็นตัวช่วยหลัก แต่ในด้านอื่นๆก็สามารถส่งผลต่อยอดขายได้เช่นกัน เช่น ร้านค้าเต็มไปด้วยเสื้อผ้าสไตล์น่าเกลียดน่ากลัว ซึ่งไม่เป็นไปตามมุมมองด้านความงามของคนส่วนใหญ่ ก็อาจจะมีคนไม่มากนักที่ยินยอมจ่ายเงินเพื่อซื้อมัน
ในการขายของในร้านค้านั้น บางสไตล์อาจขายได้มาก แต่บางสไตล์ก็ขายได้น้อย
"แม้ว่าเกรดในวิทยาลัยของโจวซินหยาจะไม่สูงเท่าไร แต่เธอก็มีพรสวรรค์มาก พี่วางแผนที่จะฝึกฝนให้เธอเป็นหัวหน้าแผนกออกแบบ" ฉินซวนกล่าว
ก่อนหน้านี้ในร้านขายเสื้อผ้า ฉินหยุนเคยบอกเธอว่า เขาดูที่ความสามารถเท่านั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติอื่นๆ ยิ่งคุณขายเสื้อผ้าได้มากเท่าไร ความสามารถของคุณก็จะแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
และตอนนี้ในการ PK กันระหว่างหลินเสี่ยวอวี่และโจวซินหยานั้น โจวซินหยาเป็นฝ่ายชนะ
"เรื่องนี้ ทำตามที่พี่ใหญ่เห็นสมควรได้เลย" ฉินหยุนพยักหน้า เขาไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับเรื่องนี้มากนัก
เขตชิงอู๋นั้นเล็กเกินไป ที่นี่ไม่ถือว่าเป็นสนามเหย้าของเขาเลยด้วยซ้ำ และเขาจะไม่อยู่ที่เขตชิงอู๋นานเกินไป
"พี่ใหญ่ ร้านขายรองเท้าสาขาที่สองพร้อมหรือยัง" หลังจากกล่าวไม่กี่คำ ฉินหยุนก็เอ่ยถามเรื่องใหม่
"การเตรียมการทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว เราแค่ต้องรอจนถึงเวลา 12.00 น.เท่านั้นจึงจะเริ่มเปิดได้" ฉินซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ก่อนหน้านี้เธอยุ่งอยู่กับสองทิศทางเป็นหลัก หนึ่งคือโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า และสองคือร้านรองเท้าเทียนหยุนสาขาที่สองที่กำลังจะเปิดขึ้น
วันนี้เป็นวันที่ 1 สิงหาคม และร้านค้าแห่งที่สี่ของฉินหยุนกำลังจะเปิดให้บริการแล้ว
ตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงกว่าๆแล้ว และหลังจากนั้นไม่กี่นาที เวลาก็มาถึง 12.00 น.
เหมือนกับที่เคยเกิดขึ้น ฉินหยุนรู้สึกว่าจิตสำนึกของเขาตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นข้อมูลบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา
"ชื่อ: ฉินหยุน"
"ค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่ง: 4 จุด"
"ยอดคงเหลือ: 709,100"
จิตสำนึกของฉินหยุนตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะหนึ่ง ข้อมูลของระบบรวบรวมโชคลาภปรากฏขึ้นในใจ และหลังจากนั้นเสียงของระบบก็ดังขึ้นในใจของเขา
"ยอดคงเหลือยังไม่ถึงหนึ่งล้าน ซึ่งไม่เพียงพอที่จะใช้เปิดค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สอง"
"ทุกวันที่ 1 ของเดือน สามารถรับค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่งได้เพิ่ม 1 จุด"
"ขณะนี้มีค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่งอยู่ 4 จุด ซึ่งถูกใช้งานไปแล้ว 3 จุด"
"ข้อมูลของระบบรวบรวมโชคลาภครั้งต่อไป จะได้รับการอัปเดตวันที่ 1 กันยายน เวลา 12.00 น."
หลังจากเสียงระบบดังขึ้น ภายในจิตใจของฉินหยุนก็ปรากฏค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่งจุดที่ 4!
‘ยอดคงเหลือถึง 700,000 แล้ว!’
เมื่อมองไปที่ยอดคงเหลือ ฉินหยุนก็เอ่ยกับตัวเอง
ในเดือนแรกตอนที่เขามีแค่หนึ่งร้าน มียอดคงเหลือเกือบ 130,000 ในเดือนที่สองตอนที่มีสองร้าน มียอดคงเหลือมากกว่า 400,000 และในเดือนที่สามเขามีสามร้าน ตามการคำนวนของเขายอดคงเหลือน่าจะประมาณ 800,000
อย่างไรก็ตาม เขาได้เปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน และค่าเช่ารวมทั้งค่าจ้างพนักงานในเดือนกรกฎาคมรวมกันประมาณ 100,000 หยวน ซึ่งในเดือนกรกฎาคม โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนยังไม่ได้สร้างผลกำไรใดๆให้กับฉินหยุน ดังนั้นเมื่อระบบคำนวนออกมาแล้วจึงไม่เป็นไปตามความคิดของเขา
แต่ฉินหยุนไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
นับตั้งแต่เดือนสิงหาคมเป็นต้นไป ต้นทุนเสื้อผ้าของเขาจะลดลงอย่างมาก และคาดว่ายอดคงเหลือในระบบของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมากแน่นอนในวันที่ 1 กันยายนนี้!
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ฉินหยุนก็ถามในใจว่า "ระบบ เมื่อยอดคงเหลือเกินหนึ่งล้านและเปิดใช้งานค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สองแล้ว ฉันยังจะมีค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่งอยู่หรือเปล่า?"
จู่ๆฉินหยุนก็เกิดคำถามขึ้นในใจ เป็นไปได้ไหมว่าเมื่อเขาเปิดใช้งานค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สองแล้ว ค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่งจะไม่ถูกใช้งานอีกต่อไป? และจะได้รับค่ายกลรวบรวมโชคลาภแค่จุดเดียวต่อเดือน?
“โฮสต์ เมื่อระบบรวบรวมโชคลาภได้รับการอัพเกรดเป็นระดับที่สอง โฮสต์จะได้รับค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สอง 1 จุด และค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่ง 2 จุด ซึ่งจะได้รับในวันที่ 1 ของทุกเดือน” เสียงระบบดังขึ้น
(จบตอน)
