ตอนที่ 54 : สินค้าชุดแรกเสร็จสมบูรณ์
ตอนนี้ฉินหยุนไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไร เมื่อรู้ว่าเพื่อนร่วมชั้นในห้องเรียนของเขากลายเป็นลูกสาวของชายที่ร่ำรวยที่สุดในเขตชิงอู๋
ถึงแม้ว่าเขตชิงอู๋จะไม่ได้ใหญ่มาก แต่ชื่อของชายที่ร่ำรวยที่สุดแทบจะเป็นที่รู้จักกันดีของทุกคน ผู้คนในหมู่บ้านฉินเจียต่างก็พูดคุยกันเป็นครั้งคราว เกี่ยวกับการเข้าไปทำงานที่โรงงานเครื่องจักรเหิงจุน
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาของฉินหยุน มันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงเสมอไป
แต่แม้ว่าเซียวเหิงจุนและเซียวหลานจะไม่ใช่พ่อและลูกสาวกัน พวกเขาก็ควรจะมีความสัมพันธ์กันแบบอื่น
หลังจากกินดื่มจนอิ่มแล้ว เขาก็นั่งอยู่ในร้านสักพัก จากนั้นฉินหยุนและเซียวหลานก็เอ่ยลากันและเตรียมตัวออกจากที่นี่
"เซียวหลาน ฉันก็จะไปแล้วเหมือนกัน" เมื่อเห็นฉินหยุนจากไป จางเสี่ยวหยาก็อายเกินกว่าจะอยู่ต่อ ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นยืนและบอกลาเซียวหลาน
เมื่อเห็นลูกสาวของเธอส่งทั้งสองออกไปแล้ว เหวินหยุนก็มองไปที่น้องสาวของเธอ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถามว่า "เสี่ยวหยา ฉินหยุนคนนี้ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลานหลาน ครอบครัวของเขาทำอะไรเหรอ?"
ตอนนี้ลูกสาวของเธออายุ 18 แล้ว ซึ่งตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่อารมณ์ของวัยรุ่นหุนหันพลันแล่นได้ง่าย เธอจึงค่อนข้างระมัดระวังเพื่อนร่วมชั้นชายที่อยู่รอบๆลูกสาวของเธอ
"พี่ ครอบครัวของฉินหยุนเป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้ารวมถึงร้านขายรองเท้าด้วย" เหวินหยากล่าวด้วยรอยยิ้ม
"ขนาดของร้านเท่าไร?"
ได้ยินดังนี้ เหวินหยุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและเอ่ยถามต่อ
"พื้นที่ทั้งหมดประมาณ 40 ตารางเมตร และน่าจะเป็นการเช่าที่เปิดร้านด้วย" เหวินหยาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวออกมา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหวินหยุนก็ส่ายหัว ดูเหมือนว่าสภาพครอบครัวของฉินหยุนไม่น่าจะดีนัก
หลังจากหยุดเล็กน้อย เหินหยุนก็ถามอีกครั้ง "ความสัมพันธ์ระหว่างฉินหยุนกับหลานหลานเป็นยังไงบ้าง?"
"ความสัมพันธ์ก็ปกตินะคะ" เหวินหยากล่าวหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
“แค่ปกติเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าเหวินหยุนไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร
ถ้ามีความสัมพันธ์ปกติ คิดว่าลูกสาวของเธอจะเชิญฉินหยุนมางั้นเหรอ?
มีนักเรียนจำนวนมากในห้องเรียน แต่เซียวหลานกลับเชิญแค่เพียงสองคนเท่านั้น
เมื่อรู้สึกถึงความกังวลของเหวินหยุน เหวินหยาก็ยิ้มพลางกล่าวว่า "พี่ ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพราะร้านเสื้อผ้าของฉินหยุน"
เธอพูดถึงความนิยมและผลกำไรของร้านขายเสื้อผ้าทั้งสองแห่งและร้านขายรองเท้าของฉินหยุน
"เพราะงี้นี่เอง ฉันคิดว่าหลานหลานคงสงสัยเกี่ยวกับฉินหยุนเล็กน้อย"
ก่อนหน้านี้ครอบครัวมีสภาพความเป็นอยู่ไม่ค่อยดีนัก และต้องทำงานพาร์ทไทม์อยู่เสมอ แต่จู่ๆก็เปิดร้านขึ้นมาแถมธุรกิจก็เป็นที่นิยมอีก เป็นเรื่องปกติสำหรับเซียวหลานที่จะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเขา
"เปิดร้านเหรอ?"
