บทที่ 82 : ถูกจูบอีกครั้ง!

บทที่ 82 : ถูกจูบอีกครั้ง!

ณ โรงแรมหัวฟู่

ตงฟางหมิง​จู​และหยางเจิ้นเจินได้จากไปเเล้ว…. เเละมี่พวกเธอมาที่นี่ก็เพื่อเตือนชูโจวเป็นหลัก

คนของตระกูลเอิรนส์และตระกูลเมดิชิได้แอบสืบหาข่าวของเขาและบอกให้เขาระวังตัว

เเต่ชูโ​จว​ใจเย็นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขามีวิธีแก้ปัญหาอยู่เสมอ

…….

“กัปตัน….. คุณมาที่นี่เพียงวันเดียวเท่านั้น แต่คุณกับก่อเรื่องมากมายขนาดนี้ได้อย่างไ​ร?”

"โคลอสเซียมโกคู ชนะห้าสิบเกมติดต่อกันในการต่อสู้​ขั้นพิเศษ​!"

"ทำให้ตระกูลเอิร์นส์ 'ห้าราช​า' ขุ่นเคือง รวมทั้ง​ตระกูลเมดิชิซึ่งเป็นหนึ่งใน 30 ตระกูล​ผู้มีอำนาจในพันธมิตรเศรษฐกิจ​โลก​"

"แถตอน​นี้ ดูเหมือนว่าคุณกำลังต้องการ​จะทำให้ตระกูลหลิงขุ่นเคืองต่อ"

"คุณคือภัยพิบัติที่เดินได้ ความสามารถในการสร้างปัญหานั้นอยู่ยงคงกระพันในโลกนี้"

ซีเหมิงเดาะลิ้น และมองไปที่ชูโจวด้วยความประหลาดใจ​

ด้านหลิงซานก็รู้สึกสะเทือนใจมากเช่นกัน…….. ในตอนที่ได้ยินตงฟางหมิง​จู​กล่าวว่าเมื่อตอนบ่าย ชูโ​จว​ได้รับชัยชนะ 50 การต่อสู้ติดต่อกันในการต่อสู้ขั้นพิเศษ​ในโกคูโคลอสเซียม….. พวกเขาทั้งคู่ก็โง่เขลาทันที

การต่อสู้ขั้นพิเศษ​?

ชูโ​จว​ก้าวไปสู่ขั้น​พิเศษ​ตั้งแต่​เมื่อไร​

แถม…..ชัยชนะติดต่อกันห้าสิบครั้ง?..... เรื่องนี้เหมือนค้อนหนักๆ ที่ทุบหัวพวกเขาอย่างแรง จนทำให้พวกเขาเวียนหัว

ชูโจวได้รับการเลื่อนขั้นเป็น​นักรบ​ผู้ปลุก​พลัง​เมื่อไม่ถึงสองเดือนก่อน เเต่ตอนนี้เขาได้รับการเลื่อนขั้นเป็นขั้นพิเศษ เเละได้รับ​ชัยชนะ 50 ครั้ง​ติดต่อกันในโกคู​โคล​อสเซียม

………. นี่มันวิปริตเกินไปเเล้ว

ทั้งซีเหมิงและหลิงซานรู้สึกเหมือนถูกช็อตด้วยกระเเส​ไฟฟ้า……. หน่วยใบมีดของพวกเขาซึ่งเป็นทีมที่ประกอบด้วยมือใหม่สี่คนได้กลายเป็นหน่วยขั้นพิเศษ​ในพริบตาทันที

จากนั้นพวกเขาก็ตกตะลึงต่อ……. กับความสามารถของชูโจในการสร้างปัญหา

ในเวลาเพียงวันเดียว เขาทำให้สามตระกูลใหญ่ขุ่นเคือง ตระกูลเอิร์น ตระกูลเมดิชิ และตระกูลหลิง

แน่นอนว่าตระกูลหลิงนั้นเป็นเพราะหลิงซาน…….. เเต่อย่างไรก็ตาม ความสามารถในการสร้างปัญหานี้มันระดับเต็มพิกัด​เเล้วอย่างแน่นอน

"ภัยพิบัติที่เดินได้อะไรกัน…… ฉันเเค่เก่งเกินกว่าจะปกปิดความสามารถ​ของตัวเองได้ และฉันก็ห้ามให้คนอื่นอิจฉาฉันไม่ได้"

