ตอนที่ 52 : เริ่มเปิดกิจการโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า!

"จะเปิดพรุ่งนี้แล้ว!"

ฉินหยุนรู้สึกตั้งตารอคอย เมื่อมองไปที่โรงงานที่ทั้งภายนอกและภายในเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก

ในไม่กี่วันเครื่องจักรเก่าที่อยู่ด้านในก็ถูกขนย้ายออกไปจนหมด และตอนนี้มีเครื่องจักรใหม่มาแทนที่ 20 กว่าเครื่อง

อย่างไรก็ตาม พื้นที่ส่วนใหญ่ในโรงงานยังคงว่างเปล่า ซึ่งภายหลังอาจจะมีการการขยายโรงงานเพิ่มเติม

"เสี่ยวหยุน เมื่อโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าของเราเปิดขึ้น หลังจากที่เราผลิตเสื้อผ้าออกมาแล้ว เราต้องติดต่อพ่อค้าขายส่งเหล่านั้นไหม" ฉินซวนเอ่ยถาม

ฉินหยุนส่ายหัวและกล่าวว่า "ยังไม่ต้องครับ ตอนนี้ที่เราเปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า หลักๆเลยก็เพื่อจัดหาสินค้าให้ร้านขายเสื้อผ้าของเรา เดี๋ยวค่อยดูรายละเอียดกันอีกที"

สิ่งที่เขาทำตอนนี้ยังเป็นเพียงการทดลองตามความคิดของเขาอยู่ ถ้าหากว่าทางโรงงานผลิตเสื้อผ้าออกมามากเกินจริงๆ การติดต่อผู้ค้าส่งเหล่านั้นก็เป็นหนึ่งในแผนการของเขาเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้วเขาก็มีระบบโกง ดังนั้นสถานการณ์ของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าของเขาจะต้องแตกต่างจากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าอื่นๆอย่างแน่นอน

และเนื่องจากโรงงานนี้มีไว้สำหรับร้านเสื้อผ้าทั้งหมดของเขาเอง ฉินหยุนจึงไม่จำเป็นต้องจัดวางค่ายกลรวบรวมโชคลา�

ขณะนี้เอง โทรศัพท์มือถือของฉินหยุนก็ดังขึ้นอย่างกระทันหัน หมายเลขที่โชว์อยู่บนหน้าจอเป็นของถังเซี่ยวเซี่ยว

"ฮัลโหล" หลังจากกดรับสายโทรศัพท์แล้ว ฉินหยุนก็ขมวดคิ้วในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา

“มีอะไรงั้นเหรอเสี่ยวหยุน?” ฉินซวนอดไม่ได้ที่จะถาม

หลังจากวางสาย ฉินหยุนส่ายหัวและกล่าว "เมื่อกี้ถังเซี่ยวเซี่ยวโทรมา เธอบอกว่าพรุ่งนี้จะไม่มาแล้ว ในสองคนนั้นมีแค่เพียงโจวซินหยาเท่านั้นที่จะมาทำงาน"

"ไม่มางั้นเหรอ?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของฉินซวนก็เปลี่ยนไป แววตาของเธอเจือไปด้วยความโมโห เธอกล่าวด้วยความโกรธเครืองว่า "ไม่ใช่ว่าตกลงกันไว้แล้วเหรอ พรุ่งนี้โรงงานก็จะเปิดแล้ว แต่เธอเพิ่งมาบอกตอนนี้ว่าพรุ่งนี้จะไม่มาเนี่ยนะ?"

แม้ว่าเธอไม่มา อย่างน้อยก็ควรจะบอกล่วงหน้ากันสักหน่อย เพื่อที่พวกเขาจะได้มีเวลารับสมัครคนอื่น

แต่ตอนนี้คงไม่สามารถเลื่อนการเปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าออกไป เพียงเพราะถังเซี่ยวเซี่ยวคนเดียวใช่ไหม?

"ถ้าเธอไม่มาก็ไม่ต้องมา นอกจากเธอแล้ว เรามีดีไซน์เนอร์อยู่สองคน ซึ่งก็น่าเพียงพอแล้ว" ฉินหยุนพูดอย่างใจเย็น

มีการรับสมัครพนักงานทั่วไปทั้งหมด 20 คน และรับสมัครตำแหน่งดีไซน์เนอร์มาเพียงแค่ 3 คน!

แม้ว่าเทคนิคการออกแบบของถังเซี่ยวเซี่ยวจะดีมาก และเสื้อผ้าที่เธอออกแบบนั้นก็ดีกว่าของโจวซินหยา แถมผลการเรียนของเธอก็ดีกว่าด้วย แต่ก็แค่นั้น

"พรุ่งนี้จะเราจะเปิดกิจการโรงงานตามปกติ!"

...