เหวินหยุนไม่ได้รู้สึกอะไรกับกำไรของร้านเสื้อผ้าของฉินหยุน ในความคิดของเธอหนึ่งแสนต่อเดือนก็ถือว่าไม่เท่าไร
นอกจากนี้ร้านขายเสื้อผ้า ร้านขายรองเท้าหลายๆร้านก็มีชื่อเสียงมาก แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นที่นิยมอยู่แค่พักนึง แล้วก็ค่อยๆเงียบหายไป เธอเคยเจอกรณีแบบนี้มาเยอะแล้ว
นอกจากนี้ ใครจะรู้ว่าลูกค้าเหล่านั้นเป็นลูกค้าจริงหรือแค่จ้างมา? บางครั้งเบื้องหลังความนิยมของร้านค้าคือรายได้ต่อเดือนที่ติดลบ
แต่เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเหวินหยุนก็เริ่มจริงจังขึ้นมาทันที "ก่อนหน้านี้จู่ๆหลานหลานก็อยากจะเปิดร้านเอง หรือว่าอาจเป็นเพราะฉินหยุน?"
เมื่อไม่นานมานี้ เซียวหลานที่ซึ่งปกติมาโดยตลอด จู่ๆก็ขอยืมเงินจากเธอ โดยบอกว่าอยากจะเปิดร้านขายของ เธอเองก็คิดว่าลูกสาวของเธออยากจะลองเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธออาจจะได้รับอิทธิพลจากฉินหยุน
“เรื่องนี้ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร” เหวินหยาผายมือออก แสดงออกว่าเธอเองก็ไม่เข้าใจความคิดของหลานสาวของเธอเช่นกัน
หลังจากเงียบไปสองสามวินาที จู่ๆเหวินหยุนก็กล่าวว่า "ไม่ได้ ฉันต้องคุยกับหลานหลานเรื่องนี้ เธอยังเด็กและพบเจอคนมาน้อยเกินไป ดังนั้นเธอจึงถูกหลอกได้ง่าย ตอนนี้อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องความรักเลย ค่อยว่ากันหลังจากเข้ามหาลัยได้สักปีสองปีก่อน"
เมื่อมองไปที่เหวินหยุน เหวินหยาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาสักคำ
...
แน่นอนว่าฉินหยุนไม่รู้เกี่ยวกับการสนทนาระหว่างเหวินหยุนและน้องสาวของเธอ หลังจากกลับมาเขาก็โฟกัสความสนใจไปที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเกือบทั้งหมด
ความคืบหน้าของการผลิตเสื้อผ้าเพิ่มขึ้นทุกวัน และเสื้อผ้าหลากหลายสไตล์ที่ถูกผลิตออกมาก็สะสมมากขึ้นอย่างช้าๆ
เวลาผ่านไป และในทุกๆวัน โจวซินหยาก็จะแชทคุยกับถังเซี่ยวเซี่ยวทางวีแชทอยู่เสมอ
"ซินหยาเป็นยังไงบ้าง" ถังเซี่ยวเซี่ยวถาม
โจซินหยาตอบว่า "ตอนนี้ที่โรงงานกำลังเร่งผลิตเสื้อผ้า เลือกเสื้อผ้า 10 แบบที่ฉันเป็นคนดีไซน์ออกมาด้วย และตอนนี้ก็ผลิตออกมาเป็นจำนวนมากแล้ว แล้วเธอล่ะ?"
ถังเซี่ยวเซี่ยวอุทาน "ว้าว เร็วมาก!"
เมื่อได้เห็นข้อความที่โจวซินหยาตอบกลับมา ถังเซี่ยวเซี่ยวก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด ใครบ้างไม่ต้องการให้เสื้อผ้าที่เขาออกแบบถูกเห็นค่า และผลิตออกมาขายในร้านค้า?
อย่างไรก็ตาม ความอิจฉานี้เป็นเพียงเรื่องปกติเล็กน้อย เธอไม่ได้สนใจมันมากนัก
นี่เป็นเรื่องปกติของโรงงานขนาดเล็กหลายแห่งทั่วไป พวกเขาจะเริ่มผลิตเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เสื้อผ้าได้รับการออกแบบโดยดีไซเนอร์
"ฉันอิจฉาเธอจัง ตอนนี้ฉันกำลังทำงานเป็นผู้ช่วยดีไซน์เนอร์ และกำลังเรียนรู้จากดีไซน์เนอร์ในแผนกออกแบบของหงซู่หลินอยู่ ฉันสามารถเป็นพนักงานเต็มเวลาได้หลังจากผ่านไปสองเดือน แต่ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าไรกว่าดีไซน์ที่ฉันออกแบบจะถูกนำไปใช้"
ถังเซี่ยวเซี่ยวพิมพ์ข้อความต่อ "แต่หลังจากที่ฉันได้เป็นพนักงานประจำแล้ว เงินเดือนจะถูกเพิ่มขึ้นเป็น 3,000 หยวน"
ตอนนี้เงินเดือนของเธอต่ำมากและเธอก็อยู่ในตำแหน่งผู้ช่วย หรือก็คือเด็กฝึกงานนั่นเอง เงินเดือนของเธอก็เพียง 2,000 หยวนเท่านั้น
"ซินหยา ฉันจะเล่าอะไรให้ฟัง มีผู้ช่วยดีไซน์เนอร์ในแผนกออกแบบของเราที่กลายเป็นดีไซน์เนอร์ตัวจริงในเวลาเพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น แถมเขาก็ได้เงินเดือนสูงถึง 7,000 หยวนต่อเดือนเลยด้วย!"