เมื่อ ชูโจวได้ยินว่า ซีเหมิงเรียกเหมือนกับว่าเขาเป็นดาวแห่งความหายนะ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเเก้ตัวเเละตบไหล่ซีเหมิงด้วยการออกเเรงสักหน่อย

"ใช่ ใช่ ใช่…….กัปตัน​พูดถูก คุณเก่งที่สุด, คุณฉลาดที่สุด และทุกคนที่ต่อต้านคุณต่างก็เพราะพวกเขาอิจฉาคุณ..."

เมื่อต้องเผชิญกับพลังการตบไหล่ของชูโจว……. ซีเหมิงก็รู้ดีถึงสถานการณ์ปัจจุบัน และพูดร้องขอความเมตตาในทันที

"กัปตัน​ ขอบคุณมาก, ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณคงไม่ทำให้ตระกูลหลิงขุ่นเคือง”

หลิงซานกล่าวขอบคุณและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชูโจวว่ากัปตัน​

ในอดีต แม้ว่าเขาจะรับชูโจวในฐานะกัปตัน……. แต่ด้วยเหตุผลหลายประการ เขาจึงไม่สามารถตะโกนคำว่า "กัปตัน​" ออกมาได้

เเต่ในขณะนี้, ภายใต้ความปั่นป่วนของอารมณ์ คำว่า "กัปตัน​" ก็โพล่งออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

“เราเป็นเพื่อนร่วมทีมกัน นายไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น”

ชูโจวรู้สึกถึงอารมณ์ที่ปั่นป่วนของหลิงซาน และตบไหล่เขาด้วยรอยยิ้ม

แน่นอนว่าครั้งนี้ชูโจวอ่อนโยนกว่ามาก เเละ "ตั้งใจ" น้อยกว่าตอนที่เขาทำกับซีเหมิงมาก

ความแตกต่างแบบนี้ทำให้ใบหน้าของ ซิเหมิงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

หลิงซานไม่พูดอะไรอีก เขาจำได้เพียงบางสิ่งที่เกิเขึ้น​ในใจเท่านั้น

“ดีดี้...”

มันใดนั้นเองนาฬิกาสื่อสารก็สั่น และ ชูโจวก็ได้เห็นว่าเป็นสายของ หลี่ชิงฉี

เขากดไปที่นาฬิกา และภาพสามมิติของ หลี่ชิงฉีก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

"กัปตัน หลิงซาน, ซีเหมิง….. พวกคุณมาถึงเมืองกวางตุ้ง​แล้ว และพวกคุณยังคงอยู่ในโรงแรมหัวฟู่อีกด้วย"

หลี่ชิงฉีในสายที่เห็นสวนลอยฟ้าและสระว่ายน้ำไร้ขอบ เธอก็รู้ทันทีว่าชูโ​จว​และคนอื่นๆ อยู่ที่ไหน

“ฉันอยู่ไอวี่คลับ เเละฉันจะส่งคนให้ไปรับพวกคุณ​เดี๋ยวนี้” หลังจากพูดจบเธอก็วางสายไป

ชูโจวและคนอื่น ๆ ไปที่ห้องล็อกเกอร์และเปลี่ยนชุดว่ายน้ำออกทันที…… จากนั้นพวกเขาก็มาที่ประตูโรงแรมและรอให้คนที่ หลี่ชิงฉีนัดหมายให้มารับพวกเขา​

หลังจากนั้นไม่นาน รถหรูสีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกชูโจวทั้งสามคน

“สวัสดี พวกคุณคือชูโจว, หลิงซาน และ ซีเหมิงใช่ไหม….. ฉันเป็นคนขับรถที่คุณหลี่ชิงฉีนัดให้มารับพวกคุณ”

คนขับรถในชุดสูทและรองเท้าหนังกล่าวกับชูโจวทั้งสามคน

"ใช่เเล้ว, พวกเราเอง!" พวกชูโจวทั้งสามคนตอบรับเเละเข้าไปในรถ

จากนั้น​รถบินหรูสีฟ้าก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็วเเละรถก็มาถึงที่หมายอย่างว่องไว