ในเวลานี้ภายในบ้านหลังหนึ่ง ถังเซี่ยวเซี่ยวกำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยเท้าเปล่า พลางมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเธอ

นี่คือบ้านของเธอ ครอบครัวของถังเซี่ยวเซี่ยวมีสภาพความเป็นอยู่ที่ดี ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ร่ำรวยมาก แต่พวกเขาก็ถือว่ามีฐานะดีเช่นกัน

ข้างๆเธอ โจวซินหยาก็กำลังนั่งอยู่บนเตียง

“เซี่ยวเซี่ยว เธอจะไม่ไปที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนจริงๆเหรอ?” โจวซินหยาอดไม่ได้ที่จะถาม

"ฉันไม่ไป เธอก็เห็นข้อความนี้แล้วนี่" ถังเซี่ยวเซี่ยวกล่าวด้วยรอยยิ้ม และหันหน้าจอคอมพิวเตอร์ให้โจวซินหยาดู

มีข้อความด้านบนที่ถูกส่งมาจากบริษัทเสื้อผ้าหงซู่หลินจำกัด ที่ตั้งอยู่ภายในเมือง ซึ่งถังเซี่ยวเซี่ยวได้รับการยอมรับจากบริษัทเสื้อผ้าหงซู่หลินจำกัด และต้องไปที่บริษัทเพื่อผ่านขั้นตอนการรับสมัครเข้าทำงานในอีกสองวันนับจากนี้

บริษัทเสื้อผ้าหงซู่หลินจำกัด เป็นบริษัทของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าขนาดใหญ่ ที่มีพนักงานเกือบพันคน! สามารถมองเห็นความต่างได้อย่างชัดเจน

“แต่เราไม่ได้ตกลงกันไว้แล้วเหรอ?” โจวซินหยาต้องการพูดอะไรบางอย่าง

ถังเซี่ยวเซี่ยวกลอกตาและกล่าวว่า "ซินหยา โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนขนาดเล็กนิดเดียว มีคนงานแค่ 20 คน แถมเพิ่งเปิดกิจการอีก อยู่ในนั้นเธอจะทำอะไรได้บ้าง?"

หลังจากกล่าวจบ เธอก็พูดต่อ "แต่ในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหงซู่หลินมีคนงานเกือบพันคน นี่คือสถานที่ที่คนอย่างพวกเราที่เรียนด้านการออกแบบแฟชั่นควรจะเข้าไป ที่นั่นเราจะได้เรียนรู้อะไรมากมายอย่างแน่นอน"

เธอมองไปที่โจวซินหยา "สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ในโรงงานขนาดใหญ่นั้นมีตำแหน่งว่างมากมายที่พร้อมจะได้รับการสนับสนุน ตราบใดที่เรามีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเราจะทำได้แน่นอน ยิ่งเธอได้รับการเลื่อนตำแหน่งเร็วเท่าไร เงินเดือนของเธอก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นมากอย่างรวดเร็วเท่านั้น"

สำหรับถังเซี่ยวเซี่ยว ภายในวิทยาลัยเธอเป็นคนเรียนเก่ง และเธอมีพรสวรรค์ในการออกแบบมาก แต่เธอคิดว่าเธอขาดโอกาสที่ดี จึงไม่ค่อยมีสถานที่ให้ฝึกฝนมากนัก

และเมื่อโอกาสมาถึงตรงหน้าแล้ว ดูเหมือนเธอจะสามารถมองเห็นอนาคตของเธอได้เลยว่าเสื้อผ้าที่เธอออกแบบนั้นได้รับความนิยมอย่างมากในตลาด และเธอก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งและยกระดับขึ้นเป็นดีไซเนอร์ชั้นนำอย่างรวดเร็ว

"ซินหยา ไปที่เมืองกับฉันเถอะ อยู่ในโรงงานเล็กๆมันน่าเบื่อจะตาย แม้จะทำแค่วันเดียวก็เสียเวลาเปล่า แถมไม่มีที่ว่างสำหรับการเลื่อนตำแหน่งเลยด้วย" เธอพยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อนรัก

"หรือว่าบริษัทบางแห่งไม่ได้สนใจเรซูเม่ของเธองั้นเหรอ?"

โจวซินหยาลังเล เธอส่ายหัวแล้วกล่าวว่า "เงินเดือนที่บริษัทนั้นให้ต่ำเกินไป"

ไม่เพียงแค่เงินเดือนต่ำ แต่ขนาดก็ยังเทียบไม่ได้กับบริษัทเสื้อผ้าหงซู่หลินจำกัดอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่อยากไป

"เงินเดือนน้อยก็ไม่เป็นไรหรอก แถมเราก็ไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมากนัก ช่วงแรกๆเราก็คงทำได้แค่เป็นผู้ช่วยดีไซน์เนอร์เท่านั้น แต่ด้วยความสามารถของเรา ในไม่ช้าเราจะได้เลื่อนขั้นอย่างแน่นอน" ถังเซี่ยวเซี่ยวกล่าวอย่างมั่นใจ

เพิ่งออกจากวิทยาลัย มันถึงเวลาที่จะพิสูจน์ตัวเองแล้ว และในเวลานี้ในใจของเธอก็มีความทะเยอทะยานอยู่มากมาย

"ฉันคงไม่ไปหรอก"

โจวซินหยาปฏิเสธพลางส่ายหัว "ฉันตกลงกับโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนไว้ก่อนแล้ว และเงินเดือนที่นั่นก็สอดคล้องกับความต้องการของฉันมากกว่า"