เธอกล่าวอย่างลึกลับ
"เยอะมาก!" เมื่อได้เห็นข้อความพิมพ์ตอบกลับมา โจวซินหยาก็อุทานออกมาทันที
ในความเป็นจริง ดีไซน์เนอร์ระดับล่างสุดในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าขนาดใหญ่ ก็มีตำแหน่งเป็นแค่ผู้ช่วยเท่านั้น ซึ่งมีเงินเดือนแค่ 3,000 หยวน หรืออาจจะน้อยกว่านั้นด้วยซ้ำ
สูงขึ้นมาหน่อยก็คือดีไซน์เนอร์ตัวจริง ในระดับนี้ เงินเดือนโดยทั่วไปมากกว่า 6,000 หยวน ซึ่งเพิ่มขึ้นทันทีเป็นจำนวนมาก สูงไปกว่านี้ก็ดีไซน์เนอร์หลัก โดยพื้นฐานแล้วเงินเดือนมากกว่า 10,000 หยวน นอกจากนี้ก็ยังมีตำแหน่งที่สูงกว่านี้อีก ยิ่งตำแหน่งสูงเงินเดือนที่ได้ก็สูงเช่นกัน
"เฮ้ ตอนนี้ฉันเป็นเด็กฝึกงานอยู่ก็จริง แต่ฉันต้องกลายเป็นดีไซน์เนอร์ตัวจริงในแผนกออกแบบของบริษัทให้ได้ภายในหนึ่งปี! เอ่อ อย่างมากก็หนึ่งปีครึ่ง"
ถังเซี่ยวเซี่ยวเต็มไปด้วยความคาดหวังต่ออนาคต "ซินหยา เธอสามารถหาโอกาสเข้าร่วมโรงงานใหญ่ๆเหล่านั้นได้ ตราบใดที่เธอทำผลงานได้ดี เงินเดือนของเธอก็จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแน่นอน"
"ไม่ล่ะ"
โจวซินหยายิ้มขณะตอบกลับ "ที่นี่ฉันทำงานได้ดี และฉันยังมีอีกหลายเรื่องให้เรียนรู้"
เธอเพิ่งเริ่มทำงาน ถึงแม้ในหัวของเธอจะมีทฤษฎีมากมาย แต่มันนำมาใช้ในทางปฏิบัติค่อนข้างยาก แต่ฉินซวนเห็นว่าเธอมีความสามารถ ดังนั้นเธอจึงขอให้หลินเสี่ยวอวี่ให้คำแนะนำเพิ่มเติมแก่เธอเป็นพิเศษ
สภาพแวดล้อมของบริษัทก็ดีและเธอก็ไม่ต้องทำงานล่วงเวลาอยู่ทุกวัน เธอยังคงพอใจกับงานในปัจจุบันของเธอมาก
"โถ่เอ้ย ในโรงงานเล็กแค่นั้นเธอจะไปทำอะไรได้"
ถังเซี่ยวเซี่ยวรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย ในความคิดของเธอ โจวซินหยาดูเหมือนจะไม่มีความกระตือรือร้นใดๆเลย ค่าจ้างในโรงงานขนาดเล็กสูงกว่าก็จริง แต่เธอก็คิดว่าพวกเขาคงจะไม่สามารถหาดีไซน์เนอร์ที่มีฝีมือจริงๆได้ อีกอย่าง เงินเดือนระดับนี้เป็นจุดเริ่มต้นและโดยพื้นฐานแล้วก็เป็นจุดสิ้นสุดด้วย การได้ปรับเงินเดือนเพิ่มอีกถือว่าเป็นเรื่องยากมาก
"เมื่อฉันกลายเป็นดีไซน์เนอร์ตัวจริงของแผนกออกแบบหงซู่หลิน ฉันจะรับเธอเข้าทำงานเอง" เธอตอบกลับไปที่โจวซินหยาด้วยข้อความที่ฟังดูยิ่งใหญ่
"ก็ได้"
เมื่อได้เห็นข้อความที่พิมพ์มา โจวซินหยาก็ยิ้มพลางตอบกลับ "เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะคอยเสิร์ฟน้ำชา และเป็นสาวใช้ตัวน้อยให้พี่ใหญ่เซี่ยวเซี่ยวเอง"
เธอตอบติดตลก
…
ใกล้จะถึงช่วงสิ้นเดือนกรกฎาคมแล้ว
ในวันที่ 31 มีเสื้อผ้า 20 สไตล์แต่ละสไตล์มีสีและขนาดที่ต่างกัน รวมกันมากถึงสไตล์ละ 100 ตัว และในที่สุดก็ผลิตเสื้อผ้าออกมาทั้งหมดได้ 2,000 ชิ้น!
(จบตอน)