คลับไอวี่ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ

ที่นี่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้สีเขียวและผนังที่มีรอยด่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยของไม้เลื้อย และพื้นปูด้วยแผ่นหินขัดด้วยอิฐ

ประตูเคลือบสีแดงชาด ขอบสีทองเข้ม มีสิงโตหินโบราณสองตัวสวมชุดกี่เพ้าแบบเรียบๆ สวยงามตั้งตระหง่านอยู่หน้าประตู

เเละที่หน้าประตู หลี่ชิงฉีสวมชุดกี่เพ้าสีขาวนวล เน้นรูปร่างที่ดูดีและอารมณ์ที่สง่างามของเธอได้อย่างเต็มที่…. เหมือนสตรีผู้สูงศักดิ์ในสมัยโบราณ

หลี่ชิงฉีในรูปลักษณ์​เช่นนี้เกือบจะทำให้พวกชูโจวทั้งสามคนจำเธอไม่ได้

โดยปกติ​เมื่อ หลี่ชิงฉีปฏิบัติ​ภารกิจ, เธอมักจะสวมเครื่องแบบต่อสู้รัดรูปสีดำ ทำให้เธอดูเฉียบคมตลอด​เวลา

เทียบกับเธอในตอนนี้ ช่างดูเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

"หืมมมม, นี่ยังเป็นมิสหลี่ชิงฮรของเราอยู่หรือเปล่า" ซีเหมิงกรีดร้องด้วยความประหลาดใจ

“ซีเหมิง เเกต้องการถูกทุบตีใช่ใหม” หลี่ชิงฉีมองไปที่ซีเหมิงด้วยสายตาว่างเปล่า จากนั้นหันมายิ้ม พูดกับชูโจวและ หลิงซานว่า

"กัปตัน, หลิงซานเข้าไปนั่งข้างในกันเถอะ"

ขณะที่เธอพูด เธอก็พาชูโจว และ หลิงซาน ไปที่คลับเฮาส์

สำหรับใครบางคนที่เธอดูเหมือนจะเเกล้งลืมไว้….. เเต่อย่างไรก็ตาม มีบางคนผิวหนาและไม่เเคร์แถมเดินตามมาด้วยรอยยิ้ม

………….

"กัปตัน คุณน่าทึ่ง​จริงๆ! เมื่อคืนชื่อเสียง​ของคุณโด่งดังในชั่วข้ามคืน ตอนที่ฉันได้ยินข่าวของคุณครั้งแรก ฉันตกตะลึงไปนานและไม่อยากจะเชื่อเลย!"

ขณะที่เดิน, หลี่ชิงฉีมองไปที่ชูโจวและพูดด้วยความประหลาดใจ​

"ใครจะไปคิดว่า คุณที่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นนักรบขั้นปลุก​พลังในเวลาไม่ถึงสองเดือน จะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับพิเศษ​ได้อย่างรวดเร็วเเบบนี้"

"แถมในโกคูโคลอสเซียม คุณ​ยังได้สร้างสถิติที่ยอดเยี่ยมเช่นนั้นได้อีก"

“แม้แต่ตระกูลกษัตริย์, มหาเศรษฐี หรือแม้แต่ตระกูลศิลปะการต่อสู้ ที่ใช้ทรัพยากรนับไม่ถ้วนในการปลูกฝังเหล่าอัจฉริยะ​อย่างพิถีพิถัน….. เเต่ถ้าหากพวกเขารู้สถานการณ์ที่แท้จริงของคุณในตอนนี้ พวกเขาอาจจะรู้สึกด้อยค่ามาก”

"มันเป็นแค่ความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก" ชูโจวยิ้มเบาๆ อย่างสงบมาก

ในไม่ช้า หลี่ชิงฉีก็พา ชูโจวและคนอื่นๆ ไปที่สวนโบราณและนั่งลงในศาลาที่จัดไว้อย่างดี

จากนั้นหลี่ชิงฉีก็หยิบเอากาน้ำชาอย่างสง่างามและรินชาให้ ชูโจวและอีกสามคน

"ชิงฉี, คลับแห่งนี้เป็นทรัพย์สินของตระกูลคุณหรือไม่", โจวถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าไม่มีแขกคนอื่นในคลับเฮาส์นอกจากพวกเขาเลย