นอกจากนี้พ่อแม่ของเธอยังสุขภาพไม่ค่อยดี เมื่อเธอกลับมาจากวิทยาลัยเธอก็พบว่าพ่อกับแม่ของเธอมีสุขภาพที่แย่ลงกว่าเดิมอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงแค่ต้องการหาเงินและใช้เวลากับพ่อและแม่ให้มากขึ้น

"ถ้าเธอไม่ไปที่นั่น เราก็คงต้องแยกกัน" ถังเซี่ยวเซี่ยวพูดอย่างหมดหนทาง

นับจากนี้เธอจะไปทำงานอยู่ในตัวเมือง ส่วนโจวซินหยาก็จะอยู่ในเขตต่อไป

"ถึงเราจะไม่ได้ทำงานที่เดียวกัน แต่เราก็ต้องติดต่อกันเหมือนเดิม พอถึงวันหยุด เราก็ออกไปเที่ยวเล่นด้วยกันให้มากขึ้น หลังจากที่ฉันเข้าไปที่หงซู่หลินแล้ว เดี๋ยวฉันจะคอยดูให้ว่ามีโอกาสที่จะพาเธอเข้าไปด้วยไหม"

ในเวลานี้ถังเซี่ยวเซี่ยวรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหงซู่หลินไม่ยอมรับโจวซินหยาเหมือนกับเธอ อันที่จริง พวกเธอทั้งคู่ส่งเรซูเม่เข้าไปพร้อมกัน แต่ผลการเรียนของเธอก็ดีกว่า ดังนั้นเธอจึงได้รับการยอมรับจากบริษัท แต่ผลการเรียนของโจวซินหยาแย่กว่าของเธอเล็กน้อย จึงถูกกำจัดออก

"อืม พอถึงวันหยุดฉันจะไปหาเธอแน่นอน" โจวซินหยากล่าวด้วยรอยยิ้ม

...

วันต่อมามาถึงอย่างรวดเร็ว และในเวลานี้ คนกว่า 20 คนที่เป็นพนักงานของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน ก็มาพร้อมหน้าพร้อมตากันหมดแล้ว

ทุกคนมองไปที่ฉินหยุนและฉินซวน โรงงานแห่งใหม่ถูกเปิดขึ้นแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ว่าต้องทำอะไร

เมื่อมองไปที่กลุ่มคนที่อยู่ด้านหน้าของเขา ฉินหยุนหยิบภาพร่างการออกแบบออกมา 20 ภาพ ซึ่งมันถูกออกแบบโดยโจวซินหยาและหลินเสี่ยวอวี่ ซึ่งเป็นดีไซน์เนอร์อีกคน

หลินเสี่ยวอวี่อายุ 30 ปี เธอสูงประมาณ 1.7 เมตร มีรูปร่างสมส่วน แต่หน้าตาธรรมดา เธอเคยทำงานอยู่ในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหลายแห่งมาก่อน แต่เนื่องจากสถานที่ที่เธอทำงานปิดตัวลง พอดีกับที่เห็นประกาศรับสมัครของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน เธอจึงมาสัมภาษณ์และผ่านการคัดเลือก

"นี่คือภาพร่าง 20 ภาพ ซึ่งเราจะใช้เป็นแบบของเสื้อผ้าทั้ง 20 สไตล์ ตอนนี้โจวซินหยาและหลินเสี่ยวอวี่จะทำงานร่วมกับช่างทำแพทเทิร์นจางเจี้ยน เพื่อตัดผ้าให้ได้ตามรูปแบบเสื้อผ้านี้ ส่วนจูไห่หยานและคนอื่นๆ จะเย็บเสื้อผ้าตัวอย่าง และจะเริ่มเข้าสู่กระบวนการผลิตเป็นจำนวนมากทันทีที่ตัวอย่างทั้งหมดเสร็จสิ้น! ผ้าจำนวนมากถูกนำเข้ามาไว้ในโรงงานแล้ว และฝ่ายจัดซื้อสินค้าจะช่วยดูแลในกระบวนการทั้งหมดเอง แผนของเราคือผลิตเสื้อผ้าจากทั้ง 20 สไตล์ออกมาอย่างละ 100 ตัว..." ฉินหยุนแจกแจงรายละเอียดทั้งหมดออกมารวดเดียว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวซินหยาและหลินเสี่ยวอวี่ก็ผงะไปครู่หนึ่ง พวกเธอรู้สึกว่าฉินหยุนเด็ดขาดมาก เขาตัดสินใจเริ่มกระบวนการทั้งหมดทันทีหลังจากที่เพิ่งเริ่มเปิดโรงงานได้ไม่นาน

แต่สำหรับดีไซน์เนอร์ มันเป็นเรื่องของความภาคภูมิใจ และพวกเธอก็ภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่ดีไซน์สไตล์เสื้อผ้าของพวกเธอจะถูกสร้างออกมา

หลังจากได้รับคำสั่ง ทั้งโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนก็เริ่มยุ่งวุ่นวานกันอย่างรวดเร็ว

(จบตอน)