"คุณเข้าใจถูกเเล้ว" หลี่ชิงฉีพยักหน้า

"บ้าเอ้ยยย, คุณชิงฉี…… ครอบครัวของคุณร่ำรวยมากจริงๆ ในเมืองฐานกวางตุ้ง ที่ดินทุกตารางนิ้วมีราคาแพงมาก ดังนั้น​กาลสร้างคลับที่นี่, ต้องมีค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนมหาศาล​อย่างเเน่นอน​"

"ฉันรู้ว่าคุณรวย คุณชิงฉี, แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะรวยขนาดนี้" ซีเหมิงหายใจเข้าลึกๆ

ชูโจว และ หลิงซานก็พยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าครอบครัวที่อยู่เบื้องหลังของหลีาชิงฉีจะร่ำรวยมากขนาดนี้

"ชิงฉี…...ถ้าเป็นเเบบนี้ คุณไม่ควรขาดเงินใช่ไหม, ด้วยตัวตนและภูมิหลังของคุณ ทำไมคุณถึงเลือกไปเจียงเฉิงเพื่อเข้าเรียนโรงเรียนมัธยม? และพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้ยาเสริมประสิทธิภาพ​ยีน​?”

ชูโจวกล่าวและมองไปที่ หลี่ชิงฉีอย่างอยากรู้อยากเห็น

หลิงซาน และ ซีเหมิงก็มองไปที่หลี่ชิงฉีอย่างอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกับหลี่ชิง​ฉี​มาสามปีแล้ว แต่หลี่ชิงฉีก็ไม่เคยเปิดเผยภูมิหลังที่แท้จริงของเธอให้พวกเขารู้

หากหลี่ชิงฉีไม่ได้เชิญพวกเขามาเพื่อร่วมงานวันเกิดของเธอในครั้งนี้ พวกเขาก็จะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริงๆ แล้วบ้านของเธออยู่ในเมิองกวางตุ้ง​

แน่นอนว่าทุกคนมีความลับของตัวเองเเละพวกเขาไม่ได้ตำหนิหลี่ชิงฉีเช่นกัน

ด้านหลี่ชิงฉีกฌไม่ได้ปิดบังอะไร เธอยิ้มเบา ๆ และพูดว่า

"ตระกูล​ของฉันร่ำรวยจริงๆ และสามารถให้ความช่วยเหลือฉันได้มากมาย……... อย่างไรก็ตาม ตระกูล​ก็มีกฎเช่นกัน หากต้องการได้รับประโยชน์จากตระกูล​ คุณก็ต้องมีส่วนร่วมให้เพียงพอและยอมเสียสละสิ่งต่างๆ”

“กฎของตระกูลหลี่ของเรา ไม่ว่าใครก็ตามในตระกูล หากพึ่งพาความช่วยเหลือและทรัพยากรของตระกูลแล้ว ก็จะต้องเชื่อฟังการจัดการของตระกูล​ในอนาคต รวมทั้งการทำงาน การแต่งงาน และแม้แต่ภารกิจ​ที่อันตรายบางอย่าง ...”

"เเต่ถ้าสามารถพึ่งพาทรัพยากรของตัวเองได้ ก็จะค่อนข้างมีอิสระ"

“เเละฉันไม่ต้องการให้ผู้อื่นมาควบคุมโชคชะตาของฉัน ดังนั้นฉันจึงเลือกที่จะออกจากเมืองฐานกวางตุ้งและไปที่เจียงเฉิง!”

เมื่อได้ยินเเบบนี้ชูโจวและคนอื่นๆ ก็เข้าใจทันที​ว่าทำไม หลี่ชิง​ฉี​ถึงไปที่เจียงเฉิง​

"ดูเหมือนว่าแม้แต่ลูกๆ ของตระกูล​ใหญ่ ๆ ก็ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ในบางครั้ง" ชูโจวถอนหายใจ

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะสงสารเด็ก ๆ ในตระกูล​เหล่านั้น……. ไม่ว่าใครจะพูดอะไร จุดเริ่มต้นของเด็กจากตระกูล​ใหญ่​ก็ยังสูงกว่าคนทั่วไปมาก

ยิ่งไปกว่านั้น ในสถานการณ์เช่นหลี่ชิงฉี, หากไม่ต้องการยอมรับการจัดการของตระกูล……. คุณก็สามารถเลือกเส้นทางของตัวเองได้

สำหรับคนธรรมดา​ พวกเขาไม่มีทางเลือกเเบบนี้

……..

ทันใดนั้นเอง, ด้านนอกคลับก็ได้ยินเสียงดังขึ้นเเละดูเหมือนพนักงานบางคนจะกันไม่ให้ใครบางคนเข้าคลับ แต่ก็โดนดุ

หลี่ชิงฉี ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงจากนอกคลับ

วันนี้ที่เธอมาต้อนรับชูโจวและคนอื่นๆ ที่นี่…… เธอได้อธิบายกับเจ้าหน้าที่อย่างชัดเจนว่าไม่ให้บุคคลภายนอกมารบกวนพวกเขา

เเล้วตอนนี้ใครต้องการ​จะบุกเข้ามา?

ในไม่ช้า ผู้หญิงสวมกระโปรงโปร่งสีดำเปิดหลัง ใส่รองเท้าส้นสูง และสร้อยคอรูปงูสีทอง ก็ได้เข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มและหญิงสาวอีกสามคน

ผู้หญิงในชุดกระโปรงโปร่งสีดำหลังจากเข้าไปในคลับแล้ว เธอก็กวาดสายตามองในคลับอย่างรวดเร็วด้วยดวงตาฟีนิกซ์สีแดงที่เฉียบคมคู่หนึ่ง ราวกับกำลังกำลังมองหาเหยื่อ

ทันใดนั้น….. เมื่อเธอเห็นร่างของชูโจวดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นทันที

"คุณชิงฉี….. ผมบอกคุณแล้วว่าคุณจองที่นี่เพื่อรับรองแขก แต่คุณชิงม่านยังต้องการเข้ามา พวกผมหยุดเธอไม่ได้!" พนักงานพูดกับหลี่ชิงฉีด้วยใบหน้าที่ขมขื่น

เมื่อหลี่ชิงฉีเห็นผู้หญิง​คนนี้, เธอก็รู้ทันที​ว่าทำไมพนักงานจึงไม่สามารถหยุดได้, จากนั้นโบกมือเพื่อบอกให้พนักงานถอยออกไป

"ลูกพี่ลูกน้องชิงม่าน วันนี้ฉันมาเพื่อรับรองแขกของฉันที่นี่ เเล้วนี่คุณต้องการอะไร" หลี่ชิงฉีขมวดคิ้ว

หลี่ชิงม่านยิ้มเล็กน้อย

“ลูกพี่ลูกน้องที่ดีของฉัน เรามีความสัมพันธ์ที่ดีเมื่อตอนเรายังเป็นเด็ก ทำไมตอนนี้ฉันถึงเเทบไม่ได้​เจอเธอ​เลย”

“เเละมันเป็นเวลานานมากแล้วที่คุณไม่ได้กลับมาตระกูล​และคุณไม่ได้มาเยี่ยมฉัน……. มันทำให้ลูกพี่ลูกน้องอย่างฉันเสียใจมากจริงๆ”

“ดังนั้น​พอฉันรู้ว่าคุณมารับแขกที่นี่ ฉันก็มาหาคุณทันที”

ขณะที่เธอพูด….. เธอก็เดินไปหาชูโจวและนั่งลงบนเก้าอี้ข้างชูโจวทันที​

จากนั้นวางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของชูโจวและเอนร่างกายไปทางชูโจวอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีจือโจว ฉันชื่อหลี่ชิงม่าน”

เธอมองไปที่ ชูโจวด้วยสายตาที่ลุกโชน ราวกับกำลังเฝ้าดูเหยื่อ

ก่อนที่ ชูโจวจะได้ตอบกลับ หลี่ชิงฉีก็ลุกขึ้นจากที่นั่งและมองไปที่หลี่ชิงม่านอย่างเฉียบขาด

“ลูกพี่ นี่คือเพื่อนของฉัน โปรดเคารพกันหน่อย”

“ฉันก็ไม่ได้ดูหมิ่นเขานี่ ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับเขาเท่านั้น​เอง!”

แม้ว่าหลี่ชิงม่านจะกำลังคุยกับ หลี่ชิงฉีแต่ดวงตาของเธอกลับจ้องตรงไปที่ดวงตาของ ชูโจวโดยไม่ได้ขยับไปใหน​

ซีเหมิงและหลิงซานมองฉากนี้ด้วยใบหน้าแปลกๆ

ลี่ชิงม่านคนนี้ก้าวร้าวเกินไปเล็กน้อย เธอพยายามเกลี้ยกล่อมกัปตันของพวกเขาหรือไม่?

ด้านชูโจวก็มองไปที่กลี่ชิงม่านอย่างสนุกสนาน ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจไม่น้อย……. ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความก้าวร้าวและต้องการเป็นเจ้าของ เธอถือว่าเขาเป็นเหยื่อของเธอหรือไม่?

ผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อเขาตรงๆ…. ดังนั้น​ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้หญิงคนนี้อาจรู้จักเขามาบ้างแล้ว, แม้ว่าเธอจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากนัก แต่อย่างน้อยเธอก็น่าจะรู้ว่าเขาชนะ 50 ครั้ง​ติดต่อกันในโกคูโคล​อสเซียม​

แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจก็คือ ผู้หญิงคนนี้ไปเอาความกล้าที่ไหนมาปฏิบัติต่อเขาเหมือนเหยื่อ?

ชูโ​จว​ค่อยๆ จับมือของหลี่ชิงม่านบนไหล่ของเขาออกและพูดเบาๆ ว่า

“เรายังไม่คุ้นเคยกันนัก ดังนั้นเราจึงไม่ควรใกล้ชิดกันมากเกินไป”

“ทุกความคุ้นเคยเริ่มต้นจากความไม่คุ้นเคย หากสื่อสารกันอีกไม่กี่ครั้ง ก็จะคุ้นเคยใช่หรือไม่” ขณะที่ถอนฝ่ามือออก หลี่ชิงม่านก็เลื่อนปลายนิ้วของเธอไปบนฝ่ามือของชูโจวเบา ๆ และพูดอย่างมีความหมาย

"อุ๊ฟ" ซีเหมิงสำลัก​ชา…… ความหมายของคำพูด​นี้ชัดเจนเกินไป

เขาทนไม่ได้จริงๆที่ต้องเห็นเหตุการณ์แบบนี้……. .ทำไมไม่มีสาวสวยคนไหนมาปฏิบัติกับเขาแบบนี้บ้าง?

มุมปากของหลิงซานกระตุกเล็กน้อย เเละเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงเชิงรุกเช่นนี้มาก่อน……. ยิ่งกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ยังไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา เธออยู่ในตระกูล​เดียวกับหลี่ชิงฉี แสดง​ว่า​ภูมิหลังและตัวตนของเธอต้องน่าทึ่งมาก

"ลูกพี่ลูกน้อง ถ้าคุณทำแบบนี้อีก ฉันจะโกรธเเล้วนะ"

"โอเค โอเค….. ไม่ใช่เพราะกลัวลูกพี่ลูกน้องจะชกผู้ชายที่เธอชอบหรอกเหรอ เเต่ลูกพี่ลูกน้องอยากได้จริงๆนะ"

ความกล้าหาญของหลี่ชิงม่านนั้นอยู่เหนือจินตนาการของทุกคน คราวนี้เธอเดินตรงไปที่ด้านข้างของชูโจวและจูบลงบนใบหน้าของเขา….. ทิ้งรอยริมฝีปากสีแดงสดไว้

“เฮ้ ชูโจว ฉันปิ๊งคุณแล้ว!”

"เเละฉันจะหาคุณในภายหลัง!"

เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่งราวกับภูมิใจในรอยประทับที่เธอทิ้งไว้ จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินออกจากคลับไปพร้อมกับชายหนุ่มสามคนที่เธอพามา

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะออกไป…… เธอก็หยุดอย่างกะทันหัน หันศีรษะและพูดกับหลี่ชิงฉี

"ลูกพี่ลูกน้อง, ชูเฉินจากตระกูลชู กลับมาจากพื้นที่รกร้างว่างเปล่า​เเล้ว….. และเขาจะมาหาคุณในไม่ช้า"

หลังจากพูดจบ ร่างของเธอก็หายไปอย่างรวดเร็ว

  

…………………….